Morgunblaðið - 25.07.2013, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. JÚLÍ 2013
✝ Jóhann GeorgJóhannsson
fæddist í Keflavík
22. febrúar 1947.
Hann lést á líkn-
ardeild LSH 15.
júlí 2013.
Jóhann var son-
ur Lovísu Að-
alheiðar Guð-
mundsdóttur, f.
19.11. 1924, d.
14.8. 1986 og Jó-
hanns Georgs Runólfssonar, f.
2.2. 1920, d. 11.1. 1947. Fóst-
urfaðir hans er Reynir Ólafs-
son, f. 29.5. 1927. Bróðir Jó-
hanns var Eiríkur Sverrir, f.
13.5. 1945, d. 20.5. 1971. Hálf-
systkini sammæðra eru Guð-
mundur Sigurjón Reynisson,
f. 30.10. 1949, Ólafur Ingi
Reynisson, f. 26.1. 1952, Jana
Malena Reynisdóttir, f. 17.5.
1953, d. 22.5. 1991 og Katrín
Sigríður Reynisdóttir, f. 12.8.
1960.
2000. Hann naut leiðsagnar í
myndlist hjá Hringi Jóhann-
essyni listmálara. Jóhann var
rytmagítar- og bassaleikari,
söngvari, laga- og textasmið-
ur og upptökustjóri. Jóhann
var í skólahljómsveit Sam-
vinnuskólans 1963-1965,
Straumum 1965, Óðmönnum I
1966-68, Musica Prima 1968-
69, Óðmönnum II 1969-70,
Töturum 1970, Náttúru 1972
og hóf sólóferil 1972. Jóhann
var í Póker 1978 en sinnti að-
allega lagasmíðum, myndlist
og réttindabaráttu tónlist-
arfólks eftir það. Jóhann hélt
fyrstu málverkasýninguna í
Casa Nova 1971 og margar
einkasýningar eftir það. Hann
gaf út ljóðabókina Flæði
1977, hljóðbækur með
draugasögum og söguljóðum
1982, og 37 laga nótna- og
textabókina Gullkorn Jóhanns
G. Jóhanssonar 1991. Jóhann
samdi rúmlega 200 lög og
texta sem komu út á plötum,
þ.á m. til stuðnings ýmsum
málefnum, s.s. Tóm tjara
1977, textann Hjálpum þeim
1985, Yrkjum Ísland 1994 og
endurgerð Hjálpum þeim
2011 með nýjum flytjendum.
Helstu hljómplötur Jóhanns
eru: Óðmenn 1970, Langspil
1974, Mannlíf 1976, Kysstu
mig – Íslensk kjötsúpa 1978,
Myndræn áhrif 1988, Gullinn
sax – instrumental með Hall-
dóri Pálssyni 1993, Asking
For Love 1997, Þrír pýramíd-
ar 1999, Gullkorn JGJ 2003,
Á langri leið 2009 og Jó-
hannG – In English 2010. Jó-
hann var framkvæmdastjóri
og einn af stofnendum Gall-
erys Lækjartorgs, síðar Lista-
miðstöðvarinnar 1980-1985.
Hann var einn af stofnendum
Samtaka alþýðutónskálda og
textahöfunda 1979 og Félags
tónskálda og textahöfunda
1983 og sat í stjórn FTT
1983-1989. Hann var upphafs-
maður Músíktilrauna 1982
ásamt Ólafi Jónssyni for-
stöðumanni Tónabæjar, rak
Tónlistarbarinn Púlsinn 1990-
1993 og var í stjórn Samtaka
um byggingu tónlistarhúss.
Jóhann var félagi í samtökum
íslenskra myndlistarmanna
og var gerður að heið-
ursfélaga FTT árið 2003.
Útför Jóhanns fer fram frá
Fríkirkjunni í dag, 25. júlí
2013, og hefst athöfnin kl. 15.
Dóttir Jóhanns
og Bergþóru Þor-
steinsdóttur, f.
17.8. 1949, er
Alma Dögg, f.
17.8. 1967. Sonur
Jóhanns og Árnýj-
ar Jóhannsdóttur,
f. 29.12. 1948, er
Ívar Jóhann, f.
9.3. 1970. Dóttir
Jóhanns og Krist-
rúnar Þóru Clau-
sen, f. 17.2. 1953, er Hall-
dóra, f. 12.6. 1970.
Sambýliskona Jóhanns til 27
ára er Halldóra Jónsdóttir, f.
11.5. 1947. Dætur hennar eru
Fríða Methúsalemsdóttir, f.
16.10. 1966 og Jóhanna
Methúsalemsdóttir, f. 26.4.
1970.
Jóhann lauk Samvinnu-
skólaprófi frá Bifröst 1965 og
nam tölvutónlist, tónfræði og
tónlistarsögu við Tónlistar-
skólann í Kópavogi 1995-
Elsku pabbi minn, það er með
mikilli sorg í hjarta sem ég kveð
þig í dag.
Ég hafði ekki mikið af þér að
segja framan af í lífi mínu, ég sá
þig samt yfirleitt alltaf á jól-
unum þegar þú birtist með
pakka og það var hátindur
jólanna að sjá þig þó það væri
aðeins í skamma stund. Ég fékk
alltaf plötur sem ég spilaði út í
eitt og söng með. Ég man sér-
staklega eftir þegar ég fékk
Furðuverk með Rut Reginalds
en þá hef ég verið 8 ára, þessi
plata var í miklu uppáhaldi og
ég kunni hvert einasta lag utan
að og var voðalega stolt af því
að pabbi minn hefði samið þessi
flottu lög.
Við fórum að vera í meira
sambandi þegar ég nálgaðist
unglingsárin og þar komst þú
sterkur inn á hárréttum tíma
þegar ég virkilega þurfti á þér
að halda, þú hafðir mikil áhrif á
að ég færi í rétta átt og hefur
síðan verið mín stoð og stytta,
sérstaklega þegar ég hef farið
yfir hinar ýmsu hindranir í líf-
inu, þá hefur verið mér mikils
virði að geta leitað til þín.
Það hefur alltaf verið svo gott
að kíkja til ykkar Halldóru í
spjall og þú áttir það oft til að
galdra fram heitt súkkulaði og
vöfflur stelpunum mínum til
mikillar ánægju, oft fékk ég líka
að heyra nýja tónlist sem þú
hafðir verið að vinna að og sýnd-
ir mér nýjar myndir sem þú
hafðir verið að mála. Óhætt er
að segja að hápunkturinn um jól
og páska hjá okkur fjölskyld-
unni var að koma til ykkar og
borða saman og spjalla um lífið
og tilveruna, við eigum eftir að
sakna þessara stunda ákaflega
mikið.
Í veikindum þínum sýndir þú
vel hvað þú varst mikill bar-
áttumaður og fórst þínar eigin
leiðir, þær sem þú trúðir að
gætu hjálpað þér að ná heilsu,
en því miður dugði það ekki til.
Þú barðist með öllum kröftum
fram á síðustu stundu. Við eydd-
um töluverðum tíma saman und-
ir það síðasta og ég fékk að
hjálpa þér með hitt og þetta,
þetta var dýrmætur tími sem ég
mun ávallt geyma í hjarta mér.
Það var ómetanlegt að eiga
þig að, yndislegi pabbi minn, ég
elska þig svo mikið og sakna
þín, þú ert og verður alltaf fyr-
irmyndin mín.
Þín dóttir,
Halldóra.
Við kveðjum elsku stjúpföður
okkar, Jóhann G. Jóhannsson,
með mikilli sorg og trega í
hjarta.
Jói eins og við kölluðum hann
alltaf var í sambúð með mömmu
síðustu 27 árin og öll þau ár var
hann dýrmætur og mikilvægur
hluti af lífi okkar systra. Við
bjuggum báðar um tíma með
mömmu og Jóa og áttum með
þeim óteljandi yndislegar stund-
ir. Eftir að við fluttum til út-
landa dvöldum við alltaf á heim-
ili þeirra þegar við komum heim
í lengri eða skemmri tíma og þá
var iðulega öllu tjaldað til og
slegið upp veislu með dýrind-
ismat og með því. Jói var svo
mikill herramaður og rausnar-
legur heim að sækja. Hann var
yndislegur við börnin okkar og
gríðarlegur húmoristi og alltaf
mikið um hlátur og gleði í kring-
um hann. Jói var alltaf til stað-
ar, studdi við bakið á okkur
systrum í lífsins ólgusjó og gaf
okkur góð ráð. Hann var alltaf
tilbúinn til að setja sig inn í okk-
ar hjartans mál og heyra okkar
hlið enda leituðum við oft til
hans eftir ráðleggingum.
Yndisleg tónlistin hans og
listsköpun hefur verið mikill
innblástur í líf okkar. Tónlistin
hans hefur verið spiluð og elsk-
uð á heimilum okkar árin öll og
verður áfram gleðigjafi okkar
eins og annarra landsmanna.
Eitt sinn var eiginmaður minn
(Jóhönnu) Paul að reyna að út-
skýra fyrir vinum okkar í
Bandaríkjunum hversu mikill
merkismaður Jói var og tók
hann þá svo snilldarvel til orða
að hann væri einskonar Paul
McCartney Íslands og því erum
við systur sammála.
Við systur vorum virkilega
nánar Jóa og gátum talað við
hann um alla hluti og treyst fyr-
ir okkar dýpstu leyndarmálum.
Hann var sannur vinur okkar og
fór mjög varlega og fallega með
hlutverk sitt sem stjúpfaðir og
metum við það mikils. Hann
reyndi aldrei að ráðskast með
okkur heldur hvatti, lagði til
lausnir og ræddi málin. Hann
hafði alltaf óbilandi trú á okkur
og því sem við tókum okkur fyr-
ir hendur og sparaði ekki hrósið.
Einnig var hann alltaf með ein-
hverjar skemmtilegar hugmynd-
ir um hvernig hægt væri að nýta
hin og þessi tækifæri í lífinu.
Hann var ljúfur, hæfileikaríkur
og gull af manni og við munum
sakna hans gríðarlega sárt.
Langt langt í fjarska
handan tíma og rúms
býr friður
líkur vatnsborði
ósnertur af gárum vindsins
þar er óskaland mitt
þangað vil ég komast.
(Jóhann G. Jóhannsson)
Ást og friður,
Fríða og Jóhanna Methúsal-
emsdætur, Paul Weil, India
Salvör, Lóla Salvör og
Jesse Þórir.
Elsku afi.
Þú samdir mörg af mínum
uppáhaldslögum og ég hef alltaf
verið mjög montin af þér.
Alltaf þegar ég fór í mat til
þín um jólin og um páskana náð-
um við að tala mikið saman og
þú ert mér mjög mikil fyrir-
mynd. Þú varst ekki bara snill-
ingur í að mála, syngja og semja
tónlist, heldur varst líka frábær
kokkur. Það hefur alltaf verið
hápunkturinn á jólunum og
páskunum að koma í mat til þín.
Þú ert viljasterkasta mann-
eskja sem ég hef kynnst, þú
varst ákveðinn í að sigra þennan
sjúkdóm og þú gafst aldrei upp.
Mér finnst rosalega erfitt að þú
sért farinn en ég er mjög þakk-
lát að hafa fengið að kveðja þig
uppi á líknardeild og segja þér
allt sem ég vildi segja þér.
Ég sakna þín sárt og ég elska
þig mjög mikið.
Þín
Íris Lea.
Þegar ég var lítil og spurð
hvort Jóhann G. væri hálfbróðir
minn, þá svaraði ég ákveðin:
Nei, hann er bróðir minn. En
þið eruð ekki með sama föð-
urnafn? Ég svaraði: hann er
bróðir minn. Í mínum huga var
ekki til neitt sem heitir hálf-
systkini.
Jóhann var góður stóri bróðir
sem annaðist mig með vænt-
umþykju, vináttu og kærleika.
Ég á honum margt að þakka.
Það var gott að tala við Jóa um
hvað sem var; hann var úrræða-
góður og með sterka réttlæt-
iskennd. Þó svo að við Jói vær-
um ekki alltaf sammála kom
hann ávallt fram við mig sem
jafningja. Að hann skyldi leita
álits hjá mér, litlu systur, um
tónlistarval á plötur sínar segir
mikið til um hvernig hann var.
Þetta hef ég reynt að hafa að
leiðarljósi í mínu starfi sem
kennari. Börn eru líka fólk.
Við vorum sex systkinin og ég
langyngst. Eiríkur var elstur,
hann lést þegar ég var tíu ára.
Hann var mikill tónlistarmaður
eins og Jói og höfðu þeir hvetj-
andi áhrif hvor á annan. Það
sama má segja um Gumma
bróður. Gummi samdi t.d. lagið
„Taktu þér tíma“ og Jói samdi
textann.
Mikið líf var á heimili for-
eldra okkar, sem var stundum
eins og lestarstöð. Sumir stopp-
uðu stutt, aðrir lengur. Það var
ekki mikið plássið en þeim mun
meira hjartarúm. Stofan var
teppalögð og á dýnum á gólfinu
sváfu tónlistarsnillingarnir. Um
hádegið mættu þeir í kjötsúpuna
hjá pabba. Mamma spilaði á
orgel og gítar. Það leið varla sá
dagur að hún settist ekki við
orgelið og söng. Öll nutum við
góðs af og oft sungum við systk-
inin með henni. Hún miðlaði til
okkar ást á tónlist en ég sé það
núna að pabbi gaf okkur kjark
og þor sem þarf til að skapa og
er hann enn að 86 ára gamall.
Jói var góður drengur og
mikill kærleikur var á milli hans
og mömmu. Pabbi var mikið á
sjó og Jói var þá hægri hönd
mömmu. Mamma gat alltaf leit-
að til hans þegar á reyndi. Ef
hún vissi ekki hvernig átti að
taka á mér á unglingsárunum
lét hún hann tala mig til. Þegar
ég fór í Kennó urðum við Jói ná-
grannar. Það var indælt að
heimsækja hann og Halldóru á
þeirra fallega heimili. Eftir að
ég fluttist til útlanda er það mér
minnisstætt þegar Jói sendi
okkur jólagjafir, hangikjöt og
grænar Orabaunir. Litla systir
þurfti að fá sinn íslenska jóla-
mat.
Þegar við Jói töluðum síðast
saman í síma spurði hann frétta
af sonum mínum, þeim Ara og
Óðni. Hann hafði orð á því hvað
honum þætti Ari líkjast Eiríki
bróður. Þá sagði ég á móti hvað
mér fyndist Óðinn líkjast honum
sjálfum þegar hann var í hljóm-
sveitinni Óðmönnum með sitt
síða hár. Það vantaði bara
skeggið.
Það er mér mjög dýrmætt í
dag að hafa náð að vera með Jóa
bróður og fjölskyldu þessa síð-
ustu daga hans. Það styrkir í
sorginni þó sorgin svíði í hjart-
að. Það er minn auður að eiga
Jóa að sem bróður. Í minning-
unni mun hann lifa sem stóri
bróðir með stórt hjarta. Kær-
leikurinn var hans stóri sjóður.
Elsku bróðir, takk fyrir allt sem
þú hefur gefið mér. Minning þín
er ljósið í lífi okkar.
Elsku Halldóra, elsku pabbi
og aðrir ástvinir, megi kærleik-
ur Jóhanns styrkja okkur öll.
Þín systir,
Katrín, Ari og Óðinn.
Jóhann Georg Jóhannsson,
náfrændi minn og mikill vinur
frá barnæsku, hefur kvatt þetta
tilverustig eftir hetjulega en erf-
iða baráttu við þann sjúkdóm
sem er einn mesti skaðvaldur
mannkynsins. Eldri bróðir Jó-
hanns, Eiríkur Sverrir, Jóhann
og ég vorum systkinabörn og ól-
umst allir upp hér sem nú er
kallaður Reykjanesbær, þeir
bræður í Ytri-Njarðvík en ég í
Keflavík. Við frændur lékum
okkur mikið saman sem krakk-
ar, enda meiri samgangur í fjöl-
dskyldum í þá daga. Vináttan
hélst alla ævi og sambandið
rofnaði aldrei þó ekki yrði það
eins náið með aldrinum og á
æskuárum. Fljótlega kom í ljós
að þeir bræður Jóhann og Eirík-
ur voru mjög músíkalskir og
ungir stofnuðu þeir hljómsveit-
ina Óðmenn ásamt frænda sín-
um Val Emilssyni og Engilbert
Jensen. Óðmenn urðu ein allra
vinsælasta hljómsveit landsins
og að öðrum ólöstuðum fór Jó-
hann þar fremstur í flokki, enda
mikill foringi. Eiríkur lést að-
eins 26 ára gamall og Valur
frændi þeirra bræðra fyrir
tveimur árum. Jóhann stofnaði
síðar Óðmenn 2 ásamt frábær-
um músíköntum, en sú hljóm-
sveit spilaði annars konar mús-
ík, stundum kennda við
hljómsveitina Cream, enda hafði
músíksmekkur Jóhanns breyst
þá. Jóhann spilaði með öðrum
hljómsveitum og sú fyrsta
þeirra, ef ég man rétt, hét
Straumar og kom frá Borgar-
nesi, en Jóhann stundaði þá nám
á Bifröst í Borgarfirði. Eftir Jó-
hann Georg Jóhannsson liggur
fjöldinn allur af þekktum og vin-
sælum lögum, og fer þar að öðr-
um ólöstuðum fremst í flokki
líklega lagið Don’t try to fool
me, en það flutti Jóhann sjálfur
og gerði geysivinsælt.
Jóhann samdi fjöldann allan
af vinsælum lögum fyrir aðra
flytjendur, lög sem margir hafa
aldrei vitað að væru eftir Jó-
hann. Má þar nefna, Glaumbæ,
Traustur vinur, Tala um þig og
lagið Kærleikur, sem mér hefur
alltaf fundist eitt mesta meist-
araverk Jóhanns. Jóhann gaf út
frábæra söngvabók með lögum
og textum og mæli ég með að
fólk nálgist hana því þar er að
finna mörg hans bestu lög.
Jóhann sneri sér að málara-
listinni og náði þar miklum og
góðum árangri, en sjá má verk
hans víða, meðal annars í mörg-
um opinberum stofnunum.
Ég læt þessi fátæklegu orð
duga um hann Jóhann frænda
minn, ég gæti minnst svo margs
en veit að margir aðrir munu
skrifa og fylla upp í hans feril.
Við Maggy, konan mín, sendum
elskulegri sambýliskonu Jó-
hanns, Halldóru, börnum hans,
barnabörnum, systkinum, öðrum
ættingjum hans og vinum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Hvíl í friði, minn kæri frændi,
Guð geymi þig um alla eilífð.
Lengi mun minning þín lifa.
Kristján Ingi Helgason.
Elsku frændi. Við hefðum
viljað hafa þig á meðal okkar
svo miklu lengur og fá notið
hæfileika þinna og atorku. Þú
varst stóri frændinn sem ég
horfði upp til sem unglingur,
varst í alvöru hljómsveit og
söngst frumsamin lög og texta.
Frá fermingaraldri fylgdumst
við Gummi bróðir þinn náið með
þér og síðar Óðmönnum stíga
sín fyrstu skref, með alls þrjá
frændur innanborðs. Síðar áttu
leiðir okkar eftir að liggja sam-
an við margvísleg tækifæri á
vettvangi tónlistarinnar. Mér er
minnisstætt þegar við hittumst í
London ungir menn og leyfðum
hvor öðrum að hlusta á glænýj-
ar upptökur. Þú hafðir þá nýlok-
ið við að hljóðblanda þitt metn-
aðarfulla Langspil og enn í dag
fæ ég ekki skilið hvers vegna
„Dońt Try To Fool Me“ er ekki
löngu orðið þekkt á alþjóðavísu.
Í byrjun níunda áratugarins
varst þú einn aðalhvatamaður að
stofnun hagsmunasamtaka laga-
og textahöfunda nýgildrar tón-
listar og vannst þar mikið og
óeigingjarnt brautryðjandastarf.
Þú varst jafnframt annar af
upphafsmönnum Músíktilrauna,
sem svo sannarlega hafa sannað
tilverurétt sinn. Á upphafsárum
mínum í tónlistinni leitaði ég
gjarnan til þín varðandi ýmis
álitamál og gekk ætíð vísari af
þeim fundum. Kæra Halldóra,
börn, barnabörn, systkini og
aðrir aðstandendur, Guð gefi
ykkur styrk og megi minningin
um Jóa fylla hjörtu ykkar gleði
og þakklæti.
Jóhann Helgason.
Eftir fyrsta veturinn minn í
leikhúsinu var ég svo blankur að
ég fór austur á firði í síld um
sumarið. Þetta var árið 1966 og
Revolver-plata Bítlanna rétt
komin út. Einn daginn þar sem
við stóðum hreistraðir upp fyrir
haus í saltinu birtist á planinu
þessi líka ofursvali gæi í marg-
litum röndóttum buxum. Það
varð smá hlé á söltun meðan
síldarstúlkurnar meðtóku þetta.
Þarna voru Óðmenn mættir til
að halda ball í samkomuhúsi
Reyðarfjarðar sem þeir og
gerðu með stæl þá um kvöldið.
Þessar buxur voru til umræðu í
matar- og kaffitímum lengi á
eftir. Það var síðan um það bil
þremur árum síðar, þegar Litla
leikfélagið fór að huga að popp-
söngleik, að eigandi þessara
frægu buxna var kallaður til og
við Jói G. kynntumst formlega.
Það var orðinn svolítið annar
bragur á Jóa, kominn með Óð-
menn II sem hann kallaði svo.
Þá var örlítið þyngra rokk á
boðstólum en hægt var að bjóða
síldarstúlkum upp á. Spilltur
heimur var boðskapurinn sem
hljómaði úr þessum hópi; „þar
sem jafnrétti og bræðralag eru
orð á hvítri örk“ eins og þar
stendur. Þessi hópvinna við
poppleikinn Óla, sem stóð yfir í
hálft ár eða meira, var ótrúlega
gefandi og skemmtileg og Jói
fór á kostum, setti jafnvel lag
við sjálfan kærleiksboðskapinn.
Þegar því ævintýri lauk héldum
við áfram vinskap og ég hannaði
fyrir hann blaðaúrklippuumslag-
ið um plöturnar tvær sem voru
það síðasta sem Óðmenn gerðu.
Við spauguðum stundum með
það, við félagarnir, að fyrst
hefðu Óðmenn gert svarthvítt
„dagblaðacover“ og síðan hefðu
minni spámenn eins og Jethro
Tull og John Lennon fylgt í
kjölfarið. Jói var að byrja að
mála á þessum árum og eins og
hans var von og vísa var ekkert
verið að tvínóna við hlutina. Við
skelltum upp fyrstu málverka-
sýningunni hans í Casa Nova
Menntaskólans, sem þá var einn
af sýningarsölum bæjarins. Það
eru margar góðar minningar frá
þessum tíma í Tjarnarbæ og á
Ljósvallagötunni þar sem Óð-
menn höfðu aðsetur á þessum
tíma. Menn fóru sinna erinda
fótgangandi á þessum árum og
Jói hafði sitt lag á því. Hann
valdi sér takt til að labba í og
við taktinn svifu svo til hans lag-
línur úr eternum. Þegar ég sá
hann tilsýndar á götu fylgdist ég
grannt með fótaburðinum og ef
ég sá að hann var mjög taktfast-
ur og Jói í þungum þönkum
lagði ég lykkju á leið mína og lét
mig hverfa, því ekki vildi ég
eyðileggja næsta „smell“ í fæð-
ingu. Mér er nær að halda að
þessi aðferð hans Jóa hafi fært
okkur tærari dægurperlur og
léttari tón því móttökuskilyrðin
eru jú best útivið. Svo tók alvara
lífsins við og ekki eins mikill
tími til að leika sér og láta sig
dreyma en ævinlega þegar við
hittumst á förnum vegi félagarn-
ir vorum við aftur komnir á flug
og farnir að plana ný pródúkt.
Þegar ég fer yfir lagalistann
hans Jóa, sem er orðinn ærið
langur, þá heyri ég víða óma frá
þessum árum friðar og blóma og
fyllist þakklæti fyrir að hafa átt
samleið með góðum dreng, þó
fátt hafi breyst og enn sé þetta
„spilltur heimur“.
Jón Þórisson.
Fallinn er frá góður vinur.
Kynni okkar Jóhanns, eða Jóa G
eins og hann var ávallt kallaður,
hófust fyrir sléttum 40 árum. Þá
vantaði mína fyrstu hljómsveit
lag til að hljóðrita. Hann tók á
móti okkur guttunum heima hjá
sér og spilaði fyrir okkur hverja
perluna eftir aðra, hógværðin
uppmáluð.
Síðar vorum við saman í
hljómsveitinni Póker og spiluð-
um fjögur kvöld í viku í Klúbbn-
um sáluga heilan vetur. Hljóm-
Jóhann Georg
Jóhannsson