Morgunblaðið - 09.01.2013, Síða 24

24 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. JANÚAR 2013
bolaprentun
gluggamerkingar
prentun
Smiðjuvegur 42 Rauð gata 200 Kópavogur Sími:544 4545 www.signa.is signa@signa.is
skilti
signa.isBílamerkingar
Í nútímasamfélagi er ekki sjálfgefið
að sækja samveru sem fyllir mann
notalegri tilfinningu og gleði og leiðir
það af sér að maður skemmti sér
heils hugar.
Laugardaginn
5. janúar sl. blés
Karlakórinn
Heimir til árvissr-
ar þrettándagleði
í Miðgarði í
Varmahlíð.
Skemmtun þessi
hefur um árabil
verið hluti af
starfsemi kórsins
og sögur af henni borist víða um lönd.
Að þessu sinni sótti undirritaður
gleði þessa í annað sinn og var ekki
laust við að eftirvæntingar gætti í
huga hans.
Þó komið væri að Miðgarði í fyrra
fallinu streymdi þá þegar að, úr öllum
áttum, prúðbúið fólk í hátíðarskapi.
Ljóst varð að hér yrði margt um
manninn og dró ekki úr stemning-
unni. Nú voru mörg andlit orðin
kunnugleg, gott var að hitta mann og
annan, móttaka og endurgefa góðar
óskir um gleðilegt ár og þakka fyrir
það liðna.
Húsið fylltist og þegar klukkan sló
upphaf var búið að bæta við stólum
þar sem hægt var. Ljóst var að ein-
hverjir urðu að standa. Formaður
kórsins, Gísli Frostason, bauð gesti
velkomna, þakkaði þeim komuna og
óskaði góðrar skemmtunar. Kórinn
gekk í salinn, ásamt undirleikara, og
viðtökur létu ekki á sér standa. Held-
ur bættist í lófatakið þegar stjórn-
andinn gekk á svið. Stefán R. Gísla-
son var nú aftur kominn við
stjórnvölinn eftir nokkurt hlé. Það
var eins og salurinn fagnaði því inni-
lega.
Í orðum kynna kvöldsins gætti
nokkurrar gamansemi, sem kórinn er
orðlagður fyrir, og sló tóninn fyrir
kvöldið. Kórinn söng af ákveðni, fór
vel með þann kraft sem hann býr yf-
ir, sem og mýkt, og fylgdi stjórnanda
sínum vel. Sá var greinilega í essinu
sínu þetta kvöld. Óskar Pétursson
söng einsöng í tveimur lögum fyrir
hlé á sinn einstaka hátt. Þá söng Ari
Jóhann Sigurðsson einnig einsöng og
gerði það vel.
Eftir fyrri hluta söngs kórmanna
steig Einar K. Guðfinnsson á svið
sem ræðumaður kvöldsins. Í máli
hans kom fram að hann á ættir að
rekja að Skörðugili, var þar í sveit um
árabil sem og við störf í verslun
Bjarna Har. Hann rifjaði upp eitt og
annað í orðum sínum og notaði
reynslu sína og upplifun til að gæða
mál sitt lífi og gáska. Fór honum það
vel úr hendi. Var salurinn vel með á
nótunum, ríkti vaxandi glaðværð und-
ir orðum hans sem og í hléi þar á eftir.
Að því loknu var aðeins losað um
formlegheit, stjórnandinn settist
sjálfur við flygilinn og nokkrir kór-
menn settust við trommur, hristur,
gítar og bassa. Þá bættust og við tveir
lúðrablásarar. Síðast en ekki síst kom
á sviðið Guðrún Gunnarsdóttir, með
sína ljúfu rödd, þekkilegu framkomu
og bros. Sveifla var í lagavalinu sem
þau Guðrún, og Óskar Pétursson,
nýttu til hins ýtrasta þegar þau lögðu
kórnum lið með röddum sínum. Ósk-
ar lá ekki á liði sínu frekar en fyrri
daginn. Þegar kom að síðasta lagi fyr-
ir aukalög hafði sveiflan náð tökum á
gestum í sal.
Eftir nokkur aukalög og afhend-
ingu rósa tók salurinn undir með
kórnum í laginu Nú árið er liðið. Há-
tíðleiki lags og texta blandaðist glað-
værð kvöldsins, var vel valinn enda-
punktur á afar ánægjulegri
skemmtun þar sem kór, með um
fimm hundruð raddir, söng fram þá
sameiginlegu ósk að eignast enn eitt
gleðilegt ár, góðar og blessaðar tíðir.
Yfirheiti þessarar gleði var Svífðu
með og er óhætt að segja að hún hafi
náð til hjartans. Er varla hægt að fara
fram á meira. Karlakórnum Heimi er
með þessum fátæku orðum þakkað
fyrir þennan gleðiauka í upphafi árs
sem án efa á eftir að svífa með við-
stöddum langt inn í nýja árið.
ÁGÚST ÓLASON,
skólastjóri og íbúi í Varmahlíð.
Svífðu með
Frá Ágústi Ólasyni
Ágúst Ólason
Við erum mörg í
þeim sporum í dag að
vilja að Ísland end-
urheimti sæti sitt sem
það þjóðfélag sem er
með hvað bestu lífs-
kjörin fyrir almenning.
Það gerist ekki með því
að draga lappirnar og
tefja fyrir stórum fram-
kvæmdum né með því
að skapa óvissu um um-
hverfi grunn-
atvinnuvega landsins. Það gerist
heldur ekki með því að ýta undir fyr-
irlitningu í garð nágrannans eða með
neikvæðri orðræðu. Það gerist með
því að við sem þjóð vinnum saman.
Það gerist með því að við sem þjóð
förum að takast á um málefnin en
ekki menn, að við veljum fólk á Al-
þingi sem getur tekist málefnalega á
en veður ekki uppi með hleypidóma
og skítkast.
Nú á nýju ári er einstakt tækifæri
fyrir Sjálfstæðisflokkinn að sýna og
sanna enn og aftur að hann getur
myndað sátt um erfið mál og stuðlað
að uppbyggingu atvinnulífsins. Að
hann sé stærsta stjórnmálaafl lands-
ins sem enn getur hreyft við fólki
þannig að það njóti sín og hæfileika
sinna hvar sem er á landinu, í sátt við
nærumhverfið sitt og sína menn.
Í mínum huga er stærsta verkefnið
framundan að Íslendingar fái tæki-
færi til að búa sér til gott samfélag til
framtíðar. Við eigum ekki að þurfa að
flýja land til að leita tækifæra, við eig-
um að geta fundið þau í
túnfætinum heima. Í
dag, nú fjórum árum
eftir hrun bankanna, er
fólk enn að kalla eftir
réttlæti. Ég treysti
Sjálfstæðisflokknum
best til þess að hlýða
þessu kalli. Koma með
lausnir, því nú, jafnt
sem endranær, á
grunnstefna flokksins
frá árinu 1929 hljóm-
grunn með þjóðinni, eða
eins og þar segir: „allir
eiga að fá tækifæri til að
byggja yfir sig íbúðarhúsnæði, sam-
vinna og skilningur á að vera milli at-
vinnurekenda og launafólks, áherzla
lögð á mikilvægi allra stétta, atorku
einstaklingsins og jöfn tækifæri.“
Fyrir Íslendinga, fólkið sem byggir
þetta land, skiptir það mestu að stuðl-
að sé að auknum hagvexti með því að
gera fyrirtækjunum kleift að skapa
ný störf. Og ein er sú leið sem er fær;
að skapa hér sátt um leið til verð-
mætasköpunar. Lækka þarf skatta
og fella niður ýmsar af hinum nýju
álögum sitjandi ríkisstjórnar. Við
þurfum að stuðla að stöðugu fjár-
magnsumhverfi svo að framtakssamt
fólk geti hrint hugmyndum sínum í
framkvæmd og gert áætlanir fram í
tímann. Einnig þarf að hlúa vel að
grunnatvinnuvegum þessa lands,
landbúnaði og sjávarútvegi. Rík-
isvæðingin í þessum tveimur lyk-
ilatvinnugreinum okkar er komin út
fyrir öll mörk. Skattpíningin er allt-
umlykjandi – meira að segja skógar-
bóndanum er ekki hlíft og ávinningur
hans er tekinn eignarnámi. Og of-
urskattheimtan vegna hins sértæka
veiðigjalds bárust útgerðum þessa
lands á síðustu vikum þessa árs.
Grundvöllur þeirrar skattlagningar
er meðaltalshagnaður sjávarútvegs-
ins, þ.m.t. landvinnslunnar, rekstr-
arárið 2010. Ekki er tekið tillit til þess
að sum sjávarútvegsfyrirtæki eru
ekki með landvinnslu og önnur veik
fyrir sökum bágrar kvótastöðu. Ráð-
leggingar fræðimanna á sviði auð-
lindahagfræði voru hafðar að engu,
sem og nær allar þær umsagnir sem
bárust við frumvarpssmíðina. Rík-
isstjórnin rammar inn vegferð sína að
ríkisvæðingu með skattlagningunni
og mun það ríða mörgum útgerð-
arfyrirtækjum, sérstaklega þeim
smærri, að fullu. Við eigum ekki að
sætta okkur við þessa skattpíningu
vinstrimanna. Tökum því öll þátt og
stillum upp sterkum listum fyrir
komandi alþingiskosningar.
Segjum skilið við skatt-
píningu vinstrimanna
Eftir Erlu Sigríði
Ragnarsdóttur » Fyrir fólkið sem
byggir þetta land
skiptir það mestu að
stuðlað sé að auknum
hagvexti með því að
gera fyrirtækjunum
kleift að skapa ný störf.
Erla Sigríður
Ragnarsdóttir
Höfundur er framhaldsskólakennari
og sækist eftir 2.-3. sæti í prófkjöri
Sjálfstæðisflokksins í Norðaust-
urkjördæmi.
- með morgunkaffinu