Morgunblaðið - 17.01.2012, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. JANÚAR 2012
✝ Steindór Hjart-arson fæddist
að Auðsholts-
hjáleigu í Ölfusi 17.
janúar 1936. Hann
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
7. janúar 2012. For-
eldrar hans voru
hjónin Jóhanna
Ásta Hannesdóttir,
f. í Stóru-Sandvík í
Flóa 7. júní 1898, d.
á Selfossi 4. júlí 1966 og Hjörtur
Sigurðsson, f. í Holti, Ölfusi, 4.
jan. 1898, d. á Selfossi 19. júní
1981. Þau hjón bjuggu lengst af í
Auðsholtshjáleigu. Systkini
Steindórs eru: 1) Hannes, f. 22.
apríl 1919, d. 23. apríl 1983, 2)
Guðmundur, f. 20. feb. 1925, d.
19. maí 2006, 3) Sigurður, f. 12.
apríl 1926, d. 9. júlí 1996, 4) Jón
Ástvaldur, f. 20. jan. 1928, 5) Rós-
anna, f. 26. jan. 1930, d. 6. júlí
2008, 6) Ástríður, f. 25. okt. 1932,
7) Jónína, f. 25. nóv. 1942.
Steindór ólst upp í Ölfusinu,
hjálpaði þar til við búskap for-
eldra sinna og gekk í skóla í
Hveragerði. 16 ára fór hann á
vertíð til Vestmannaeyja. Þar
kynntist hann Þyrí Ágústsdóttur
frá Varmahlíð, f. 7. desember
1934. Þau giftust í maí árið 1956.
Foreldrar hennar voru Ágúst
barn: Bergdís Lóa. Aldís Guðrún,
f. 1989, unnusti Egill Hjartarson,
barn: Gústaf Emil. Steindór
kynntist 1977 Andreu Ágústu
Halldórsdóttur, f. 4. júní 1941 í
Sólheimum í Vogum á Vatns-
leysuströnd. Þau hófu síðar sam-
búð. Foreldrar hennar voru Hall-
dór Ágústsson, f. 7. mars 1910, d.
28. ágúst 1992 og Eyþóra Þórð-
ardóttir, f. 5. apríl 1922, d. 25.
feb. 1987.
Sín fyrstu ár í Vestmanna-
eyjum starfaði Steindór sem mat-
reiðslumaður hjá Einari ríka í
Hraðfrystistöð Vestmannaeyja,
einnig var hann verkstjóri við að-
gerð og saltfiskverkun í HV en
lengst af starfaði hann sem verk-
stjóri hjá Ísfélagi Vestmannaeyja.
Eftir Heimaeyjargos 1973 starf-
aði Steindór sem verkstjóri hjá
Ísfélaginu á Kirkjusandi í Reykja-
vík og síðar hjá Sambandinu á
sama stað. Hann lauk Fisk-
vinnsluskólanum 1986. Steindór
réð sig til Landsbankans 1987 við
afurðaeftirlit, síðari ár sem hús-
vörður í útibúum LÍ, Laugavegi
77 og í Mjódd. Eftir að Steindór
komst á eftirlaun var hann í
hlutastarfi hjá versluninni De-
benhams í 3 ár. Steindór gekk í
Verkstjórafélag Vestmannaeyja
1967 og sat í stjórn þess í 5 ár.
Hann starfaði ötullega með Fé-
lagi einstæðra foreldra á upp-
hafsárum þess. Steindór gekk til
liðs við Frímúrararegluna 2003
og starfaði þar til hinsta dags.
Útför Steindórs fer fram frá
Áskirkju í dag, 17. janúar 2012 kl.
11.
Jónsson, f. 5. ágúst
1891, d. 1. des. 1969
og Pálína Eiríks-
dóttir, f. 10. apríl
1895, d. 13. jan.
1983. Þyrí lést 10.
desember 1971,
rúmu ári fyrir gos. Í
gosinu flutti Stein-
dór til Reykjavíkur
og hélt þar alla tíð
myndarlegt heimili
fyrir sig og börn sín.
Börn Steindórs og Þyríar eru: 1)
Sigurður, f. 13. des. 1955, kvænt-
ur Sigurlínu Eiríksdóttur, barn;
Vigdís, f. 1984, unnusti Reynir
Bergmann Pálsson. 2) Berglind, f.
20. okt. 1957, gift Óskari Thor-
berg Traustasyni, börn: Þyrí, f.
1979, unnusti Kristinn Ellertsson.
Helga, f. 1983, unnusti Gunnar
Valur Gunnarsson, barn: Gunnar
Bergur. 3) Hjörtur, f. 6. maí 1964,
börn hans eru: Steindór, f. 1989,
kvæntur Dagnýju B. Stef-
ánsdóttur. Halldór, f. 12. júlí
1991, d. 19. júlí 1991 og Daníel
Hjörtur, f. 1994. 4) Ágúst, f. 6.
maí 1964, kvæntur Sigríði
Schram, börn: Þyrí, f. 2006 og
Elfa, f. 2008. 5) Eydís, f. 6. ágúst
1965, í sambúð með Birni Lár-
ussyni, börn Eydísar af fyrra
hjónabandi eru: Hafdís, f. 1985,
unnusti Aðalsteinn E. Stefánsson,
Elsku hjartans Steindór.
Ég minnist þín og alls þess er
við gerðum saman.
Ég sakna þín svo óendanlega
mikið. Þú varst mér allt.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Vertu að eilífu Guði falinn.
Hvíl í friði.
Þín
Ágústa.
Elsku pabbi, hvað margar
ókomnar kynslóðir í þinn legg
hefðu þurft að kynnast þér. Þú
varst yfirvegaður, ráðagóður,
hjálpfús, nærgætinn, gestrisinn,
sannur vinur vina þinna, traustur
og talaðir aldrei illa um nokkurn
mann. Hjartalag þitt var einstakt.
Þú ert sú besta fyrirmynd sem
hugsast gat. Við sem eftir lifum
búum að því um ókomna tíð.
Hafðu þökk fyrir allt, elsku pabbi,
allt sem þú gafst mér og stuðning
þinn.
Þín
Eydís.
Í dag fer fram jarðarför Stein-
dórs Hjartarsonar, sem best er
lýst sem góðum manni. Hógvær,
rólegur, vinnusamur, nægjusam-
ur, umhyggjusamur eru nokkur
þeirra orða sem mér koma til hug-
ar þegar ég minnist Steindórs
tengdaföður míns, en kynni okkar
hófust fyrir rétt rúmum 36 árum
síðan, skömmu eftir að ég kynnt-
ist Berglindi dóttur hans.
Nær undantekningalaust hefur
verið haldin veisla á heimili Stein-
dórs á þessum degi, sem í dag
hefði orðið hans 76. afmælisdag-
ur. Steindór naut þess að fá til sín
börn sín og þeirra sístækkandi
fjölskyldur á afmæli sínu, ásamt
ættingjum og vinum. Hópurinn
telur 5 börn, 9 barnabörn, og 3
barnabarnabörn. Samtals er hóp-
urinn nú 27 manns með okkur
tengdafólkinu. Þessi hópur hefur
ásamt Ágústu sambýliskonu
Steindórs staðið þétt saman nú að
undanförnu í þeim miklu en
skammvinnu veikindum sem
leiddu til andláts hans. Steindór
veiktist 19. nóvember, náði nokkr-
um bata, en veiktist aftur 30. des-
ember, hvarf meðvitund þann 31.
desember og lést þann 7. janúar.
Á heimili hans, sem hann hafði
haldið við af alúð bæði innandyra
og utandyra, hanga myndir af af-
komendum hans og innrömmuð
listaverk barnabarnanna í gegn
um árin og hafa þar jafnan sess og
mörg þau önnur listaverk sem það
heimili prýða. Þar er einnig mynd
af Steindóri og Þyrí með börnin
sín fimm, sem tekin var skömmu
eftir fermingu Berglindar og ekki
löngu áður en Þyrí lést árið 1971.
Hingað fór hópurinn eftir andlát
Steindórs og átti saman stund
umluktur fögrum minningum.
Hér hefur okkur ávallt liðið vel.
Óskar Thorberg Traustason.
Þegar ég sat með afa síðasta
spölinn leit ég yfir farinn veg og
minntist fjölda góðra samveru-
stunda.
Mín fyrsta minning um afa er
frá því hann vann við vaktir í
Landsbankanum við Laugaveg.
Þegar við áttum leið hjá var
spennandi að sjá hvort afi væri að
vinna og þá veifa honum. Hann
veifaði alltaf á móti, opnaði svo og
rabbaði við okkur. Eitt skiptið er
mér vel minnisstætt, þá var kalt
og ég orðin leið þegar við komum
að bankanum. Afi bauð okkur inn-
fyrir og gaf mér heitt kakó sem
rann ljúft niður. Enn í dag minn-
ist ég þessa kakóbolla þegar ég
fer þar hjá.
Ég minnist fjölda glæstra jóla-
boða á Langholtsvegi. Þar stóð afi
virðulegur í eldhúsinu með hvíta
kokkahattinn og svuntuna, skar
glaðbeittur kjötið ríflega ofan í
fjölskylduna og var umhugað um
að allir væru vel mettir. Við börn-
in máttum leika okkur um allt hús
og vorum mikið í kjallaranum í
allskyns leikjum eða í bókaher-
berginu að teikna. Afi leit oft inn
og spjallaði við hvert og eitt okk-
ar. Stóð þá iðulega með hendur
fyrir aftan bak, tvísté aðeins og
sagði „jæja … já já“ og spurði svo
viðeigandi spurninga, eins og
hvernig gengi í skólanum. Hann
fylgdist vel með okkur öllum og
var umhugað um að okkur farn-
aðist vel í lífinu.
Þegar ég fluttist suður til að
stunda háskólanám komst það í
vana að ég færi vikulega í mat til
afa og Ágústu. Þar var ávallt á
borðum einhver dýrindisréttur,
allt frá sígildum mat eins og kjöt-
súpu, kjöti í karrísósu og buffi í
brúnni sósu til nýtískulegra fiski-
rétta. Frasinn að maturinn væri
alveg eins og á fínasta veitinga-
húsi lék oft um varir okkar. Yfir
matnum ræddum við iðulega um
daginn og veginn, ég sagði frá því
sem ég var að læra og afi sagði
mér frá sinni ævi og störfum.
Stundum komu þar einnig í mat
æskuvinir hans, Rósi og Þór, og
þótti þeim félögum skemmtilegt
að espa umhverfissinnann upp
með tali um að virkja og veiða
meira, vitandi það að ég væri al-
farið á móti slíku. Svo hlógu þeir
bara þegar það var kominn æs-
ingur í mig.
Eftir matinn hjálpaði ég afa oft
við að vaska upp og ganga frá.
Hann sagði nánast alltaf að ég
þyrfti nú ekki að standa í þessu,
hann myndi dunda við þetta, hann
hefði nægan tíma. En mig langaði
að hjálpa til og lærði þannig að
rata um eldhúsið hans afa. Stund-
um nefndi ég að hann og Ágústa
yrðu alla vikuna að finna aftur það
sem ég hefði gengið frá og færa á
rétta staði, en afi gerði aldrei mik-
ið úr því og smám saman lærði ég
að rata um eldhúsið. Ég veit hvar
sleifarnar eru geymdar, allskyns
diskar og föt. Hvar viskustykkið
hékk og handklæðið til að þurrka
sér um hendurnar eftir uppvask-
ið. Þetta eru kannski litlir hlutir,
en þarna finnst mér ég hafa
kynnst afa enn nánar, því ég veit
hvernig eldhúsið hans var þar
sem hann naut sín svo vel.
Á þeim tíma sem ég hitti afa
minn vikulega, í hans umhverfi,
kynntist ég honum náið. Í dag sé
ég hann sem persónu með skoð-
anir, langanir og reynslu. Ég
þekki hans bakgrunn og lífsskoð-
anir frá honum sjálfum og mun
stolt geyma það í hjarta mér og
get vonandi borið áfram til fram-
tíðar. Far þú í friði afi minn.
Vigdís Sigurðardóttir.
Nú er afi Steindór farinn frá
okkur, alltof snemma. Hann sem
var svo hraustur og hugsaði vel
um heilsuna. Afi var okkur mikil
fyrirmynd, hann var duglegur og
sat aldrei verkefnalaus, reglufast-
ur, vandvirkur, og hugaði vel að
öllu í kringum sig. Hann var ró-
lyndismaður og lítill asi í kringum
hann, en gat sífellt komið
skemmtilega á óvart. Til dæmis
hóf hann skyndilega að mála
myndir eftir að hann hætti að
vinna og þá var það ekkert hálf-
kák, þær töldust í tugum. Hann
gaf börnum og barnabörnum
skemmtilegar myndir sem við
gleðjumst yfir að hafa fengið frá
honum.
Það má segja um afa að hann
var ekki maður margra orða, en
við fundum það alltaf hvað hann
fylgdist vel með okkur. Hann var
stoltur af fjölskyldunni sinni og
var annt um hana. Hann átti það
til að kíkja óvænt í vinnuna til
okkar, í stutta heimsókn heim eða
hringja símtal til að fullvissa sig
um að allir hefðu það gott. Hann
var alltaf boðinn og búinn til að
aðstoða okkur ef á þurfti að halda.
Það var alltaf gott að koma á
Langholtsveginn til afa og Ágústu
og eiga gott spjall yfir kaffibolla
við eldhúsborðið, þar sem farið
var yfir helstu fréttir af fjölskyld-
unni og þjóðmálin. Hann var að-
allega að fiska eftir sögum af okk-
ur en talaði minna um sjálfan sig.
Við erum mjög þakklátar fyrir
þann tíma sem við fengum með
honum eftir að hann veiktist, og
að sitja með öðrum fjölskyldu-
meðlimum og rifja upp sögur af
honum, margar sem við höfðum
ekki heyrt áður. Þá sást líka hvað
mikið af honum býr í okkur öllum
og hvað við höfum erft marga
kosti frá honum.
Við systur erum stoltar af því
að hafa átt svona góðan afa og
þakklátar fyrir allt það sem hann
hefur gefið okkur.
Þyrí og Helga.
Í dag verður jarðsunginn mág-
ur minn og bróðir, Steindór
Hjartarson, eftir stutt veikindi.
Við vitum að endalokin voru eins
og hann hefði óskað, að þurfa ekki
að liggja lengi milli heims og helju
eins og móðir hans.
Steindór var fæddur og ólst
upp í Ölfusinu. Ungur fór hann á
vertíð til Vestmannaeyja og fann
konuefni sitt, Þyrí Ágústsdóttur,
og bjó þar síðan fram að Vest-
mannaeyjagosi. Þau höfðu komið
sér þar vel fyrir og eignuðust 5
yndisleg börn. Lífið tók óvægið á
honum og fjölskyldunni þegar
hann missti eiginkonu sína rétt
fyrir gos og hann stóð uppi sem
ekkjumaður með 2 börn á ung-
lingsaldri og hin á barnsaldri.
Strax gosnóttina varð hann að
senda börnin með fiskibát til
lands þar sem systkini hans tóku
á móti þeim og gengu þeim í for-
eldrastað fyrst um sinn eða þar til
hann gat tekið við þeim á ný.
Þessi tvö áföll sem urðu með
svona stuttu millibili reyndu mjög
á hann og voru veruleg verkefni
að vinna úr. Auk þess var hann í
krefjandi stjórnunarstarfi við
fiskvinnslufyrirtæki í Vestmanna-
eyjum, starfi sem hann taldi sig
verða að sinna þar til fyrirtækið
flutti starfsemi sína upp á fasta-
landið.
Æðruleysið og dugnaðurinn
sem hann beitti við að leysa þessi
verkefni var aðdáunarvert. Hann
ákvað að búa sér og börnum sín-
um framtíðarheimili í Reykjavík
og sjá um uppeldi þeirra þar til
þau gætu séð um sig sjálf. Þessu
markmiði náði hann með miklum
sóma. Hann var í miklu sambandi
við okkur hjónin á þessum tíma og
við kynntumst honum náið. Það
var alveg ótrúlegt að sjá hvern
mann hann hafði að geyma sem
lýsti sér í hlýju viðmóti, hjálpsemi
og virðingu sem hann bar fyrir
samferðafólki sínu. Maður skynj-
aði vel hvað margir báru hlýjan
hug til hans þegar maður fór með
honum á mannamót og það var
með ólíkindum hvað margir
þekktu hann og gáfu sig á tal við
hann.
Þegar vinnustaður hans á
Kirkjusandi var lagður niður og
breytt í skrifstofuhúsnæði hóf
hann nám í Fiskvinnsluskólanum
og lauk þaðan prófi sem fisk-
vinnslumaður. Í framhaldi af því
réðst hann sem birgðaeftirlits-
maður hjá Landsbankanum og
síðan sem eftirlitsmaður með
fasteign bankans í Mjódd þar sem
hann starfaði töluvert fram yfir
hefðbundinn eftirlaunaaldur.
Um svipað leyti og hann hóf
nám við Fiskvinnsluskólann hóf
hann sambúð með eftirlifandi
sambýliskonu sinni, Ágústu Hall-
dórsdóttur. Við hérna í Öndverð-
arnesinu sendum þér, Ágústa, og
börnum Steindórs, mökum og af-
komendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Við þökkum þér
fyrir allt sem þú gafst okkur í líf-
inu og erum þess fullviss að hinn
hæsti höfuðsmiður tekur vel á
móti þér.
Gísli Erlendsson og
Jónína Hjartardóttir.
Ég vil minnast Steindórs
Hjartarsonar sem lést laugardag-
inn 7. janúar sl. Okkar kynni urðu
nú ekki löng, einungis tæp tvö ár,
en afskaplega sérstök. Steindór
var sérstakur maður. Þessi tími
var nægur til þess að sjá og
skynja hvaða mannkosti þessi
maður hafði að geyma.
Ég kynntist Steindóri í apríl
2010. Þegar ég var að hefja störf í
Debenhams, hann að hætta, ég að
taka við af honum. Hann ætlaði þó
að vera mér innan handar eitt-
hvað fram á sumarið meðan ég
var að komast inn í hlutina.
Strax skynjaði ég hvaða ljúf-
mennsku Steindór hafði að
geyma. Hann var afskaplega ró-
legur og yfirvegaður maður, allra
manna hugljúfi og lét aldrei
styggðaryrði falla um nokkurn
mann. Heyrði ég á starfsfólki að
Steindórs yrði sárt saknað við
starfslok.
Við náðum strax afskaplega vel
saman og kom síðan í ljós að við
vorum t.d. reglubræður í frímúr-
arareglunni. Eftir að Steindór lét
af störfum um sumarið höfðum við
samband af og til og hitumst auk
þess á reglufundum. Við áttum oft
orðastað um lífið og tilveruna al-
mennt. Steindór var líka óspar á
að tala um starfsfólkið í Deben-
hams, hvað þetta væri mikið öð-
lingsfólk, alltaf brosandi og
reiðubúið að aðstoða hvað annað.
Svo var það um miðjan desem-
ber að Steindór hafði samband við
mig og sagðist liggja á sjúkrahúsi
eftir heilablóðfall og yrði væntan-
lega kominn heim fyrir jól. Hann
tjáði mér að það hefði verið hringt
í sig frá Debenhams og boðið í
hangikjötsveislu í hádeginu þann
21. des. og bað hann mig að
hringja í sig um morguninn þann
dag og minna sig á boðið. Ég sagð-
ist mundu gera það og sækja hann
ef því væri að skipta.
Er ég hringi heyri ég að hann
er mun daprari en í fyrra skiptið.
Hann tjáir mér að hann komist
ekki í boðið. Hann bað mig að skila
kærri kveðju og þakklæti til
starfsmanna Debenhams og tjá
þeim að sér hefði þótt afskaplega
vænt um þetta boð og sárt að geta
ekki mætt. Steindór kvaddi mig
með þessum orðum: „Ég þakka
þér líka innilega hvernig þú hafur
komið fram við mig, fyrir ánægju-
lega viðkynningu, samstarf, vin-
skap og virðingu.“ Þessi orð,
Steindór minn, geri ég nú að mín-
um til þín og bæti við að það hafi
verið forréttindi að fá að kynnast
manngæsku þinni.
Ég velti því fyrir mér í dag
hvort Steindór hafi verið búinn að
skynja vitjunartíma sinn þegar við
áttum síðasta samtalið. Því
skömmu eftir það fær hann annað
og alvarlegra áfall og lést þann 7.
janúar. Ég bið þér, Steindór minn,
guðsblessunar á þeirri ferð sem
þú hefur nú hafið. Ég er þess full-
viss og veit að nú hefur þú numið
land í Sumarlandinu. Megi ljósið
umvefja þig og blessa. Aðstand-
endum votta ég samúð mína.
Arnbjörn Leifsson.
Steindór
Hjartarson
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
✝
Elskulegur bróðir okkar og mágur,
INGÓLFUR ÁRNASON,
lést að heimili sínu, hjúkrunarheimilinu Mörk,
föstudaginn 13. janúar.
Útförin fer fram frá Fella- og Hólakirkju
mánudaginn 30. janúar kl. 15.00.
Ingibjörg Árnadóttir,
Þuríður Árnadóttir, Júlíus J. Daníelsson,
Sigurður Jónsson, Vibeke Jónsson,
Arnheiður Árnadóttir, Theódór Óskarsson,
Halldóra Árnadóttir, Benedikt Sveinn Kristjánsson.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
ELDJÁRN MAGNÚSSON
kjötiðnaðarmeistari frá Siglufirði,
lést mánudaginn 2. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát hans. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki H-1 á
Hrafnistu í Reykjavík fyrir góða umönnun og hlýju.
Gunnhildur H. Eldjárnsdóttir, Bjarni Magnússon,
Kristinn H. Eldjárnsson,
Steinunn M. Eldjárnsdóttir, Hallgrímur Már Einarsson,
Þórarinn M. Eldjárnsson, Jórunn Þórðardóttir.
✝
Okkar ástkæra
SOFFÍA ERLA ÓSKARSDÓTTIR
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
hinn 13. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Árni Heiðar,
Guðrún Kristveig Gunnarsdóttir.