Morgunblaðið - 03.07.2012, Side 18

Morgunblaðið - 03.07.2012, Side 18
FRÉTTASKÝRING Skúli Hansen skulih@mbl.is Á ætlað er að um átta til tíu þúsund manns kafi ofan í gjána Silfru á ári hverju, að sögn Ólafs Arnar Haraldssonar þjóðgarðsvarðar. Í síðustu viku greindi Morgunblaðið frá því að til stæði að setja á 750 kr. gjald fyrir aðgengi kafara að Silfru. Miðað við ofangreindar fjöldatölur má því ætla að tekjur Þingvallanefndar af þessu gjaldi verði á bilinu 6 til 7,5 milljónir króna á ári. Þá er að sögn Ólafs talið að veltan í Silfru sé á bilinu 100 til 150 milljónir á ári „Þetta er samstarfsverkefni kaf- aranna og okkar [Þingvallanefndar] að koma á einhverju sem tryggir ör- yggi og reyna að koma í veg fyrir þessi skelfilegu slys sem hafa orðið þarna og vernda náttúruna, eins og við erum skyldug til að gera, helst með friðlýsingu staðarins, og síðan að koma þarna upp góðri aðstöðu,“ segir Ólafur og bætir við að þetta sé allt samstarfsverkefni við kafara. Hann hafnar því að á bak við gjaldið liggi engin þjónusta. „Nú þegar er búið að leggja á aðra millj- ón á þessu ári í bætta aðstöðu,“ segir Ólafur og bætir við að t.d. sé þarna malarlagt plan þar sem kafarar geti athafnað sig, búnaður þar sem kaf- arar geti lagt frá sér tæki, fráleggs- borð, nestisaðstaða og svo hafi hand- riðum verið bætt við þar sem farið er ofan í gjána. „Ég þarf líka að hafa starfsmann sem telur ofan í gjána, sem verður þá grunnur að því að koma þarna á aðgangsstýringu sem allir eru sammála um að þurfi að verða, fyrst og fremst af öryggis- ástæðum,“ segir Ólafur. Ekki stór iðnaður „Ef við gefum okkur það að þetta séu um 10 þúsund manns, þá eru þetta um 120 milljónir sem skiptast niður á fimm til sex fyrirtæki sem þýðir um 25 milljónir á hvert fyrir- tæki, ef við myndum dreifa þessu svona jafnt yfir,“ segir Finnbjörn Finnbjörnsson, eigandi Scuba Ice- land, aðspurður hvort iðnaðurinn í kringum köfun í Silfru sé stór, og bætir við að ljóst sé að fyrirtæki með 25 milljóna króna rekstur sé ekki stórt fyrirtæki. Að sögn Finnbjörns hefur lítið ver- ið gert varðandi þjónustu í kringum Silfru í gegnum árin. „Ég hef t.d. ver- ið að kafa hérna í 24 ár og það hefur rauninni ekkert verið gert annað en einn stígur hérna á þeim tíma og einn stigi settur hér niður,“ segir Finn- björn og bendir á að umræddur stigi hafi verið gjöf frá umhverfisráðu- neytinu í ráðherratíð Sivjar Friðleifs- dóttur og að Þingvallanefnd hafi því ekki borið kostnað af honum. Finnbjörn segir köfun vera eina sérhæfðustu ferðaþjónustu á landinu og undrar hann sig á því að kafarar séu álitnir svo stór ferðamannaþáttur að það þurfi að rukka þá umfram alla aðra ferðamenn á landinu. „Ef þjóð- garðinn vantar peninga og það á að gera eitthvað til uppbyggingar, af hverju rukka þeir þá ekki rúturnar sem koma hingað í tugatali með þús- undir ferðamanna á dag?“ spyr Finn- björn. „Dauðagangan“ Á meðal þeirra röksemda sem nefndar hafa verið fyrir gjaldinu er sú að vernda þurfi m.a. mosa og gróð- ur sem finna má við gjána. „Hér eru kafarar með 50-60 kíló á bakinu og þú getur treyst því að þeir munu fara stystu leið að bílnum til þess að losa sig við búnaðinn. Við köllum þetta dauðagönguna og það er enginn að fara að ganga út fyrir göngustíginn til þess að gera sér erfiðara fyrir,“ segir Finnbjörn, spurður um þetta. Hagsmunaaðilar deila um gjaldtöku í Silfru Morgunblaðið/Ómar Silfra Áætlað er að um það bil átta til tíu þúsund manns kafi ofan í gjána Silfru á ári hverju. Veltan í Silfru er talin vera um 120-150 milljónir á ári. 18 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. JÚLÍ 2012 Hægt er að lýsa skoðun á ritstjórnargreinum Morgunblaðsins á http://www.mbl.is/mogginn/leidarar/ Eðlilega faranú framvangavelt- ur um hvers vegna baráttan fyrir ný- liðnar forseta- kosningar þróað- ist eins og hún gerði. Einn af þeim sem um það fjölluðu í gær var Einar Kristinn Guð- finnsson, fyrrverandi sjávar- útvegsráðherra. Hann rakti nokkur atriði sem voru til þess fallin að styrkja stöðu Ólafs Ragnars í kosingabaráttunni. Og einnig nefnir hann þau áhrif sem raunverulegar eða meintar tengingar aðal- keppinautar Ólafs, Þóru Arn- órsdóttur, við Samfylkinguna höfðu á framgang hennar. Tel- ur Einar að það hafi skaðað Þóru mjög hve ýmsir áberandi samfylkingarmenn hafi hengt sig fast á framboð hennar og látið þar fyrir sér fara. „Það má því segja að þetta hafi orð- ið eins konar banvænt faðm- lag og átti örugglega mikinn þátt í því hvernig fór,“ segir hann. Margir aðrir virðast hallast að sömu niðurstöðu. En það er einnig athyglisvert að þrátt fyrir þennan stuðning sam- fylkingarforystu við framboð Þóru til forseta þá var það ekki sú tenging ein sem dró úr gengi hennar. Ekki er vafi á að yfirgangur ríkisstjórnarforystunnar í þinginu skaðaði nýliðana í for- setakosningunum mikið. Það hefði engum öðrum forsætis- ráðherra dottið í hug að halda fast í áframhaldandi hávaða, þras og illindi í þinginu, allt fram á þjóðhátíðardag, svo ekki yrðu eftir nema rúmir 10 dagar fyrir kosningabaráttu um embætti forseta Íslands. Er naumast ofmælt að for- sætisráðherrann hafi brugðist embættisskyldu sinni um að tryggja nægan tíma og tóm fyrir hinar mikilvægu kosn- ingar. Ólafur Ragnar benti raunar á hinn skamma tíma sem gafst, svo og hinn reyndi stjórnmálamaður Guðni Ágústsson. Þessi löskun á eðlilegri kosningabaráttu skaðaði Ólaf Ragnar þó minnst allra, því hann þurfti augljóslega ekki sama tæki- færi og aðrir til að kynna sig til sögunnar. Í lok síðasta dags kosninga- baráttunnar birti Eyjan eft- irfarandi ummæli aðstoðar- manns forsætisráðherrans (undir því starfsheiti) þar sem hann fjallaði um lokaumræður í sjónvarpi vegna kosning- anna: „Ómálefnalegar árásir sitjandi forseta og Herdísar á Þóru eru fyrir neðan allar hellur. Ég kýs Þóru! Áfram Ísland!“ Allir sem til stjórnarráðsins þekkja vita að slík ummæli eru varla birt opinberlega af pólitískum aðstoðarmanni nema með a.m.k. þegjandi samþykki forsætisráð- herrans. En af hverju var tenging Samfylkingarinnar við Þóru Arnórsdóttur „eins konar banvænt faðmlag“? Orð hins reynda fréttamanns, sem áður hefur verið vitnað til, um að ríkisstjórnin væri ekki aðeins óvinsæl, heldur beinlínis illa þokkuð, segja sína sögu. Og það eru svo sannarlega ástæð- ur fyrir því að svo er komið. Óvenjulegar persónulegar árásir hennar á meinta and- stæðinga sína eru einn þátt- urinn. Sú ákvörðun að etja þjóðinni í illdeilur um ESB á þeim tíma þegar hún þarf mest á því að halda að ná sam- stöðu er annar og þýðing- armeiri. Því hann segir þá sögu að ríkisstjórnin þekkir ekki sinn vitjunartíma og sést ekki fyrir. Sú furðulega hug- mynd að kasta eitt þúsund milljónum króna af almannafé í atlögu að stjórnarskránni er einnig dapurlegur vitnis- burður um dómgreindarbrest. Og þá ekki síður hitt að ætla að stofna til slíkra breytinga í bullandi ágreiningi við allt og alla. Núverandi stjórnarskrá var í meginatriðum samþykkt af 99 prósentum þjóðarinnar. Af því leiðir að gerð er rík friðarkrafa um allar megin- breytingar á henni. Skilningsleysi ríkisstjórn- arinnar á að nauðsynlegt sé að sátt og friður ríki um grund- vallaratvinnuvegi þjóðarinnar á meðan varnarbaráttan stendur eftir fall bankakerf- isins er enn ein skýringin á því hve illa þokkuð hún er orðin. Sú mæling skoðanakannana að 80 prósent stuðningsmanna Þóru Arnórsdóttur hafi komið úr röðum samfylkingar- manna, sem skroppið hafa mjög saman í fjölda á síðustu misserum, sýnir að ítrekaðar tilraunir hennar til að „þvo“ þann félagsskap af sér tókust alls ekki. Það varð henni dýr- keypt. Að því leyti mistókst hennar kosningabarátta og fylgið fór úr 53 prósentum, þegar best lét, niður í aðeins 33 prósent. Það var ódreng- skaparbragð af Samfylking- unni að taka hinn efnilega frambjóðanda þannig í fang sitt. Það faðmlag reyndist banvænt. „Segðu mér hverjir eru vinir þínir og ég skal segja þér hver þú ert“ er ekki endi- lega sanngjarn boð- skapur } Banvænt faðmlag V enjulega hefur Guðni Ágústsson gömul og góð gildi í heiðri og veit að það er skylda að fara rétt með staðreyndir. Þessu gleymdi Guðni síðastliðið laugardags- kvöld þegar hann sagði í kosningasjónvarpi RÚV að úrslit forsetakosninganna væru glæsileg útkoma fyrir Ólaf Ragnar Grímsson. Nú má segja Guðna til varnar að hann er mað- ur af gamla skólanum og þess vegna gefinn fyrir hetjudýrkun. Í Ólafi Ragnari Grímssyni hefur hann fundið sína nútíma hetju, mann sem hann lítur á sem einskonar sambland af Kára Sölmundarsyni glæsihetju og Jóni Sig- urðssyni forseta. Guðni stendur staðfastlega með Ólafi Ragnari, alveg eins og hann stendur með öllum sómasamlegum hetjum og ver fyrir árásum öfundarmanna. Það er stundum erfitt fyrir aðdáanda að leggja mat á verk hetjunnar sinnar, því þau verða öll mikil afreks- verk, enda hetjan algóð. En Guðni hlýtur að vita innst inni að útkoma Ólafs Ragnars í forsetakosningunum var ekki glæsileg. Hún var ekki meira en þokkaleg. Hann rétt marði það að fá helming greiddra atkvæða í þjóð- aratkvæðagreiðslu þar sem mótframbjóðendur voru ansi slappir og kosningaþátttaka var heldur dræm. Ástsæll og vinsæll forseti gerir betur en þarna var gert. Hver álitsgjafinn á fætur öðrum sagði hvað eftir annað í kosningabaráttunni: Allt eru þetta mjög frambærilegir frambjóðendur. Var það svo? Kjósendur sáu ekki fýsi- lega kosti í mótframbjóðendum Ólafs Ragn- ars og útkoma þeirra var fremur háðuleg. Þóra Arnórsdóttir náði einhverjum ár- angri, en framboð hennar var allt frá upphafi einkennilegt og vanhugsað. Helstu stuðn- ingsmenn hennar og ráðgjafar hefðu átt að spyrja sig áður en lagt var upp í kosningaslag hvort þjóðin væri raunverulega tilbúin að kjósa 37 ára gamla sjónvarpsstjörnu í ábyrgðarmikið og vandasamt starf forseta. Það þýðir ekki að veifa nokkrum vafasöm- um skoðanakönnunum til staðfestingar á að svo sé. Þær voru ekki sönnun þess að þegar til kæmi myndi þjóðin velja hana sem forseta, sýndu einungis ákveðinn velvilja enda er Þóra afar geðug og vel gerð kona. Það hefði engu máli skipt hvernig Þóra hefði hagað kosningabaráttu sinni, að lokum hefði alltaf sýnt sig að hún væri einfaldlega of ung og alltof reynslu- lítil í forsetaembættið. Hún virkaði eins og óharðnaður unglingur við hlið Ólafs Ragnars og gat ekki unnið hann – og manni finnst skrýtið að hún og ráðgjafar hennar hafi ekki áttað sig á því í upphafi.Hér skal reyndar full- yrt að engin 37 ára gömul manneskja hefði getað unnið þessa kosningabaráttu. Á tímum eins og þessum kýs fólk reynslubolta í embætti forseta. Ólafur Ragnar Grímsson er alltof umdeildur til fá glæsilega kosningu. En hann vann, og það er aðalatriðið. Það veit hann – og það veit vinur hans Guðni Ágústsson sömuleiðis. kolbrun@mbl.is Kolbrún Bergþórsdóttir Pistill Guðni Ágústsson finnur hetju STOFNAÐ 1913 Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík. Ritstjórar: Davíð Oddsson Haraldur Johannessen Aðstoðarritstjóri: Karl Blöndal Útgefandi: Óskar Magnússon „Auðvitað er selt inn á ýmis svæði og sumstaðar er rukkað fyrir aðstöðu, nestisaðstöðu, klósett og slíkt,“ segir Erna Hauksdóttir, framkvæmda- stjóri Samtaka ferðaþjónust- unnar, aðspurð hvort hún viti um svipaða gjaldtöku og þá sem áætlað er að taka upp fyrir köfun í Silfru á öðrum ferðamannastöðum hér á landi. „Ef það er verið að selja inn á staði, þar sem einhver þjón- usta er veitt, þá er það nátt- úrlega eðlilegt.“ Selt inn á ýmis svæði SEGIR GJALDTÖKU FYRIR ÞJÓNUSTU VERA EÐLILEGA Ferðaþjónusta Erna Hauksdóttir.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.