Dagblaðið Vísir - DV - 26.10.2007, Qupperneq 34

Akureyringurinn Alfreð Gíslason er
einn okkar færasti handboltaþjálfari
fyrr og síðar. Hann þjálfar nú lið Gum-
mersbach í þýsku úrvalsdeildinni,
auk þess að þjálfa íslenska landsliðið.
Hann stendur í ströngu þessa dagana
við undirbúning fyrir Evrópukeppni
landsliða sem hefst í Noregi í janúar.
Alfreð hóf að leika með meistara-
flokki KA árið 1976. Þremur árum síð-
ar flutti Alfreð í höfuðborgina, lagði
stund á sagnfræði við Háskóla Íslands
og gekk í raðir KR. Alfreð varð meðal
annars bikarmeistari með KR en árið
1983 ákvað hann að söðla um og fara
til Þýskalands. Áfangastaðurinn var
Essen.
„Árin á undan var ég búinn að tala
við tvö eða þrjú lið um að koma út.
Síðan var B-keppnin í Hollandi 1983
og forráðamenn og þjálfari Gum-
mersbach voru þar til að kíkja á mig.
Síðan gerist það að þjálfarinn skipt-
ir um lið og fer yfir til Essen og vildi
endilega að ég kæmi þangað,“ seg-
ir Alfreð en á þessum tíma var ekki
eins algengt að íslenskir handbolta-
menn færu út í atvinnumennsku líkt
og í dag.
Alfreð yfirgaf Tusem Essen árið
1988, fyrir Ólympíuleikana í Seúl.
„Þjóðverjarnir voru ekki með á Ól-
ympíuleikunum og þá voru forráða-
menn Essen með einhver leiðindi.
Þeir sem fóru á Ólympíuleikana
misstu af fimm fyrstu umferðunum
í deildinni. Þeir voru lengi búnir að
segja við mig að ég yrði bara að sleppa
Ólympíuleikunum og ég sagði að þá
færi ég bara.
Þeir trúðu því aldrei og svo þegar
fór að líða að sögðu þeir að ég mætti
fara á Ólympíuleikana. Ég sagði bara
sorry, ég er búinn að ganga frá því að
vera eitt ár hjá KR í Reykjavík,“ segir
Alfreð.
Árið 1989 lifir lengi í minni ís-
lensku þjóðarinnar. Ástæðan er B-
keppnin sem fram fór í Frakklandi,
þar sem Ísland fór með sigur af hólmi
eftir úrslitaleik gegn Póllandi.
„Það var alveg frábær keppni. Ef
maður ber saman standardinn á lið-
unum þar eru margar keppnir eftir
það sem standast ekki þann stand-
ard. Margar af þessum austantjalds-
þjóðum voru í algjörum toppi. Pól-
verjar og Rúmenar, þetta var besta lið
sem Rúmenar hafa átt.
Eftir þessa keppni hrundi aust-
urblokkin alveg gjörsamlega. Það
opnaðist allt í Þýskalandi, komm-
únisminn var á undanhaldi og allur
peningur til atvinnuíþróttagreina var
skorinn niður. Síðustu fimm ár hafa
þessar þjóðir loksins verið að ná sér
aftur,“ segir Alfreð.
Ísland hafði á að skipta sterku
landsliði á þessum tíma og Alfreð seg-
ir að árangurinn í B-keppninni hafi að
vissu leyti lyft handboltanum á hærra
plan.
„Við áttum lélegt mót í Kóreu (Ól-
ympíuleikarnir 1988). Við vorum
með alveg frábærlega mannað lið á
þessum tíma, alveg gífurlega sterkt.
Flestallir góðir varnarmenn og sókn-
armenn. Það var mikil stemning í
kringum handboltann þarna,“ segir
Alfreð, sem var valinn besti leikmað-
ur B-keppninnar.
Kowalczyk var frábær þjálfari
Þjálfari Íslands var Pólverjinn Bog-
dan Kowalczyk. Hann þótti mjög sér-
stakur maður og Alfreð segir að þeim
hafi ekki alltaf komið vel saman.
„Okkur kom nú lengi vel ekkert
mjög vel saman. Hann var með sína
uppáhaldsleikmenn og sínar hug-
myndir. En hann var frábær þjálfari.
Síðari árin var allt í góðu á milli okkar.
Hann var taktískt mjög sterkur þjálf-
ari. Sem sóknarþjálfari var hann frá-
bær en hann var mjög lélegur varnar-
þjálfari,“ segir Alfreð og bætir við að
hann hafi lært mikið af Kowalczyk.
Þjálfari Alfreðs hjá Essen var mað-
ur að nafni Ivanescu og Ivanescu
þessi þjálfaði einnig þýska landsliðið í
B-keppninni í Frakklandi. Ísland spil-
aði við Þjóðverja í þeirri keppni og þar
fengu Alfreð Gíslason og Kristján Ara-
son báðir að líta rautt spjald.
„Þetta var mjög skrautlegur leikur,
því það var greinilegt hvað átti að ger-
ast. Það var alveg sama hvernig brotin
voru, það var alltaf annaðhvort ég eða
Kristján Ara rekinn út af. Það var alveg
sama hvar við vorum á vellinum, þótt
við værum ekki nálægt.
Þetta var bara eins og eftir pöntun-
um. Það átti að gefa okkur rautt spjald
og við fengum báðir rautt,“ segir Al-
freð, sem lét nokkur vel valin orð falla
við Ivanescu þegar hann gekk af velli,
eftir að hafa fengið rautt spjald.
„Þetta var alveg greinilega keypt-
ur leikur. Það sáu það allir. Sem betur
fer fyrir okkur kom Siggi Sveins fyrir
Stjána og Héðinn (Gilsson) fyrir mig
og áttu báðir þvílíka stórleiki. Þjóð-
verjarnir höfðu ekkert reiknað með
því að það væri eitthvað á bekknum
sem myndi klára þetta,“ segir Alfreð
og bætir við að allt hafi gengið upp í
þessari B-keppni.
Skemmtilegustu árin
Eftir B-keppnina fór Alfreð til
Spánar og lék þar með Bidasoa. Hann
segist hafa kunnað mjög vel við sig á
Spáni. „Það var mjög mikilvægt fyrir
mig persónulega og ferilinn að kynn-
ast þessu á Spáni, öðru tungumáli,
annarri menningu og öðrum þjálf-
unaraðferðum. Það var alveg frábært.
Þetta voru skemmtilegustu árin,“ seg-
ir Alfreð, sem komst í úrslit í Evrópu-
keppninni og vann einn bikarmeist-
aratitil með Bidasoa.
„Það kom mér svolítið á óvart að
Spánverjarnir unnu að mörgu leyti
fagmannlegar í þjálfun (en Þjóðverj-
arnir). Umgjörðin var góð, deildin var
góð en ekki eins jöfn og þýska deildin.
Það var allt annað viðhorf en í þýsku
deildinni. Miklu meira á jákvæðari
föstudagur 26. október 200734 Sport DV
Tek næsTu keppni og svo sjáum við Til
Alfreð Gíslason,
landsliðsþjálfari
karla í handbolta, á
langan og glæstan
feril að baki, bæði
sem leikmaður og
þjálfari. Alfreð hugð-
ist hætta með lands-
liðið eftir sumarið
en ákvað að stýra
liðinu á EM sem
fram fer í janúar og
þjóðin fagnaði. Dag-
ur Sveinn Dagbjarts-
son settist niður með
Alfreð á dögunum og
fór yfir feril hans,
bæði sem leikmanns
og þjálfara.
„En ég ætla einhvern tímann að
verða sendiherra í Berlín og hrista
aðeins upp í utanríkisþjónustunni.
Það er ekki til betri maður til að
halda kokkteilveislur.“
d
v
m
yn
d
S
te
fá
n