Morgunblaðið - 30.01.2012, Side 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. JANÚAR 2012
✝ SigurðurNjálsson fædd-
ist á Siglufirði 27.
mars 1922. Hann
lést á Landspít-
alanum 23. janúar
2012.
Foreldrar hans
voru Njáll Jón-
asson, f. 5.2. 1891,
d. 25.11. 1976, og
Ólöf Þorkelsdóttir,
f. 25.11. 1889, d.
2.11. 1925. Bróðir hans var
Guðjón Njálsson, f. 1917, d.
1989, kvæntur Heiðdísi Ey-
steinsdóttur, f. 1921, d. 2006 og
systir hans var Sigurlaug
Njálsdóttir, f. 1924, d. 2008,
gift Óskari Friðjóni Jónssyni, f.
1921, d. 1991. Sigurður missti
móður sína þegar hann var
þriggja ára og leystist fjöl-
skyldan þá upp og var systk-
inum hans komið fyrir á Ak-
ureyri en hann varð eftir á
Siglufirði og ólst upp hjá föður
sínum.
Sigurður kvæntist árið 1948
Guðnýju Þorsteinsdóttur, f.
1925. Guðný er einnig Siglfirð-
gjaldkeri útibús Útvegsbanka
Íslands hf., Siglufirði, 1941-44,
aðalbókari og gjaldkeri Síld-
arverksmiðja ríkisins, Siglu-
firði 1944 og skrifstofustjóri
sama fyrirtækis 1945-1958.
Hann var framkvæmdastjóri
fyrir Hafskip hf. frá stofnun
1959 til 1970 og var einnig
stjórnarformaður í Versl-
unarfélagi Siglufjarðar hf. um
árabil. Árið 1970 keypti hann
Alþjóða líftryggingarfélagið og
var forstjóri þess til 1989. Í
mörg ár flutti hann inn stál frá
Póllandi og aðstoðaði Pólverja
á margan hátt á Íslandi. Var
hann sæmdur heiðursorðu Pól-
lands árið 1988. Hann hlaut
ennfremur Melvin Jones við-
urkenningu frá Lionshreyfing-
unni en hann var félagi í Lions-
klúbbnum Ægi. Fyrir utan
Verslunarskólaárin átti hann
heima á Siglufirði uns fjöl-
skyldan flutti suður 1958 og
settist að á Rauðalæk í Laug-
arneshverfi í Reykjavík. Árið
1966 fluttu þau í Mávanes í
Garðabæ og þaðan 1992 í
Efstaleiti.
Útför Sigurðar fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag, 30. janúar 2012, og hefst
athöfnin kl. 15.
ingur, dóttir Hall-
dóru Sigurð-
ardóttur og
Þorsteins Péturs-
sonar. Þau eign-
uðust þrjú börn,
Halldóru, f. 1949,
Önnu Sjöfn, f. 1952
og Ólaf Njál, f.
1958. Halldóra er
gift Viðari Sím-
onarsyni, f. 1945.
Þeirra börn eru
Sigurður, f. 1976 og Dóra, f.
1981. Sigurður er kvæntur Sig-
urbjörgu Ólafsdóttur og eru
börn þeirra Ólafur Viðar og
Halldóra Sól. Anna Sjöfn er
gift Guðmundi Páli Ásgeirs-
syni, f. 1947, og eiga þau dótt-
urina Guðnýju, f. 1980. Ólafur
Njáll er kvæntur Birnu Hildi
Bergsdóttur, f. 1959, og eiga
þau börnin Signýju, f. 1984,
Kristínu, f. 1988, og Daníel, f.
1993. Signý er í sambúð með
Leon Má Hafsteinssyni og eiga
þau dæturnar Natalíu Rán og
Emilíu Brá. Sigurður braut-
skráðist frá Verslunarskóla Ís-
lands 1941. Hann var bókari og
Í dag kveð ég tengdaföður
minn Sigurð Njálsson eftir tæp-
lega fjörutíu ára samneyti. Þeg-
ar ég lít til baka er mér efst í
huga þakklæti og orðin „hann
var höfðingi heim að sækja“ fá
dýpra innihald í merkingu sinni.
Hefðir og samheldni var nokkuð
sem hann mat mikils sennilega
vegna þess að sjálfur missti
hann móður sína ungur og í
uppvexti sínum upplifði hann
lítið fjöldskyldulíf í kringum sig.
Fjölskyldan var honum kærust
allra og aldrei kom maður í hús-
ið öðruvísi en hann innti eftir
því hvar barnabörnin væru og
nú seinni árin hvað langafa-
börnin væru að gera og hvernig
þau hefðu það.
Að vera saman, að gleðjast
saman og að eiga hvort annað
að en nokkuð sem honum fannst
best. Þær eru ófáar þær gleði-
stundir sem við höfum átt og
hann stóð fyrir veiði, sumarbú-
staðaferðir eða utanlandsferðir.
Oft á tíðum var fundið tilefni til
að allir færu út að borða og þá
sérstaklega þegar barnabörnin
luku ákveðnum áföngum í lífi
sínu, því þá var stund til fagn-
aðar. Sunnudagskaffið var fast-
ur liður og púrtvínið var fram-
reitt á sunnudögum þegar
klukkan sló fimm og jafnvel oft-
ar nú í seinni tíð ef tilefnið var.
Alltaf stóð hann fremstur til að
fullvissa sig um að allir væru
með og hefðu það sem allra
best. Allt sem hann vann að
gerði hann af metnaði og óskaði
þess að svo væri einnig hjá sínu
fólki því hann var sannfærður
um að það skilaði sér til baka.
Sigurður átti gersemi í lífi
sínu sem er tengdamóðir mín
og sér hún nú á eftir lífsföru-
nauti sínum í yfir sextíu ár.
Samneyti þeirra var einstakt og
má segja að það er okkur hinum
það besta veganesti sem þau
gátu gefið okkur, að geta spegl-
að sig í þeirri virðingu og um-
hyggju sem hann sýndi er mik-
ils virði.
Tímarnir framundan verða
henni eflaust ekki auðveldir og
vona ég að fjölskyldan komi til
með að létta undir með henni,
þess hefði hann óskað.
Ég kveð með söknuði og vil
þakka samfylgdina
Birna Bergsdóttir.
Þegar ég minnist tengdaföð-
ur míns Sigurðar Njálssonar sé
ég hann fyrir mér ásamt Guð-
nýju konu sinni heima hjá þeim
við stofuborðið á sunnudegi.
Börn, tengdabörn og barnabörn
ræða um daginn og veginn,
þjóðmálin eða heimsmálin og
Sigurður fylgist íhugull með og
skýtur inn orði ef hann telur
ástæðu til. Fjölskyldan og heim-
ilið var þungamiðjan í lífi Sig-
urður Njálssonar, þess mikla
heimsborgara sem hann annars
var. Sigurður ferðaðist mikið
vegna starfa sinna en þau
Guðný ferðuðust einnig víða um
framandi lönd, á meðan slík
ferðalög voru ekki algeng meðal
Íslendinga.
Sigurður ólst upp á Siglufirði
hjá föður sínum Njáli eftir að
móðir hans lést úr berklum. Þar
stofnaði hann ásamt Guðnýju
konu sinni sitt fyrsta heimili. Á
uppgangstímum Siglufjarðar
breyttist plássið í önnum kafið
heimsþorp á hverju sumri og
umsvifin náðu langt út fyrir
landsteinana. Þarna nýttist
menntun Sigurðar frá Verslun-
arskólanum vel og hann tók
strax að sér ábyrgðar- og
stjórnunarstörf í öflugustu fyr-
irtækjum á staðnum. Hann
trúði því að framtak einstak-
lingsins og öflugt atvinnulíf
gætu skapað öllum gott sam-
félag og breytti samkvæmt því
allt sitt líf. Ef hann minntist á
gamla tíma, þá var það helst til
að undirstrika hvað samfélaginu
hefði farið fram síðan þá og hve
velsæld hefði aukist.
Sigurður Njálsson var mikl-
um mannkostum búinn. Hann
var skarpgreindur og kunni
fram á síðasta dag skil á flestu
sem gerðist í íslensku atvinnu-
og viðskiptalífi og stjórnmálum.
Hann var jafnan með hugann
við það sem var að gerast allt
um kring og við það sem fram-
undan var. Hann hafði mun
meiri áhuga á að ræða stjórn-
mál og atvinnulíf heima og er-
lendis en að rifja upp gamla
daga. Í veikindum sínum núna
síðustu mánuðina ræddi hann
hvað hann gæti gert til að ná
bata og einbeitti sér að því. Ég
held að Sigurður hafi nálgast öll
verkefni með því að horfa á
lausnina en ekki vandann, fram-
tíðina en ekki hið liðna. Hann
var bjartsýnn og hvetjandi og
góð fyrirmynd.
Sigurður og Guðný höfðu ein-
stakt lag á að tengja börn sín,
tengdabörn og þeirra börn sam-
an og skapa aðstæður þar sem
allir nutu lífsins. Hátt ber minn-
ingar frá árlegri veiðiferð fjöl-
skyldunnar í Gljúfurá sem Sig-
urður bauð fjölskyldunni í allt
frá árinu 1985. Sigurður fylgd-
ist mjög ákveðinn með því und-
anfarnar vikur að við sæktum
tímanlega um hjá Stangveiði-
félaginu fyrir ferðina næsta
sumar. Þegar litið er til baka er
eins og við í fjölskyldu Sigurðar
og Guðnýjar höfum sífellt haft
tilefni til að eiga skemmtilegar
samverustundir að þeirra frum-
kvæði. Sigurður var hinn fasti
og öruggi hornsteinn þessarar
fjölskyldu og verður hans sárt
saknað af okkur öllum.
Guðmundur Páll Ásgeirsson.
Tengdafaðir minn, Sigurður
Njálsson, var einstaklega vand-
aður maður. Hann var hjarta-
hlýr, skapgóður og traustur
sem klettur. Trygglyndi ein-
kenndi hann alla tíð og var
hann sannur vinur vina sinna.
Frá fyrstu tíð fann ég hversu
mikill fjölskyldumaður hann
var. Hann bar hag fjölskyld-
unnar öðru fremur fyrir brjósti.
Hann hafði þægilega og góða
nærveru. Hann var einstakur
afi og langafi og var afkom-
endum sínum góð fyrirmynd.
Hann var aðeins þriggja ára
þegar hann missti móður sína
og ólst hann upp hjá föður sín-
um, Njáli Jónassyni.
Hann var afar lánsamur mað-
ur í sínu einkalífi. Hann hitti
draumadísina, hana Guðnýju
Þorsteins, á Siglufirði. Samband
þeirra var einstaklega fallegt og
hamingjuríkt. Sigurður og
Guðný höfðu yndi af að ferðast,
bæði innanlands og utan. Við
Dóra vorum svo heppin að vera
með þeim á Ítalíu og Frakk-
landi og voru þau sérlega
skemmtilegir ferðafélagar. Hér
heima voru þeirra sælureitir
sumarhús við Þingvallavatn og í
Kjarnaskógi norðan heiða.
Árlega buðu þau allri fjöl-
skyldunni í veiði að Gljúfurá í
Borgarfirði. Þetta hafa verið
sannkallaðar fjölskylduferðir,
allir skemmt sér vel, veitt og
útiverunnar notið í yndislegu
umhverfi.
Í júlí 2011 var haldið ætt-
armót á Siglufirði fyrir afkom-
endur Guðnýjar. Á þeim tíma
var heilsu hans farið að hraka,
en hann ætlaði norður og hon-
um tókst það. Hann gladdist
mjög yfir því hvað ungir at-
hafnamenn á Siglufirði höfðu
breytt gömlu húsunum við höfn-
ina og gert þau sem ný. Hann
var ánægður með gamla bæinn
sinn og sá hann ný tækifæri
fyrir Siglfirðinga með tilkomu
Héðinsfjarðarganga.
Hann naut þess að horfa á
íþróttir og fylgdist vel með öll-
um landsleikjum í handbolta og
fótbolta. Þar náðum við vel
saman.
Að leiðarlokum kveð ég minn
kæra tengdaföður með virðingu
og þakklæti fyrir samfylgdina
og vináttuna í 40 ár.
Viðar Símonarson.
Elsku afi, það er mjög skrítið
að vera svona langt í burtu þeg-
ar kallið kom. Að upplifa þau
ævintýri sem þú varst svo
spenntur að heyra um þegar ég
kæmi heim, ævintýri sem þú
varst sjálfur búinn að upplifa.
Nú fæ ég ekki tækifæri til að
segja þér frá ævintýrum mínum
eins og þú sagðir mér frá þínum
og öllu því sem þú hafðir upp-
lifað. En ég veit að það er í lagi
því núna getur þú komið og
fylgst með mér á meðan ég er
að upplifa þetta allt. Ég kveð
þig með söknuði, ást og loforði
um að njóta þess sem ég er að
gera því ég veit að það er það
sem þú hefðir viljað.
Þín
Kristín.
Elsku afi minn. Nú kveður þú
þennan heim eftir langa og far-
sæla ævi. Eftir sitja ljúfar og
góðar minningar sem mér þykir
óendanlega vænt um. Allar
góðu stundirnar í Mávanesinu, á
Þingvöllum og síðar í Kjarna-
skógi munu ylja mér um hjarta-
ræturnar um ókomna tíð. Þú
varst mér alltaf mikil fyrirmynd
og berð að stærstum hluta
ábyrgð á þeirra leið sem ég
ákvað að feta í lífinu. Það er
vart hægt að hugsa sér betri
fyrirmynd.
Yfirvegun þína og kurteisi
hef ég haft að leiðarljósi alla tíð.
Ég gleymi því aldrei þegar þú
sagðir mér að kurteisi kostaði
ekkert. Þetta hljómaði ekki
merkilega á þeim tíma en þetta
er líklega eitt mikilvægasta
heilræði sem ég hef fengið um
ævina. Undir þessari miklu yf-
irvegun leyndist gríðarlegt
keppnisskap.
Það var gaman að fylgjast
með hversu vel þú lifðir þig inn
í íþróttakappleiki þegar lands-
liðið var að spila. Þá sastu yf-
irleitt fyrir framan útvarp eða
sjónvarp, kófsveittur og iðulega
kominn úr skyrtunni af æsingi.
Það eru þessar minningar og
dýrmæt augnablik sem ég mun
aldrei gleyma og mér þykir svo
vænt um. Takk fyrir öll heil-
ræðin, hlýjuna og samveruna öll
þessi ár. Hvíldu í friði, elsku afi
minn.
Sigurður Viðarsson.
Þegar kær fjölskylduvinur
okkar er kvaddur koma upp í
hugann ótal góðar minningar
um samskipti við Sigurð Njáls-
son frá því að hann giftist Guð-
nýju Þorsteinsdóttur föðursyst-
ur okkar á Siglufirði fyrir
rúmum 60 árum, en miklir kær-
leikar hafa verið með þeim frá
fyrstu tíð og góð samheldni inn-
an þeirra fjölskyldu svo að eftir
var tekið.
Sigurður og Guðný ferðuðust
mikið sem var ekki algengt í lok
heimsstyrjaldarinnar 1939-1945.
Þau hjón fóru í ferðalög til út-
landa og nutum við systkinin í
æsku góðs af því, en þau tóku
ávallt glaðning með fyrir okkur
eins og aðra.
Þegar Sigurður var á Siglu-
firði vann hann hjá Óla Tynes
síldarsaltanda og kunni hann
margar skemmtilegar sögur af
samskiptum Óla og starfsmanna
hans, en Óli var norskur og tal-
aði bjagaða íslensku og var auk
þess fljótmæltur, svo menn
skildu hann illa og komu þeir
því oft til Sigurðar sem túlkaði
fyrir þá tilskipanir Óla þannig
að menn vissu hvað átti að gera.
Hafði Sigurður mikinn húmor
fyrir þessu og hermdi vel eftir
Óla Tynes þegar hann sagði frá.
Sigurður reyndist góður og
gegn maður og duglegur að
koma sér áfram, en hann var
ráðinn fyrsti forstjóri skipa-
félagsins Hafskips og óx félagið
undir hans stjórn hægt og bít-
andi þar til hann lét af störfum
til að stofna eigið fyrirtæki –
Alþjóðalíftryggingafélagið, sem
hann lagði alla krafta sína í og
gekk það félag mjög vel.
Ég minnist þess þegar ég átti
leið fram hjá skrifstofu hans og
datt í hug að heimsækja hann
og var hann ekki við, þá hringdi
starfsmaður hans í hann og til-
kynnti honum komu mína, kom
þá Sigurður eins og skot þar
sem hann var að sinna málum
úti í bæ, bara til að hitta mig þó
að erindi mitt væri bara að
spjalla við hann. Þannig virtist
Sigurður hafa ótakmarkaðan
tíma fyrir vini sína og fjölskyldu
þó að mikið væri hjá honum að
gera.
Þannig var þessi maður, hátt-
prúður í alla staði, kurteis og
orðvar, það held ég að komi frá
föður hans Njáli, sem var
grandvar og strangheiðarlegur
maður. Móður sína missti Sig-
urður í frumbernsku.
Sigurður var íþróttamaður í
æsku og bar sig alla tíð vel og
hélt sér ávalt vel í klæðaburði
svo að af bar. Guðný og Sig-
urður áttu barnaláni að fagna
og er fjölskyldan ákaflega sam-
rýnd og ferðuðust þau öll mikið
saman og nutu náttúru og veiði-
skapar og þegar barnabörnin
komu fóru þau ekki varhluta af
gæðum afa og ömmu, öll elskuð
og virt af þeim.
Voru þau hjón einstaklega
gestrisin og eru fjölskyldu- og
vinaveislur þeirra sérstaklega
eftirminnilegar fyrir frábærar
móttökur og var létt yfir þeim
svo að allir nutu sín vel, eldri
sem yngri enda hjónin spaug-
söm og glaðlynd.
Með Sigurði er genginn heil-
steyptur maður og vinsæll og er
ég ekki í neinum vafa um að vel
sé tekið á móti honum í æðri
heimi af látnum vinum og ætt-
ingjum. Honum fylgja góðar
fyrirbænir frá okkur öllum í
fjölskyldu Péturs mágs hans og
Sigríðar ekkju hans og börnum
þeirra og barnabörnum.
Við biðjum góðan Guð að
blessa Sigurð og fjölskyldu
hans, sem hann lifði og starfaði
fyrir af mikilli væntumþykju.
Far þú í eilífðina, kæri vinur, í
Guðs friði.
Fyrir hönd fjölskyldu Péturs
og Sigríðar,
Ásgeir Pétursson.
Meira: mbl.is/minningar
Látinn er öðlingurinn Sigurð-
ur Njálsson, samferðarmaður
okkar hjóna um hálfrar aldar
skeið. Þó eru kynni okkar raun-
ar heldur eldri vegna þess að
honum hlaust sú gæfa að eign-
ast fyrir eiginkonu sveitunga
sinn Guðnýju Þorsteinsdóttur.
Hún var bekkjarsystir okkar
Bentu úr Verslunarskólanum,
árgangi 1943.
Við þessi tímamót koma
mörg atvik upp í hugann. Sum
brosleg, öll ánægjuleg.
Ferðalög utan lands sem inn-
an skipa þar drjúgan sess. Ber
þá einna hæst árlegar veiðiferð-
ir. Rennt var í Haffjarðará og
Haukadalsá, Gljúfurá og
Grímsá og fleirum. Úti við á og
eftir veiði var spjallað og notið
samvista. Það leiddist engum í
návist Sigurðar og Guðnýjar.
Sigurður var kappsamur við
veiðarnar eins og allt annað
sem hann tók sér fyrir hendur
og í minnum er haft þegar hann
var kominn út í á og búinn að
setja í fisk meðan aðrir voru
enn að setja saman. Í öðrum
ferðalögum var hann óþreytandi
að gera okkur til geðs. Austur í
Fljótshlíð, norður í Fljót og út í
Fjörðu lá leið okkar og á marga
aðra staði. Það voru unaðs-
stundir.
Við bættust svo ótal utan-
ferðir. Af þeim er ef til vill
minnisstæðust skíðaferð til
Austurríkis. Voru þá áratugir
síðan Sigurður hafði unnið til
verðlauna á skíðamótum á
Siglufirði en ekki að sjá að hann
hefði nokkru gleymt.
Sigurður minntist oft æsku-
stöðva sinna á Siglufirði, síld-
aráranna þegar brætt var og
saltað nær allan sólarhringinn.
Þar var vettvangur athafna og
uppspretta auðs. Ungur tók
hann þátt í hringiðu fram-
kvæmdanna, var ráðinn skrif-
stofustjóri Síldarverksmiðja rík-
isins og gegndi því starfi uns
honum þótti athafnaþrá sinni
þar fullþröngur stakkur skorinn
og hélt suður til að leita sér
stærri verkefna.
Hann var ráðinn fram-
kvæmdastjóri Hafskipa og í
hans höndum stækkaði félagið
og dafnaði í harðri samkeppni
við risana tvo Eimskip og Sam-
bandið.
Hann fann þrótt sinn og getu
og keypti hlut í líftryggingar-
félagi og síðan það allt. Í hans
höndum óx Alþjóða líftrygg-
ingafélagið og dafnaði meðan
hann stóð þar í stafni.
Ein veigamikil ástæða fyrir
velgengni hans í viðskiptum var
hve reikningsglöggur hann var
og átti létt með að fara með töl-
ur.Vinir hans nutu þessara
kosta og þáðu af honum góð ráð
þegar fjármál voru annars veg-
ar.
Vafalaust hefur hrunið valdið
Sigurði tjóni eins og svo mörg-
um öðrum en þegar það bar á
góma, dreifði hann talinu og
vildi sem minnst úr því gera.
Hann var í eðli sínu íþrótta-
maður og tók jafnt sigri sem
tapi.
Sigurður var einlægur sjálf-
stæðismaður en fylgdi ekki
flokknum í blindni, heldur með
opin augu og gagnrýni á forystu
hans eftir því sem við átti
hverju sinni.
Við hjónin minnumst ótal
ánægjustunda með Sigurði og
Guðnýju. Gestrisni þeirra voru
engin takmörk sett, Sigurður
vildi jafnan veita betur í mat og
drykk en gestum þótti nóg.
Þegar við nú kveðjum Sigurð
Njálsson hinsta sinni og vottum
Guðnýju og börnunum Hall-
dóru, Önnu Sjöfn og Ólafi Njáli
innilega samúð, hugleiðum við
hve óskaplega dýrmætt það er
að hafa átt vináttu þeirra svo
langan veg.
Benta og Valgarð.
Sigurður Njálsson var í sveit
hinna vösku skíðamanna frá
Siglufirði er settu mark sitt á
skíðaíþróttina í upphafi. Siglu-
fjörður var þekktur fyrir
tvennt, framúrskarandi skíða-
menn, síld og meiri síld. Við
þetta ólst Sigurður upp sem og
fleiri Siglfirðingar, kornungur
starfaði hann við öll þau verk er
til falla við síldarverkun. Sig-
urður fór til náms í Verzlunar-
skóla Íslands og útskrifaðist
þaðan 1941. Á þessum árum
treystu námsmenn á sumar-
vinnu við síldina og eru þeir
ófáir sem miðuðu nám sitt við
þær tekjur. Að loknu námi
starfaði Sigurður hjá Sparisjóði
Siglufjarðar og Síldarverk-
smiðjum ríkisins. Siglufjörður
þess tíma var einkennilegur
bær, um leið og síldin kom tí-
faldaðist fjöldi bæjarbúa, þar ið-
aði allt af lífi. Þetta voru tímar
þess að eiga allt eða ekkert,
samanber Íslands-Bessa. Árið
1958 flytja þau Sigurður og
Guðný til Reykjavíkur, nokkru
síðar er Sigurður ráðinn fyrsti
forstjóri nýstofnaðs skipafélags,
Hafskip hf., þetta var krefjandi
starf þar sem um nýtt skipa-
félag var að ræða og nýtt skip í
smíðum er hentaði slíku félagi.
Þegar félagið var komið vel á
legg fóru utanaðkomandi aðilar
að ásælast hið ágæta félag, sem
þá var selt. Upp úr þessu keypti
Sigurður tryggingafélag sem
hann rak af miklum krafti í
fjölda ára en seldi síðan til
SPRON og tengdra aðila. Sig-
urður og Guðný hafa ferðast
mjög mikið bæði innanlands og
utan, þeim tíma fannst þeim vel
varið. Síðasta ferð þeirra var
þátttaka í niðjamóti á Siglufirði
síðastliðið sumar. Þessi ferð var
þeim mjög gefandi, að hafa all-
an niðjahópinn samankominn í
fæðingarbæ þeirra. Við þetta
tækifæri afhentu Sigurður og
Guðný safni Bjarna Þorsteins-
Sigurður Njálsson