Helgafell - 01.03.1942, Blaðsíða 53

LÉTTARA HJAL
39
að síðasti þáttur þess kynni að rugla hugmynd-
ir þeirra um vaxtarlag og útlit englanna á
, ...., himnum. En eetur nú leikmenn-
Pjoðleg b ,
íngin 1 landinu gert ser vomr um
elK ls ■ ag hcnni bætist, áður en langt um
líður, annað íslenzkt viðfangsefni, sem gefi
henni slíkan byr undir vængi og þetta leikrit
Davíðs Stefánssonar? Eða hefur Leikfélagið
áræði og getu tál að efna til samkeppni um
bezt, frumsamið íslenzkt Ieikrit, þar sem verð-
launin væm það rífleg, að væntanlegir höfund-
ar treystust til að hætta nokkurri vinnu í þátt-
tökuna? Ég þori hiklaust að leggja það til við
forustumenn íslenzkrar leiklistar, í fullu trausti
þess, að tillagan verði ekki tekin til greina.
Það, sem mig hryllir við, er öll sú vinna og
heilabrot, sem yrðu undanfari þeirra 120 leik-
rita í fimm þáttum, er berast mundu að í
þessari samkeppni. Og jafnvel þótt svo ólíklega
færi, að hún bæri tilætlaðan árangur, mundi
mörgum finnast varhugavert að greiða stórfé
fyrir leikrit, því samkvæmt síðasta vígorðinu í
menningarbaráttu þjóðarinnar, eiga andleg af-
rr, , , köst að vera ólaunuð tóm-
I omstunda- , . , ,
, , stundavinna bænda og presta,
vmna bœnda
og ollu, sem nytilcgast er 1 ís-
°S presta. lenzkum bókmenntum, ber að
vera þannig til orðið. Snorri Sturluson skrifaði
öll sín verk, án þess að þiggja ritlaun eða
skáldastyrk, og fekk ekki einu sinni bækur sín-
ar gefnar út í lifanda lífi, og fengi þær víst
ekki gefnar út enn í dag, nema með því að
breyta réttritun sinni. Hitt er annað mál, hvort
rithöfundur, með listhneigð og manndómi
Snorra Sturlusonar, hefði frekar kastað höndum
til verks síns, ef hann hefði mátt vænta þess,
að Gunnar í ísafold, Menningarsjóður eða
Ragnar í Smára greiddu sér fyrir handritið. Og
þá finnst mér ekki kurteislegt að halda því
fram, að andagift Hallgríms Péturssonar, trúar-
traust hans og málsnilld, hefðu beðið verulegan
hnekki við það, þótt hann hefði á sínum ríma
fengið sem svarar 100 kr. fyrir örkina af Passíu-
sálmunum.
Mörg viðfangsefni önnur bíða Léttara hjals
og er góðfúsum lesendum hér með boðið að
taka þátt í umræðunum.
NILS FERLIN:
Skepna
Sjö þúsund jlugna suartleitt mor,
er sjálfur nœr ei hali vor,
heimsœkir oss um hvítan dag
með hvimleitt suð og jitl og nag.
Vorn grasfriS óþjóÖ glepur sú
og gerir oss aS slœmri hú.
Sjö þúsund flugna svartleitt mor,
er sjálfur nœr ei hali vor.
Meykerling
Þótt sólmild vorin þér boSi blómtrú,
þú blínir aSeins á lokuS sund.
— Og skiliS get ég þig, gamla jómfrú,
þig, gamla jómfrú, meS stirSa lund.
Því hve sem örlögin ásjár krefur
þitt amstur, grátur og bœnakvak,
þú dögum gleSinnar glataS hefur
og gœfudraumunum séS á bak■
Einn dári
Er grund og tindi glóey heit
tók. gullna sveiga að tíeja,
einn dári ktíað, er Ijósblik, leit
um Ijóra á dárakjefa:
Hœ, sól með björtu baugunum,
þú burÖast tíið aÖ sirfna,
— en ef að é g lok,a augunum,
er úti um birtu þinal