Morgunblaðið - Sunnudagur - 12.01.2014, Blaðsíða 45

arsverðlaunahátíðum. Hin nýju „umræðustjórnmál“
sjálfstæðismanna og átakafælni þeirra virðast birtast
borgarbúum eins og að fulltrúar þeirra hafi dregið sig
í hlé og gæti alls ekki hagsmuna þeirra og pólitískra
sjónarmiða. Nú er rétt að taka fram að ekki er úti-
lokað að það hafi þeir gert í leyni eða í svo miklum
huggulegheitum, með hinum sérkennilegu borgaryf-
irvöldum, að það hafi aldrei gárað yfirborðið. Þrátt
fyrir að stærsti stjórnarandstöðuflokkurinn hafi „tek-
ið Stellu á þetta“ og farið í fjögurra ára orlof, þá vælir
sá sífellt, sem tekur á móti borgarstjóralaununum, yfir
árásum á sig og leyfir sér meira að segja að tala um
„einelti“ í því sambandi. Borgarstjórar í Reykjavík
hafa auðvitað flestir löngum mátt sitja undir gagnrýni
og jafnvel árásum og tekið slíku. Það á þó ekki við
þann sem settur var í stólinn sem „jók“ að hans eigin
sögn. Eini borgarstjórinn í Reykjavík, sem sætt hefur
einelti og því yfirgengilegu, er Ólafur Magnússon
læknir. Fyrir því stóðu ekki síst þeir sem stjórna borg-
inni í raun um þessar mundir. Fjölmiðlar, og eru þá fá-
ir undanskildir, tóku þátt í þeim ljóta leik.
Hvað breyttist?
Það hefur lengi þótt skipta máli hverjir hefðu mest
áhrif á stjórn borgarinnar. Dæmin sanna réttmæti
þeirra sjónarmiða og þau eru mörg. Og dæmin frá ná-
grannasveitarfélögum höfuðborgarinnar og mörgum
sveitarfélögum út á landi, bæði nær og fjær, sanna það
einnig. Þannig dæmi hafa, í gegnum tíðina, verið skýr
á Akranesi, hinum kröftugu sveitarfélögum á Snæ-
fellsnesi, á Vestfjörðum, ekki síst norðanverðum, Ak-
ureyri, Hornafirði, Vestmannaeyjum og Reykja-
nesbæ, svo nokkur dæmi séu nefnd. Á
höfuðborgarsvæðinu hafa þau verið lýsandi. Á nýliðnu
kjörtímabili mætti þannig horfa til Árborgar, þar sem
öflugur meirihluti undir forystu Eyþórs Arnalds hefur
látið til sín taka af festu en hávaðalaust. Eyþór skrifaði
mjög eftirtektarverða grein í blaðið sl. mánudag. Þar
sagði meðal annars: „Árið 2010 voru fasteignagjöld í
sveitarfélaginu Árborg hæst á landinu samkvæmt
samantekt Byggðastofnunar. Þrátt fyrir þessi háu
gjöld voru skuldir að aukast og mikið tap var á rekstr-
inum. Með samstilltu átaki hefur tekist þrennt; að
skila afgangi, lækka skuldir og lækka fasteignaskatta.
Gerð var þriggja ára áætlun fyrir árin 2012-2014 þar
sem fasteignaskattur á íbúðarhúsnæði var lækkaður
úr 0,35% í 0,275%. Þessi lækkun er fimmtungslækkun
á þremur árum. En til hvers erum við að þessu burt-
séð frá því að þetta komi heimilunum almennt vel? Í
fyrsta lagi er mikilvægt fyrir vaxtarsamfélag eins og
sveitarfélagið Árborg að vera samkeppnisfært. Lægra
húsnæðisverð hefur um árabil verið aðdráttarafl
þeirra sem hafa viljað fá stærra íbúðarhúsnæði fyrir
lægra verð en fæst á höfuðborgarsvæðinu. Með því að
lækka fasteignaskattinn og þar með fasteignagjöldin
erum við betur samkeppnishæf. Hingað kemur þá
frekar fólk sem vill búa og hefur þá frekar úr ein-
hverju að spila. Í öðru lagi eru sérstakar aðstæður í ís-
lensku samfélagi þar sem skuldsetning heimilanna er
enn of mikil. Lægri fasteignaskattar létta byrðarnar. Í
þriðja lagi er ört stækkandi hópur eldri borgara sem
kýs að búa í eigin húsnæði. Það er bæði mann-
eskjulegt og oft eina úrræðið á tímum þar sem biðlist-
ar eftir sérhönnuðu húsnæði og dvalarrýmum aukast.“
Dagur og nótt
Sláandi munur er á viðhorfum og verkum manna eins
og Eyþórs Arnalds og bæjarfulltrúa í Árborg annars
vegar og hins vegar á því sem Jóhanna, Steingrímur,
Dagur og Jón standa fyrir og hafa iðkað. Þar var
„hrunið“ (sem Steingrímur skrifar jafnan með stórum
staf) notað til að réttlæta sífelldar og endalausar atlög-
ur að kjörum fólksins í landinu. „Það varð hér Hrun“
hrópaði Steingrímur við öll þau tækifæri og þau voru
mörg. En réttu viðbrögðin voru auðvitað gagnstæðan
við allt það sem þau Jóhanna, Dagur og Steingrímur
stóðu fyrir. Það skynjuðu kjósendur landsins og þess
vegna fengu flokkar þessa fólks verstu útreið sem sést
hefur í íslenskum stjórnmálum fyrr og síðar.
Eyþór Arnalds hefur tilkynnt að hann gefi ekki kost
á sér í bæjarstjórnarkosningum í vor. Það er skaði.
Raunar gætu sjálfstæðismenn í Reykjavík heldur bet-
ur grætt á því að fá mann eins og Eyþór Arnalds í for-
ystuhlutverk þar. Það hefur áður komið fyrir að
áhugasamir hafi snúið sér að borgarstjórnarmálum í
Reykjavík eftir að hafa haft viðkomu um hríð á Sel-
fossi. Þess konar fólk studdu á sínum tíma yfir 60%
reykvískra kjósenda í kosningum og það eftir 8 ára
reynslu af þeim.
Morgunblaðið/Golli
* Þrátt fyrir að stærsti stjórn-arandstöðuflokkurinn hafi„tekið Stellu á þetta“ og farið í
fjögurra ára orlof, þá vælir sá sí-
fellt, sem tekur á móti borgar-
stjóralaununum, yfir árásum á
sig og leyfir sér meira að segja að
tala um „einelti“ í því sambandi.
Borgarstjórar í Reykjavík hafa
auðvitað flestir löngum mátt sitja
undir gagnrýni og jafnvel árásum
og tekið slíku.
12.1. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 45