Morgunblaðið - 02.06.2012, Blaðsíða 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. JÚNÍ 2012
Það er undarleg tilfinning að
sitja hér og skrifa um hana ömmu.
Það er enn svo óraunverulegt í
mínum huga að hún sé fallin frá.
Þegar ég fór suður til að fara í
jarðarförina hennar datt sú hugs-
un upp í huga minn að ég yrði að
hringja í ömmu til að láta hana vita
að ég væri á leiðinni. Ég held að ég
muni ekki átta mig almennilega á
því að hún sé farin fyrr en ég kem
á Garð og hún er ekki lengur þar.
Við Ragna systir ólumst að
mestu upp hjá ömmu á Garði. Á
heimili ömmu var ekki mikið um
efnisleg gæði og það var ekki oft
til eyrir fyrir einhverju umfram
það nauðsynlegasta en mér fannst
það ekki slæmt því við liðum aldrei
skort. Það sem mestu skipti var að
búa við þá ást og umhyggju sem
amma var rík að. Ég var mikil
ömmustelpa og fannst mjög gam-
an að dunda eitthvað með henni.
Minnisstæðust eru kvöldin sem ég
varði með ömmu við eldhúsborðið
að föndra. Amma var mjög mikil
handavinnukona og lék allt í hönd-
unum á henni. Hún málaði falleg
olíumálverk, saumaði mikið og
annað sem hún tók sér fyrir hend-
ur leysti hún ætíð vel af hendi.
Garður var mjög líflegur upp-
eldisstaður. Við vorum að jafnaði
átta í heimili en svo voru ætíð ein-
hverjir fylgifiskar heimilisfólksins
á sveimi. Amma var mjög góður
gestgjafi og dyrnar að heimili
hennar stóðu alltaf opnar fyrir
fólki sem kom með mismiklum
fyrirvara í mat og gistingu. Hún
tók vinkonum mínum opnum örm-
um eins og öðrum og veit ég að
þeim þótti mjög vænt um ömmu
Kristrún Ósk
Kalmansdóttir
✝ Kristrún ÓskKalmansdóttir
fæddist í Ártúni á
Kjalarnesi 23. mars
1934. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands 17. maí
2012.
Útför Kristrúnar
Óskar fór fram frá
Stokkseyrarkirkju
26. maí 2012.
mína sem hafði svo
breiðan faðm og lét
sig svo marga varða
óháð skyldleika.
Amma mátti aldr-
ei sjá neitt aumt,
sama hvort um fólk
eða dýr var að ræða.
Þetta skynjuðum við
systurnar mjög fljótt
og hef ég ekki tölu á
þeim munaðarlausu
dýrum sem við kom-
um með heim á Garð og amma tók
í fóstur.
Þótt leið mín hafi legið fjarri
æskuheimilinu þá hafa taugarnar
til ömmu og Garðs ætíð verið mjög
sterkar. Á árunum 2004-2009 bjó
ég bæði á Eyrarbakka og Selfossi
og met ég þann tíma mikils því þá
fékk ég tækifæri til að vera í mjög
góðu sambandi við ömmu. Frum-
burðurinn fæddist á Selfossi og
var amma dugleg að heimsækja
okkur þegar ég var í fæðingaror-
lofinu. Þegar ég flutti austur á
land þótti mér verst að fara svona
langt frá ömmu. Samband okkar
gliðnaði en hélst alltaf jafn sterkt
og áttum við mjög góðar stundir
saman þegar þær gáfust. Ég er
þakklát fyrir það að amma fékk
tækifæri til að heimsækja okkur
hingað á Egilsstaði og að ég náði
að sýna henni Birgittu Ósk en
verra þykir mér að dóttir mín fái
ekki tækifæri til að kynnast henni
eins og Andri Liljar.
Þegar ég sagði Andra Liljari
frá því að langamma hans væri dá-
in stóð ekki á svari frá honum.
Hann sagði að þá væri hún komin í
himnaríki eins og kötturinn hans
Harðar félaga hans af leikskólan-
um. Sú tilhugsun að amma sé í
himnaríki í félagsskap bæði
manna og dýra er góð. Einnig
þykir mér vænt um þá tilhugsun
að hún hitti afa og mömmu aftur.
Elsku besta amma mín, takk
fyrir allt saman. Þín verður sárt
saknað og þú gleymist aldrei.
Megir þú hvíla í friði og njóta end-
urfundanna á himnum!
Þín
Helga.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Margar af mínum sterkustu
og fallegustu bernskuminningum
eru frá heimili ömmu og afa á
Bökkunum. Kannski ekki skrýtið
þar sem amma var mjög lengi
heimavinnandi og allt frá fyrstu
æskudögum og fram á fullorð-
Níelsína
Þorvaldsdóttir
✝ Níelsína Þor-valdsdóttir
fæddist í Hnífsdal
18. ágúst 1927. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
8. maí síðastliðinn.
Útför Níelsínu
var gerð frá Hóls-
kirkju í Bolung-
arvík 19. maí 2012.
insár áttum við
barnabörnin at-
hvarf og skjól í
faðmi hennar.
Amma var alltaf svo
yndisleg og góð og
hafði alltaf tíma fyr-
ir okkur. Hún gaf
kærleikanum mál,
skildi bros og tár.
Amma gaf okkur
þannig dýrmætustu
gjöfina sem hægt er
að gefa.
Að gleðja aðra var hennar
hjartans mál, en gjafmildi ömmu
náði ekki bara til kærleiksríkra
gjafa. Hún var örlát á verald-
legar gjafir líka, stórar sem smá-
ar, sem glöddu lítið barnshjarta
um stund og eru lífinu líka nauð-
synlegar. Það skildi amma.
Amma átti sinn þátt í trúar-
legu uppeldi mínu þó ekki hafi
hún flíkað trú sinni mikið. Þegar
gist var á Bökkunum, kraup
amma iðulega við rúmstokkinn,
signdi og fór með bæn fyrir
svefninn. Amma hafði frá mörgu
að segja og ófáar stundirnar sát-
um við saman að spjalli. Ekki er
laust við að í ömmu hafi blundað
smá heimsborgari. Henni voru
mjög minnisstæðar siglingarnar
með afa til Englands og Svíþjóð-
ar, innkaupaferðir til Skotlands
og Írlands og svo árlegar ferðir
til Kanaríeyja um tíma. Auðséð
og auðheyrt var á ömmu, er upp
var rifjað, hve þessar ferðir gáfu
henni mikið og lifðu með henni
lengi.
Amma var móðir hússins síns
og átti orðu skilið fyrir dugnað
og myndarskap í eldhúsinu. Hún
hafði mikið yndi af bakstri og
bakaði allt frá brauðmeti og smá-
kökum upp í hnallþórur og
veislutertur. Í bland við gamlar
góðar uppskriftir var hún alltaf
að prufa eitthvað nýtt og breytti
gjarnan uppskriftinni eftir sínu
höfði og geymdi í kollinum. Svo
var lítið mælt og vigtað, amma
hafði bara tilfinninguna fyrir
hlutföllunum. Ég skildi svo að
því fleiri sem eggin voru í tertu-
uppskriftinni því flottari var
tertan og því betri átti hún að
bragðast. Svo voru það óaðfinn-
anlegu pönnukökurnar hennar,
svo næfurþunnar og allar svo
jafnfallega gullbrúnar á lit.
Amma var einu sinni spurð að
því hvað hún gerði við þessar
sem yrðu dökkar eða of ljósar,
hvort hún borðaði þær sjálf eða
henti. Það kom svolítið á ömmu
því auðséð var að henni fannst
þetta svo fáránleg spurning, en
svo svaraði hún að bragði: „Það
eru engar svoleiðis hjá mér!“
Svona var handbragðið vandað
hjá ömmu í þessu sem öðru.
Amma vildi alltaf svo vel. Þeg-
ar ég settist aftur að í heima-
bænum kom matur, bakkelsi og
sultukrukkur bara eins og á
færibandi inn á heimilið frá
ömmu. Ekki amalegt en líklega
hefur henni fundist dótturdótt-
irin heldur ósjálfstæð í húsmóð-
urstörfunum.
Amma gleymdi ekki lang-
ömmubörnunum sínum, átti nóg
eftir handa þeim og var dugleg
að dekra þau á allan hátt.
Guð hefur nú leyst ömmu frá
þrautum og tekið í náðarfaðm
sinn.
Ég kveð með þakklæti í hjarta
og mun varðveita minningarnar
sem ég hef um ömmu alla ævi.
Guð geymi þig elsku amma.
Halldóra Óskarsdóttir (Dóra)
Hann Bjössi frændi okkar,
með fallegu sálina, er látinn. Þeg-
ar við systkinin lítum til baka
hellast yfir okkur minningarnar
um Bjössa móðurbróður og
Hönnu föðursystur. Bjössi var
okkur fyrst kunnugur sem ævin-
týramaður af ljósmynd sem hékk
uppi á vegg hjá ömmu af honum
og skátafélögunum. Myndin var
tekin í einni af þeim fjölmörgu
skátaferðum er hann fór í og í
þetta skipti var haldið utan með
skátafélögum, eða til Ástralíu, en
eins og margir vita var Bjössi
mikill skáti og ævintýramaður á
sínum yngri árum. Hvur veit, en
kannski hafa ferðalögin með
skátunum orðið kveikja þess að
Bjössi og Hanna, ásamt börnum
sínum, lögðu land undir fót og
fluttu til Ástralíu og síðar Kan-
ada.
Þegar talað var um Bjössa
frænda og Hönnu frænku í út-
Ásbjörn Pétursson
✝ Ásbjörn Pét-ursson prentari
fæddist í Ólafsvík
15. júlí 1926. Hann
lést á Landspít-
alanum 19. maí
2012.
Útför Ásbjörns
fór fram frá Hjalla-
kirkju í Kópavogi
31. maí 2012.
löndum mátti sjá
okkur systkinin
ljóma í hvert sinn
sem ævintýri fjöl-
skyldunnar úti í
heimi voru rakin.
Fjölskyldunnar
sem var svo fjarri
en samt svo nærri
þar sem amma
hafði sérstakt lag á
að setja sögur af
henni í ævintýra-
legan búning þannig að athygli
okkar systkina var óskert lengur
en ella.
Hann Bjössi frændi bar það ef
til vill ekki með sér en hann var
afar hugrakkur og hafði kjark
umfram mörg okkar til að þora
og elta drauma sína. Hann var
óhræddur að fást við nýja hluti og
leysti þau verkefni, sem honum
voru fólgin, vel af hendi. Hann
hafði yndi af börnum sem hænd-
ust fljótt að honum enda ósjaldan
sem hann laumaði góðgæti upp í
þau. Við minnumst elsku Bjössa
frænda fyrir þær stundir sem við
áttum með honum og ekki ofsög-
um sagt að frændans með vind-
ilinn verður sárt saknað.
Við systkinin af Austurbrún
vottum Hönnu frænku, Pétri,
Guðlaugu og fjölskyldum þeirra
okkar dýpstu samúð.
Inga, Sigurjón, Hafdís, Dóra
og Óli Rúnar og fjölskyldur.
Til minningar um stóra bróð-
ur,
Þú ert ljós í myrkri minnar sálar,
minningarnar ylja á sorgarstund.
Er þræddi’ eg ljósi byrgðar brautir
hálar,
birti upp þín hlýja og góða lund.
Þú gafst mér von í veður lífsins dróma
vinur, sem að aldrei gleymist mér,
með nálægð þinni hvunndag léstu
ljóma
Halldór Jón
Guðjónsson
✝ Halldór JónGuðjónsson
fæddist á Siglufirði
27. febrúar 1970.
Hann lést á heimili
foreldra sinna 14.
maí 2012.
Útför Halldórs
fór fram frá Siglu-
fjarðarkirkju 25.
maí 2012.
og lífið varð mér sælla
nærri þér.
Þú verður hér í draumi
dags og nætur
ef dreyra þakinn hugur
kvelur mig,
er sorgir á mig herja’
og hjartað grætur
huggunin er minningin
um þig.
Vertu sæll, ég kveð
með harm í hjarta,
þú hefir lagt af stað þín síðstu spor.
Til himnaföður liggur leið þín bjarta,
liðnar þrautir, aftur komið vor.
(Rúna Guðfinnsdóttir)
Elsku Irene, Heba, Sunneva,
Siggi, mamma og pabbi, guð gefi
ykkur styrk á erfiðum tímum.
Elsku Halldór bróðir, takk
fyrir allt.
Þín litla systir,
Guðrún Ósk Guðjónsdóttir.
24 tíma vakt
Sími 551 3485
Davíð H. Ósvaldsson S: 896 8284 Óli Pétur Friðþjófsson S: 892 8947
ÞEKKING–REYNSLA–ALÚÐ
ÚTFA
RARÞJÓNUSTA
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
systir, amma og langamma,
ELÍN SVEINSDÓTTIR,
Réttarheiði 33,
Hveragerði,
lést á Landspítalanum, Fossvogi,
föstudaginn 25. maí.
Útförin fer fram frá Hveragerðiskirkju fimmtudaginn 7. júní
kl. 14.00.
Kjartan Kjartansson,
Sigríður B. Kjartansdóttir, Þorsteinn Marel Júlíusson,
Sveinn Kjartansson, Viðar Eggertsson,
Þórir Kjartansson, Steinunn Dúa Grímsdóttir,
Hrafnhildur Einarsdóttir,
Þóra Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og systir,
S. FJÓLA SIGURÐARDÓTTIR,
síðast til heimilis í Tungu,
Hvalfjarðarsveit,
lést þriðjudaginn 15. maí á Höfða, Akranesi.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð. Sérstakar þakkir til
starfsfólks fyrrum E–deildar Sjúkrahúss Akraness og
starfsfólks Höfða.
Linda Guðbjörg Samúelsdóttir, Guðni Þórðarson,
Ólöf Húnfjörð Samúelsdóttir, Árni Aðalsteinsson,
Bergþóra Sigurðardóttir, Róbert Reynisson,
ömmubörn,
Guðný Sigurðardóttir og fjölskylda,
Gunnar Páll Sigurðsson og fjölskylda,
Del Amman og fjölskylda.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓHANNA HALLDÓRSDÓTTIR,
Lengju, Stykkishólmi,
til heimilis á hjúkrunarheimilinu Eir,
lést fimmtudaginn 3. maí.
Útför hefur farið fram.
Sérstakar þakkir til Sigríðar og hennar starfsfólks á 2. hæð,
suður á Eir.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát móður okkar.
Níls Nílsen, Edda H. Waage,
Sigurður Þ. Þórsson, Jóna T. Ingimarsdóttir,
Þór J. Vigfússon, Bára Andersdóttir,
Pétur A. Vigfússon, Sigurrós Sigurðardóttir,
Jóna Vigfúsdóttir, Kjartan Kjartansson,
Hallfríður Vigfúsdóttir, Skúli H. Oddgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
HLÍF ÓLAFSDÓTTIR,
Bollagötu 3,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 30. maí.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju
fimmtudaginn 7. júní kl. 15.00.
Magnús Hallgrímsson,
Hörður Magnússon, Linda Björk Þórðardóttir,
Hallgrímur Magnússon, Elín Sig. Sigurðardóttir,
Óskar Magnús Harðarson,
Ásta Hlíf Harðardóttir,
Snædís Hallgrímsdóttir,
Magnús Snær Hallgrímsson,
Halldís Ylfa Hallgrímsdóttir.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ARNDÍS GUÐNADÓTTIR,
Bugðulæk 1,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum v/Hringbraut 26. maí.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju
miðvikudaginn 6. júní kl. 13.00.
Sigurður G. Sigurðarson,
Guðni Hjörtur Sigurðsson, Birna Svanhildur Pálsdóttir,
Þröstur B. Sigurðsson, Díana Lipinskaiet,
barnabörn og barnabarnabarn.