Morgunblaðið - 27.06.2013, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. JÚNÍ 2013
✝ Dröfn Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
20. mars 1947. Hún
lést í bílslysi í
Skötufirði í Ísa-
fjarðardjúpi 13.
júní 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Guðný
Bjarnadóttir frá
Stapadal í Arn-
arfirði, f. 18. des-
ember 1917, d. 23. júlí 1996, og
Guðmundur Jóhannsson, húsa-
smíðameistari frá Snæfoks-
stöðum í Grímsnesi, f. 30. ágúst
1914, d. 13. desember 2006.
Systkini Drafnar eru: Margrét,
eiginmaður hennar er Friðrik
Ágúst Helgason; Jóhann Bogi;
og Gerður, eiginmaður hennar
er Þór Whitehead.
Árið 1967 giftist Dröfn Karli
Haraldssyni lækni. Þau skildu.
Þeirra börn eru: 1) Guðrún
Bryndís, sjúkraliði og MSc
byggingaverkfræðingur, f. 28.1.
1967. Eiginmaður hennar er
Ísak Sverrir Hauksson, Phd
eðlisfræði. Börn þeirra eru: a)
Teitur Áki, f. 1.1. 1994, b)
Freyja Sóllilja, f. 2.2. 1996 og c)
Hildur Iðunn, f. 29.11. 1998. 2)
Kolbrún, garðyrkjufræðingur,
f. 2.11. 1968. Sambýlismaður
hennar er Sigurður Grétar
myndhöggvaraskori, 1993.
Fljótlega að loknu námi varð
gler fyrir valinu sem meginvið-
fangsefni hennar og hún hóf
ferilinn með samstarfi við gall-
eríið Hjá þeim við Skólavörðu-
stíg sem kom verkum hennar á
framfæri. Síðar stofnuðu 10
listakonur galleríið Listakot við
Laugaveg og var Dröfn ein af
stofnendum þess. Hún vann við
glerbræðslu á vinnustofu sinni
að Fálkagötu 30b og eftir að
Listakot hætti árið 2000 stofn-
aði Dröfn eigið fyrirtæki um
listaverk sín og handverk undir
nafninu Íslensk list (Icelandic
art) og hefur starfað undir því
nafni síðan. Síðustu ár starfaði
Dröfn á vinnustofu sinni að
Korpúlfsstöðum og stofnaði
ásamt listamönnum þar Gallerí
Korpúlfsstaði í maímánuði
2011. Sem lærður myndhöggv-
ari hefur Dröfn unnið með ýmis
efni, þar sem listaverk úr gleri
og pappír í þrívídd voru í fyr-
irrúmi hin síðustu ár. Auk list-
sköpunar var Dröfn leið-
sögumaður erlendra
ferðamanna um Ísland um
margra ára skeið og á ferðum
sínum hefur hún tekið ljós-
myndir af náttúru landsins í öll-
um sínum myndum. Dröfn hélt
margar einkasýningar og tók
þátt í samsýningum hérlendis
sem erlendis, myndlistarsýn-
ingar og ljósmyndasýningar og
verk hennar er að finna víða
um heim.
Kveðjuathöfn fer fram í
Kópavogskirkju í dag, 27. júní
2013, kl. 15.
Pálsson vélstjóri.
Börn Kolbrúnar
eru: a) Benjamín
Julian Plaggen-
borg, f. 22.8. 1990;
b) Brynja Sóley
Plaggenborg, f.
2.6. 1992; c) Guðný
Diljá Helgadóttir,
f. 8.4. 1994; d)
Sunneva Björk
Helgadóttir, f.
2.11. 1998.
3) Gunnlaugur, uppeldisfræð-
ingur, f. 18.3. 1975. Maki hans
er Kerstin Gaudlitz. Þeirra
börn eru: a) Phillip Etienne
Gaudlitz Gunnlaugsson, f. 5.7.
2006 og Simon Freyr Gaudlitz
Gunnlaugsson, f. 25.7. 2011.
Eftirlifandi eiginmaður
Drafnar er Sigurður Skúlason
leikari. Þeirra sonur er Sindri,
f. 2.7. 1990. Synir Sigurðar af
fyrra hjónabandi eru: 1) Einar
Skúli Hafberg Sigurðsson kerf-
isfræðingur, f. 1.10. 1969, eig-
inkona hans er Turid Hansen.
Börn þeirra eru: a) Júlíanna
Ósk, f. 31.7. 1992 og b) Svavar
Skúli, f. 4.6. 1999. 2) Hrannar
Már Sigurðsson Hafberg lög-
fræðingur, f. 15.12. 1974, sam-
býliskona hans er Jóna Benný
Kristjánsdóttir.
Dröfn útskrifaðist frá Mynd-
lista- og handíðaskóla Íslands,
Systurkveðja
Elsku besta litla systir, sem
fórst í svo miklum flýti. En þú
varst líka alltaf svo fljót að öllu!
Aldrei hangsað. Alltaf svo drífandi
og skapandi. Mikið lifandis skelf-
ing sakna ég þín. Ég sakna glað-
værðarinnar og jákvæðninnar
sem fylgdi þér. Aldrei neitt mál
hjá þér að skreppa í Asparfellið og
leysa úr vandamálum stóru syst-
ur, sem var komin í strand með
eitthvað. Hefði auðvitað átt að
vera þveröfugt. En þú fórst aldrei
í strand með neitt. Vandamálin
eru til að leysa þau varstu vön að
segja og þú fórst svo sannarlega
eftir því. Elsku Dröfn mín, þú
varst aldrei iðjulaus og alltaf að
skapa eitthvað fallegt fyrir þig og
ekki síður fyrir aðra. Þeir eru
margir sem þú hefur glatt með
sköpunargleði þinni á lífsleiðinni.
Og hlutirnir þínir eiga eftir að
gleðja marga um langa framtíð.
Það er ekki öllum gefið að skilja
svona eftir sig. Stóra glerlista-
verkið á stofuveggnum mínum
minnir mig mörgum sinnum á dag
á þig og hvað við vorum glaðar
þegar við vorum að búa það til.
Þrátt fyrir harminn í hjarta mínu
þessa stundina, þá er mér efst í
huganum þakklæti til þín, elsku
litla systir mín. Þakklæti fyrir að
við vorum duglegar að segja hvað
okkur þætti vænt hvorri um aðra.
Þakklæti fyrir allt það sem þú hef-
ur gefið okkur öllum. Ég kveð þig
með sárum söknuði og bið almætt-
ið að vernda stóru fjölskylduna
þína og alla þína mörgu vini sem
eiga um svo sárt að binda þessa
dagana.
Þín stóra systir,
Margrét (Magga).
Í dag kveð ég góða vinkonu. Við
Dröfn kynntumst fyrir 15 árum í
Brautargengi kvenna þar sem
hún varð undir eins hrókur alls
fagnaðar. Vinátta okkar hófst
strax og urðum við góðar vinkon-
ur þrátt fyrir breiðan aldursmun,
við fundum ekkert fyrir því. Hún
Dröfn mín var svo endalaus hug-
myndasmiður, jákvæð og þraut-
seig, með svo dillandi hlátur.
Það var alltaf svo gaman að
vera í kringum hana og hún var
alltaf með ný verk á prjónunum,
hvort sem það var að skapa í
vinnunni, leiðsögumannast eða
byggja bústað, þá gat hún bók-
staflega allt sem henni datt í hug.
Börnin mín voru líka svo heppin
að fá að kynnast henni og kenndi
hún m.a. syni mínum fyrstu drög-
in að teikna karl. Hún hafði alltaf
tíma til að spjalla við þau um alla
heima og geima og hafði virkilega
áhuga á því hvað þau voru að gera.
Það er ekki langt síðan ég hitti
Dröfn og við vorum að fara yfir
það hvernig sumarið yrði hjá okk-
ur og ekki óraði mig fyrir því að
þetta yrði síðasta knúsið sem ég
fengi þegar við kvöddumst, en
svona er lífið hverfult. Elsku vin-
kona, ég er þér óendanlega þakk-
lát fyrir þann tíma sem við áttum
og þú átt stað í hjarta mínu alla
tíð.
Elsku Siggi, Sindri og fjöl-
skylda, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð og megi englar
vaka yfir ykkur.
Kær kveðja,
Brynhildur (Binna).
Við hittum Dröfn síðast í Saur-
bæjarkirkju á föstudaginn langa.
Það voru fagnaðarfundir og áður
en upplestur á Passíusálmunum
hófst var reynt að sinna upplýs-
ingaskyldu um hvað hver hafði
verið að bardúsa undanfarið.
Dröfn var að venju hlý og notaleg
og ræddi af athygli og áhuga við
sonardóttur okkar um síðustu við-
burði á leikskólanum og annað
sem henni var efst í huga. Eins og
svo oft vorum við á hraðferð en
fannst við hæfi að fá andlega nær-
ingu. Það voru ekki bara Passíu-
sálmarnir sem lyftu okkur upp –
heldur líka samræður við Dröfn
áður en upplestur hófst.
Dröfn bjó yfir mörgum hæfi-
leikum. Listaverk hennar prýddu
jólakortin, í teikningum, gleri eða
ljósmyndum. Það var gott að vera
nálægt henni og hún hafði lag á að
lýsa lífinu og landinu bæði í orði
og verkum. Snæfellsjökull, Keilir
og fleiri fjöll lifnuðu við í glerverk-
um hennar. Þýskir ferðamenn
nutu góðs af þekkingu hennar og
frásagnargleði. Hún hafði auga
fyrir því smáa í náttúrunni og ljós-
myndir hennar sýndu lifandi
mosaþúfur með andlitsdráttum og
svipbrigðum. Jólasveinninn henn-
ar úr vír í gleri er sposkur á svip
og ekki laust við að hann beri svip-
mót Drafnar.
Dröfn var hjálpsöm. Hvað hefði
maður gert án hennar í stórsjó um
borð í Baldri? Hún sagði að vísu,
að það væri nánast logn og bjarg-
aði fullorðnum með ró og yfirveg-
un en börnunum með viðeigandi
pokum á réttum augnablikum.
Hún var kletturinn.
Þegar sólargeislarnir skína í
gegnum glerfuglana hennar í
glugganum er eins og hún sé kom-
in til okkar og við finnum nærveru
hennar á sama hátt og þegar við
sátum á föstudaginn langa í Saur-
bæjarkirkju og hýddum á:
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson)
Við þökkum fyrir að hafa fengið
að kynnast Dröfn og eiga hana að
vini í meira en aldarfjórðung.
Fjölskyldu hennar allri sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Mímir og Lovísa.
Með nokkrum orðum langar
mig að minnast elskulegrar vin-
konu minnar Drafnar Guðmunds-
dóttur. Við kynntumst veturinn
1993 þegar Dröfn var á síðasta ári
í höggmyndalist við Myndlista- og
handíðaskólann og ég kenndi
áfanga í búningasögu við textíl-
deildina. Boðið var upp á nám-
skeið í smíði fyrir nemendur og
ég, kennarinn, fékk leyfi til að
stinga mér inn í laust pláss.
Smíðahugmyndirnar voru bæði
stórbrotnar og metnaðarfullar.
Svo kom í ljós að allir skyldu byrja
á því að smíða trébakka með höld-
um og var námskeiðið hálfnað
þegar þeirri smíði lauk, enda
handverkið í heiðri haft. Við Dröfn
tókum því heilt námskeið að auki
til að ljúka því sem hugurinn stóð
til að skapa. Þarna kynntist ég
manneskju sem átti eftir að verða
ein af mínu nánustu vinkonum og
áhugamálin fléttuðust víða saman.
Dröfn í glerlistinni og ég í leik-
myndahönnun. Mörg sumur ferð-
uðumst við um landið með ferða-
menn, ég með ítalska hópa og
Dröfn með þýska. Að hittast á
hringnum var ávallt mikil gleði.
Dröfn tengdist vinum okkar og
tók virkan þátt í Þorrablótsferð-
um Samfó, sem gjarnan voru
fræðslu- og skoðunarferðir enda
margir leiðsögumenn í hópnum.
Allt í kring eru fallegir hlutir
minnar kæru vinkonu og daglega
ber ég glerdiska frá henni á morg-
unverðarborðið á gistiheimilinu
okkar Forsælu. Á veggjunum
hanga myndverk úr gleri og sól-
argeislar brotna í marglitum gler-
fiskum í gluggum. Við komum til
með að sakna fallegu kveðjanna
og hugvekjanna sem bárust frá
Dröfn og Sigga um hver jól sem
og við önnur tækifæri. Fátt er
mér dýrmætara af forgengilegum
hlutum en þessar fallegu kveðjur
greyptar í gler. Fyrir þremur ár-
um ferðuðumst við nokkrir vinir
saman til Berlínar. Við skoðuðum
borgina og nutum samverunnar.
Þarna gafst Dröfn tækifæri til að
heimsækja sérverslanir og safna
perlum í nýja línu listrænna skart-
gripa. Þörfin fyrir að skapa fann
sér ávallt nýjan farveg og þegar
einar dyr lokuðust, opnuðust nýj-
ar. Verkefnin voru mörg og bjart-
sýnin og dugnaðurinn einkenn-
andi. Fyrsta einkasýningin sem
Dröfn hélt að loknu námi bar
nafnið „Bernskuminningar“. Það
var í byrjun árs 1994 og verður sú
sýning mér alla tíð minnisstæð.
Stöðlakot við Bókhlöðustíg, gamli
steinbærinn og æskuheimili Dísu
vinkonu Drafnar varð henni að
yrkisefni, sögnin í verkinu var
sterk frá upphafi til enda og lýs-
andi fyrir þessa merku listakonu.
Ég varðveiti í hjartanu alla
marglitu þræðina sem Dröfn lagði
inn í ævivefinn minn. Litir og
töfrar, gleði, umhyggja og einlæg
vinátta. Eftir liggur litfagur og
margbreytilegur lífsins vefnaður.
Minningarnar eru eins og marglit
haustlaufin sem falla til jarðar og
hrannast upp. Gráturinn kúrir í
hálsinum og tárin, birtingarmynd
tilfinninganna sem búa í hjartanu,
losna úr læðingi nú þegar leiðir
skilur og ég kveð mína kæru vin-
konu með söknuði.
Hennar yndislegu fjölskyldu
sendi ég mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Næm, skynsöm, ljúf í lyndi,
lífs meðan varstu hér,
eftirlæti og yndi
ætíð hafði ég af þér,
í minni muntu mér;
því mun ég þig með tárum
þreyja af huga sárum,
heim til þess héðan fer.
(Hallgrímur Pétursson)
Hlín Gunnarsdóttir.
Okkar elskulega Dröfn hefur
kvatt okkur og minnumst við
hennar með sorg í huga en fegurð
í hjörtum okkar.
Hún veitti okkur svo mikið af
gæsku, gleði, umhyggju og ást.
Umvafði okkur þegar hún heilsaði
eins og við værum það kærasta
sem til væri og eins þegar hún
kvaddi var það af sama hlýhug.
Hún var sannur vinur sem hægt
var að leita til í sorg og í gleði og
hún var mjög góður hlustandi.
Samvinnan í galleríinu okkar á
Korpúlfsstöðum var einstaklega
góð, þar var Dröfn formaður frá
upphafi og afar ósérhlífin.
Um leið og við kveðjum okkar
ástkæru Dröfn viljum við votta
ástvinum hennar okkar dýpstu
samúð.
Ásdís, Elísabet, Bryndís, Dóra
Kristín, Edda Þórey, Guðfinna,
Marilyn, María, Sigurður Val-
ur, Vala og Þórdís.
Símtal, hún Dröfn lenti í hræði-
legu slysi. Mig setti hljóða. Nei,
nei, það getur ekki verið, ég
heyrði í henni í gær. Hún var svo
glöð og hamingjusöm, dáðist af
innlifun að fegurð náttúrunnar og
lýsti því sem fyrir augu bar. Hún
hlakkaði til að fara á morgun og
hitta Sigga sinn. Getur þetta ver-
ið? Svarað var já, því miður, hún
lést í slysinu.
Enn einu sinni erum við minnt
á hve lífið er hverfult. Rétt eins og
hendi sé veifað er Dröfn, kær
samstarfsfélagi og vinur, horfin úr
þessu lífi. Stórt skarð höggvið í
listamannahópinn okkar í Gallerí
Korpúlfsstöðum.
Dröfn var góður og fjölhæfur
listamaður og hafði mikla ánægju
af því sem hún var að fást við
hverju sinni. Til stóð að hún opn-
aði sýningu í Galleríinu okkar að
Korpúlfsstöðum fimmtudaginn
20. júní. Við höfðum spjallað heil-
mikið um efni væntanlegrar sýn-
ingar hennar, þar sem um var að
ræða áhugavert viðfangsefni sem
tengdist hennar persónulegu
reynslu sem hún tók á með ein-
stökum hætti.
Dröfn var ávallt hress og kát og
hafði góða nærveru. Stutt var í dill-
andi hláturinn. Jákvæðni hennar
og kraftur var hvetjandi og
heillandi. Opinn faðmurinn sannur
og innilegur.
Kæra vinkona er horfin yfir
móðuna miklu. Hjarta mitt er dap-
urt, hugurinn fullur af minningum,
minningum um fallegan persónu-
leika sem ávallt var ljúft að vera
nálægt. Megi máttur og kærleikur
almættisins umvefja ykkur, kæru
aðstandendur. Dröfn mun lifa um
ókomin ár í minningum okkar.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Guðfinna Anna
Hjálmarsdóttir.
Það er svo margt. Svo margt að
þakka. Svo margs að minnast. Svo
margs að sakna.
Við erum þakklátar fyrir stund-
irnar okkar saman. Fyrir vinátt-
una, hláturinn, tárin, heimboðin og
fyrir hlýjuna sem frá Dröfn staf-
aði.
Við minnumst traustrar vin-
konu, einlægrar og hispurslausr-
ar manneskju sem átti auðvelt
með að tjá tilfinningar sínar.
Dröfn var sönn. Hugmynda-
rík, skemmtileg og fyndin.
Hjartað alltaf opið. Opið fyrir
vináttu, hugmyndum og lífinu.
Dröfn var svo full af orku. Tók
þátt í öllu af heilum hug og með
brennandi áhuga.
Við sem vorum saman í list-
galleríinu á Laugavegi bundumst
sterkum vináttuböndum. Lista-
kotsárin voru ekki mörg en þau
gáfu svo mikið og gefa enn.
Í Listakoti var Dröfn driffjöð-
ur og þar kom svo vel í ljós fjöl-
hæfni hennar, dugnaður og hug-
myndaauðgi. Þó að galleríið hætti
starfsemi þá hélt vináttan áfram
að dafna og við Listakotsstelp-
urnar höfum haldið hópinn. Nú
höfum við misst eina og það er
svo sárt. Við söknum Drafnar
sem litaði okkar litla samfélag
svo mikið. En hún verður áfram
með okkur þegar við hittumst.
Hún verður í hjörtum okkar í
sorginni þegar við rifjum upp og
tárumst saman. Og hún verður
líka með okkur í anda þegar við
gleðjumst og hlæjum og höldum
áfram að hlúa að vináttu okkar.
Því Dröfn verður alltaf með okk-
ur Listakotsstelpunum þegar við
komum saman. Hún er ein af
okkur.
Fyrir hönd Listakotsstelpn-
anna,
Sæunn Þorsteinsdóttir.
Dröfn
Guðmundsdóttir
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
INGVI BÖÐVARSSON,
Heiðargerði 17,
Akranesi,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
Akranesi, fimmtudaginn 20. júní.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju mánudaginn 1. júlí kl. 14.00.
Böðvar Ingvason, Jónína Steinþórsdóttir,
Þóra Ingvadóttir, Brynjólfur Magnússon,
Sigurður Ingvason, Guðrún Inga Bragadóttir
og afabörn.
✝
Ástkær frænka okkar,
ÞÓRA LAUFEY VALDIMARSDÓTTIR,
síðast búsett
í Mount Dora,
Flórída,
andaðist á Orlando-sjúkrahúsi þriðjudaginn
25. júní.
Halldóra Björk Guðmundsdóttir, Sveinn Ingi Þórarinsson,
Heiðrún Birta Sveinsdóttir,
Hafþór Bjartur Sveinsson,
Snævar Ingi Sveinsson,
Sara Lilja Sveinsdóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞURÍÐUR HILDA HINRIKS,
áður til heimilis
Stórholti 21,
Reykjavík,
lést á dvalarheimilinu Grund sunnudaginn
23. júní.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju þriðjudaginn 2. júlí
kl. 13.00.
Unnur Björg Ingólfsdóttir, Daníel Axelsson,
Anna Þuríður Ingólfsdóttir, Magnús Þór Hilmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæra
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR,
áður til heimilis á Austurbrún 6,
síðar Dalbraut 27,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
laugardaginn 15. júní.
Útför hennar fer fram í Áskirkju föstudaginn 28. júní kl. 13.00.
Aðstandendur.