SunnudagsMogginn - 13.11.2011, Side 32

32 13. nóvember 2011
Ég geri ráð fyrir því að ef þú,kæri lesandi, værir beðinn aðnefna einhverja austurrískarokksveit myndi þér vefjast
tunga um tönn, en gætir hugsanlega
rifjað upp Falco ef þú ættir að nefna ein-
stakling, enda náði hann heimfrægð fyr-
ir lag sitt um lögregluforingjann og eins
lag sem hann söng um annan frægan
austurrískan tónlistarmann og tónskáld
sem óþarft er að nefna.
Ég gæti eflaust nefnt fleiri nöfn, hef
enda atvinnu af (og áhuga á) að kynna
mér slíkt og þvílíkt sem austurríska
rokkmúsík, ekki síður en nefflautu-
tónlist frá Víetnam, bingabongó frá
Mið-Afríku, soukous frá Zaire og hiphop
frá Staten Island. Þannig gæti ég tínt til
nöfn eins og raftónlistarsveitina Sofa
Surfers, poppsveitina Opus (sem sló í
gegn með lagið leiða Live Is Life),
dauðarokkbandið Belphegor, djassarann
Joe Zawinul, raftónlistarfrömuðina B.
Fleischmann og Christian Fennesz og
fleiri sem gefa út á vegum austrrísku út-
gáfunnar Mego. Svo gæti ég slegið upp
stuttum fyrirlestri um austurríska
schrammelmusik, þjóðlagatónlist sem
hærir saman áhrif frá Austurríki, Ung-
verjalandi, Slóveníu, Móravíu og fleiri
löndum og héruðum sem voru hluti af
keisaradæminu Austurríki-Ungverja-
landi. Þá er það líka upp talið, ég veit
ekki mikið meira, eða vissi ekki mikið
meira þar til ég sótti tónlistarhátíð í
Vínarborg í haust sem var einmitt ætluð
til að kynna austurríska rafeinda- og
rokkmúsík og eins tónlist frá Austur-
Evrópu.
Borgarhátíðir um alla Evrópu
Borgharhátíðir á borð við Iceland
Airwaves eru orðnar legíó um alla Evr-
ópu og víðar um heim reyndar. Víst er
það skynsamlegra að smala saman rokk-
skríbentum og útsendurum plötufyr-
irtækja en að senda hljómsveitir milli
landa, en borgaryfirvöld hafa líka áttað
sig á því hve slíkar hátíðir duga vel til að
safna í kassann, ekki síst ef viðkomandi
hátíð er haldin utan hefðbundins túr-
istatíma, eins og tíðkast hér á landi og
verður tíðkað í Vínarborg, því hátíðin að
þessu sinni var sú fyrsta í röðinni af
mörgum, eða svo sögðu aðstandendur
hennar. Það var svo gaman að sjá að
menn horfa til Airwaves-hátíðarinnar,
því hátíðin nýja heitir Vienna Waves.
Nú er það einn af kostum aukinna
samskipta og aukins samskiptahraða að
stefnur og straumar berast snimmhendis
milli landa; varla er hljómsveit farin að
gera eitthvað nýtt, nú eða eitthvað gam-
alt á nýjan hátt, en milljón sveitir eru
komnar á sömu slóðir. Fyrir vikið er
tónlist í Austurríki eða í Mið- og Aust-
ur-Evrópu yfirleitt áþekk því sem boðið
er upp á vestar í álfunni, en þó hvað
með sínu kryddi. Það ræður vitanlega
miklu að hljómsveitir víðar að en frá
Austurríki voru á hátíðinni, þar á meðal
þrjár íslenskar sveitir og einum trúbadúr
betur; Svavar Knútur var á staðnum og
einnig Retro Stefson, Sin Fang og Dikta.
Fjölþjóðlegt fjör
Ekki er vert að fjalla of mikið um þær,
en þó má geta þess að fjölmargir þekktu
Reto Stefson og í tímariti Vienna Waves
var því haldið fram að tónleikar sveit-
arinnar hefðu verið þeir skemmtilegustu
á hátíðinni. Eins var Svavari Knút vel
tekið og Sin Fang og að minnsta kosti
einn tónleikagesta þekkti vel til Diktu,
konan sem stóð til hliðar við mig og grét
og stundi þegar Thank You hljómaði og
hún var ekki íslensk.
Ekki voru bara íslenskar sveitir gest-
komandi, heldur voru líka listamenn frá
fleiri þjóðum, þannig átti Andrew Hung
úr Fuck Buttons magnaða frammistöðu
sem plötusnúður, Figurines hin danska
var skemmtileg að vanda, bandarísk-
rússneska söngkonan Zola Jesus var for-
vitnileg og lettneska tvíeykið Instru-
menti var fantafínt. („ÉG ELSKA ÍS-
LAND!“, hrópaði söngvarinn Shipsi
(Janis Šipkevics) þegar ég kynnti mig
baksviðs, og átti við rök að styðjast;
Niko Ostermann
Retro Stefson skrúfaði upp fjörið með smá danskennslu og almennum galgopagangi.
Niko Ostermann
Hvað veistu um
austurríska rokk-
tónlist? Lítið sem
ekkert? Gott og vel,
hér er smáyfirlit til að
stytta þér stundirnar.
Árni Matthíasson arnim@mbl.is
Kyst - síðasta hljómsveitin síðasta daginn
og sú besta þegar upp var staðið.
Alheimsblandan
mikla