Helgafell - 01.10.1953, Side 80

— o
FótglaSir hugsjónamenn
Þjóðkunnur menntamaður hefur sent Helga-
felli bréf það, sem hér fer á eftir, og þar sem
mál þetta hefur verið mjög rætt manna á meðal,
þykir tímaritinu sjáfsagt að birta það.
Reyndar mun ýmsum finnast að hér sé nokk-
uð einstrengingslega á málum haldið, og mun
tímaritið því fúslega birta sjónarmið annarra
manna, sé þess óskað.
Það er margt undarlegt um sértrúar-
flokka, en þó einna undarlegast þaS,
þegar nnenn sverjast saman í lög um
þá einu hugsjón og lífstakmark aS gera
eitthvaS el&i, til dæcnis aS drekka ekki
vín. 1 Ameríku kvaS vera klúbbur,
sem hefur valiS sér aS hugsjón aS sofa
ekki í náttfötum, og annar, sem stefn-
ir aS því háleita marki aS borSa ekki
hænsfugla. Hvorug þessara síSar-
nefndu hugsjóna hefur enn skotiS rót-
um hérlendis, en hin er vel þekkt og
kalla áhangendur hennar sig gúStempl-
ara og kenna sig viS reglu meS stórum
staf. Pótentátar hennar hafa allskyns
skringileg nöfn, kalla sig kapelána,
dróttseta og kanzlara, hvíslast á
heimulegheitum og hafa yfirleitt keim-
líka siSi þeim, sem strákar á gelgju-
skeiSsaldri nota í njósnaleik.
ÞaS virSist lífsins gangur, aS afneit-
un eins hlutar leiSi til óhófs í öSrum,
og sannast þaS hér enn. ÞaS eru víst
fáir menn í víSri veröld, sem þurfa
: TIL ÞEIRRA
aS dansa önnur eins reiSinnar býsn og
íslenzkir gúStemplarar. Varla líSur
þaS kvöld aS þeir haldi ekki nýja
dansa, miSaldra dansa og gamla
dansa, keppi í dönsum og dansi 1
keppnum, hafi samkeppnislagadansa
og danslagasamkeppnir — undanrásir
og úrslit, í Gúttó, RöSli og hvaS nú all-
ar búlurnar heita, þar sem þetta fót-
glaSa fólk leitar sér huggunar í Regl-
unni. En fyrir hina, sem örkumlazt
hafa eSa orSiS úr leik á þessum her-
mennskulegu vígstöSvum hugsjónar-
innar, eru haldin fjálgleg spilakvöld;
menn keppa, sigra, fá verSlaun og
verSa í stuttu máli sagt hvítglóandi af
ástríSum.
Yfir allri þessari hugsjónaríku starf-
semi trónar útvalinn leiStogi og her-
skár foringi, og veitist landslýSnum
einatt sú náS aS heyra hann slófox-
trotta í túvarpinu, meS meiru. Reyndi
sá eitt sinn fyrir sér um pentverk (sér-
grein: landslags- og imannamyndir,
sbr. símaskrána), en varS víst snögg'
lega innblásinn og síSar kjörinn gener-
alissimo þessarar liSmjúku fótgöngu-
livssveitar Reglunnar. (Sbr. einnig:
Was man nic’nt im Kopfe hat, hat man
in den Beinen).
Nú leiSir eitt af sér annaS, eins og
gjarnan vill verSa. ÞaS nægSi ekki
lengur aS leggja nótt viS dag í dans-
keppnum og spilaslarki, — strípaSur
kvenmaSur var óhjákvæmilega orSinn
næsta stigiS í þessari upphafningu