Morgunblaðið - 31.12.2011, Blaðsíða 41

41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. DESEMBER 2011
Liturgy - Aesthethica
Frammistaða Liturgy á Iceland
Airwaves í haust verður lengi í
minnum höfð - svartmálms-
keyrsla án farða og furðufata,
bara grimmdrokk, vísindaleg
nákvæmni í frasauppröðun og
hraðaskiptingum. Þeir Brook-
lyn-félagar, með gítarleikarann
og söngvarann Hunter Hunt-
Hendrix fremstan í flokki, voru
hér staddir til að taka upp breið-
skífu í Gróðurhúsinu með Ben
okkar Frost við takkana. Veit
væntanlega á gott; svartmálmur vel kryddaður af óhljóðum - er hægt
að hugsa sér dægilegri blöndu? Vonandi er þetta upphaf nýrrar bylgju
svartmálmssveita, en hvað sem því líður þá er hér komin plata ársins.
Bill Callahan - Apocalypse
Bill Callahan er hættur að
kalla sig Smog, en hann er
ekki hættur að semja frábær
lög eins og heyra má á Apoca-
lypse. Textarnir eru aðal Call-
ahans, depurðin drýpur af
hverju strái, en hvergi er þo
vottur af sjálfsvorkunn og
þegar grannt er skoða er
hann kannnski ekki svo dap-
ur eftir allt saman, kannski er
hann bara að gera grín að
okkur sem hlustum, grín að öllu saman, mætir hafsjó erfiðleik-
anna með glott á vör. Á síðustu skífu var mikið í gangi að segja í
hverju lagi, en hér er allt lágstemmdara og innilegra fyrir vikið,
hann raular, hvíslar og talsyngur.
John Maus - We Must Become ...
John Maus er sprottinn úr
þeirri gerjun sem varð í
bandarískri tilraunatónlist á
síðasta áratug þegar tilrauna-
tónlistarmenn áttuðu sig á
því að þeir væru staddir í
blindgötu, fundu flóttaleið í
þjóðlagatónlist og þvældust
svo þaðan í poppið. Á We
Must Become the Pitiless
Censors of Ourselves fer
Maus óvæntar leiðir í laga-
smíði sinni, tekur alltaf keld-
una frekar en krókinn. Fáum er eins vel lagið að fella svo saman
hið fáránlega og hið frábæra – á köflum gapir maður yfir snilld-
inni og um leið og maður kímir yfir fáránleikanum.
Drake - Take Care
Í fyrsta laginu er tónninn gef-
inn - hér verður sögð saga
manns sem sífellt tekur rang-
ar ákvarðanir í ástarmálum,
leitar að ástinni á strípubúll-
um, dettur í það á stefnumót-
um og heldur framhjá við
fyrsta tækifæri. Í gegnum
skífuna alla glímir Drake við
sjálfan sig og bíður ósgur í
hverju lagi, snýr hiphophefð-
inni á hvolf - í stað þessa að
stæra sig og berja á brjóst
opnar hann hjarta sitt og sýnir okkur vonskublettina svörtu. Út-
setningar eru fjölbreyttar og lögin góð, en textarnir lyfta plötunni
svo um munar og gestagangurinn gerir sitt.
St. Vincent – Strange Mercy
Heimsókn Sufjan Stevens
hingað til lands fyrir nokkrum
árum er meðal annars minn-
isstæð fyrir það þá heyrðu Ís-
lendingar fyrst í tónlistarkon-
unni Annie Erin Clark sem
notar listamannsnafnið St.
Vincent. Hún var efnileg þá
en á frjóðru breiðskífu sinni,
Strange Mercy, er hún komin
í fremstu röð sem lagasmiður
og flytjandi. Platan er sam-
ansafn framúrskarandi laga í
skemmtilega fjölbreyttum útsetningum. Textarnir eru líka kapít-
uli útaf fyrir sig; allt viðrist slétt og fellt á yfirborðinu en undir
niðri kraumar reiði og örvænting sem brýst óforvarandis fram.
Tim Hecker - Ravedeath, 1972
Óhljóð eru vandmeðfarin og
ekki nema örfáir listamenn
sem ná að gera úr þeim eft-
irminnilegar tónlist. Kan-
adíski tónlistarmaðurinn Tim
Hecker hefur sent frá sér
margar fínar óhljóðaplötur á
síðustu árum, en enga eins
skemmtilega og þessa sem
varð til í Íslandsheimsókn
hans, en þá tók hann upp
orgelhljóma í Fríkirkjunni, en
ekki síður það sem org-
elhljómarnir skilja eftir sig, hvernig þeir hverfa inn í rýmið. Úr
þessi smíðaði hann síðan draumkennda óhljóðaklasa. Vert er
að geta þess að Ben Frost lagði Hecker lið á plötunni
Náttfari - Töfadhd - adhd2 C. Watson - El
tren fantasma
Peaking Lights -
936
Megas - Hugboð
um vandræði
Sin Fang - Sum-
mer Echoes
E. Fullman -
Through Glass
Rustie - Glass
Swords
Helgi Jónsson -
Big Spring
Tómas R. Ein-
arsson - Strengur
Jay-Z & Kanye -
Watch ...
The Good Ones -
Kigali
GP! - Elabórat
Þórir Georg - Af-
sakið
King Creosote -
Diamond Mine
The Weeknd -
House of ...
Kyst - Water-
works
Andy Stott - Pas-
sed Me By
Nolo - Nology Reykjavík - Loc-
ust Sounds
Erlendar
Við
þrösk-
uldinn
Innlendar
The Field - Looping State Of Mind
Það er líka kúnst að segja
það sama aftur og aftur, að
nota sömu laglínuna, sömu
lykkjuna í það óendanlega líkt
og sænski tónlistarmaðurinn
Axel Willner gerir þegar hann
setur saman músík undir
nafninu The Field. Lögin eru
fléttur sem styðjast jafnan
við eina laglínu eða svo sem
endurtekin er með til-
brigðum. Inn í allt saman
skýtur Willner svo inn píanói,
kontrabassa og lifandi slagverki með frábærum árangri og skirr-
ist líka ekki við að nota raddir og mjakar sér fyrir vikið frá hreinu
technoi yfir í house- eða jafnvel diskóstemmningu á köflum.
Wild Beasts – Smother
Það fyrsta sem menn falla fyr-
ir er stórbrotin söngrödd Hay-
dens Thorpes og þar næst
heillast þeir líklega af magn-
aðri rödd Toms Flemings
enda eru þeir besta söngpar
Bretlands nú um stundir. Að-
al Wild Beasts er þó tónlistin,
hátimbruð og háskaleg í
senn, leikhúslegt rokk í
hæsta gæðaflokki með æv-
intýralegum textum um firr-
ingu, ást og kynlíf, kynlíf án
ástar og ást án kynlífs – „þorum við að sleikja logann“ spyr Tom
Fleming í einu besta lagi plötunnar. Ójá.
Shabazz Palaces – Black Up
Nú veit ég ekki hvað margir
muna þá byltingu sem 10"-
röð cLOUDDEAD boðaði á
sínum tíma, hvernig sú plötu-
röð hristi upp í hiphopinu,
ruddi nýjar brautir í efn-
istökum og útsetningum.
Þótt ekki sé þessi plata eins
mikil tíðindi þá fetar Shabazz
Palaces sumpart sömu slóð,
teygir og togar formið, brýtur
það upp og reynir að skapa
eitthvað nýtt. Hér er rappað
um innviði hjartans og hugans, ekkert mont, engar hórur, engar
byssur og ekkert dóp, og taktarnir eru snúnir og flóknir og for-
vitnilegir – nýstárleg blanda og hressandi.
Freddie Gibbs - Fuckin’ Wit’ Fred
Freddie Gibbs hefur verið ið-
inn við útgáfu en á þó enn eft-
ir að senda frá sér eiginlega
breiðskífu. Sú plata sem rat-
ar hér inn á lista er lagasafn
sem Dj Roc tók saman og
dreift hefur verið frítt, níunda
slíkt lagsafn sem "kemur út"
með Gibbs. Hann er fínn
rappari með góða rödd og
góðar rímur, en honum er líka
vel lagið að vinna með öðrum
sem skilar sér frábærlega í
hverju laginu af öðru á plötunni. Framundan á árinu 2012 er
samstarfsskífa þeirra Madlib og Freddie Gibbs sem verður ef-
laust með bestu plötum ársins 2012.
Keyrsla Liturgy hélt magnaða tónleika á Airwaves og sendi líka frá sér frábæra breiðskífu með nútímalegum svartmálmi.