Morgunblaðið - 31.12.2011, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. DESEMBER 2011
„Þetta var fyrst og fremst mjög góð reynsla,
mikill lærdómur fyrir mig og ég sá hversu
mikla vinnu ráðamenn leggja á sig,“ segir
Amal Tamimi en hún var fyrsta konan af er-
lendum uppruna til þess að taka sæti á Alþingi.
Gegndi hún þingmennsku fyrir Samfylkinguna
í fjarveru Lúðvíks Geirssonar. Amal flutti
hingað til lands fyrir sextán árum og gerðist ís-
lenskur ríkisborgari árið 2002.
Upplýst ákvörðun mikilvæg
Eftir að á þing var komið segir Amal mikla
vinnu hafa farið í að setja sig inn í þau málefni
sem til umræðu voru en einnig tók tíma að
læra inn á starfshætti þingsins. Finnst henni
það miður að hafa verið tímabundið á þingi,
m.a. sökum þess að starfið vakti hjá henni
áhuga. „Mér finnst þetta rosalega mikilvæg
vinna og maður þarf að vera í góðum tengslum
við fólk til þess að vita hvað brennur á því,“
segir Amal og bætir við að margt hafi komið
sér á óvart. Nefnir hún í því samhengi stöðugt
ósætti milli stjórnar og stjórnarandstöðu. „Við
vitum að stjórnmál eru stjórnmál en ef við er-
um að hugsa um að endurreisa Ísland þurfum
við að vinna saman og hætta að rugla almenn-
ing,“ segir Amal. Að auki finnst henni nokkuð
bera á skorti þegar kemur að upplýstri ákvarð-
anatöku meðal almennings í ýmsum málefnum.
Segir hún afar brýnt að einstaklingar setji sig
vel inn í viðkomandi málaflokk áður en end-
anleg afstaða er tekin. Hvetur hún fólk til þess
að fylgjast betur með þeim umræðum sem
fram fara. „Fólk getur fylgst með umræðum á
þingi og sumir nefndarfundir eru opnir al-
menningi, svo fólk getur fylgst með.“
Vil tækifæri til að komast aftur á þing
Málefni innflytjenda á Íslandi eru Amal of-
arlega í huga en hún segir þau hafa setið á hak-
anum allt frá hruni. Markmiðin eru skýr; nauð-
synlegt er að efla íslenskukennslu fyrir fólk af
erlendum uppruna og mikilvægt er að sú
kennsla verði niðurgreidd af ríkinu. Að auki er
brýnt að efla samheldni milli Íslendinga og út-
lendinga sem búsettir eru hér á landi. „Þetta
er fyrir okkar samfélag, ekki greiði við útlend-
inga. Við erum að byggja betra samfélag.“
Ennfremur bendir hún á að viss upplýs-
ingaskortur til innflytjenda virðist ríkja hér á
landi þar sem nokkuð beri á því að fólk viti lítt
um réttindi sín og skyldur. khj@mbl.is
Vinnum að sameig-
inlegri lausn mála
Morgunblaðið/RAX
Réttindi Amal Tamimi vil fá tækifæri til þess að komast aftur á þing svo málefni innflytjenda á
Íslandi fái aukið vægi. Hún telur mikilvægt að efla samvinnu og upplýsta ákvarðanatöku.
Amal Tamimi, fyrrverandi alþingismaður
„Okkur líður í raun og veru ágætlega. Við reyn-
um bara að hafa þetta að baki því maður breyt-
ir ekki fortíðinni en framtíðin er í okkar hönd-
um,“ segir Frank Michelsen úrsmíðameistari
nú ríflega tveimur mánuðum eftir að vopnað
rán var framið af grímuklæddum mönnum í
verslun hans við Laugaveg hinn 17. október síð-
astliðinn. Ránsfengurinn, 49 verðmæt úr, end-
urheimtist en úrsmíðameistarinn segir það
traust sem áður ríkti í garð náungans hafa glat-
ast í kjölfar ránsins.
Lært verður af reynslunni
„Það er verið að vinna í því að gera þær varn-
ir sem þarf að gera. Þetta er gerbreytt um-
hverfi. Því miður er sakleysið horfið og það að
geta treyst náunganum, það traust er brotið í
dag,“ segir Frank og bætir við að bæði hann og
samstarfsfólk séu nú meira á varðbergi eftir
ránið en áður. „Við ætlum ekki að velta okkur
upp úr þessu, þetta er búið og gert. En við ætl-
um að læra af reynslunni,“ segir Frank.
Sem stendur er nú unnið að því, í samráði við
höfuðstöðvar Rolex í Sviss og öryggisfyrirtæki
hér á landi, að herða eftirlit og öryggisráðstaf-
anir í versluninni. Endanleg útfærsla liggur
ekki fyrir en að sögn Franks verður hvergi til
sparað. Að sama skapi segir hann það mjög
miður að þurfa að grípa til þessara ráðstafana í
verslun sinni. „Ég ætla að reyna að komast hjá
því að setja upp tvöfaldar dyr eða bjöllu líkt og
tíðkast víða erlendis. Ég vil helst vera laus við
það en ætli það verði ekki útbúið herbergi þar
sem dýrustu vörurnar verða sýndar og enginn
kemst þangað inn nema með kóða.“ Að auki
hefur verið tekin sú ákvörðun að stilla ekki upp
dýrum varningi, á borð við Rolex-úr, með sama
hætti og áður. Stórum hluta þess varnings hef-
ur nú verið komið fyrir í nýjum og öflugum ör-
yggisskáp sem útbúinn er tímalási.
Ránsfengurinn vinsæl söluvara
Frank segist hafa orðið var við ákveðna eft-
irspurn eftir þeim úrum sem tengjast ráninu og
hafa sumir kaupendanna sérstaklega beðið um
vottun sem staðfestir að viðkomandi úr tengist
því. „Ég hef útbúið yfirlýsingu og ef menn vilja
þá geta þeir fengið hana. Þar er vottað að þetta
úr sé úr þessu ráni. Það eru sumir sem kaupa
þetta sem safngrip og ætla að geyma það því
þeir telja að þetta geti aukið verðgildi úrsins.“
khj@mbl.is
Morgunblaðið/Ómar
Úrsmíðameistari Frank Michelsen stendur við sýningarskáp sem brotinn var upp og tæmdur í
ráninu. Sjálfur heldur Frank á úrum sem ræningjarnir höfðu á brott með sér.
„Framtíðin er í
okkar höndum“
Frank Michelsen úrsmíðameistari
„Þegar ég hugsa til baka þá eru nokkur atriði
sem standa upp úr. Fyrst og fremst er það allur
stuðningurinn sem við fundum og hann var gíf-
urlegur,“ segir Signý Gunnarsdóttir en hún og
eiginmaður hennar, Sveinn Benedikt Rögn-
valdsson ásamt Ölmu Maríu Rögnvaldsdóttur
og Guðmundi Guðnasyni hlupu hringinn í kring-
um landið til styrktar Styrktarfélagi krabba-
meinssjúkra barna í sumar. „Stuðningurinn
lýsti sér í fallegum orðum og gjörðum og frá
fólki sem við þekktum ekki neitt. Það stendur
alveg upp úr. Eins og það var yndislegt að koma
inn í bæjarfélögin þar sem var rosalega vel tekið
á móti okkur þá fannst mér dásamlegt að vera á
Möðrudal hinn 10. júní í snjókomu, með kindur í
garðinum og að gista í bjálkakofa. Það var ynd-
isleg stund. Sá dagur sem við komum inn á Ak-
ureyri stendur líka upp úr því þar hittum við
börnin en þá höfðum við ekki hitt þau í viku.“
Eitthvað stærra og meira
Sonur Signýjar og Sveins greindist með
bráðahvítblæði í byrjun árs 2010 og Signý segir
að þau hafi langað að gera eitthvað fyrir SKB
því félagið hafi staðið svo þétt að baki þeim.
„Okkur langaði því að gera eitthvað þegar sonur
okkar yrði kominn í ágætisform. Í Reykjavík-
urmaraþoninu árið 2010 hljóp ég tíu kílómetra
fyrir SKB og það söfnuðust ótrúlega miklir pen-
ingar á skömmum tíma, tæplega fjögur hundr-
uð þúsund. Þá hugsaði ég með mér að þetta
gerðist bara með því að hlaupa og vekja athygli
á málinu og gæti ég þá ekki gert eitthvað stærra
og meira. Í kjölfarið fékk ég þessa hugmynd og í
fyrstu sópaði Svenni þessari hugmynd út af
borðinu. Svo nefndi hann þetta við systur sína
og manninn hennar sem tóku vel í þetta og
verkefnið þróaðist út frá því. Þegar upp var
staðið sá Svenni um nánast alla skipulagningu
sem kom að hlaupinu þannig að vantrú hans í
byrjun var fljót að hverfa,“ segir Signý og við-
urkennir að hún hafi ekki búist við því að söfn-
unin fengi eins mikla athygli og hún fékk. „Við
vonuðumst til að þetta fengi einhverja umfjöllun
en myndi ekki drukkna í slæmum fréttum. Um-
fjöllunin varð hins vegar miklu meiri en við
höfðum búist við og söfnunin gekk miklu betur.
Við sögðum það aldrei þá en við vildum ekki
gera þetta fyrir minna en tvær milljónir. Við
værum að leggja of mikið á okkur og þetta væri
of mikill kostnaður fyrir styrktaraðila fyrir
minna en tvær milljónir. Draumurinn var að ná
fimm milljónum og niðurstaðan var að við náð-
um 15 milljónum.“
Góð tilfinning
Signý viðurkennir að hlaupið hafi verið erfitt
enda er hún ekki vön hlaupakona. „Það sem var
erfiðast var að koma sér út aftur og aftur. Að
koma sér af stað en svo var þetta allt í lagi þeg-
ar maður var farinn af stað. Veðrið og annað
hækkaði líka erfiðleikaþröskuldinn en við
reyndum að líta þannig á að söfnunin fengi
meiri umfjöllun ef við lentum í mótlæti. Það er
eiginlega ekki hægt að lýsa því hvernig tilfinn-
ing það var að koma í mark. Það er svolítið eins
og að eignast börn, erfitt að lýsa því hvernig
manni leið en það var tvímælalaust góð tilfinn-
ing. Ég hélt hins vegar að ég kæmist ekki síð-
ustu fimm hundruð metrana. Hásinin á mér
hafði verið slæm og það var það mikið að gera
síðasta daginn að ég náði lítið að kæla fótinn.
Ég þurfti alltaf að kæla um leið og ég var búin
að hlaupa til að geta jaskast meira á fætinum.“
Signý segist líta björtum augum til fram-
tíðar. Sonur hennar er í eftirmeðferð sem hann
klárar í sumar og verður þá vonandi heill heilsu.
„Þó að það sé klisjukennt kenna svona veikindi
manni að horfa öðrum augum á lífið. Að eiga
veikt barn breytir manni mjög mikið, lífssýnin
og lífsskoðunin breytist og líka hegðunar-
mynstrið hjá fjölskyldunni,“ segir Signý sem
hljóp 23,4 km á dag flesta þá fimmtán daga sem
söfnunin stóð yfir.
svanhvit@mbl.is
Morgunblaðið/Kristinn
Fjölskyldan Signý og Sveinn með börnum sínum tveimur, Gunnari Hrafni og Regínu Sjöfn.
Mikill stuðningur frá ókunnugu fólki
Signý Gunnarsdóttir hljóp hringinn í kringum landið til styrktar Styrktarfélagi krabbameinssjúkra barna