Morgunblaðið - Sunnudagur - 03.02.2013, Blaðsíða 14

14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3.2. 2013
hugsunina um frelsi einstaklingsins
til athafna í opnu samfélagi þar
sem allir ættu að eiga jafna mögu-
leika. Ég held að ég sé einhvers
konar frítt þenkjandi hægri-krati,
ef þú vilt merkimiða.
Það stendur upp á hvern mann
að bæta samfélag sitt með ein-
hverjum hætti. Mér finnst áber-
andi hvað stjórnmálamenn eru
komnir langt frá því að vilja í ein-
lægni bæta samfélagið. Í seinni tíð
E
gill Ólafsson, sögnvari,
leikari og tónskáld,
verður sextugur 9.
febrúar. Hann segist
aldrei hafa verið mikill
afmæliskarl og fagnar stórafmæl-
inu ekki með bakkelsi og öðrum
veitingum heldur með tónleikum í
Fríkirkjunni þar sem hann mun
ásamt vinum úr tónlistargeiranum
og þremur finnskum tónlist-
armönnum flytja meðal annars lög
af geisladiski sínum Vetur sem
kom út fyrir jól og fékk góða
dóma.
Af hverju heldurðu tónleikana í
Fríkirkjunni, tengist valið á staðn-
um trú að einhverju leyti?
„Ég sagði mig úr þjóðkirkjunni
og er nú í Fríkirkjunni, mér þótti
meiri „tólerans“ hjá fríþenkj-
urunum. Ég hef mína barnatrú,
leita í bænina og trúi á Guð í al-
heimsgeimi, Guð í sjálfum mér. Ég
hef alltaf borið virðingu fyrir Biblí-
unni, ég les stundum í henni og
vitna í hana í sumum texta minna.
Mér líður vel í kirkju. Það er svo
merkilegt að það er alveg sama
hversu gott maðurinn hefur það,
alltaf er hann að leita. Sumir kalla
þessa leit óþol en ég held að hún
endurspegli þrá mannsins eftir því
að betrumbæta sjálfan sig, lífið og
samfélagið í kringum sig. En svo
ríkir auðvitað ákveðið skeytingar-
leysi gagnvart þessu hjá sumum.
Slíku getur varla fylgt lífsfylling,
tilgangur.“
Umkringdur sterkum konum
Það má segja að þú hafir orðið
frægur tiltölulega ungur. Var það
erfitt eða bara óskaplega gaman?
„Ég var orðinn nokkuð þekktur
23 ára. Ég er viss að á einhverjum
tímapunkti á þessum árum hefur
svokölluð frægð fyllt höfuðið á mér
og yfirskyggt aðrar hugsanir, en
það varði ekki lengi. Mér fannst
fylgja því viss upphefð að vera
þekktur að því leyti til að alls kon-
ar ókunnugt fólk fór að heilsa mér.
En þá rifjaðist upp fyrir mér að
sjálfur stóð ég mig að því, reyndar
margoft, að heilsa þulunum í sjón-
varpinu ef ég mætti þeim á götu
vegna þess að mér fannst ég kann-
ast við þær en vissi ekki hvaðan.
Þannig að ég áttaði mig á því að
þeir sem heilsuðu mér án þess að
ég þekkti þá hlytu að gera það
vegna þess að þeir könnuðust við
mig án þess að vita nákvæmlega
hvernig – enda var það oftast
raunin og svo er reyndar enn; … æ
þetta er hann, æ hvað heitir hann
nú aftur maðurinn sem henti sjón-
varpinu út um gluggann í mynd-
inni, hvað heitir hún nú aftur?“
Hvað viltu segja um samband
þitt við konur; þær dragast oft að
frægum einstaklingum?
„Ég er ekki viss um það, ég held
að það séu oftar sögusagnir, ofsög-
ur að frægir hafi eitthvurt um-
framaðdráttarafl – ég held að
kemían sem verður á milli ein-
staklinga ráði mestu – frægir, of-
boðslega frægir eru gjarnan ein-
mana sálir.
Ég hef alltaf verið umkringdur
sterkum konum. Í þeim hópi eru
móðir mín, nú á níræðisaldri,
tengdamóðir rétt að komast á tí-
ræðisaldur, eiginkona mín, systir
mín og konur sem ég hef unnið
með, eins og til dæmis Diddú og
Ragga Gísla og ég gæti haldið
áfram. Allt eru þetta afar sterkar
konur og það sama gildir um sköp-
unarkraft þeirra og almennt má
segja að sköpunin hafi kvenlegar
eigindir. Ég hef átt góð sambönd
við konur og ber ómælda virðingu
fyrir þeim því þær bera með sér
sköpunina, eru afgerandi og leið-
andi. Konur hafa nær allt fram yf-
ir okkur karlmennina sem erum
dæmdir til að standa í skugga
þeirra.“
Frítt þenkjandi hægri-krati
Þú hefur mikinn áhuga á þjóð-
félagsmálum, en hvar stendurðu í
pólitík og fékkstu pólitískt uppeldi
hjá foreldrum þínum?
„Ég held að faðir minn hafi ver-
ið stalínisti. Allavega fékk ég ekki
að ganga í skátahreyfinguna því
hann leit á hana sem borgaraher.
Hann sagði: Skátarnir eru her sem
gengur í lið með lögreglunni þegar
ég geri byltingu. Og hann talaði
vel um Stalín, en svo rjátlaðist það
af honum. Móðir mín var mikil
sjálfstæðiskona og ég ólst upp við
Egill Ég velti vöngum yfir því
hvort mér sé markaður veg-
ur sem mér sé gert að ganga
og fái ekki miklu um ráðið.
Morgunblaðið/Kristinn
Einn er
maðurinn angist
EGILL ÓLAFSSON SÖNGVARI RÆÐIR UM BARÁTTU Í BARNÆSKU OG BÓKINA SEM
HANN ER AÐ SKRIFA. MIKILVÆGI MILLISTÉTTARINNAR BERST EINNIG Í TAL. STERKAR
KONUR KOMA SVO VIÐ SÖGU, ÞAR Á MEÐAL MERKILEG SAGA LANGÖMMU HANS.
Kolbrún Bergþórsdóttir kolbrun@mbl.is
Svipmynd