Morgunblaðið - 23.03.2012, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 23.03.2012, Blaðsíða 28
28 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. MARS 2012 ✝ Kristján HelgiGuðmundsson fæddist í Mið- görðum, Kolbeins- staðahreppi 31. mars 1919. Hann lést á Heilbrigð- isstofnun Suður- lands, Selfossi 1. mars 2012. For- eldrar hans voru Herdís Kristjáns- dóttir, f. 27. maí 1881, d. 29. júní 1931, og Guð- mundur Þórður Jónasson, f. 7. apríl 1872, d. 29. ágúst 1941. Hann var næstyngstur 8 systk- ina, sem voru auk hans: Jör- undur, Jónas, Sigríður, Guð- mundur, Soffía, Friðjón og Svanur, þau er öll látin. Fyrstu æviár hans fluttist fjölskyldan á milli bæja á Snæfellsnesi, en þegar Kristján var 6 ára settist hún að á Bílduhóli á Skógar- strönd þar sem hann ólst upp. Hann tók fljótt þátt í bústörfum dóttir ábúendur á Minni-Núpi. Árið 1955 tóku þau Kristján og Margrét við búi af foreldrum Margrétar. Sonur þeirra er Ámundi Kristjánsson bifreiða- stjóri til heimilis á Minni-Núpi, f. 13. júní 1954. Kristján á einn- ig dótturina Herdísi, f. 19. mars 1958, kennara og nú skrifstofumann í Hafnarfirði. Hennar börn eru Snorri og Erla, hún á fjögur barnabörn. Móðir hennar er Guðbjörg Ámundadóttir, Minni-Núpi. Herdís ólst upp á heimilinu ásamt eldri dóttur Guðbjargar, Guðrúnu Ingólfsdóttur, f. 5. september 1949, en móðir þeirra dvaldi gjarnan tíma- bundið utan heimilis vegna vinnu sinnar. Börn Guðrúnar eru Viðar og Guðbjörg Emma, hún á fimm barnabörn. Eftir að hafa dregið saman í búrekstrinum árið 1974 hófu þau Kristján og Margrét að taka börn til sumardvalar og stunduðu þann rekstur í 17 sumur. Einnig vistuðu þau fólk á ýmsum aldri á veturna. Útför Kristjáns verður gerð frá Stóra-Núpskirkju í dag, 23. mars 2012, og hefst athöfnin kl. 14.30. en síðar lá leiðin til Reykjavíkur en þar starfaði hann við pípulagnir og fleira. Kristján var um tíma ráðs- maður á Krossum í Staðarsveit, en um 1950 hóf hann störf við umönnun þroskaheftra á Kleppjárnsreykjum í Borgarfirði og síðar á Kópavogshæli. Hinn 27. sept. 1951 kvæntist hann Lúísu Else Emme Ágúste Símanski, f. 23. mars 1924 í Þýskalandi, en leiðir þeirra skildu fljótt aftur. Sumarið 1953 réðst hann í vinnumensku að Minni-Núpi, og hinn 19. nóv- ember 1954 kvæntist hann Mar- gréti Ámundadóttur, f. 15. mars 1925, d. 22. nóvember 2007, sem þar var uppalin. For- eldrar hennar voru Ámundi Jónsson og Guðrún Sveins- Nú kveð ég þig, elsku afi minn. Mér finnst erfitt að missa þig úr lífi mínu, en ég var hepp- in að hafa þig svona lengi hjá mér og fyrir það er ég þakklát. Ég er rík af minningum um þig úr sveitinni sem munu alltaf verða til staðar. Það er skrítið að hafa þig ekki lengur hjá okk- ur og ég veit að ég þarf lengri tíma til að átta mig á því að þú sért farinn. En ég veit að þú ert á góðum stað núna umvafinn fólkinu þínu og öllum dýrunum þínum, ég bið að heilsa honum Koli okkar. Ég á dýrmæta reynslu frá því er ég kvaddi þig í síðasta skiptið en það var faðmlagið frá þér, sem þú sjálfur rétt náðir að biðja um. Það iljar mér um hjartarætur og hjálpar mér að komast í gegnum sorgina. Litlu langafastrákarnir þínir dáðu þig og hafa alltaf gert. Það er mikill söknuður á heim- ilinu og þá sérstaklega hjá nafna þínum, því eins og hann orðar það sjálfur þá saknar hann svo uppáhalds „teflarans“ síns. Hann segist tefla refskák fyrir þína hönd því þú sért komin upp til himna. Við Ingi pössum upp á litlu kallana þína og refskákin verð- ur vonandi tefld sem oftast í framtíðinni, enda ætlar nafni þinn að verða eins góður í henni og langafi. Minning þín lifir með okkur um ókomna tíð og ég veit að þú vakir yfir okkur og passar. Er faðir barna og blóma gaf blómi hverju nafn þau gengu glöð í burtu á Guðs síns mikla safn. Til baka kom ein bláeyg, svo blíð og yndisleg, og sagði: „Guð ég gleymdi, ó, Guð, hvað heiti ég?“ Þá brosti faðir blóma sem barn í morgunþey og sól í sumarljóma og sagði – „Gleym mér ei.“ (Höf. ókunnur.) Ég elska þig, afi minn. Erla Arnardóttir. Elsku afi minn, takk fyrir samveruna og allar minning- arnar. Ég er þakklátur fyrri all- an þann tíma sem ég fékk með þér, sérstaklega á sumrin í sveitinni þegar ég var yngri, sú minning mun alltaf verða til staðar. Ég er svo þakklátur fyr- ir að Ívar og Emilía fengu að kynnast þér og veit að það gladdi þig mikið að fá að um- gangast litlu langafabörnin síð- ustu árin. Við Erla munum sjá til þess að minning þeirra um þig lifi. Hver minning dýrmæt perla að liðn- um lífsins degi, hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér. (Ingibjörg Sigurðardóttir.) Ég elska þig, afi minn. Snorri Arnarson. Ó, Jesús bróðir besti og barnavinur mesti, æ breið þú blessun þína á barnæskuna mína. Mér gott barn gef að vera og góðan ávöxt bera, en forðast allt hið illa, svo ei mér nái’ að spilla. Það ætíð sé mín iðja að elska þig og biðja, þín lífsins orð að læra og lofgjörð þér að færa. Þín umsjón æ mér hlífi í öllu mínu lífi, þín líknarhönd mig leiði og lífsins veginn greiði. Mig styrk í stríði nauða, æ styrk þú mig í dauða. Þitt lífsins ljósið bjarta þá ljómi’ í mínu hjarta. Með blíðum barnarómi mitt bænakvak svo hljómi: Þitt gott barn gef ég veri og góðan ávöxt beri. (Páll Jónsson.) Þín langafabörn, Kristján Hrafn og Arnar Þór, Ívar Örn og Emilía Ósk. Kynni okkar Kristjáns hófust er ég ungur hóf störf hjá föður mínum á rakarastofu á Selfossi upp úr vorinu 1982. Þetta mun hafa verið árið 1984 þegar sá hárprúði en vandláti maður Kristján Helgi Guðmundsson settist fyrst í stólinn hjá mér, en eins og kunnugt er eru margir ákaflega íhaldssamir er kemur að þjónustu þessarar gerðar. Kristján lagði traust sitt á mig og sagði þennan unga mann geta klárað sig af þessu. Ég var stoltur af því trausti sem hann sýndi mér og þegar árin liðu varð það traust að vin- áttu og órjúfanlegu sambandi okkar í millum. Kristján á Minna-Núpi var dulur maður en eins og alkunna er þá eiga rakarar það til að rekja úr mönnum garnirnar um þeirra persónulegu hagi. Kristján markaði línuna og nær honum kæmist ég ekki en hann hafði þegar hleypt mér. Þetta bráð- um 30 ára samband og vinátta styrktist með árunum og vinur hans til áratuga hann Jobbi fylgdi með í kaupunum, hann er og hefur verið okkur ákaflega tryggur. Það var athöfn þegar fjöl- skyldan á Minna-Núpi kom í kaupstaðinn, Kristján, Jobbi, Magga kona Kristjáns og tví- burasystir hennar Bagga. Þær systur skruppu út í bæ á meðan Jobbi og Kristján fengu snyrt- inguna og spjallað var um alla heima og geima. Um tíma stjórnaði ég viðtalsþáttum í út- varpi Suðurlands þar sem ég fékk til viðtals Sunnlendinga, eina 150 á löngum tíma, Krist- ján átti að verða einn þeirra en vinurinn gaf sig ekki þrátt fyrir sterkar tilraunir og ég skyldi virða það og umræðan fór yfir í annað. Síðustu árin eftir að Kristján missti konuna fór hann í hvíld- arinnlögn til Reykjavíkur um tíma og þá var ekki við annað komið en að keyra austur á Sel- foss í klippinguna, fyrir þessa miklu tryggð er ég þakklátur. Kristján flíkaði ekki skoðunum en smátt og smátt skildist mér að við vorum í raun sammála um flesta hluti, pólitík sem ann- að en það tók þennan tíma að ná því fram. Þetta mikla snyrti- menni hann Kristján kom síðast í klippingu tveimur vikum fyrir andlátið og get ég því sáttur í hjarta glaðst yfir að hárið var í lagi við burtförina og það sem meira er og vert er að nefna að Kristján ásamt öðrum sem ég man eftir af okkar viðskipta- mönnum þurfti þynningu ofan á kollinum kominn á tíræðisald- urinn, það er magnað. Ég þakka Kristjáni tryggð- ina og vináttuna, hann var minn tryggasti af mörgum tryggum nánast allan minn starfsaldur. Ég votta aðstandendum samúð mína. Kjartan Björnsson rakari. Látinn er í hárri elli alnafni minn á Minna-Núpi í Hreppum. Í byrjun þorra áttum við mjög notalega síðdegisstund á hlýlegu heimili Kristjáns ásamt stærstum hluta kjarnafjöl- skyldu hans. Þar var ró og þar var friður. Í upphafi starfsdaga minna er ég stýrði Félagsmálastofnun Kópavogs, hófum við nafnar farsælt samstarf og má segja að áhrifa þess gæti enn, því á fyrrnefndri samverustund sat við veisluborðið eldri maður úr mínu sveitarfélagi sem þar hafði notið um langa tíð um- hyggju og velvilja. Það sýndi svipurinn. Kristján tók til dval- ar börn, ungmenni og fullorðið fólk úr Kópavogi, ásamt ágætri konu sinni Margréti. Þau hjón veittu strax þessum einstak- lingum festu, hlýju og virðingu, sem ég vil nú þakka af alhug og hvað þau með hógværð sinni bættu líf þessa fólks og juku trú þess á framtíðina. Að auki bjuggu þau Margrét þarna myndarbúi ásamt heimilisfólki sínu. Mannleg samskipti eru oft flókin og torveld úrlausnarefni. Sumum reynist undravel að leysa úr þeim með miklum sóma, aðrir eiga í stöðugu basli, svo ekki sé meira sagt. Hús- bóndinn á Minna-Núpi hafði ótrúlega hæfileika á þessu sviði. Þau hjón voru ein af þessum traustu hornsteinum samfélags- ins. Lagboð Kristjáns trúi ég að hafi einkum verið rósemi og hægt fas og ótrúlega næmur skilningur á högum og líðan fólks. Fyrir allt þetta hjálpar- starf sem unnið var af trú- mennsku og hógværð vil ég nú þakka. Ástvinum hans öllum votta ég dýpstu samúð. Drottinn gef þú dánum ró og hinum líkn er lifa. Kristján H. Guðmundsson. Heiðursmaður og góður vin- ur er fallinn frá, Kristján á Minna-Núpi. Við minnumst hans með virðingu og þakklæti. Þakklæti fyrir mikla og einlæga umhyggju fyrir hestunum okk- ar sem voru í hagagöngu um árabil á Minna-Núpi og ekki síður fyrir vináttu í okkar garð og einlægan áhuga á velferð okkar og fjölskyldunnar okkar. Móttökur heimilisfólksins alls á Minna-Núpi voru alltaf eins og höfðingja bæri að garði. Opinn faðmur, mikil gestrisni og hlýja. Fullvissan um að Krist- ján fylgdist hvern dag með hestunum okkar og taldi þá reglulega veitti okkur mikið ör- yggi um velferð þeirra og góða fóðrun hvort sem var að sumri eða að hausti, á þeim árum sem við áttum skjól fyrir þá þar. Við sendum heimilisfólkinu á Minna-Núpi og öðrum aðstand- endum okkar innilegustu sam- úðarkveðjur. Guðrún og Andreas Bergmann. Kristján Helgi Guðmundsson HINSTA KVEÐJA Ég sendi þér kæra kveðju nú komin er lífsins nótt, þig umvefji blessun og bænir ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því, þú laus ert úr veikinda viðjum þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir.) Hvíl í friði, elsku Krist- ján. Guðbjörg Ámundadóttir og Guðrún Ingólfsdóttir (Bagga og Gunna). Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 www.utforin.is Allan sólarhringinn ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242 ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR ✝ Kær bróðir okkar og frændi, HAUKUR INGVARSSON frá Hvítárbakka, sem lést laugardaginn 17. mars, verður jarðsunginn frá Skálholtskirkju laugardaginn 24. mars kl. 14.00. Fyrir hönd fjölskyldunnar, Guðrún Steinunn Hárlaugsdóttir. ✝ Innilegar þakkir fyrir vinsemd og hlýhug vegna andláts og jarðarfarar bróður míns, LÁRUSAR MAGNÚSSONAR frá Tjaldanesi, sem andaðist föstudaginn 9. mars. Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á Dvalarheimilinu Silfurtúni í Búðardal. Fyrir hönd aðstandenda, Guðrún Magnúsdóttir. ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, LOVÍSA R. JÓHANNESDÓTTIR, Skeljagranda 5, lést á heimili sínu í faðmi ástvina sinna þriðjudaginn 20. mars. Hulda Guðmundsdóttir, Þórunn Guðmundsdóttir, Michael Benson, Einar Guðmundsson, Sævör Þorvarðardóttir, Jón Lárus Guðmundsson, Guðlaug Rögnvaldsdóttir, Guðmundur Guðmundsson, Ása Hrönn Sæmundsdóttir, Sindri Guðmundsson, Íris Guðmundsdóttir, barnabörn og langömmubörn. ✝ Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, STEINGRÍMUR EINAR ARASON bókbindari, Framnesvegi 13, Reykjavík, sem lést þriðjudaginn 13. mars, verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 26. mars og hefst athöfnin kl. 13.00. Hjörtný Árnadóttir, Jónína Árndís Steingrímsdóttir, Þorsteinn Helgason, Sigmar Arnar Steingrímsson, Ásta Benediktsdóttir, Bryndís, Unnur Arna og Steinunn Helga Þorsteinsdætur, Arndís Auður, Gunnbjört Þóra og Hjörtur Steinn Sigmarsbörn. ✝ Okkar ástkæri PÉTUR BENEDIKTSSON, Kópavogsbraut 1b, Kópavogi, lést á Landspítala Landakoti þriðjudaginn 13. mars. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna. Fyrir hönd aðstandenda, Þuríður Þorsteinsdóttir, Ólafur Benediktsson, Jón Pétur Jónsson og fjölskyldur. ✝ Maðurinn minn, tengdafaðir, afi og langafi, OTTÓ ARÍUS SNÆBJÖRNSSON, Brekkugötu 36, Akureyri, lést á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri þriðju- daginn 13. mars. Þakkir fyrir góða umönnun á Kristnesi og Reynihlíð. Útför fer fram í kyrrþey. Sólveig Elvína Sigurðardóttir, Margrét Valborg Jónsdóttir, Sólveig Dóra Magnúsdóttir, Bogi Pálsson, Ottó Berg Magnússon, Ingibjörg Magnúsdóttir, María Jóna Magnúsdóttir og barnabarnabörn.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.