Morgunblaðið - 11.06.2013, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. JÚNÍ 2013
kenningar hér heima og erlendis
fyrir vörur sínar.
Elsku Sigga, Eiríkur, Ólöf,
Katrín Björk, Vignir Gísli og Ei-
ríkur Hilmar. Megi góður guð
vera styrkur á þessum erfiðu
tímum.
Blessuð sé minning Vignis
Gísla Jónssonar.
Sigþór.
Nú er góður vinur Vignir G.
Jónsson fallinn frá eftir erfið og
löng veikindi.
Við Þóra kynntumst Vigni og
Siggu er okkur var bent á að
tala við þau, því Vignir var ný-
kominn heim frá Lundi í Svíþjóð
vegna aðgerðar við parkinson-
sjúkdómnum. Vignir hvatti mig
eindregið að fara sömu leið ef ég
gæti sem og ég gerði. Er ég hon-
um og Siggu ævinlega þakklát-
ur. Með okkur tókst góð vinátta
og voru þau höfðingjar heim að
sækja.
Kæri Vignir, kveðjum þig og
þökkum fyrir samfylgdina með
tveimur erindum úr ljóði eftir
Davíð Stefánsson.
Nú fækkar þeim óðum, sem fremstir
stóðu,
sem festu rætur í íslenskri jörð,
veggi og vörður hlóðu
og vegi ruddu um hraun og skörð,
börðust til þrautar með hnefa og
hnúum
og höfðu sér ungir það takmark
sett:
að bjargast af sínum búum
og breyta í öllu rétt.
Það lýsti þeim sama leiðarstjarnan,
en lítið er um þeirra ferðir spurt.
allir kusu þeir kjarnann,
en köstuðu hýðinu burt.
Þeir fræddu hver annan á förnum vegi
um forna reynslu og liðna stund
og döfnuðu á hverjum degi
af drengskap og hetjulund.
(Davíð Stefánsson)
Elsku Sigga, við biðjum Guð
að blessa þig og vottum þér og
þinni fjölskyldu innilega samúð.
Þóra og Þórarinn.
Um þær mundir sem ég hóf
afskipti af útflutningsmálum
1971 hafði ungur athafnamaður
á Akranesi, Vignir G. Jónsson,
haslað sér völl í matvælaiðnaði.
Hann hafði komið sér upp tækj-
um til framleiðslu á grásleppu-
kavíar og hafði nokkra reynslu í
útflutningi. Á sama tíma var
Sölustofnun lagmetis stofnuð af
22 niðursuðuverksmiðjum sem
þáttur í uppbyggingu lagmetis-
iðnaðarins. Ég fór þar með hlut-
verk um tíma.
Þrátt fyrir nokkra eftirgöngu
hafnaði Vignir inngöngu í hin
nýskipuðu samtök en vildi frek-
ar takast á við verkefnin einn og
óstuddur.
Í dag er einungis ein þessara
verksmiðja enn starfandi – litla
fyrirtækið á Akranesi hefur
haldið velli, þróast og bætt við
sig nýjum greinum. Það er nú
eitt öflugasta fyrirtæki sinnar
tegundar í Evrópu og einn af
burðarásum bæjarfélagsins.
Credit Info veitti því viðurkenn-
inguna sem „framúrskarandi
fyrirtæki 2013“.
Vignir G. Jónsson stofnaði
fyrirtæki sitt, sem ber hafn
hans, með báðar hendur tómar
og var ekki einu sinni Skaga-
maður. Hann hafði ekki annað
með sér að leggja en viljann,
gott stjórnunar- og viðskiptavit
og svo það, sem mestu máli
skipti, gimsteininn hana Sigríði
Eiríksdóttur, konu sína.
Ég fylgdist með rekstri fyr-
irtækisins úr fjarlægð. Að vísu
nokkuð argur yfir því að hafa
ekki tekist að véla þau inn í
samtökin. En þegar fram leið sá
ég af hve mikilli leikni Vignir
stjórnaði sínu fyrirtæki og ann-
aðist sjálfur sín markaðsmál.
Hann byrjaði að salta hrognin
sjálfur og gátu karlarnir lagt
beint upp hjá honum. Þar sem
verkefnin voru sveiflukennd
gerði hann samning við starfs-
fólkið sem tók mið af óreglu-
legum vinnutíma. Allan tímann
var Sigríður honum við hlið og
skiptu þau með sér verkefnum.
Ég minnist þess einu sinni er ég
átti leið fram hjá gömlu verk-
smiðjunni þar sem þau hjón
höfðu verið að ljúka framleiðslu-
degi síðla sunnudags og voru að
þrífa eftir daginn og Vignir að
sópa fyrir utan.
Á níunda áratugnum kom
nýja verksmiðjuhúsið – og síðan
önnur þrjú hús, sem nú hýsa
framleiðsluna.
Þegar Vignir veiktist hafði
Eiríkur sonur hans lokið námi í
matvælafræðum og tók síðar al-
farið við rekstri verksmiðjunnar
og hélt uppbyggingunni áfram.
Honum til halds og trausts var
Ólöf, kona hans, svo að segja má
að reksturinn hafi alla tíð verið í
höndum fjölskyldunnar. Vignir
sinnti starfi sínu fram til síðustu
ára, sótti kaup- og ráðstefnur og
var alla tíð vel með á nótunum.
Ég hefði gjarnan viljað njóta
samveru Vignis lengur. Hann
var ljúfur og glaðlyndur maður.
Hann virkaði á mig mannbæt-
andi.
Renötu og mér þykir gott að
vita áfram af nærveru Sigríðar,
– og Vignir, minn kæri, þú gast
ekki skilið eftir betri fulltrúa að
þér gengnum en Eirík son þinn
og Ólöfu tengdadóttur.
Við þökkum áratuga sam-
starf við Vigni G. Jónsson og
vottum fjölskyldu hans samúð
okkar allra.
Starfslið Triton ehf.,
Örn Erlendsson,
Renata, Ormur og
Rolf.
Meira: mbl.is/minningar
Athafnamaðurinn Vignir G.
Jónsson er látinn, langt um ald-
ur fram, eftir erfið veikindi. Ég
hef þekkt Vigni í tæp 30 ár.
Honum varð á að ráða mig í
vinnu og sat hann uppi með mig
í 22 ár. Á þessum árum byggð-
ist fyrirtæki þeirra hjóna Vign-
is og Siggu konu hans hratt
upp. Það var lærdómsríkt og
skemmtilegt að starfa hjá þeim
hjónum í fyrirtækinu. Vignir
var mjög útsjónarsamur og fór
margar ferðir utan á uppboð á
ýmsum vélum og varningi. Það
var alltaf spenna hjá starfsfólk-
inu þegar gámarnir voru opn-
aðir, því þar kenndi oft ýmissa
grasa. Það var fastur liður í
mörg ár að gefa okkur starfs-
fólkinu utanlandsferð í jólagjöf.
Það voru skemmtilegar ferðir
þar sem Vignir var hrókur alls
fagnaðar og vildi gera vel við
sitt starfsfólk. Ég og Jónas,
Sigga og Vignir urðum mjög
góðir vinir í gegnum árin og fór-
um við í nokkur ferðalög er-
lendis saman. Tvær ferðir stóðu
þó upp úr, sigling með
skemmtiferðaskipi og ferð til
Pennsylvaníu þar sem Sigga
var skiptinemi á sínum yngri
árum. Veikindi Vignis tóku sinn
toll síðustu ár en það aftraði
honum ekki frá að fylgjast með
framtíð fjölskyldunnar og fyr-
irtækisins.
Ég, Jónas og okkar börn og
barnabörn stöndum í þakkar-
skuld við þig, elsku Vignir, fyrir
allar góðu og skemmtilegu
stundirnar í gegnum árin.
Elsku besta Sigga, Eiríkur,
Ólöf og börn, Guðrún og systk-
ini Vignis, megi guð styrkja
ykkur í sorginni. Hvíl í friði
elsku vinur.
Guðný Aðalgeisrdóttir.
Í dag kveðjum við Vigni Gísla
Jónsson. Mætur og góður vinur
er fallinn frá og ríkir sorg og
söknuður í vinahópnum. Vissan
um að hvíldin var góð eftir
margra ára Parkinsonveikindi
veitir nokkra huggun. Þrátt fyr-
ir mikinn trega og söknuð finn-
um við fyrst og fremst til þakk-
lætis fyrir að hafa átt hann að
vini og félaga.
Upp koma margar minningar
um skipuleggjandann sem hóaði
í vinahópinn til að kynna nýj-
ustu ferðaáætlun og hvort fara
ætti í lengri eða styttri ferðir
innan- eða utanlands. Alltaf var
áhuginn mikill og allt vel skipu-
lagt. Þetta kunni vinur okkar
manna best, erum við honum
ávallt þakklát fyrir að hafa ýtt
við okkur. Hann var ein ástæða
þess að við öðluðumst meiri
þekkingu og aukna víðsýni, auk
þess sem okkur voru gefnar
góðar minningar víðsvegar að
úr heiminum í góðra vina hópi.
Útilegur í Vík um verslunar-
mannahelgi á hverju ári eru
perlur í minningasafn okkar.
Yndisleg samvera í alls konar
veðri, grillaður góður matur,
varðeldur tendraður í fjörunni
með söng og góðum gítarleik.
Alltaf mátti sjá glimt í auga og
brosvipru í kinn þegar vinurinn
var borinn í hjólastólnum að
varðeldinum til að vera með í
sprelli okkar hinna.
Þau eru ófá skiptin sem okk-
ur var boðið í mat hjá Siggu og
Vigni og tekið var á móti okkur
vinunum með hlýju faðmlagi. Þá
var gaman að heyra frásagnir
þeirra af ferðum sínum erlendis
og árunum þegar þau bjuggu í
Englandi. Oft barst talið að bók-
um því áhugi Vignis á bók-
menntum var mikill. Eftir glað-
vært spjall var ávallt endað á
söng og gítarleik.
Síðasta samverustund okkar
var 29. mars, þegar boðið var til
veislu vegna sjötugsafmælis
vinar okkar, þar var vel veitt,
glatt á hjalla og mikið sungið.
Gaman var að sjá hvað Vignir
naut stundarinnar vel og ekki
síður við.
Að hafa átt hjónin Vigni og
Siggu að vinum á lífsleiðinni
hefur göfgað og þroskað okkur
hin, sjá hvernig þau náðu að lifa
lífinu lifandi þrátt fyrir hans
miklu veikindi.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Kæra Sigga og fjölskylda,
sendum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guðný, Jónas, Nína,
Daníel, Rósa, Valdimar,
Sigrún, Þórður, Guðrún
og Marteinn.
gista og áttum með þeim góðar
stundir.
Síðasta heimsókn mín til
þeirra var á Hrafnistu. Þó að Þór-
ey væri orðin veik og lægi í rúm-
inu sínu þá var dýrðarljóminn
enn til staðar.
Ég er svo þakklát fyrir þessa
stund og ég veit að pabbi minn,
litli bróðir hennar er það líka.
Mér þótti svo vænt um að geta
setið með henni í örstutta stund
og spjallað. Ég settist á rúm-
stokkinn hennar, trúði henni fyr-
ir einu leyndarmálinu enn, sem
gladdi hana svo mikið að við feng-
um báðar tár í augun.
Guð blessi þig, elsku Þórey
mín.
Elsku Hreinn, Lena, Helga,
Andrés, Svenni, Erna og fjöl-
skyldur,
Guð styrki ykkur í sorginni.
Helga H. Gunnlaugsdóttir.
Mig langar að segja nokkur
orð um Þóreyju föðursystur mína
sem var mér svo kær. Hún var
hávaxin og falleg kona, viðkvæm
og hlý. Það var alltaf gott að
koma til hennar og Hreins. Mér
leið alltaf eins og ég væri komin á
mitt annað heimili, ég var alltaf
velkomin og mér leið eins og ég
væri ein af hópnum hennar. Ég
heimsótti Þóreyju og Hrein
nokkuð oft eftir að þau fluttu suð-
ur, fyrst með foreldrum mínum
og seinna fékk ég að fara ein og
búa hjá þeim nokkra daga í senn.
Það voru alltaf dásamlegir dagar,
krakkar á öllum aldri, bæði
þeirra eigin börn og svo vinir
þeirra sem ég kynntist líka.
Þarna kynntist ég nýjum leikjum,
siðum, mat og fleiru. Hjá þeim
borðaði ég hvalkjöt og fékk kakó í
morgunmat.
Við krakkarnir fórum í Vatna-
garðana að leika okkur í skelja-
sandinum og lækjunum sem
komu þegar Sandey dældi sandi í
land og stundum fengum við að
fara um borð. Eitt sinn fékk ég
meira að segja að gista þar með
einu af börnum þeirra hjóna.
Þetta var allt eins og besti skóli
fyrir krakka utan af landi.
Þórey og Hreinn ferðuðust
mikið og fórum við fjölskyldan
stundum með þeim og það var
mitt fyrsta stóra ferðaævintýri að
fá að sofa í „Hótelinu“, en það var
húsbíll af frumlegri gerð, algjör
forngripur og væri gaman að sjá
hann í dag.
Þetta voru frábærar ferðir um
landið vítt og breitt og einni ferð
man ég sérstaklega vel eftir en þá
var farið upp á hálendi, yfir ár og
vegleysur til að veiða í fjallavötn-
um.
Þegar ég stálpaðist og var far-
in að vinna á sumrin tók Þórey að
sér að fara með mér í verslunar-
leiðangur í borginni, búð úr búð til
að fata mig upp fyrir veturinn fyr-
ir hluta af sumarlaununum. Eftir
á að hyggja held ég að það hafi
krafist mikillar þolinmæði og um-
hyggju þar sem ég hafði ekki
mjög ákveðnar skoðanir.
Þegar ég fór í nám til Reykja-
víkur og svo þegar við hjónin hóf-
um búskap þar, leituðum við mikið
til Þóreyjar og Hreins. Það var
alltaf notalegt og bara rétt eins og
að koma til ömmu og afa. Það var
alltaf tími fyrir spjall, tími fyrir
okkur.
Þórey var afskaplega lagin í
höndunum, hún málaði á postulín,
prjónaði og saumaði svo eitthvað
sé nefnt. Fyrir mig sem hef áhuga
á slíku var dásamlegt að kíkja í
heimsókn og sjá hvað var verið að
gera í það og það skiptið.
Ég sakna Þóreyjar mjög sárt
og það er skrítið þegar einhver
fellur frá hvað ótrúlegir hlutir
snerta tilfinningar manns. Einu
sinni frétti ég að fjallið Kaldbak-
ur væri fjallið hennar en hún
saknaði alltaf norðurslóðanna.
Síðan hugsa ég alltaf um frænku
mína þegar birtan er falleg á
Kaldbaknum.
Elsku Hreinn, börn, tengda-
börn, ömmubörn, langömmu-
börn, pabbi og allir sem hafa
misst dásamlega konu, ykkur öll-
um sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Halla, Haukur
og fjölskylda.
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Þegar andlát ber að höndum
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS GÍSLASON,
fv. formaður
Verslunarmannafélags Suðurnesja,
lést fimmtudaginn 6. júní á Landspítalanum
við Hringbraut.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 13. júní kl. 15.00.
Jarðsett verður í Útskálakirkjugarði.
Hreinn Magnússon,
Ásta Magnúsdóttir, Benedikt Ragnarsson,
Jóhanna Magnúsdóttir,
Þóra Björg Magnúsdóttir, Sigurður Þórarinsson,
Solveig Ólöf Magnúsdóttir, Haukur Ómarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ANTON GUÐLAUGSSON,
Dalvík,
lést á Dvalarheimilinu Dalbæ, Dalvík,
laugardaginn 8. júní.
Útförin verður auglýst síðar.
Sigurlaug Sveinsdóttir,
Guðbjörg Antonsdóttir,
Elín Antonsdóttir, Skafti Hannesson,
Anna Dóra Antonsdóttir, Sveinn Sveinsson,
Arna Antonsdóttir,
Þórólfur Antonsson, Hrönn Vilhelmsdóttir,
Árdís Antonsdóttir,
barnabörn, langafabörn og langalangafabarn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KRISTINN GUÐMUNDSSON
Norðurbakka 25c,
Hafnarfirði,
lést laugardaginn 1. júní að heimili sínu.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 13. júní kl. 13.00.
Inga Birna Kristinsdóttir, Víðir Ingimarsson,
Jón Kjartan Kristinsson, Elsa Guðrún Jóhannesdóttir,
Íris Kristinsdóttir, Lars Åberg,
Örvar Kristinsson, Erica Ek,
Magnús Kristinsson,
barnabörn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi.
GUÐLAUGUR GUNNARSSON,
bóndi,
Svínafelli í Öræfum,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðausturlands
föstudaginn 7. júní.
Útför fer fram frá Hofskirkju í Öræfum
laugardaginn 15. júní kl. 14.00.
Sólveig Guðlaugsdóttir, Ingvar Kristinsson,
Hannes Guðlaugsson, Brynja Dögg Birgisdóttir,
Gunnar Guðlaugsson, Ragna Ragnars,
Hólmfríður Guðlaugsdóttir, Ármann Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐNÝ ÞORSTEINSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Ísafold,
áður Efstaleiti 14,
lést sunnudaginn 2. júní.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
miðvikudaginn 12. júní kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Rauða krossinn,
Hringinn eða Landssamtökin Þroskahjálp.
Halldóra Sigurðardóttir, Viðar Símonarson,
Anna Sjöfn Sigurðardóttir, Guðmundur Páll Ásgeirsson,
Ólafur Njáll Sigurðsson, Birna Bergsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
ELÍNBORG REYNISDÓTTIR,
sem andaðist föstudaginn 24. maí í Noregi
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu
fimmtudaginn 13. júní kl. 15.00.
Aðstandendur.