Morgunblaðið - 17.08.2012, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. ÁGÚST 2012
✝ RagnheiðurValgarðsdóttir
fæddist í Reykjavík
3. sept. 1927, hún
lést á Öldr-
unardeild Kristnes-
spítala 7. ágúst sl.
Ragnheiður var
dóttir Valgarðs
Stefánssonar f. 26.
des. 1898, d. 14.
apr. 1975, frá
Fagraskógi og Guð-
mundínu Ágústu Stefánsdóttir f.
7. ág. 1905, d. 1. feb. 1972, frá
Reykjavík. Hún átti tvær yngri
systur, Guðrúnu f. 13.okt. 1931,
d. 13. mars 2008, gift Frosta Sig-
urjónssyni og Valgerði f. 28. apr-
íl 1944, gift Gísla Jóni Júlíussyni.
Ragnheiður giftist Haraldi
Sigurði Jakobssyni f. 7. des 1923,
d. 10. maí 1963 frá Hrísey og
ráku þau saman Nýju kjötbúðina
á Akureyri. Foreldrar Haraldar
voru Jakob Frímann Kristinsson
og Filippía Guðrún Valdimars-
dóttir.
Seinni maður Ragnheiðar hét
Henning Nielsen f. 16. sept.
1923, d. 23. mars 2006. For-
eldrar hans voru Viggo og Laura
dóttir f. 4.5. 1951, gift Sigurði
Klausen, börn þeirra a) Har-
aldur Jónatan, giftur Aðalbjörgu
Hermannsdóttir, börn þeirra eru
Móeiður, Matthildur og Alexand-
er. b) Elva Rún, gift Bjarna Thor
Haraldsyni, börn þeirra eru Inga
Lind, Hildur Vaka og Ívar Andri.
c) Sigrún Hanna, sambýlismaður
Ragnar Jónsson, d) Jóhann Val-
ur. 4) Ragnheiður Haraldsdóttir
f. 9.8. 1954, gift Veturliða Rúnari
Kristjánssyni, börn þeirra a)
Fannar Ingi. b) Valdimar, sam-
býliskona Sóley Valdimars-
dóttir. c) Guðrún.
Ragnheiður stundaði nám við
Mynd- og handíðaskólann og
lauk þaðan kennararéttinda-
prófi. Hún hóf kennslu við Gagn-
fræðaskóla Akureyrar 1965 og
kenndi þar til 1997, er hún fór á
eftirlaun. Ragnheiður var fjöl-
hæf, hún spilaði á píanó, var af-
kastasöm listakona, hvort sem
hún teiknaði, notaði pensla eða
saumaði. Það varð listaverk úr
öllu því sem hún handlék og mik-
ið liggur eftir hana af ýmiss kon-
ar listaverkum. Ragnheiður
glímdi við parkinsonsjúkdóminn,
í þeirri glímu sýndi hún mikið
æðruleysi og ótrúlega þraut-
seigju. Hún bugaðist ekki, fann
sínar leiðir í erfiðri baráttu.
Ragnheiður verður jarð-
sungin frá Akureyrarkirkju í
dag, föstudaginn 17. ágúst 2012
og hefst athöfnin kl. 13:30.
Nielsen. Ragnheið-
ur eignaðist fjögur
börn. 1) Valgarður
Stefánsson (Vet-
urliðason) f. 14. feb.
1946, kvæntist Guð-
finnu Steinunni
Guðvarðardóttir f.
2. maí 1948, d.
17.des. 2007. Dætur
þeirra eru a) Ragn-
heiður, gift Haraldi
Þór Guðmundssyni,
börn þeirra eru Erla Filippía,
María og Hákon. b) Rut, gift Ser-
gio Polselli, börn þeirra eru Osc-
ar og Irene, c) Kristbjörg Rán. 2)
Hanna Gerður Haraldsdóttir f.
16. 5. 1949, d. 8. nóv. 1980, gift
Gunnari Frímannssyni, börn
þeirra a) Valgerður María, sam-
býlismaður Guðmundur Heimir
Jónsson, sonur Valgerðar af
fyrra sambandi, Hannes Daði
Haraldsson, faðir Haraldur
Hannesson. Fósturdóttir Val-
gerðar og Guðmundar er Kristín
Trang. b) Davíð Rúnar, giftur
Berglindi Júdith Jónasdóttir,
börn þeirra eru Daði Hrannar,
Valgarður Nói og Hanna Vigdís.
3) Ingibjörg Guðrún Haralds-
Elsku mamma.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna,
þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða
anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa,
og eykur þeirra afl og trú,
en það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum eins og þú.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Minning þín lifir í hjörtum
okkar.
Guð geymi þig.
Ingibjörg og fjölskylda.
Elsku mamma.
Nú er komið að kveðjustund-
inni. Það er gott til þess að
hugsa, að eftir yndislega endur-
fundi við vini og ættingja, þá sest
þú við píanóið, hugsar aðeins til
okkar sem kvöddu þig, og spilar
„Litlu fluguna“ á tregafullan
hátt. Ég held að þú farir svo að
leita eftir mótívum til að mála.
Þú tínir blómvönd í náttúrunni,
sest í fallega brekku, Dollý tekur
þér fagnandi og leggst hjá þér, í
fjarska er Kuggur á beit. Þú mál-
ar mynd af blómunum og þannig
lifa blómin áfram þó þau falli.
Þannig er með þig elsku
mamma. Þú gafst svo marga
blómvendi sem lifa í minning-
unni.
Ástarþakkir fyrir öll blómin
sem þú gafst mér.
Um engi og tún
og ásinn heima
ég aftur reika,
sezt í brekkuna
silkimjúka
og sóleyjarbleika.
Milt var sunnan
við moldarbarðið
og melinn gráa.
Þar fagna mér ennþá
fífillinn guli
og fjólan bláa.
Engan leit ég
mót ljósi himins
ljúfar brosa
en dúnurt fríða,
sem dagsins bíður
í döggvuðum mosa.
Hverju sem ár
og ókomnir dagar
að mér víkja,
er ekkert betra
en eiga vini
sem aldrei svíkja.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Þín dóttir,
Ragnheiður.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Þú hefur alltaf verið einn af föstu
punktunum í tilveru minni og
fyrirmynd mín í lífinu. Við systk-
inin vorum ásamt mömmu dag-
legir gestir heima hjá þér og það
að sjá um garðinn þinn á meðan
þið afi Henning ferðuðust um
heiminn á sumrin var mikið virð-
ingarhlutverk, enda garðurinn
eins og allt annað hjá þér, algjört
listaverk. Þegar þið svo komuð
heim voru dregnir upp allskyns
dýrgripir þó aðallega danskt
postulín og önnur dönsk hönnun
sem þið voruð bæði óskaplega
hrifin af og bar heimilið þess
merki. Dönsku blöðin voru einn-
ig partur af tilverunni hjá þér, ný
blöð í hverri viku og þannig lærði
ég að lesa dönsku.
Eftir að mamma dó var ég enn
meira hjá ykkur afa og var sam-
band okkar ákaflega náið og
gott. Við saumuðum saman þ.e.
ég tók upp sniðin og þræddi vél-
ina og þú töfraðir fram dásam-
legar flíkur, ekki bara á mig
heldur fengu vinkonur mínar
jafnvel að njóta hæfileikanna
líka. Einu sinni sat ég hjá þér
einn eftirmiðdag og fylgdist með
þér mála heilt matarstell með
dásamlegum myndum en svoleið-
is var allt sem þú gerðir gert
hratt og örugglega án þess þó að
það kæmi niður á gæðunum. Þú
varst svo dásamleg við son minn,
Hannes Daða og hann elskaði að
vera með þér, hann átti athygli
þína algjörlega óskipta er þið
voruð saman og þær voru ansi
margar bílabrautirnar sem þið
teiknuðuð. Við þig var hægt að
tala um allt og alltaf áttir þú
lausa stund. Síðustu nóttina þína
vorum við tvær saman, eins og
oft áður og ég er þakklát fyrir að
hafa verið með þér.
Í hjarta mínu er hátíð.
Hver hugsun og tilfinning mín
verða að örsmáum englum,
sem allir fljúga til þín.
Þeir ætla að syngja þér söngva
og segja þér, hvað þú ert góð –
og eigir sál mína alla
og alt mitt hjartablóð.
(Davíð Stefánsson.)
Takk fyrir allt elsku amma.
Valgerður María.
Í dag kveðjum við einstaka
konu. Amma Ragnheiður var
ákaflega falleg og fín kona, bæði
persónuleiki hennar og útlit.
Hún hafði ávallt mikla útgeislun,
var kát og kunni heldur betur að
segja skemmtilega frá. Hún var
listræn og fjölhæf með eindæm-
um og sérlega afkastamikil. Má
segja að hún hafi verið einstök
listakona sem gaf verkin sín nær
jafnóðum og þau voru unnin
hvort sem það var útsaumur,
hekl, málverk, keramik, silki,
postulín eða annað. Allt lék í
höndunum á henni. Við ömmu-
börnin frá Egilsstöðum bárum
ótakmarkaða virðingu fyrir
henni og í heimsóknum okkar til
Akureyrar sem voru í okkar hug-
um ævintýrum líkastar reyndum
við að sýna okkar bestu hliðar.
Amma sá alltaf í gegnum það.
Það var ósköp notalegt að koma
til Akureyrar og tók amma alltaf
afar vel á móti okkur með sinni
einskærri hlýju og dásamlegum
mat. Minnisstæðir voru askarnir
þrír sem hún var búin að koma
fyrir á mismunandi stöðum í
Dalsgerði og fylla af sælgæti.
Tímunum saman gátum við
dundað með litina hennar, máln-
ingu og pensla. Snyrtidótið og
skartgripirnir höfðu einnig mikið
aðdráttarafl. Eitt sinn þegar
ömmubörnin komu saman feng-
um við eins og svo oft áður að
gramsa í fína snyrtiborðinu og
komum við svo öll niður máluð
eins og meðlimir í hljómsveitinni
í Kiss. Henni fannst við voða fín.
Morgnarnir í Dalsgerði voru
himneskir. Morgunverðarhlað-
borð eins og hjá kóngafólki og
amma sagði skemmtilegar sögur
af fólki. Ekki var kvöldkaffið
síðra. Þetta voru góðir tímar.
Mikil tilhlökkun og spenna ríkti
hjá okkur þegar við tókum á móti
ömmu og afa Henning þegar þau
komu siglandi frá Danmörku
með Smyril-line til Seyðisfjarðar.
Þau voru með yfirfullt skott af
góðgæti og gjöfum handa barna-
börnum, sælgæti í regnbogans
litum sem ekki þekktist á Íslandi
og á hverju ári kom amma okkur
á óvart með nýju dönsku nammi.
Húmor og gleði umlukti hana
ömmu okkar þrátt fyrir að henn-
ar líf hafi ekki alltaf verið auðvelt
og hún orðið fyrir miklum áföll-
um. Það hefur ekki verið auðvelt
að vera einstæð fjögurra barna
móðir á sínum tíma eftir að afi
Haraldur dó.
Amma var harðdugleg og
þoldi illa væl og múður. Amma
gat verið beinskeytt og snögg í
svörum enda hafði hún fulla
ástæðu til. Eiginmanns- og dótt-
urmissir mótar. Ömmu þótti
ósköp vænt um barnabörnin sín
og ekki minna um langömmu-
börnin. Hún var afar stolt af sínu
fólki. Langömmubörn minnast
oft heimsóknar er hún dvaldist á
Selinu. Hún hafði sett upp kór-
ónu sem eitt af börnunum gaf
henni og fékk hún geislasverð í
hönd og skylmdist við þau í
göngugrindinni sinni og
skellihló. Kæru þakklæti færum
við starfsfólki á Kristnesi fyrir
að hugsa vel um ömmu okkar og
sjá til þess að hún var alltaf fín
og sæt.
Elsku amma, við kveðjum þig
með söknuði en jafnframt þakk-
læti fyrir allt sem þú hefur gefið
af þér. Í hjörtum okkar geymum
við minningar um einstaka konu.
Hvíl í friði.
F.h. barnabarna og fjöl-
skyldna
á Egilsstöðum,
Elva Rún Klausen.
Ég mun sakna þín, amma.
Ég mun ekki sakna brothættu
konunnar sem var alltof lengi
rúmföst, með titrandi hendur,
flöktandi á milli þessa heims og
þess næsta.
Ég mun sakna konunnar sem
ég kynntist ekki eins vel og ég
hefði viljað. Stórkostlegu kon-
unnar sem hafði vald á myndlist
og tónlist. Konunnar með brosið
í augunum og þennan dularfulla
sjarma sem gaf til kynna að hún
vissi hluti sem aðrir vissu ekki.
Í framtíðinni, þegar ég spila
tónlist, ferðast um heiminn og
skapa eitthvað fyrir sjálfa mig,
þá mun ég hugsa til þín vegna
þess, að það var það sem þú
gerðir best – og að feta í þín fót-
spor, þó ekki nema að litlu leyti,
mun færa þig nær mér. Svo þó
þú sért að lokum farin yfir til
annars heims þá tek ég þig með
mér í mín lífsins ævintýri.
Þitt barnabarn,
Guðrún Veturliðadóttir.
Ragnheiður systir mín er dáin.
Hún lést 7. ágúst sl. á afmæl-
isdegi móður okkar. Dauðinn var
kærkominn eftir langa og erfiða
baráttu við Parkinson. Ragn-
heiður var mér mjög kær alla tíð
og miklu meira en systir. Lengi
hélt ég sem barn að hún væri
móðir mín – enda 17 ára aldurs-
munur á okkur systrum. Alla tíð
bjuggum við nálægt hvor annarri
og samfylgd okkar því mikil og
náin. Og ávallt var hún mér sem
móðir, sýndi mér mikla um-
hyggju, studdi og hvatti á allan
hátt. Hún var ráðagóð og hjálp-
söm, allt lék í höndum hennar og
fátt sem hún ekki gat gert.
Ragnheiður tókst af æðruleysi
á við missi maka frá ungum
börnum, bognaði en brotnaði
ekki.
Hún efldist sem listakona en
ung hafði hún verið í myndlist-
arnámi í Reykjavík, sem kom sér
vel. Hún hóf að kenna mynd-
mennt og handmennt og naut
þess. Mörg listaverkin urðu til og
margir sem njóta þeirra í dag,
hvort sem um er að ræða mynd-
ir, postulín eða útsaum.
Hún var líka mjög gjafmild og
fannst gaman ef fólk vildi þiggja
verkin sem hún hafði gert.
Missir dóttur frá ungum börn-
um markaði einnig líf hennar en
þá hafði hún kynnst síðari eig-
inmanni sínum honum Henning
og hafði hann sér við hlið til að
sefa sorgina. Það var einnig eins
og ekkert kæmi systur minni á
óvart, rólyndi og yfirvegun ein-
kenndi hana.
Með Henning átti hún mörg
góð ár, þau ferðuðust mikið bæði
innanlands og erlendis, oft voru
þau sumarlangt í Danmörku hjá
hans fólki.
Gaman var að njóta gestrisni
þeirra í Dalsgerði og minnumst
við Gísli þeirra stunda með miklu
þakklæti. Þar naut Ragnheiður
sín best, settist við píanóið og
sýndi okkur það sem verið var að
fást við hverju sinni.
Henning lést árið 2006.
Aftur sótti sorgin systur mína
heim þegar tengdadóttir hennar
lést skyndilega rétt fyrir jólin
2007. Það var henni þungbært og
erfitt.
Systir okkar Guðrún lést í
mars 2008 og nú við leiðarlok
minnist ég þeirra beggja með
mikilli þökk, það er margs að
minnast og margt að þakka.
Blessuð sé minning systra
minna.
Síðustu árin dvöldu Ragnheið-
ur og Henning á öldrunardeild-
um Sjúkrahússins á Akureyri og
voru þar umvafin hlýju og fag-
mennsku. Ég bið algóðan Guð að
blessa allt það góða fólk sem hef-
ur veitt henni kærleiksríka og
ósérhlífna umönnun þar og einn-
ig á heimili þeirra áður.
Ragnheiður mat það mikils.
Einnig bið ég börnum hennar,
tengdasonum og afkomendum
öllum Guðs blessunar.
Far þú í friði, friður Guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Valgerður, Gísli
og fjölskylda.
Ragnheiður
Valgarðsdóttir
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Hermann Jónasson
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför
GUNNARS J. KRISTJÁNSSONAR,
húsasmíðameistara og matsmanns,
Kársnesbraut 139,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk
hjúkrunarheimilisins Skógarbæjar.
Birna Ólafsdóttir,
Guðrún Halla Gunnarsdóttir,
Gunnar Ólafur Gunnarsson,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar,
EYSTEINN GÍSLI GÍSLASON,
Skáleyjum,
verður jarðsunginn í Stykkishólmskirkju
föstudaginn 24. ágúst kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á
Flateyjarkirkju.
Egill Teitur Eysteinsson,
Ingibjörg Vigdísardóttir,
Andrés Gísli Vigdísarson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Neðst á for-
síðu mbl.is má finna upplýsingar
um innsendingarmáta og skila-
frest. Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir
birtingu á útfarardegi þarf
greinin að hafa borist á hádegi
tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skila-
frests.
Lengd | Hámarkslengd minn-
ingargreina er 3.000 slög.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og hvenær
útförin fer fram. Þar mega einn-
ig koma fram upplýsingar um
foreldra, systkini, maka og börn,
svo og æviferil. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín undir grein-
unum.
Minningargreinar