Morgunblaðið - 12.07.2013, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. JÚLÍ 2013
Ragnheiði og Helgu Pálsdætr-
um, mökum þeirra, börnum og
öðru skyldfólki sendum við inni-
legustu samúðarkveðjur.
Friedel og Geir R. Tóm-
asson og fjölskylda, Gils-
bakka.
Þegar mér bárust þau tíðindi,
að Ingunn Sigurðardóttir frá
Efra-Hvoli væri látin í hárri elli
fór margt í gegnum hugann. Ég
kom fyrst að Efra-Hvoli sem
kaupamaður sumarið 6́5, þá á
16. ári. Þar var þá rekið stórbú
á þess tíma mælikvarða, með
kúm, kindum og hestum. Ég
man enn nokkuð ljóst, þegar
eiginmaður Ingunnar, Páll
Björgvinsson, oddviti, sótti mig
í eigin persónu niður í Þykkva-
bæ í Rangárþingi á Willisnum
sínum. Ég sá fljótt, að þarna fór
einlægur og góður maður, sem
ekki talaði niður til unga
mannsins, en tók honum sem
jafningja og ræddi við hann um
heima og geima á leiðinni til
baka að Efra-Hvoli. Enn er mér
sérstaklega minnisstætt er við
komum að mörkum landareign-
arinnar, er hann sleppti höndum
augnablik af stýrinu, breiddi út
faðminn og lýsti því yfir, að hér
hæfist dýrðin og átti það eftir
að koma betur og betur í ljós.
Að ég skyldi svo vera þarna
næstu tvö sumur á eftir, þ.e.
sumrin 6́6 og 6́7 segir allt um
það, hvernig mér líkaði vistin á
þessum góða stað. Ég held, að
ég, unglingurinn, hafi vart getað
orðið heppnari með íverustað.
Fyrir það getur maður nú verið
þakklátur. Þarna var manni al-
gerlega tekið sem einum af
heimilismeðlimum og þarf ekki
að útlista nánar. Þar átti Ing-
unn ekki minnstan hlut að máli.
Mikil vinna og skemmtileg beið
manns þarna og væri kannski
talað um þrældóm í dag. Ekki
held ég að maður hafi borið
neinn skaða af, nema síður sé.
Maður hefur bara haft gott af
þessu og á í dag ekkert nema
góðar minningar frá þessum
tíma, sem fylgt hafa manni til
þessa dags.
Ég átti eftir að gerast nokkr-
um árum síðar aftur kaupamað-
ur á Efra-Hvoli í tvö sumur og
þá hjá Ingunni, en maður henn-
ar fyrr nefndur var þá látinn, en
hann lést árið 6́7. Þetta voru
sumrin 7́2 og 7́3. Ingunn hringdi
í mig og sagðist vanta mann
ekki seinna en strax. Hún
spurði mig, hvort ég væri til í að
taka að mér þau mörgu verk er
biðu úrlausnar, sem aðallega
snéru að heyskap. Ég hafði ekk-
ert ráðstafað mér og því meira
en til í það og raunar hlakkaði
til þess, að takast að nýju á við
hin fjölbreyttu og skemmtilegu
sveitastörf. Segir það ekki eitt-
hvað um þann hug sem ég bar
til þessa heimilis og minnar
fyrrverandi húsmóður? Það þarf
ekki að orðlengja það, að þarna
átti ég að nýju ógleymanlegar
og skemmtilegar stundir, sem
voru þó í eðli sínu svolítið öðru-
vísi en forðum enda nú orðinn
nokkru eldri með allt sem því
getur fylgt og verður ekki orð-
lengt hér. Ég minnist Ingunnar
sem afar glaðværrar, hlátur-
mildrar og léttlyndrar konu,
sem bauð af sér afar þægilega
nærveru. Hún gat þó sýnt festu
og ákveðni þegar það átti við.
Það var gaman að ræða við
hana, því hún virtist vera vel
heima í mörgu og hafa áhuga á
mörgu sem ungt fólk var að fást
við og ræddi jafnan þau mál al-
veg fordómalaus. Ég man, að
hún reyndi oft að ráða mér
heilt, en henni hefur stundum
fundist ungi maðurinn fara fram
úr sér, þó ekki sé meira sagt.
Ég hugsa að ráðleggingar henn-
ar hafi síast inn, þó ekki hafi
komið í ljós fyrr en löngu síðar.
Aðstandendum votta ég samúð
mína. Blessuð sé minning henn-
ar.
Sveinn Auðunsson.
Meira: mbl.is/minningar
✝ Valgerður IngaHauksdóttir
(Vallý) fæddist í
Reykjavík 27. febr-
úar 1951. Hún lést
á Landspítalanum,
deild 11E, 5. júlí
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Garðar
Haukur Georgsson,
f. 8.2. 1927, d. 12.6.
1980 og Eyrún Sig-
ríður Sigurðardóttir, f. 26.5.
1928, d. 14.2. 1969. Systkini Val-
lýjar eru Örn Grundfjörð, f.
25.8. 1947, maki: Erla Guð-
mundsdóttir, f. 7.12. 1950, El-
ísabet Hauksdóttir, f. 30.11.
1949, maki: Gestur Breiðfjörð
Sigurðsson, f. 2.10. 1943, d. 23.3.
2004, Hugrún Björk Hauks-
dóttir, f. 26.11. 1953, maki:
Bernhard Jóhannesson, f. 31.7.
1951, Sigurður Pétur Hauksson,
f. 29.7. 1955, maki: Mai Tuyet
Thi Bui, f. 23.10. 1983, Hjördís
Hrönn Hauksdóttir, f. 14.8.
1998 og Baltasar Nói, f. 2006. 3)
Rakel Dögg, f. 7.9. 1975, í sam-
búð með Gunnari Sigurðssyni, f.
14.8. 1975, börn þeirra eru Pat-
rik Sigurður, f. 2000, Mikael
Logi, f. 2006 og Adam Nóel, f.
2009.
Vallý ólst upp lengst af á
Freyjugötunni í Reykjavík og
bjó hún þar þegar hún kynntist
Gauja. Vallý og Gaui byrjuðu
búskap sinn í Reykjavík, fluttust
þaðan til Grundarfjarðar, síðan
til Ólafsvíkur og flytjast svo í
Hafnarfjörð þar sem þau ólu
börnin sín þrjú upp. Síðustu 15
árin hafa þau búið í Brekku-
hvarfi í Kópavogi þar sem þau
bjuggu sér draumaheimilið. Auk
uppeldis- og heimilisstarfa vann
Vallý m.a. við framleiðslustörf,
ræstingar, dagmóðurstörf og
fiskvinnslustörf. Einnig starfaði
Vallý við verslunarstörf í
Kringlunni í 10 ár. Vallý var alla
tíð mikill dýravinur og hafði
sérstakt yndi af hundum og
hestum. Síðustu ár var Vallý
meðlimur í Hundarækt-
unarfélagi Íslands og ræktaði
hún maltese-hunda af mikilli al-
úð.
Útför Vallýjar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 12.
júlí 2013, kl. 15.
1956, maki: Jónas
Jósteinsson, f. 15.5.
1956.
Guðjón Haf-
steinn Guðmunds-
son (Gaui), f. 11.5.
1950 er eftirlifandi
eiginmaður Vallýj-
ar en þau giftust
20.4. 1969. For-
eldrar Gauja voru
hjónin Guðmundur
Vernharð Lár-
usson, f. 12.7. 1926, d. 5.8. 1985
og Guðbjörg Rósa Guðjóns-
dóttir, f. 28.12. 1928, d. 3.5.
1999. Vallý og Gaui eignuðust
þrjú börn, þau eru: 1) Rúnar
Sigurður, f. 12.2. 1969, kvæntur
Kristínu Kristjánsdóttur, f. 2.6.
1972, börn þeirra eru Alexandra
Berg, f. 1991, Aníta Sif, f. 1996
og Eiður Atli, f. 2002. 2) Guð-
björg Rósa Guðjónsdóttir, f. 3.4.
1971, í sambúð með Gunnari
Bergmanni Þorsteinssyni, f.
26.3. 1971, börn þeirra eru Guð-
jón Logi, f. 1989, Ísak Breki, f.
Elsku hjartans Vallý mín, nú
er okkar lífshlaupi lokið. Við byrj-
uðum lífið saman mjög ung, 16 og
17 ára gömul, og eignuðumst
saman 3 yndisleg börn sem við er-
um mjög stolt af. Þú kenndir mér
margt í lífinu. Það lýsir þér vel að
þér fannst veraldleg gæði ekki
skipta máli eins og þegar ég
keypti dýru úlpuna á Þorláks-
messu hjá Eggerti feldskera og
ætlaði að gefa þér í jólagjöf. En
þegar þú sást hana rakstu mig til
baka að skila henni á aðfangadag
jóla. Þetta er eitt af mörgum
dæmum sem lýsir þér, veraldleg
gæði eru ekki það sem skipta öllu
máli í lífinu.
Takk elsku Vallý mín fyrir öll
okkar ár saman. Hvíl þú í friði.
Þinn
Guðjón (Gaui).
Mamma, þetta er erfiður dag-
ur fyrir mig. Þú varst mér svo
kær, að missa þig er það erfiðasta
sem ég hef gengið í gegnum í líf-
inu, en svona er lífið ekki alltaf
sanngjarnt, það er ekkert sann-
gjarnt við að deyja 62 ára og eyða
síðustu 7 árum í svona mikil veik-
indi. Að berjast við krabbamein
er agaleg lífsreynsla, en þú kvart-
aðir aldrei og barðist eins og
hetja. Ég get ekki lýst því hvað
mér er búið að líða illa að horfa
upp á þig þjást og berjast fyrir lífi
þínu. Mamma, þegar þú varst
lögð inn á 11E varðst þú ekki sátt,
þú ætlaðir alls ekki að fara á spít-
ala og varst alltaf á leiðinni heim,
sama hvað þú varst veik. Þessum
tíma gleymi ég aldrei, hann var
mér og okkur öllum hryllilegur en
samt dýrmætur. Ég er mjög
þakklát fyrir þetta yndislega
starfsfólk sem var okkur innan
handar og ég tala nú ekki um þín-
ar systur og vinkonur, þú áttir
marga yndislega að. Það þótti
mörgum svakalega vænt um þig
og dáðust að þér, og varst þú um-
töluð uppi á spítala fyrir dugnað
og hörku. Þú ert mín fyrirmynd í
svo mörgu elsku mamma. Ég er
þakklát fyrir að hafa átt þig að í
42 ár, ég er þér afar þakklát fyrir
hvað þú hefur reynst strákunum
mínum yndisleg amma, þeir hafa
misst mikið.
Elsku mamma, ég kveð þig
með miklum söknuði og trega en
ég hugsa til þín með ást, hlýju og
fallegum minningum. Ég vona að
þú sért á fallegum stað með öllum
hundunum þínum og að þér líði
ofsalega vel verkjalaus og frjáls.
Þín dóttir,
Rósa.
Hvíl þú nú í friði elsku Vallý
mín. Ég kveð þig með fallegar
minningar sem sitja eftir í hjarta
mínu. Við tengdumst góðum vina-
böndum, þú varst mér ekki bara
góð tengdamamma heldur unnum
við saman í nokkur ár. Þú varst
ekki alltaf auðveld og lást ekki á
skoðunum þínum, en þú varst
alltaf réttsýn sem ég tel að dóttir
þín, hún Rósa, hafi erft eftir þig
og er ég þér afar þakklátur fyrir.
Ég minnist þess með hlýju þegar
þú komst til okkar upp í sumarbú-
stað og varst að skipuleggja og
hjálpa okkur að gróðursetja tré,
þar varst þú á heimavelli, enda
allir sem þekktu þig vita það að
hundarnir þínir og garðurinn var
þitt líf og yndi.
Takk fyrir að reynast börnun-
um mínum vel og eigum við eftir
að sakna þín sárt.
Gunnar Bergmann
Þorsteinsson.
Elsku Vallý mín, það er erfitt
að trúa því að þú sért dáin. Eins
og þú vissir þá vorum við svo sam-
rýmdar og töluðum saman í síma
daglega í gegnum tíðina en það er
ekki lengur hægt og er það ansi
sárt. Við vorum mjög samtaka
þegar við eignuðumst börnin okk-
ar, þú eignaðist alltaf barn 6 mán-
uðum á eftir mér, en ekki þegar
Draupnir kom því þá varst þú
hætt þessum barneignum. Hann
Draupnir var svo oft með okkur
þegar við gerðum eitthvað saman.
Það voru ansi margar nætur sem
við eyddum saman við bakstur
fyrir jól eða við að sauma föt á
krakkana okkar. Sjómannadag-
urinn var sérstakur fyrir okkur
og var þá alltaf mikið skemmt sér
og eigum við margar góðar minn-
ingar frá þeim dögum. Ég mun
sakna þín svo mikið elsku Vallý
mín og þakka ég innilega fyrir að
hafa getað eytt miklum tíma með
þér núna síðustu mánuði. Ég trúi
því að þú sért komin á góðan stað
og hefur mamma örugglega tekið
vel á móti þér.
Guð varðveiti og blessi fallegu
minningu þína elsku Vallý mín.
Ég og krakkarnir mínir vott-
um ykkur innilega samúð okkar,
Guðjón, Rúnar, Rósa, Rakel og
fjölskylda og megi Guð vera með
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Þín systir,
Elísabet (Elsa).
Hún Vallý systir er dáin. Mér
finnst mjög erfitt að sitja hér og
skrifa minningargrein um hana
Vallý sem ég hef þekkt allt mitt
líf. Hún var yndisleg manneskja
og mikill dýravinur. Vallý elskaði
lögin hans Elvis Presley og
kynntist ég þeim þegar hún drösl-
aði mér margar ferðir í Austur-
bæjarbíó að sjá myndirnar með
honum, þá var ég kannski 6-7 ára
og hún fimm árum eldri. Við sáum
t.d. Blue Hawaii ansi oft en þá
voru allir aðrir búnir að fá nóg.
Við spiluðum mjög mikið saman
kassínu, tveggja manna vist og
kana. Svo kepptumst við Vallý
við að læra eins marga kapla og
við gátum. Sátum oft á móti hvor
annarri, við eldhúsborðið heima
hjá henni, og lögðum kapal og
þurftum náttúrulega alltaf aðeins
að skipta okkur af hjá hvor ann-
arri.
Í Ólafsvík unnum við Vallý
saman í Salthúsinu, lögðum og
rifum upp saltstæður af þorski af
miklum móð. Taldi hún það ekki
eftir sér að vinna um helgar þó
hún væri með heimili og börn,
henni þótti svo gaman. Við Jónas
vorum mikið á heimili Vallýjar og
Gauja, bæði fyrir vestan og í
bænum, og yljum við okkur við
þær minningar.
Elsku Vallý mín, mikið á ég
eftir að sakna þín og allra símtal-
anna þar sem við ræddum pólitík
og fleira og hlógum saman. Takk
fyrir alla samveruna elsku systir.
Við hittumst aftur síðar. Elsku
Gaui, Rúnar, Rósa, Rakel og fjöl-
skyldur, við Jónas sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Þín systir,
Hjördís (Hjödda).
Elsku Vallý systir er dáin.
Þessi sterka kona sem hefur ver-
ið kletturinn í lífi mínu á svo
mörgum tímabilum á ævi okkar
til þessa. Að hafa trú á lífið og hið
góða er einn mikilvægasti eigin-
leiki sérhvers manns. Vallý hafði
endalaust trú á lífið og heiðar-
leika sérhvers manns. Í langri
baráttu við veikindi varð hún að
láta undan en trúði statt og stöð-
ugt á betri tíma og tók veikindum
sínum með ótrúlegu æðruleysi og
yfirvegun. Við vorum jafnöldr-
urnar, strákastelpurnar, sem
brölluðum margt saman þegar
við vorum ungar stelpur. Hún að-
eins eldri en það skipti ekki máli,
því við vorum samherjar, systur
og bestu vinkonur. Við Vallý vor-
um miklir Prestley-aðdáendur,
en Vallý tók það aðeins lengra,
því ég man ekki hversu oft hún
dró okkur systurnar, mig og
Hjöddu, með sér til að sjá Blue
Hawaii þegar hún var sýnd í bíó.
Vinskapurinn var alltaf til
staðar, hvort sem við vorum á
kafi í barnauppeldi eða blóma-
rækt, sem við stunduðum af
kappi í mörg ár. Sjómannskonur
hafa aðeins annað hlutverk en
aðrar konur, á þær er lögð meiri
ábyrgð og fleiri verkefni, þau
verkefni sem sjómannskona
leysti Vallý fullkomlega af hendi
sem kemur fram í hversu vel gerð
börnin hennar eru og hversu vel
þau voru búin að koma sér fyrir í
Brekkuhvarfinu. Vinir barnanna
voru einnig vinir hennar, heima-
gangar hjá henni eins og þau
væru hennar börn, barnabörnin
voru þó hennar gimsteinar.
Þegar börnin voru farin að
heiman og búin að stofna sitt eig-
ið heimili tók við áhugamál sem
henni var afar kært, hundar áttu
hug hennar og tók hún áhugamál
sitt alvarlega, rétt eins og barna-
uppeldi og heimilið, hún náði góð-
um árangri með hundana sína og
vann til margra verðlauna á
hundasýningum. Endalaus natni
og umhyggja um vellíðan
hundanna var eftirtektarverð.
Síðustu misseri hefur Vallý systir
mín verið mér nánari en nokkur
annar. Eftir að ég greindist með
krabbamein hefur hún verið mín
stoð og stytta. Við fórum stund-
um samferða í krabbameinsmeð-
ferðirnar okkar og þá var mikið
spjallað og hlegið. Nú er komið
að kveðjustund, hún er sár. Sökn-
uður okkar sem eftir lifum er
mikill.
Við kveðjum systur mína og
mágkonu með ást og kærleika.
Guðjóni og öllum afkomendum
þeirra sendum við hugheilar
samúðarkveðjur.
Hugrún og Bernhard.
Elsku Vallý mín,
ég kveð þig nú með sorg í
hjarta. Nú verður ekki hægt að
slá á þráðinn í tíma og ótíma og
bera undir þig allt sem brennur á
hjarta mínu. Þú varst stoð mín og
stytta í gegnum síðustu áratugi.
Þú tókst mig á sínum tíma
undir þinn verndarvæng þó þú
værir ekki mikið eldri en ég og
alltaf gat ég leitað til þín. Þú
varst fyrirmynd mín, enda ein sú
heiðarlegasta og besta kona sem
ég þekki, með stórt og gott
hjarta.
Oft hlógum við saman en vor-
um ekki alltaf sammála um póli-
tík og ég reyni að brosa þegar ég
hugsa um síðustu pólitísku uppá-
komuna hjá okkur. Og þú sjálf-
sagt brosir líka.
Þú veist elsku Vallý mín að ég
passa Balta fyrir þig og ég geymi
í hjarta mínu fallega minningu
um þig elsku góða frænka mín
besta.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Elsku Gaui, Rúnar, Rósa, Rak-
el og fjölskyldur, ég og fjölskylda
mín sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guðlaug (Gulla frænka).
Vinur er sá sem maður getur
deilt með gleði jafnt sem hinum
dimmu dögum, deilt hlátri og
gráti og það gat maður auðveld-
lega með henni Vallý, henni sem
þótti svo undurvænt um alla þá
sem máttu sín minna og málleys-
ingjana hundana sína. Ávallt þeg-
ar ég hitti hana þá spurði hún mig
alltaf um bræður mína, hvernig
þeir hefðu það og hvað væri að
frétta af þeim, þannig var hún. Ég
kynntist syni hennar Rúnari fyrir
nærri 38 árum og allan tímann
verið heimagangur á heimilinu
þeirra, hvar sem það hefur verið í
hvert sinn, alltaf var hægt að fara
heim til Rúna og okkur strákun-
um ávallt vel tekið af. Hún sá sko
um að okkur strákana skorti ekk-
ert og ófá kíló af rækjusalati hafa
horfið ofan í okkur en það var
ekkert mál því eins og fyrir töfra
var komið nýtt í ísskápinn daginn
eftir og ekki þótti henni nú það
verra ef við nenntum að taka í eitt
spil eða svo með henni, eða spjalla
um pólitík, hún hafði sko sína
skoðun þar. Við breyttumst úr
börnum í unglinga og svo í ráð-
setta kalla, en alltaf fannst manni
eins og við hittumst seinast í gær
þótt langt hafi verið á milli hitt-
inga undir það seinasta en vinir
eru vinir þegar þeir hittast og
endurfundir eru eins og hist hafi í
gær. Þremur yndislegum börnum
kom hún og Gaui í heiminn sem
öll geta verið stolt af góðri móður
og góðum félaga, „svo er ég líka
fósturmamma þín líka, mundu
það,“ sagði hún alltaf við mig og
það geymi ég í hjartanu. Vallý var
líka harðákveðin í að hún hafi val-
ið hana Erlu mína fyrir mig og
hún valdi vel, takk fyrir það. Ég
veit að hún fylgdist vel með okkur
öllum strákunum sínum og mun
gera áfram, takk fyrir allt og allt
kæri vinur minn, Valgerður Inga.
Við fjölskyldan sendum okkar
dýpstu samúðarkveðjur til Gauja,
Rúna, Rósu og Rakelar, tengda-
barna og barnabarna, berið minn-
inguna stolt í hjarta.
Þórður (Doddi) Björnsson,
Hafnarfirði.
Valgerður Inga
Hauksdóttir
HINSTA KVEÐJA
Amma, þú varst besta
amma í heimi, ég gæti ekki
hugsað mér betri ömmu.
Ég elska þig af öllu mínu
hjarta, ég mun sakna þín
ólýsanlega mikið. Ég vona
að þú sért komin á betri
stað, þar sem þú ert hlaup-
andi með hundunum þínum
og í faðmi foreldra þinna.
Þinn
Ísak Breki.
Elsku drengur-
inn minn. Nú ert þú
kominn á góðan stað þar sem um-
burðarlyndi og kærleikur ríkir og
Hanna amma umvefur þig,
drenginn sem hún elskaði svo
mikið, en við hin fáum að syrgja
og þú að hvíla í friði.
Við elskuðum allt það góða í
þér. Þú varst alltaf góður við fjöl-
skylduna þína og hélst okkur ut-
an við dimma heiminn, en fáir
vita ástæðuna hvers vegna þú
lentir þar. Foreldrar þínir eru
yndislegt fólk, en leiðir þeirra
lágu ekki saman. Pabba þinn
þykir mér mjög vænt um, þann
Jón Hilmar
Hallgrímsson
✝ Jón HilmarHallgrímsson
fæddist í Reykjavík
20. september
1978. Hann lést 18.
júní 2013.
Útför Jóns Hilm-
ars fór fram frá
Grafarvogskirkju
3. júlí 2013.
góða dreng, og
mamma þín er um-
burðarlyndasta
manneskja sem ég
þekki og elskaði þig
skilyrðislaust. Þú
ferð ekki úr þessum
heimi án saknaðar,
um dimmu hliðina
látum við guð
dæma. Í dimma
heiminum eru tvær
hliðar á öllum mál-
um, svo ég vil ekki að þú sért
dæmdur einn. Þú gerðir ekki allt-
af réttu hlutina í lífinu, frekar en
við öll hin.
Nú kveð ég þig elsku dreng-
urinn minn.
Þó að enn þín sorgarsaga
sýnist fjarri að vera þögnuð
yfir þínu angri sé ég
upprisunnar mikla fögnuð.
(G.I.K.)
Þín amma,
Unnur Steingrímsdóttir.