Dagblaðið Vísir - DV - 14.09.2007, Side 34

föstudagur 14. september 200734 Sport DV
Guðríður Guðjónsdóttir, eða
Gurrý, er �jóð�e��t í í�rótta�í�i
Ís�ands. Hún var í �ands�iði Ís-
�ands bæði í �ótbo�ta og hand-
bo�ta og átti mjög svo �arsæ�an �er-
i� sem �ei�maður og síðar �já��ari í
handbo�tanum. Hún vann ti� �jö�da verð�auna
í báðum greinum en va�di handbo�tann enda
var hann a��ta� númer eitt, tvö og �rjú eins og
hún segir sjá�� �rá. Guðríður er �omin a� mi�-
i��i í�rótta�jö�s�y�du �ar sem mamma og pabbi
voru í �ands�iðum Ís�ands og systur hennar,
Ha�dís og Díana, eru einnig við�oðandi hand-
bo�tann. Sigríður Sigurðardóttir, móðir Guð-
ríðar, var �yrsta �onan sem var va�in í�rótta-
maður ársins og pabbinn var �ands�iðsmaður
í handbo�ta og �ótbo�ta.
„Pabbi var bæði í �ands�iðinu í handbo�ta og
�ótbo�ta með Fram og mamma á �a�i í hand-
bo�ta. Handbo�ti var a��ta� númer eitt, tvö og
�rjú hjá mér. En svo �annst mér voða�ega gam-
an í mar�i og var a��ta� að bögga a��a a� �ví mér
�annst svo gaman í mar�inu. Svo mér var hent
út á vö�� hér í Fram í �ótbo�tanum og sett í mar�
í �ótbo�tanum. Þá var ég 15 eða 16 ára. Svo var
�venna�nattspyrnan �ögð niður hér í Fram og
�á �ór ég í Breiðab�i�. Var �ar í einhver �imm,
sex ár og var va�in í �ands�iðið. Spi�aði �yrstu sjö
�ands�ei�i Ís�ands í �venna�ótbo�tanum. Ég man
að síðasta tímabi�ið mitt í �ótbo�tanum var ég
búin að eignast mitt �yrsta barn og �á var �om-
in svona meiri a�vara í handbo�tann. Þá var ver-
ið að �y�ta og h�aupa á sumrin og �á �óru �ess-
ar í�róttir e��ert saman. Þá varð maður að ge�a
�ótbo�tann upp á bátinn. En �á vantaði mar�-
mann í Breiðab�i� og ég spi�aði eitt tímabi�,
sem sagt spi�aði bara �ei�ina en æ�ði e��ert. En
manni �annst �etta rö�rétt �á að vera í báðum
í�róttum �angað ti� að var �arið að gera �etta a�
a�vöru, eins og ég segi, eins og á að gera �etta.
Kra��ar í dag verða núna að �ara ve�ja ann-
að hvort sportið í ung�inga��o��i. Þetta eru orð-
in svo mi�i� hei�sárssport, �að er e��ert ��ó�n-
ara. Ég sem ung�inga�ands�iðs�já��ari geri �ær
�rö�ur á ste�purnar að �ær séu að æ�a um sum-
arið �y�tingar, h�aup og séu að styr�ja sig og séu
e��i í �ótbo�ta. E��i �egar �ær eru orðnar �etta
gam�ar.“
Margir eftirminnilegir leikir
Meistara��o��s�eri�� Gurrýar í handbo�ta
spannar hartnær �rjá áratugi. Hún byrjaði í
Fram 14 ára gömu� og �au� �eppni 38 ára göm-
u�. Þá var hún búin að vinna ti� �jö�margra tit�a,
bæði sem einsta��ingur og með Fram�iðinu.
„Ég spi�a minn �yrsta meistara��o��s�ei�
14 ára gömu� og �ann síðasta 38 ára gömu�,
�annig að �etta eru 24 ár í meistara��o��i. Það
eru auðvitað smá stopp �egar ég á börnin. Æt�-
aði reyndar að hætta e�tir að ég átti miðjubarn-
ið 29 ára gömu�. Þá �annst mér svo hræði�egt
að �að gæti verið hægt að segja „Þetta er hún
Gurrý, hún er �rjátíu og eitthvað“. Mér �annst
�að a�veg hri�a�egt.
En svo �ór maður ba�dyramegin inn í �etta
a�tur. Var búin að vera að �já��a og við �ent-
um í meiðs�um. Þá tó� ég �ram s�óna að nýju.
Svo vorum við búnar að vera með O�d gir�s
hér í Fram í tvö ár og Gústa� Björnsson, �já��-
ari meistara��o��sins, �enti einnig í mi��um
meiðs�um. Missti marga �y�i�menn �annig að
ég og Arna Steinsen �órum inn rétt e�tir ára-
mót, ��áruðum �að tímabi� og urðum bi�ar-
meistarar 1999. Þá var ég 38 ára gömu�.“
Sagan segir að í bi�arúrs�itunum 1999 ha�i
e��i verið hægt að byrja �ei�inn vegna �ess að
Gurrý ha�i verið við �að að æ�a ba� við aug�ýs-
ingas�i�tin. Hún segir að sagan sé há��sönn.
„Ég var a��ta� �annig. Ég �úgaðist a��ta� mi�ið
�yrir �ei�i og stundum æ�di ég. En �að er orð-
um au�ið að �að ha�i e��i verið hægt að byrja
�ei�inn. Það var a�veg hægt að byrja hann,“ seg-
ir Gurrý og h�ær.
Á �öngum og �arsæ�um �er�i sem �ei�maður
er margt sem stendur upp úr hjá Gurrý. Hún
he�dur enn mi��u sambandi við ste�purnar úr
gu��a�dar�iði Fram sem unnu a��t sem hægt var
að vinna hér á �andi og ha�a �ær verið í sauma-
��úbbi �engi. „Þetta eru �rábærar vin�onur sem
maður eignaðist í gegnum tíðina í bo�tanum.
Ég er í sauma��úbbi ásamt 13 öðrum ste�pum
úr Fram og �ar er ég �angyngst. Við erum bún-
ar að vera í �eim sauma��úbb í að ég he�d 23
ár. Ég var tvítug �egar ég byrjaði í saum��úbb-
num en �ær e�stu 32 og �að er a�veg rosa�ega
s�emmti�egur hópur sem hittist a��ta� einu
sinni í mánuði og við erum rosa�ega góðar
vin�onur. Mennirnir o��ar �á �í�a stundum að
vera með í �essu og �að �innst mér mi�i�vægt.
Þeir virðast �í�a ná ve� saman,“ segir Gurrý með
bros á vör.
„Mínar bestu vin�onur úr handbo�tanum
eru samt e��i endi�ega úr Fram. Við áttum svo
góðar stundir í �ands�iðinu. Svo eru
systur mínar �í�a á �a�i í handbo�tanum og við
erum einnig rosa�ega góðar vin�onur.
En varðandi handbo�tann eru a��ir Evrópu-
�ei�irnir mjög e�tirminni�egir og sitja o�ar�ega
í minningunni. Ég er búin að vinna einhverja
12 ís�andsmeistaratit�a og 12 bi�armeistaratit�a
en Evrópu�ei�irnir... Þeir eru a�veg sér á báti.
Þegar Framste�purnar voru að �ara a�tur
og a�tur í Evrópu�eppnina sö�nuðum við �yr-
ir �átttö�unni a�veg sjá��ar. Það �anns�i gerði
hópinn enn samhentari. Við vorum o�boðs-
�ega mi�ið saman �yrir utan æ�ingartíma í �jár-
ö��un.“
Á �öngum �er�i he�ur Gurrý o�t spi�að �ýð-
ingarmi��a �ei�i og s�emmti�ega. En s�y�di hún
eiga einhvern einn uppáha�ds�ei�? „Ég man
e�tir bi�arúrs�ita�ei� í Se�jas�ó�a �ar sem ég var
�omin 19 vi�ur á �eið. Það er minnisstæður �ei�-
ur. Einnig �ei�urinn á móti Sparta Kiev. Ég ha�ði
verið að �ýsa �ei� á RÚV með Ingó��i Hannes-
syni, Sovétrí�in - Suður-Kórea, a�veg rosa�ega
s�emmti�egur �ei�ur. Og við vorum eitthvað að
grínast og ég sagði „Guð minn góður, ég vi�di
e��i �enda í ��ónum á �essum �e��ingum.“ Það
voru �imm a� rússnes�a �ands�iðinu í �iðinu en
við stóðum o��ur o�sa�ega ve�. Við töpuðum
með �imm mör�um en vorum ótrú�ega g�aðar,
�í�t og við he�ðum orðið Evrópumeistarar. Það
var svo mi�i�� munur á �essu. Svo a��ir �ess-
ir bi�arúrs�ita�ei�ir. Þessi síðasti bi�arúrs�ita-
�ei�ur var ótrú�egur. Var orðin 38 ára gömu� og
pabbi varð sextugur sama dag. Það var �arið
með bi�arinn í Framheimi�ið �ar sem veis�an
var og �að er o�boðs�ega minnisstætt �í�a.
Svo annar bi�arúrs�ita�ei�ur �ar sem við
vorum einhverjum sex mör�um y�ir og svo
a��t í einu var orðið ja�nt. Svo s�oruðum við
�imm se�úndum �yrir �ei�s�o�. Það eru �annig
stundir sem sitja o�ar�ega en �að er er�itt að
�inna einn �ei�. Ég gæti ne�nt svo marga.“
Handboltinn hefur breyst gríðarlega
Mamma Gurrýjar, Sigríður Sigurðardóttir,
er ein a� �remur �onum sem ha�a verið �osnar
í�róttamaður ársins a� í�rótta�réttamönnum.
Hinar eru Ragnheiður Runó��sdóttir og Va�a
F�osadóttir. En var e��ert er�itt að vera í s�ugga
móður sinnar sem var �rábær handbo�ta�ona?
„A��s e��i. Mamma hætti �re�ar ung �annig
séð en byrjaði �í�a seint �annig séð. En �á var
�etta svo a��t a��t öðruvísi. Fá �ið og æ�ingar
tvisvar ti� �risvar í vi�u. Mamma gerði grín að
�ví sjá�� og sagði að ég he�ði �omist næst henni
�ví ég var va�in í�róttamaður Rey�javí�ur. Þú
nærð e��i �engra sagði hún,“ segir Gurrý og
h�ær.
Gurrý á tvær dætur sjá��, 16 og 10 ára. Sú
e�dri er í handbo�ta en Gurrý segist e��i setja
neina pressu á �ær um að �eggja stund á í�rótt-
ina sem he�ur ge�ið henni svo margt. „Sú e�dri
byrjaði í Fram �imm ára og var a�veg �angað ti�
að ég �ór að �já��a uppi í Fy��i. Þá �om hún ti�
mömmu sinnar. Ég �já��aði hana í eitt ár og svo
er hún �omin í meistara��o�� �annig að ég er
a�tur með hana núna. Hin er 10 ára og er eitt-
hvað að �u�sast í �essu. Te�ur sér a�veg �rí á æ�-
ingum og svona. Hún ræður �ví a�veg sjá��. E�
hana �angar að �ara �á �er hún.“
Guðríður he�ur verið við�oðandi handbo�ta
nánast a��t sitt �í�. Hún segir að breytingarnar á
í�róttinni ha�i verið gríðar�egar. „E� ég ta�a við
pabba segir hann að �etta sé e��i sama í�rótt-
in. Hraðinn er orðinn svo mi�i��. Þetta eru
mi��ar breytingar �rá �ví ég var að byrja. Þegar
ég var að byrja í meistara��o��i var �etta e��i
svona. E� einhver var �rír �rammi var reynt að
senda á hann en e� e��i var bara �abbað í só�n.
Þá var engin miðjureg�a og �etta var a��t sam-
an hægt og ró�egt. Og svo �óru að �oma tvær ti�
�rjár sendingar í hraðaupph�aupi. Það eru e��i
nema einhver sjö, átta, níu ár síðan �essi
hraða miðja �om og seinna by�gja í hraðaupp-
h�aupum. Þegar ég var að �já��a Va�sste�purn-
ar var �ominn gríðar�ega mi�i�� hraði í hand-
bo�tann. Þá var ég e��i búin að �já��a í einhver
�imm ár og �að var mi�i� breyting �yrir mig að
�omast inn í �etta. Ég var a�veg búin að �y�gjast
með en ég �ur�ti að breyta aðeins minni �já��-
un. Leggja meiri áhers�u á aðra �ætti en mað-
ur ha�ði �agt áhers�u á áður. Mér �innst �etta
gaman og æðis�ega s�emmti�egt �ótt auðvitað
verði tæ�ni�ei�arnir og mistö�in a��ta� marg�a�t
��eiri �yrir vi�ið. Mamma var að spi�a �ei�i sem
enduðu 8-7 og pabbi spi�aði �ei�i sem enduðu
12-10. Þetta eru e��i einu há���ei�stö�ur í dag.“
Framarinn fer í Val
Guðríður hætti sem �já��ari Fram og tó� sér
�imm ára h�é �rá handbo�ta. Svo �om ti�boð �rá
Va� um að �já��a �iðið og úr varð að Framarinn
Gurrý tó� við Va�. „Ég er og verð Framari �ang-
að ti� ég dey. Þegar ég átti �riðja barnið mitt
hugsaði ég með mér að nú væri �omið nóg.
Þá var ég orðin 36 ára gömu� en ég hætti að við
hætta no��rum sinnum að spi�a en hætti að
�já��a. Var síðan í �ringum �etta hérna í Fram,
var í meistara��o��sráði og var að hjá�pa ti� í
�ringum �ei�i og eitthvað svona. Mætti á �ei�i
mér ti� s�emmtunar og �ór á �á �ei�i sem ég
vi�di �ara á. Svo var hringt í mig, vin�ona mín
úr Va� hringdi í mig og sagði að mitt na�n he�ði
�omið upp. Þýðir no��uð að ta�a við �ig? sagði
hún. Ég svona aðeins hi�aði og sagði svo ég veit
�að e��i. Hvers vegna e��i, hvers vegna e��i
að pró�a? Þá var ég búin að hví�a mig rosa �engi
og var �ers� �annig að ég sagðist bara æt�a að
hugsa �etta. Ræddi má�in við mína �jö�s�y�du
og ég hugsaði með mér, e� ég te� �essu e��i er
ég hætt. Svo ég bara he��ti mér í �etta og �arna
voru �rjú �rábær ár. Rosa�ega s�emmti�eg ár.
Náttúru�ega �rábærar ste�pur í Va� og �ær voru
ti�búnar að �eggja mi�ið á sig. Þær voru o�sa�ega
s�emmti�egar og �að var mjög góður móra�� í
�iðinu. Mi�i� samstaða og umgjörðin í �ringum
��o��inn var mjög góð. Svo tó� ég báðar syst-
ur mínar með mér �annig að �etta var mjög
s�emmti�egur tími. Þær grínuðust með �að og
sögðu að ég he�ði yngst um 10 ár a� �ví að �ara
a�tur að �já��a. Það var svo gaman hjá mér. Mér
�annst �etta svo æðis�egt.“
Gurrý �ennir í�róttir í Fjö�brautas�ó�anum
við Ármú�a og �ennir í Framhúsinu. Hún seg-
ir að Framhjartað s�ái ört en a�drei örar �egar
�ið hennar �eppi á móti Fram. „Það er a��t í �agi
að �já��a og mæta á æ�ingar með öðrum �ið-
um. En að �oma í Framhúsið í �ei�, �að �innst
mér enn�á hræði�ega er�itt. Ég er með hnút í
maganum og �íður í��a daginn �yrir �ei�i á móti
Fram. Það er samt e��i a�veg eins s�æmt og �að
var í dag. En mér �innst a��ta� ó�ægi�egt að spi�a
á móti Fram. Mér �innst ég eiga svo mi�ið í ö��-
um hérna.“
Allir landsliðsþjálfarar vinna saman
Gurrý tó� við �ands�iði U-17 ára stú��na
e��i a��s �yrir �öngu. Hún segir að ste�purnar í
dag séu mun betri en hún var �egar hún var á
sama a�dri. „Þær eru betri handbo�ta�onur en
ég var. Mi��u te�nís�ari �ví �ær eru búnar að
�æra mi��u meira. Þetta eru ��assaste�pur og ég
he�ði e��i átt roð í no��rar a� �eim. Ég var meiri
s�ytta, e��i �e��tust �yrir gegnumbrot �ótt ég
gerði �að stundum og ha�ði auga �yrir �ei�num.
En �essar ste�pur eru mi��u betri �ví �ær eru
búnar að �á mi��u meiri �enns�u. Gabbhrey�-
ingar, s�ot og eru mi��u �jö�hæ�ari.
Við �ur�um samt að h�úa betur að yngri �yn-
s�óðinni. Fá ��eiri ver�e�ni en �ó he�ur verið ve�
staðið að má�um undan�arin ár. Þessar ste�pur
sem ég er með í �ands�iðinu, �í� �eirra er bara
handbo�ti, bara eins og �að á að vera. Við erum
�ámenn �jóð og o��ur vantar ��eiri ste�pur sem
Guðríður Guðjónsdóttir er á goðsagnarstalli í
íþróttaheiminum. Hún hefur afrekað ótrúlegustu
hluti á handboltavellinum og knattspyrnuvellinum
en hún spilaði fyrstu sjö landsleiki Íslands í
kvennaboltanum. Guðríður er íþróttakennari að
mennt og settist niður með gamla nemandanum
sínum Benedikt Bóasi og fór yfir stórbrotinn feril.
Fast tekist á Það var oftar en ekki hart tekið á
guðríði. mynd: úr einkasafni.