Morgunblaðið - 31.12.2011, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. DESEMBER 2011
Ham - Svik, harmur og dauði
Hljómsveitin Ham sneri aftur
og það var eins og hún hefði
aldrei farið neitt, hljómaði
eins og Ham-liðar hefðu verið
að árin öll, sífellt að pæla,
semja og spila því Svik harm-
ur og dauði er glænýtt stuð,
ekki meira af því sama, og
sum laganna límast svo við
heilann að engið leið er að
losna við þau. Í textunum birt-
ist líka merkileg sýn á heim-
inn, kannski óafvitandi, en
Mitt líf er til að mynda stórmerkilegur texti og þarft innlegg í um-
ræðu um persónufrelsi: „Það er engin lykt af mér / ég er sá sem
enginn sér / láttu mig nú vera / þetta er mitt líf.“
Plötur
ársins 2011
Netið færði okkur frelsi og um leið fjöl-
breytni; það hefur aldrei verið auðveldara að
finna sér forvitnilega tónlist til að kaupa og
njóta eins og sjá má á þeim plötum sem
Árni Matthíasson nefnir sem
plötur ársins 2011.
Morgunblaðið/Kristinn
Heillandi Árið 2011 var ár Önnu Þorvaldsdóttur og plata hennar Rhízoma var plata ársins.
Anna Þorvaldsdóttir - Rhízoma
Það hefur verið forvitnilegt að
fylgjast með tónskáldinu
Önnu Þorvaldsdóttur á síð-
ustu árum og því hvernig tón-
smíðar hennar hafa þróast.
Líklega heyrðu flestir hennar
fyrst getið þegar verkið Hrím
var verðlaunað á Íslensku
tónlistarverðlaununum í byrj-
un ársins, en Sinfónían frum-
flutti líka verk Önnu í Hörpu í
haust og svo kom þessi frá-
bæra plata út - 2011 var árið
hennar Önnu. Verðlaunaverkið er á þessum diski, heillandi og
kuldalegt í senn, hrímþoka á ísi lögðu stöðuvatni, en þunga-
miðja plötunnar er Dreaming sem er frábærlega flutt af Sinfón-
íuhljómsveitinni og Daníel Bjarnasyni. Plata ársins.
Björk - Biophilia
Björk Guðmundsdóttir ruddi
brautir sem forðum, beitti
tækni til að sýna fram á að
hún getur verið brú á milli
manns og náttúru. Á mögn-
uðum tónleikum í Hörpunni
runnu sjónræn upplifum og
tónlist saman í eitt, en á plöt-
unni heyrist vel hvað lögin eru
góð og sum með því besta
sem hún hefur gert. Platan
stendur því sem framúrskar-
andi verk, en dugar líka vel til
að rifja upp hughrif frá tónleikunum mögnuðu í Hörpu, hvort sem
það var í Norðurljósasalnum eða í Eldborginni. Þeir sem aðgang
hafa að spjaldtölvu geta svo stigið inn í enn nýja vídd.
Ragga Gröndal - Astrocat Lullaby
Ragnheiður Gröndal hefur fetað
brautina frá djass í balkan-
sveiflu í þjóðlagatilraunir og er
nú komin í framúrstefnulegt
popp. Það er alltaf gaman þeg-
ar tónlistarmenn koma á óvart
og það gerir hún svo sann-
arlega með einkar persónulegri
plötu; á stundum er eins og
maður liggi á hleri þar sem
Ragnheiður er að hjala við sjálfa
sig og hljómsveit sína, en síðan
koma sprettir þar sem hún opn-
ar faðminn og dregur okkut til sín. Á skífunni renna saman ólíkir tón-
listarstraumar í magnaða móðu. Útsetningar eru framúrskarandi og
spilamennska ekki síður.
Mugison - Haglél
Mugison er tónlistarmaður árs-
ins og fáir listamenn hafa heill-
að þjóðina ein rækilega upp úr
skónum á síðustu áratugum.
Haglél er ekki bara mögnuð
metsöluplata heldur líka frábær
bræðingur af blúsuðu rokki,
þjóðlagastemmningu og hrein-
ræktuðum rudda. Þetta er plata
sem hristir upp í mönnum og
huggar þá, skemmtir og fræðir,
vekur og vaggar. Um leið og
Mugison tók að syngja á ís-
lensku fékk hann Ísland í fangið. Þeir sem fylgst hafa með honum í
gegnum árin hissa sig ekki á velgengni hans, en við þá sem eru að
uppgötva hann er rétt að segja: Til hamingju.
Einar Scheving - Land míns föður
Einar Scheving stimplaði sig
rækilega inn í íslenskt tónlist-
arlíf með frábærri plötu
2007, Cycles. Land míns föð-
ur tileinkar hann Árna föður
sínum sem lést fyrir fjórum
árum, en Árni var einn af
helstu tónlistarmönnum þjóð-
arinnar um margra ára skeið
og gat spilað á hvað sem er.
Land míns föður er ekki síður
metnaðarfull en Cycles, en
talsvert frábugðin þó, eins-
konar djass við íslensk ljóð og þjóðlög. Einari leggja lið fram-
úrskarandi tónlistarmenn og söngvarar, en yfirbragð plötunnar
og heildarsvipur er þó alfarið sprottið frá honum,
FM Belfast - Don’t Want to Sleep
Fyrsta plata FM Belfast hjlóm-
aði nánast sem safnskífa
bestu laga, svo oft var maður
búinn að heyra lögin á tón-
leikum og svo höfðu þau slíp-
ast í meðförum sveitarinnar.
Að því sögðu þá er Don’t
Want to Sleep betri plata,
heilsteyptari og fjölbreyttari,
og vinnur á við hverja hlust-
um. Bestu login á henni eru
svo verðandi partísmellir,
nefni sem dæmi American
sem var eitt af lögum ársins með hárbeittum texta og ómót-
stæðilegum takti. og eins upphafslag plötunnar sem gefur
óvenjulega stemmningu og leiðir okkur inn í magnaða skífu.
Hljómsveitin Ég - Ímynd fíflsins
Það er aldrei of oft sagt: Ég er
frábær. Kannski ekki allra,
enda fara lögin ekki hefð-
bundnar leiðir í framvindu,
taka oft snúninga og sveigjur
sem ekki blasa við í fyrstu
hljómunum og sumir kunna
ekki að meta sönginn, en Ég
er einstök hljómsveit og Rób-
ert Örn Hjálmtýsson ein-
stakur listamaður. Platan en
nokkuð frábrugðin fyrri plöt-
um, músíkin lágstemmdari
og yfirbragðið angurvært Inntak plötunnar er sú óhamingja sem
sprettur af neysluhyggjunni og því er menn missa sjónar á því
sem gefur raunverulega hamingju, en skírskotunin er þó víðari.
Sóley - We Sink
Með ánægjulegustu útgáfum
síðasta árs var sex laga plata
Sóleyjar Stefánsdóttur, Theater
Island. Þó platan hafi verið
frumraun Sóleyjar var hún þó
sjóuð í tónfræðunum sem liðs-
maður Seabear og Sing Fang
Bous og kunni sitthvað fyrir sér
eins og heyra mátti, Allar þær
væntingar sem Theater Island
vakti rætast svo á We Sink -
tónlistin margslungin, dreymin
og heillandi og söngurinn er frábær. Sóley sannar það á plötunni að
hún er með eftirtetktarverðustu listamönnum okkar nú um stundir
og óhætt að spá henni meiri frama. Það er líka rétt að lofa aðstoð-
armenn hennar á skífunni.
Lay Low - Brostinn strengur
Það er merkilegt í sjálfu sér
hvað Lovísa Elísabet Sigrún-
ardóttir hefur verið lengi að,
ekki eldri en hún er, en enn
merkilegra hversu vel það fór
henni að breyta um stíl og
stefnu. Víst er þetta sú Lay
Low sem við þekkjum öll en
íslensku textarnir gefa henni
annan svip og lögin eru frá-
bær. Manni finnst eins og
maður sé að kynnast Lovísu
upp á nýtt á þessari plötu, að
hún syngi af frábæru næmi, hún sýnir aðdáunarverða dýpt í túlk-
un sinni á góðlátlegum trega í ljóðum íslenskra kvenna, ekki
dimmum trega, heldur góðlátlegum.