Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.01.1957, Síða 7

Skdldið dsamt jjölskyldu sinni.
lenzkt fyrirbrigði. Svona mætti telja
áfram. En menn virðast bara alls
staðar kannast við þessar persónur;
ekkert síður þegar búið er að þýða
sögurnar á framandi tungur en hér
heima á íslandi. Hafi þær einhver
þjóðleg einkenni eru þau ekki síður
samþjóðleg. Einu sinni heimsótti mig
Ameríkumaður frá New York. Þetta
var mikils háttar maður, því að hann
hét tveimur nöfnum og bandstrik á
milli, og slíkt er hágöfugt í Ameríku.
Hann sagði mér að í New York einni
saman lifði að minnsta kosti ein
milljón Bjarta. Þetta er í sjálfu sér
ekkert ótrúlegt. t erlendum stórborg-
um er sjálfsagt margt af fátæku fólki
sem lifir við sömu þröngu siðalögmál-
in og sömu kröppu kjörin og íslenzki
einyrkinn.
— Þér nefnduð þýðingar. Er ekki
erfitt að finna menn sem geta þýtt úr
íslenzku svo að vel sé?
— Jú, það er mjög erfitt. Þetta eru
oft orðnar allt aðrar bækur þegar bú-
ið er að þýða, menn misskilja hlut-
ina eða fletja þá út. Og það sem er
sæmilega gott á íslenzku verður oft
versta flatneskja í þýðingu; það svíð-
ur manni einna sárast. Svo eru þeir
sárafáir sem þýtt geta úr íslenzku.
Nú er Gerpla t. d. að koma út hjá
Methuens forlagi í London. Hún er
þýdd á ensku úr sænsku — í allri
London fannst enginn maður sem
þýtt gæti úr íslenzku.
DACSKRA
5