Morgunblaðið - 10.07.2013, Qupperneq 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. JÚLÍ 2013
✝ Bergdís Jóns-dóttir fæddist í
Reykjavík 9. mars
1925. Hún andaðist
á hjúkurnarheim-
ilinu Sóltúni 29. júlí
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Jóns-
son frá Mörk í
Reykjavík, f. 22.
júní 1883, d. 27.
febrúar 1971, og
Guðbjörg Guðjónsdóttir frá
Vatnsleysuströnd, f. 19. sept-
ember 1898, d. 8. mars 1940.
Systkini Bergdísar voru Þórir
Már, f. 8. maí 1922, d. 26. júní
2006, og Guðjón, f. 26. desember
1931, d. 6. júlí 2009.
Bergdís giftist 6. október
1951 Kristjáni Júlíusi Friðriks-
syni rafvirkjameistara, f. 30.
janúar 1924, d. 23. apríl 1994.
Börn þeirra eru: 1) Friðrik Ol-
geir, f. 26. apríl
1952. Börn hans og
Helgu Sigurjóns-
dóttur eru Margrét
Bergdís og Helga
Hrund. 2) Margrét
Björg Júlíusdóttir,
f. 4. apríl 1955, gift
Viðari Helga Guð-
johnsen. Börn
þeirra eru Viðar
Helgi, Júlíus Pétur
og Andri Valur. 3)
Auður Júlíusdóttir f. 25. maí
1958, gift Sigvalda Ólafssyni.
Börn þeirra eru Ólafur Friðrik
og Fjóla Sif.
Bergdís ólst upp í Reykjavík.
Hún vann lengst af á heimili
sínu í Mörkinni við Bræðraborg-
arstíg og síðar í Sæviðarsundi
48.
Bergdís verður jarðsungin
frá Áskirkju í dag, 10. júlí 2013,
og hefst athöfnin kl. 13.
Nú er hún góðhjartaða amma
mín fallin frá og með sanni má
segja að þar hvarf úr lífi mínu
kona sem var bæði hjartahrein og
réttsýn.
Eins og hið fallega smáblóm
sem vaknar í morgunsólinni,
blómstrar í logninu innan um hið
græna gras, eins og hið tæra vatn
sem rennur niður hlíðar fjallsins,
eins og norðurljósin, stjörnurnar
og tunglið sem lýsa upp hinn
rauðbláa næturhimin á rólegu
vetrarkvöldi var hún amma mín
alltaf bjartsýn, alltaf tær og alltaf
róleg.
Það var alltaf þægilegt að vera
í kringum hana ömmu mína og
þurfti ekki alltaf mörg orð. Stund-
um var nóg að sitja í kærleiksríku
umhverfi, hlusta á vindinn leika
um stofugluggana og njóta þess
að vera með þessari góðu konu.
Þegar ég hugsa til baka um all-
ar þær góðu minningar sem ég
hef af henni ömmu minni leitar
hugur minn oftar en ekki til barn-
dóms míns og þá einna helst til
þeirra góðu dæmisagna sem hún
amma mín sagði mér; sögur af
hinum réttláta Salómon konungi,
Samson hinum sterka, Andrók-
lesi og ljóninu. Allt voru þetta
dæmisögur um réttlæti og mik-
ilvægi vináttu sem bæði mótuðu
mig og styrktu. Aftur og aftur gat
ég heyrt þessar sögur og aldrei
fékk ég nóg.
Ég á sannarlega eftir að sakna
þeirra tíma að sitja með henni
ömmu gömlu, skjótast út í bakarí
til að kaupa rúnstykki fyrir okkur
bræðurna, horfa á eftir hinni dug-
legu konu fara í sínar daglegu
gönguferðir; þrátt fyrir blindu,
þrátt fyrir aldur og þrátt fyrir lé-
lega heyrn.
Hún var sannarlega góð og
dugleg kona hún amma mín.
Ég kveð þig kæra amma,
kveð í hinsta sinn,
kærleiksríka kona,
kærleikann þinn.
Viðar H. Guðjohnsen.
Elskuleg föðursystir mín,
Bergdís Jónsdóttir, er látin.
Hennar er sárt saknað. Frænku
minni var gefið fallegt nafn. Berg-
dís og bræður hennar, Þórir Már
og Guðjón, ólust upp í Mörk við
Bræðraborgarstíg með foreldr-
um sínum. Það var alltaf mann-
margt í Mörkinni og líf og fjör í
Vesturbænum. Einstök vinátta
myndaðist milli móður minnar,
Þóru Karítasar, og Bergdísar
þegar mamma giftist pabba og
flutti inn í Mörkina. Það var mikill
styrkur fyrir þær báðar að hafa
kynnst og þær voru nánar trún-
aðarvinkonur alla tíð.
Margt breyttist í lífi Bergdísar
þegar móðir hennar veiktist og lá
lengi á Landakotsspítala. Amma
Guðbjörg lést 8. mars 1940 og var
húskveðja á heimili hennar hinn
9. mars en þann dag varð Bergdís
15 ára gömul. Bergdís hafði þá
fengið inngöngu í Menntaskólann
í Reykjavík. Bergdís var skarp-
greind og ljúf kona. Hún tók að
sér að sjá um heimilið fyrir föður
sinn og bræður en þar var einnig í
heimili Margrét, öldruð móðir
Guðbjargar. Eftir að Guðbjörg
veiktist og lést lagðist sorgin yfir
allt heimilið. Þá var ekki mögu-
leiki á að fara til sálfræðinga og
geðlækna til að vinna úr sorginni.
Faðir Bergdísar hallaði sér að
brennivíninu. Ég bað föður minn,
Þóri Má, um að segja mér frá
móður sinni en svar hans var
stutt og laggott: Ég hjúkraði
henni þegar hún lá banaleguna
svo það er best að gleyma því.
Þegar ég spurði Guðjón um þessi
mál sagði hann að hann myndi
eftir því þegar hann gekk frá Mið-
bæjarskólanum upp á Landakots-
spítala til að fara til mömmu sinn-
ar. Hann hélt að hann hefði verið
átta ára gamall þá. Ekki var frá-
sögn hans lengri. Þegar 100 ár
voru liðin frá fæðingu Guðbjargar
ömmu bað ég Bergdísi, frænku
mína og vinkonu, að segja mér frá
ömmu minni og var hún fljót til
svars. Við mæltum okkur mót
heima hjá mér í miðbæ Reykja-
víkur. Hún sagði mér allt sem
henni datt í hug að ég vildi vita.
Við töluðum saman og ég skráði
samtalið. Í lok dags gengum við
saman vestur í bæ á fornar slóðir.
Það var góð gönguferð og minn-
isstæð.
Bergdís hefði notið þess að
stunda nám þó að hún hafi hafnað
skólavist í Menntaskólanum. Hún
las allt sem hún komst í og áhugi
hennar var víður og áhugaverður.
Bókmenntir og mannkynsaga var
í uppáhaldi. Hún var mjög trúuð
og kynnti sér önnur trúarbrögð
en kristni og hafði gaman af að
ræða kosti og galla trúarbragð-
anna. En þegar hún fékk Kóran-
inn í hendurnar var það orðið of
seint. Hún missti sjón á öðru aug-
anu þegar hún var níu ára og var
orðin sjóndöpur í seinni tíð. Berg-
dís fylgdist vel með öllu í útvarp-
inu og gat alltaf sagt okkur yngra
fólkinu hvað væri helst í fréttum.
Bergdís var heppin í ástum.
Hún gekk ákveðið til verks þegar
hún hafði séð Kristján Júlíus
Friðriksson frá Sauðárkróki sem
þá var rafvirkjanemi. Hún sá til
hans þar sem hann gekk upp
Bræðraborgarstíg og hún kallaði
til hans og sagði: Viltu ekki fá að
smakka hjá mér pönnukökur?
Eftir þetta bjuggu þau saman,
fyrst í Mörkinni en síðar í Sævið-
arsundi allt þar til Júlíus lést.
Bergdís var hlý kona með stórt
hjarta og mjúka nærveru. Ég
votta syrgjendum innilega sam-
úð.
Guðbjörg Þórisdóttir.
Í dag kveðjum við Bergdísi
Jónsdóttur, Beggu í Mörkinni, þá
merku konu. Það eru margar
minningarnar sem koma upp í
hugann. Það mætti segja um hana
að þótt hún sæti mest á sama stað
var hún alltaf að ferðast því marg-
an fróðleiksmolann flutti hún
okkur, vinum sínum. Hún var víð-
lesin og stálminnug og næstum
sama hvar borið var niður, trúar-
brögð, bókmenntir, heimspólitík,
svo eitthvað sé nefnt. Hún hafði
ákveðnar skoðanir, en virti skoð-
anir annarra, hafði gaman af að
rökræða og kunni það. Hún las
erlend tungumál, lagði m.a. um
tíma stund á rússnesku. Það eru
orðin mörg árin síðan sauma-
klúbburinn okkar var stofnaður.
Nú erum við bara tvær á lífi, und-
irrituð og Auður Guðmundsdóttir
sem dvelst fársjúk á sjúkrahúsi.
Með söknuði er hugsað til þessara
gömlu, skemmtilegu tíma. Mak-
arnir ræktuðu vinskap og öll átt-
um við ógleymanlegar stundir
saman. Júlíus Friðriksson, eigin-
maður Beggu, sá ljúfi drengur,
lést um aldur fram. Þau voru ein-
staklega samhent hjón Júlli og
Begga, Begga og Júlli eins og
kemur fram í lítilli vísu sem fylgdi
einhvern tímann afmælispakka:
Þó að hún sé þunn og lítil
þessi pappírsörk
ber hún okkar bestu kveðjur
Bergdísi frá Mörk.
Megi hún um eilífð alla
elska Júlla sinn.
Þessa kveðju sína sendir
saumaklúbburinn.
Við kveðjum vinkonu okkar
með söknuði og vottum börnum
hennar og fjölskyldum samúð
okkar.
Hólmfríður og Stefán.
Það var í ágúst, 1966 sem ég
flutti í Vesturbæinn utan af Sel-
tjarnarnesi, sex ára gömul. Það
var þá sem ég kynntist Beggu.
Hún var mamma hennar Auðar
sem er mín æskuvinkona enn
þann dag í dag. Ég flutti á
Bræðraborgarstíg 10, við hliðina
á Mörk, húsinu sem pabbi hennar
Beggu byggði. Auði langaði að
kynnast þessari nýju stelpu og
sótti ráð til Beggu um hvernig
best væri að ná athygli minni.
Begga sagði henni að klæða
Brand Brúsaling (stór og voldug-
ur, gamall fress sem þau áttu) í
dúkkuföt, skella honum í dúkku-
vagninn og arka út að lóðamörk-
um. Hún náði mér strax við fyrsta
halló, ég hafði aldrei séð annað
eins og var ég þó mikil kattakona.
Upp frá því urðum við Auður
samlokur eins og við vorum alltaf
kallaðar og ég var mikill heima-
gangur hjá henni og þar með
Beggu. Hún var heimavinnandi
húsmóðir eins og margar konur á
þessum tíma. Það var alltaf gott
að koma inn til Beggu og fá
ískalda mjólk, brauð eða hjóna-
bandssælu sem var nú toppurinn
og var alltaf til á heimilinu. En
toppurinn á morgnana hjá Beggu
var þó þunnur, góður hafragraut-
ur með hjónabandssælu út í, klár-
lega besti hafragrautur sem ég
hef fengið.
Auður var með sítt, slétt, ljóst
hár sem ég dáðist mikið að en
vissi að ég gæti aldrei öðlast, ég
með mitt grófa, hrokkna, stjórn-
lausa, rauða hár. Á morgnana
kom ég til Auðar og horfði á
Beggu bursta hárið á henni 100
sinnum og greiða svo í fléttur, svo
máttum við fara út. Þá var farið út
að róla í garðinum og sungið
Bjarnastaðabeljurnar, hátt og
snjallt, aftur og aftur og einu
sinni við litla hrifningu nágranna
sem rak hausinn út um gluggann
og kallaði í okkur að hætta þess-
um (… óprenthæft …) hávaða.
Begga og Júlli voru mjög sam-
hent hjón og alltaf góð við hvort
annað. Þetta var stórt heimili, sjö
manns því systkinin voru þrjú,
Friðrik Olgeir, Margrét og Auður
og síðan var bróðir hennar Beggu
hjá þeim, Jón, og einnig faðir
hennar. Begga var snilldar bakari
og bakaði alvöru hnallþórur sem
enginn var svikinn af, ég held ég
hafi fengið matarást á henni. Ein-
hverju sinni þegar við vorum
krakkar, voru einhverjar spek-
úlasjónir í gangi hjá okkur Auði
um rómatík og ástamál og svo-
leiðis framandi hluti og þá spurði
ég Júlla „Af hverju giftistu
Beggu?“ Júlli varð sposkur á svip,
leit á Beggu og blikkaði hana og
sagði svo: „Af því hún bakaði svo
góðar pönnukökur.“ Þá hló
Begga og meira fengum við ekki
upp úr honum. Það er engin
spurning að Begga hafði töluvert
fleiri mannkosti að bera, hún var
miklu meira en bara snilldarbak-
ari og þau kunnu vel að meta
hvort annað.
Þetta voru góð ár í gamla, góða
Vesturbænum og mikið brallað
og hægt að rifja upp margt fleira,
blöðru-Skodann hans Júlla,
skautasvellið í garðinum sem Júlli
bjó alltaf til handa okkur á vet-
urna með því að sprauta vatni út á
lóðina og fleira en læt þetta duga.
Mig langar að senda Auði,
Margréti og Olla og öðrum að-
standendum mínar innilegustu
samúðarkveðjur með þökkum
fyrir allt.
Hjördís Sigurðardóttir.
Bergdís Jónsdóttir
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, stjúpmóðir og amma,
GUÐNÝ MAGNÚSDÓTTIR,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 25. júní.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð, kærleik og hlýju við andlát og
útför hennar.
Guðmundur Haukur Gunnarsson,
Jens M. Magnússon, Sigurlína Gunnarsdóttir,
Róbert S. Magnússon,
Birna Guðmundsdóttir, Sigurjón Birgisson,
Bjarni Guðmundsson, Guðlaug Lýðsdóttir
og barnabörn.
✝
Hjartkær faðir minn, tengdafaðir, afi og bróðir,
SIGURÐUR GUÐNASON,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
miðvikudaginn 3. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskapellu
fimmtudaginn 11. júlí kl. 13.00.
Þorvaldur Sigurðsson, Lára Kristín Traustadóttir,
Sigríður Lára, Guðrún Margrét,
Guðmundur Trausti, Kristín Brynja,
Daníel Guðnason,
Guðni Ólafur Guðnason.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HÓLMFRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri
laugardaginn 6. júlí.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 12. júlí kl. 13.30.
Húnn Snædal, Guðrún Freysteinsdóttir,
Hólmsteinn Snædal, Olga Loftsdóttir,
Gígja Snædal,
Þórgunnur Snædal, Jöran Westberg,
Magnús Snædal,
Bragi Snædal,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR ÁRNASON,
Hraunbæ 103,
Reykjavík,
lést föstudaginn 5. júlí á hjúkrunar-
heimilinu Eir.
Jarðarförin auglýst síðar.
Elísabet Jónsdóttir,
Grétar Guðmundsson, Herdís Rut Hallgrímsdóttir,
Árni Þór Guðmundsson, Bára Jónsdóttir,
Jón Helgi Guðmundsson, Guðrún Ásbjörnsdóttir,
Guðbjörg Guðmundsdóttir, Þórarinn V. Sólmundarson,
Stefán Guðmundsson, Þórunn Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BERGÞÓRA SIGURÐARDÓTTIR,
Sæbergi 5,
Breiðdalsvík,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu, Neskaupstað,
þriðjudaginn 9. júlí.
Útför verður auglýst síðar.
Alley Pétursdóttir, Manfred Kleindienst,
Jóhanna Pétursdóttir, Sveinn Jóhannsson,
Sigurður Pétursson, Ólöf Kristjánsdóttir,
Hreinn Pétursson, Linda Guðmundsdóttir,
Pétur Pétursson, Ingunn Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGURBJÖRG ERLENDSDÓTTIR,
Roðasölum 1,
áður Vogatungu 15, Kópavogi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
mánudaginn 8. júlí.
Jarðarförin fer fram frá Kópavogskirkju
föstudaginn 12. júlí kl. 13.00.
Reynir Sigurðsson,
Smári Sigurðsson, Ásthildur Jónsdóttir,
Karl Sigurðsson, Sigríður Baldursdóttir,
Páll Sigurðsson, Ásgerður Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elsku sonur minn, faðir, tengdafaðir, bróðir
og mágur,
SIGURGEIR SIGURÐSSON
flugstjóri,
er látinn. Útför hans fer fram frá Grafarvogs-
kirkju föstudaginn 19. júlí kl. 13.00.
Pálína Guðmundsdóttir,
Lilja Sigurgeirsdóttir, Óskar Ásgeir Óskarsson,
Elizabeth Svanhildur Sigurgeirsdóttir,
Sigrún Sigurðardóttir, Halldór M. Gunnarsson,
Anna Svanhildur Sigurðardóttir,
Guðrún Rósa Sigurðardóttir,
Kjartan Sigurðsson, Særún Jónasdóttir,
Haraldur Sigurðsson
og barnabörn.
✝
HALLDÓRA GUÐJÓNSDÓTTIR
frá Gröf í Þorskafirði
lést í Barmahlíð á Reykhólum fimmtu-
daginn 4. júlí.
Útförin verður gerð frá Reykhólakirkju
laugardaginn 13. júlí kl. 14.00.
Blóm afþökkuð, en þeir sem vilja minnast
hennar láti Dvalarheimilið Barmahlíð njóta
þess.
Dúna, Gísli, Hanna, Dísa
og fjölskyldur.