Morgunblaðið - 19.11.2012, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. NÓVEMBER 2012
✝ Guðrún PálínaKarlsdóttir
fæddist að Látrum í
Aðalvík 3. ágúst
1929. Hún lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Eir 10. nóv-
ember 2012.
Foreldrar Guð-
rúnar voru Bryn-
hildur Snædal Jós-
efsdóttir kennari, f.
1902, d. 1991 og
Karl Leifur Guðmundsson vél-
stjóri, f. 1903, d. 1980. Stjúpfað-
ir Guðrúnar var Ólafur Frið-
bjarnarson, búfræðingur og
smiður, f. 1900, d. 1966. Systkini
Guðrúnar eru Ástríður Karls-
dóttir (látin), Guðmundur Stefán
Karlsson, Hrafnhildur Snædal
Ólafsdóttir, Hanna Ólafsdóttir
Forrest, Þröstur Ólafsson, Guð-
mundur Páll Ólafsson (látinn) og
Guðmundur Jónas Karlsson.
Guðrún giftist Hugo Andr-
eassen, skrifstofu- og versl-
unarmanni, f. 1928, d. 1999. Þau
skildu. Guðrún og Hugo áttu
þrjú börn. Þau eru: 1) Óli Örn
Andreassen kvikmyndagerð-
armaður, f. 17. sept. 1951, maki
Annette T. Andreassen. Börn
Óla eru Sigurjón
Örn, Höskuldur
Goði, Friðrik Þór,
Hugrún Margrét,
Ásgeir Emil, Vikt-
or, Sofie Ásdís og
Karla. Barnabörn
Óla eru fimm. 2)
Inga Lovísa Andr-
eassen dósent, f. 10.
sept. 1952, maki
Matthías Vikt-
orsson. Börn þeirra
eru Erna, Edda og Snorri,
barnabörnin eru fjögur. 3) Karl
Andreassen tæknifræðingur, f.
12. júní 1964, maki Elma Vagns-
dóttir. Börn þeirra eru Aron
Örn, Sara, Sandra og Birta Guð-
rún.
Guðrún ólst upp að Látrum
og á Húsavík. Að loknu gagn-
fræðaprófi frá Gagnfræðaskóla
Ísafjarðar flutti hún til Reykja-
víkur og bjó þar æ síðan. Hún
vann ýmis verslunar-og skrif-
stofustörf og síðustu starfsárin
sem setjari, lengst af í Blaða-
prenti.
Útför Guðrúnar verður gerð
frá Árbæjarkirkju í dag, 19.
nóvember 2012, og hefst athöfn-
in klukkan 13.
Elsku mamma er látin eftir að
hafa þurft að takast á við erfiðan
sjúkdóm sem að lokum hafði bet-
ur eins og við var að búast, en
mamma er ekki horfin þar sem
minningarnar um hana lifa
áfram um langa tíð og eru hugg-
un í harmi okkar þessa daga.
Mamma var einstaklega dug-
leg og hjartgóð manneskja og
það voru forréttindi að alast upp
í hennar umsjá sem „litla örverp-
ið“, gat ekki betra verið.
Mamma var börnum mínum
einstök amma og það var ótrú-
legt að sjá hvað hún náði vel til
þeirra allra á sinn góða og skyn-
samlega hátt. Ömmubörnin
sakna ömmu sinnar sárt og hafa
lært að það er gott að geta syrgt
hana samtímis því að hafa allar
þessar góðu minningar að leita í.
Ég gæti ritað margt um
mömmu, „Aðalvíkinginn“, en það
sem ég hef að segja henni hef ég
náð að hvísla í eyra hennar á ög-
urstundu og ég veit að hún er nú
við hlið ástvina okkar sem á und-
an eru gengnir og að henni hefur
verið vel tekið sem von var á.
Nú er hvítur Esjutindur.
Þinn
Karl (Kalli).
Elsku amma Guðrún, þú ert
besta amma í heimi og við elsk-
um þig rosa mikið. Við munum
aldrei gleyma þér. Hér er ljóð
frá mér til þín:
Amma,
þú ert stjarnan mín
birtir yfir allri ást
sálin mín er
sálin þín.
Ég sakna þín mikið, elsku
amma.
Birta Guðrún Karlsdóttir.
Þegar við vorum lítil sátum
við frændsystkinin einhvern tím-
ann og ræddum um að hún
amma væri ekki eins og aðrar
ömmur. Það var eins og amma
væri miklu yngri en aðrar ömm-
ur. Hún pantaði frekar pitsu en
að bjóða okkur upp á gamaldags
kjötrétti, fór oft á böll og fötin
hennar voru alltaf nýjasta tíska.
Við sögðum við hana að eiginlega
ættum við ekki að kalla hana
„ömmu í blokkinni“ heldur
„ömmu gellu“. Amma svaraði
með hlátrinum sem við þekktum
svo vel, því amma var alltaf að
hlæja. Hlæja, tralla eða dansa –
það var alltaf fjör í henni ömmu.
Ég var svo heppin að fá að búa
hjá ömmu minni þegar ég var á
fyrsta ári í framhaldsskóla. Við
amma gátum rætt um allt milli
himins og jarðar, þannig að ég
gleymdi alveg að það væri ald-
ursmunur á okkur. Amma lánaði
mér föt og krullujárn fyrir skóla-
böllin og vildi gjarnan vita meira
um sætu strákana í skólanum.
Amma var svo ungleg að oft hélt
fólk að hún væri mamma mín.
Fyrsta skiptið sem það gerðist
var amma að kaupa handa mér
Levi’s gallabuxur og afgreiðslu-
konan sagði að ég væri heppin að
eiga svona góða mömmu. Ég ætl-
aði að fara að leiðrétta konuna
en náði ekki að segja mörg orð
áður en amma gaf mér olnboga-
skot og sagði: „Edda mín, vertu
ekki að trufla konuna. Sérðu
ekki að hún er upptekin?“ Svo
flissaði hún og ég skildi að grín-
istinn hún amma mín hafði haft
gaman af þessum misskilningi.
Þegar við fórum á veitingastaði
pantaði amma yfirleitt „borð fyr-
ir mig og dóttur mína“ og mér
fannst það eiga vel við, því sam-
band okkar var svo náið að hún
hefði alveg eins getað verið
mamma mín. Seinna flutti ég frá
ömmu og fékk fjölmörg bréf frá
henni. Mér þótti alltaf jafn vænt
um að lesa undirskriftina henn-
ar: „Mamma-amma“.
Elsku mamma-amma mín,
elsku amma gella. Mikið er sárt
að vita að ég fæ ekki að hitta þig
aftur, en ég er viss um að þú ert í
miklu fjöri á himninum og þegar
farin að undirbúa næsta engla-
ball.
Ástarkveðja,
Edda Matthíasdóttir.
Elsku hjartans, hressa amma
okkar.
Við söknum þín og söknuður-
inn er sár. Það er gott að hugsa
til þess hvað þú hefur ávallt
reynst okkur vel, alltaf. Þú sýnd-
ir okkur alltaf svo mikla hlýju,
ást, traust og skilning, alltaf. Það
var alveg sama hvað við vorum
gömul, þú vissir alltaf hvernig þú
gast kætt okkur og sinnt þörfum
okkar.
Okkur leið svo vel í návist
þinni. Þú leyndir því ekki hvað
þú varst stolt af okkur öllum í
fjölskyldunni. Við erum líka stolt
af þér. Þú brostir mikið og brosið
var gullfallegt og geislandi. Fal-
lega andlitið ljómaði og þú hlóst
mikið. Það var alltaf stutt í hlát-
urinn og fjörið. Þú kenndir okk-
ur að þannig getum við leyst
mörg vandamál.
Jákvætt viðhorf þitt til lífsins
kom einmitt fram þegar þú botn-
aðir snilldarlega fyrripart frá
vísnaþætti Ríkisútvarpsins fyrir
mörgum árum:
Þó að lífsins boð og bönn
bæli mig og hrelli,
verð ég alltaf söm og sönn
sæl og glöð í hvelli.
Lífið lék ekki við þig síðustu
árin og það hryggir okkur. Alz-
heimer er hræðilegur sjúkdóm-
ur. Baráttan var löng og erfið, en
sterkustu eiginleikar þínir skinu
samt í gegnum sjúkdómsein-
kennin. Það voru gleðin, góða
skapið og samkennd með öðrum.
Minningarnar um þig, elsku
amma, eru margar og svo ljúfar.
Það eru minningar um ást, ör-
yggi og fjör, minningar sem eru
okkur mikils virði og styrkur í
sorginni. Komandi kynslóðir fá
að kynnast þér í gegnum okkar
góðu minningar.
Þakka þér fyrir allt, elsku
amma.
Erna og Snorri.
Elsku besta amma okkar. Nú
ert þú farin frá okkur og flæða
þá minningarnar inn í hugann og
tárin streyma. Við viljum þakka
þér fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir okkur, elsku amma okkar.
Við munum aldrei gleyma dill-
andi hlátri þínum, brosinu þínu
og mjúku faðmlögunum þínum.
Þú varst alltaf svo fín og flott
með réttan varalit, amma smart.
Ekki má gleyma rauðu, frönsku
alpahúfunni þinni. Hvílík skutla
sem þú varst. Þú varst alltaf svo
gjafmild amma, komst alltaf
fram við okkur barnabörnin eins
og konungsfólk. Allar minning-
arnar okkar með þér eru gull og
er ekki annað hægt en að brosa
þegar maður hugsar um þær.
Við munum þegar þú komst til
okkar til Danmerkur og hélst ut-
an um okkur á kvöldin og last
sögur fyrir okkur. Litla íbúðin
þín var uppáhaldsstaðurinn okk-
ar því þú varst þar. Alltaf varstu
að dekra við okkur þar og leyfðir
okkur að skoða fína dótið þitt og
skartgripina þína. Ekki má
gleyma fína handavinnudótinu
þínu og púðunum sem þú bjóst
til handa okkur. Við munum
geyma þá að eilífu og við munum
geyma minningarnar okkar með
þér að eilífu. Þú ert engillinn
okkar á himni núna sem vakir yf-
ir okkur og fjölskyldunni. Alls
staðar þar sem við erum sjáum
við eitthvað sem minnir okkur á
þig, elsku amma okkar, þegar við
kíkjum á sjóinn og sjáum sól-
setrið þá hugsum við til þín. Þeg-
ar við sjáum sólina skína bjart á
himni, þá sjáum við þig. Við horf-
um upp á himininn og sjáum
stjörnurnar og vitum að þú vakir
yfir okkur, elsku amma okkar.
Orð geta ekki lýst því hversu
mikið við söknum þín, en við
munum sjást aftur eftir mörg,
mörg ár og munum þá fá að
faðma þig aftur.
Með ást, virðingu og söknuði
kveðjum við þig, elsku amma
okkar og biðjum guð um að varð-
veita þig.
Sara, Sandra og Birta
Guðrún, ömmustelpur.
Langamma mætti manni alltaf
með breiðu brosi þegar komið
var í heimsókn. Þess vegna leið
okkur alltaf vel hjá langömmu.
Hún var alltaf til í að dansa og
syngja og hafði alltaf áhuga á að
hlusta á það sem aðrir vildu
segja. Það sem ömmu fannst
skemmtilegast var þegar hún
fékk nýtt naglalakk og varalit.
Þá brosti hún alltaf meira því að
Guðrún Pálína
Karlsdóttir
✝ Jóhann Krist-ján Árnason
fæddist í Reykja-
vík 23. mars 1923.
Hann lést á Landa-
kotsspítala 9. nóv-
ember 2012.
Jóhann var son-
ur hjónanna Árna
Jóhannssonar tré-
smiðs sem fæddist
1886 í Melshúsum
á Seltjarnarnesi
og Jóhönnu Laufeyjar Guð-
mundsdóttur húsmóður sem
fæddist 1887 í Hrísey. Jóhann
var þriðji í röð fimm systkina.
Þau voru Guðrún, Jóhanna
Laufey, Svava og yngstur er
Guðmundur sem lifir systkini
sín.
Jóhann kvæntist hinn 20.
ágúst 1948 eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Sigríði Magn-
úsdóttur frá Ísafirði, f. 14. júní
1924. Börn Jóhanns og Sigríð-
ar eru: 1) Laufey sveitarstjóri,
gift Skúla Gunnari Böðv-
arssyni, þau eiga þrjú börn, a)
Mörtu Maríu, gift Arnóri
Árnasyni, þau eiga tvö börn. b)
ólst upp á Lokastíg og Þórs-
götu og leiksvæðið var Skóla-
vörðuholtið sem hann unni svo
mjög. Hann gekk í Miðbæj-
arskólann og síðan lá leiðin í
Iðnskólann í Reykjavík þar
sem hann nam skipasmíði en
hann var á námsárum sínum
og fyrstu starfsárin hjá Slipp-
félaginu í Reykjavík. Jóhann
rak um tíma sjálfstætt tré-
smíðaverkstæði á Þingholts-
stræti 23 í félagi við Þorstein
Ólafsson. Hann var um tíma
með verkstæði heima í Njörva-
sundinu. Árið 1973 hóf Jóhann
svo störf í ÍSAL á bygg-
ingadeildinni. Hann átti afar
farsæl og góð 20 ár í ÍSAL og
vann þar með góðu fólki og
naut starfsins þar. Hann lét
svo af störfum sökum aldurs
árið 1993 en hélt góðum sam-
skiptum við vinnufélagana úr
Straumsvík nokkuð lengi. Jó-
hann var fastheldinn og ekki
of mikið fyrir breytingar og
það sést vel á ævihlaupi hans
að hann vildi hafa hlutina í
föstum skorðum. Hann var
mikill fjölskyldumaður og unni
henni heitt, jafnframt var
hann alla tíð góður vinur vina
sinna.
Útför Jóhanns Kristjáns
verður gerð frá Langholts-
kirku í dag, 19. nóvember
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
Hjördísi Ýri, gift
Þórarni Þórarins-
syni, þau eiga þrjú
börn, c) Jóhann
Böðvar, í sambúð
með Guðrúnu Hin-
riksdóttur, þau
eiga tvö börn. 2)
Árni for-
stöðumaður,
kvæntur Theódóru
Þórarinsdóttur,
þau eiga tvö börn,
a) Jóhann Inga og b) Arnhildi
Sjöfn. Fyrir á Árni Andrés c)
Heimi, í sambúð með Berglindi
Rósu Halldórsdóttur og d)
Söndru Theodóru, í sambúð
með Einari Jónssyni. 3) Krist-
ján framkvæmdastjóri, kvænt-
ur Jóhönnu J. Bess Júl-
íusdóttur, þau eiga þrjú börn,
a) Söru Björk, gift Magnúsi
Finnbjörnssyni, þau eiga þrjú
börn, b) Elínu Sigríði, í sam-
búð með Pálma Þór Erlings-
syni, þau eiga einn son, c) Lilju
Rún. Kristján á einnig d) Tóm-
as Huga.
Jóhann var borinn og barn-
fæddur Reykvíkingur. Hann
Minn ástkæri tengdafaðir er
látinn og hugurinn fyllist þakk-
læti yfir ljúfum minningum.
Hann var fyrst og fremst
Reykvíkingur, með stórum staf
og einstakt ljúfmenni.
Ég kom inn á heimili tilvon-
andi eiginkonu minnar með dá-
litlum stormsveip. Við höfðum
verið að draga okkur saman um
tíma og svo var mér boðið í mat í
Njörvasundinu, mér var kippt
inn í eldhúsið og settur niður við
borðið og spurður um ætt og
uppruna. Þetta var fyrsta mál-
tíðin hjá tengdaforeldrunum, vel
var veitt eins og alltaf, en máltíð-
irnar urðu óteljandi eftir þetta.
Það var að sjálfsögðu einhver
tortryggni yfir unglingnum í „ka-
naúlpu“ og á amerískum pallbíl
sem eltist við einkadótturina sem
var augasteinn pabba síns. Mér
var vel tekið en þó með smá sem-
ingi sem fljótlega bráði af og síð-
an eru liðin meira en 47 ár. Allan
þennan tíma höfum við tengda-
pabbi átt einstaklega ljúft og gott
samband sem aldrei bar skugga
á. Ekki man ég eftir að okkur
hafi orðið sundurorða öll þessi ár,
né heldur minnist ég þess að
hann léti nokkurn tíma styggð-
aryrði falla um nokkurn mann.
En hann gat haft mjög ákveðnar
skoðanir, hlutir og athafnir áttu
að vera í föstum skorðum, það
var bannað að breyta.
Tíminn sem ég hef átt með
honum er dýrmæt minning og
fyrir þetta allt er ég svo óend-
anlega þakklátur. Við nutum
góðs af hagleik hans þegar hann
hjálpaði til við húsbyggingar
okkar. Margar gleðistundir átt-
um við saman. Tengdapabbi var
mjög orðheppinn og oft komu frá
honum gullkorn sem eru óvið-
jafnanleg.
Honum var alltaf umhugað um
velferð okkar og þegar barna-
börnin fóru að koma í heiminn
bar hann hag þeirra alltaf fyrir
brjósti, fylgdist með þeim eins
mikið og hann gat. Það verður
einnig að þakka fyrir góðu árin
sem hann og tengdamamma áttu
saman eftir að þau hættu að
vinna. Þau nutu þess að vera í
garðinum á góðviðrisdögum og
ekki síst að njóta þess að taka á
móti afkomendum og öðrum
gestum sem flykktust í „fé-
lagsmiðstöðina“ í Njörvasund-
inu. Já, þau voru samhent hjónin
í Njörvasundi 30, oft var þar
margmenni og öllum fagnað sem
í hús komu. Það ber einnig að
þakka allar ferðirnar okkar sam-
an bæði innanlands og utan.
Minnisstæð er fyrsta ferðin til
útlanda. Við fórum í ökuferð um
Evrópu og haldið var uppá 50
ára afmæli hjá ættmóðurinni en
heim urðum við að vera komin
fyrir 17. júní því ekki mátti missa
af athöfninni á Austurvelli.
Við fórum saman margar ferð-
ir um landið og oft voru með í för
fleiri börn. Hann var alltaf fínn í
tauinu og vel snyrtur og vildi
hafa allt snyrtilegt í kringum sig.
Húsið og garðurinn hjá þeim bar
þess vitni og alltaf var hekkið vel
klippt, beðin slétt og hrein, girð-
ingin og húsið vel máluð og gras-
ið snöggslegið. Hann var eftir-
sóttur fagmaður og vildi vanda til
verka og oft leitað til hans um
ýmis verkefni.
Genginn er öðlingur sem gott
var að eiga að og góðar minn-
ingar eigum við sem eftir lifum
sem veita hlýju og yl á kveðju-
stund.
Takk fyrir allt og allt. Hvíldu í
friði.
Þinn tengdasonur,
Skúli.
Í dag kveðjum við Jóhann Kr.
Árnason, yndislegan eiginmann,
föður, tengdaföður og afa.
Frá fyrstu stundu tók hann
mér, verðandi tengdadóttur, með
hlýhug og væntumþykju. Hann
tók einnig móður minni með ein-
stakri vinsemd og ræktarsemi.
Jóhann var mikill heimilismað-
ur, þar leið honum best og þar
vildi hann helst vera. Húsið og
garðurinn voru hans heimur,
hann sinnti viðhaldi af snyrti-
mennsku og alúð. Garðurinn var
glæsilegur og allt umhverfið bar
merki um mikla natni og um-
hyggju þeirra hjóna. Hann var
svo sem ekki einn um að vilja
vera á þessum stað, því hjá afa
Jóa og ömmu Siggu var ávallt
mikill gestagangur. Alltaf gott að
koma til þeirra, njóta þess að
vera í garðinum eða inni í fallega
húsinu þeirra.
Jóhann var handverksmaður
og vildi allt fyrir okkur gera á því
sviði, hann bæði smíðaði ný hús-
gögn fyrir okkur og gerði upp
gömul. Stoltur var hann og glað-
ur yfir barnabörnum sínum, Jó-
hann Ingi minn á nú um sárt að
binda, enda þeir nafnar ótrúlega
nánir. Fyrsta kveðja afa Jóa var
oftast; hvar er Jói og í kjölfarið
fylgdi; er mamma þín ekki með
þér? Hann var einstaklega hlýr
og góður maður og missirinn því
mikill.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Guð veri með tengdamóður
minni og veiti henni styrk. Minn
kæri afi Jói, ég kveð þig nú með
sorg í hjarta og þakklæti fyrir
allt sem þú varst mér og börnum
mínum.
Theódóra Þórarinsdóttir.
Þær eru ógleymanlegar stund-
irnar sem við systkinin höfum átt
með ömmu Siggu og afa Jóa í
Njörvóinu og hefur það verið
hluti af okkar fjölskyldulífi að
koma þar við allt okkar líf. Við
hittumst iðulega á sunnudögum
og gæddum okkur á pönnukök-
unum hennar ömmu Siggu, en
hún býr jú til heimsins bestu
pönnukökur. Oftar en ekki fylgd-
ist afi með íþróttaviðburðum
helgarinnar á skjánum og fengu
áhugasamir að fylgjast með og
ekki verra að halda með sama
liði. Á sumrin naut afi þess að
vera í garðinum enda enginn
garður fallegri en garðurinn
þeirra og í sólskýlinu var ljúft að
drekka kaffisopann á góðviðris-
dögum.
Afi Jói var mikill nákvæmnis-
maður og aldrei fór neitt til spill-
is hjá honum í skúrnum, allt nýtt
og vel merkt. Hann gætti þess að
allt væri á sínum stað og til að
tryggja að allir hlutir væru á sín-
um stað teiknaði hann eftir hefl-
inum, skrúfjárnunum og spor-
járnunum á krossviðarspjald sem
notað var til að geyma öll fallegu
verkfærin, hver hamar átti sinn
stað, hefillinn og öll hin verkfær-
in. Þegar við vorum lítil var það
ævintýri líkast að komast í skúr-
Jóhann Kristján
Árnason
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi Jói, okkur þótti
vænt um þig. Þú varst aldr-
ei reiður. Þú varst 89 ára og
þú smíðaðir margt fallegt.
Það var gaman að heim-
sækja ykkur ömmu Siggu í
Njörvasundið. Garðurinn
þinn fallegur eins og regn-
skógur.
Við söknum þín, elsku
afi.
Þín langafabörn,
Úlfur, Breki, Rán,
Óskar Már, Laufey
Katrín, Margrét Laufey
og Skúli Snær.