Morgunblaðið - Sunnudagur - 12.01.2014, Blaðsíða 46

Viðtal
46 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12.1. 2014
búðarfólki með einhverju svona, en ég passa
mig á því að vera ekki tilgerðarlegur. Ég
skil það ósköp vel að fólki hugsi bara: „Æ,
byrjar hann nú að grínast. Þú þarft ekkert
að láta svona, ég veit alveg hver þú ert.“ Ég
reyni því að vera venjulegur dagsdaglega en
þetta eru ákveðin köst sem maður tekur með
þeim sem maður þekkir og það er voðalega
gaman. En brandararnir eru sjaldnast þaul-
hannaðir fyrirfram. Ég gæti farið með allt
uppistandið mitt í þessu viðtali og þú myndir
ekki fatta að það væri uppistand.“
Skrifstofufólk skilur mig best
Skilja allir Þorstein Guðmundsson?
„Mér skilst ekki! Ég er alltaf jafnundrandi
á því. Svo er líka fyndið hvað fólk, og ekki
bara grínistar, hefur skekkta sjálfsmynd.
Maður heldur að maður sé eitthvað í augum
annarra en svo kemst maður að því í mjög
stuttum samræðum að fólk hefur allt aðrar
hugmyndir. Sumir líta á mig sem bjána og
aðrir telja mig alvarlegan leikara. En ég hef
aldrei haft áhuga á því að byggja upp ein-
hverja sérstaka ímynd fyrir mig sem per-
sónu. Það eru sumir sem hafa áhuga á því að
byggja upp slíka ímynd og nota sjálfan sig
sem tæki.
Ég get nefnt sem dæmi Jón Gnarr. Hans
tæki er í raun líka hans ímynd. Hver er
hann núna? Hvaða týpa er hann núna? Í
hvernig fötum er hann og er hann trúaður
eða ekki trúaður? Þetta er skemmtilegt en
bara ekki mín leið. Ég er bara ekkert að
pæla í þessu – ég er bara að pæla í efninu
mínu og samstarfsfólki. En þegar ég fer að
skemmta er þarna ákveðinn hópur sem skil-
ur mig betur held ég; almennt er það skrif-
stofufólk og fólk sem vinnur með höndunum
E
inn vinsælasti grínisti og uppi-
standari þjóðarinnar, Þorsteinn
Guðmundsson, tekst á við nýtt
hlutverk á árinu framundan sem
ritstjóri mánaðarlegs tímarits.
Tímaritið sem hann stýrir er framtak hans
og eiginkonu hans, Elísabetar Önnu Jóns-
dóttur. Blaðið heitir Glott og yfirskrift fyrsta
tölublaðsins er: „Bull er framtíðin“. Það ligg-
ur beint við að spyrja: Vantar bull á fjöl-
miðlamarkaðinn?
„Já, en það reyndar vantar meira bull í líf-
ið almennt og það vantar bull í fólk. Ég var
einmitt að hugsa um það á leiðinni hingað.
„Bull er framtíðin“ er setning frá stórvini
mínum Höskuldi Harra Gylfasyni myndlist-
armanni sem hannaði blaðið. Ég náði þessu
ekki strax hjá honum; hvaða rugl þetta var
eiginlega í honum. En í raun og veru er bull
vanmetið. Það er svo frelsandi.
Sjáðu til dæmis bara fólk í sértrúarsöfn-
uðum sem talar tungum. Á eftir þakkar það
guði og hrópar: „Já! Andinn kom yfir mig!
Mér líður svo vel.“ En þetta fólk var einfald-
lega bara að prófa hvernig það er að bulla í
nokkrar mínútur. Og hvað er betra, ef fólki
líður eitthvað illa, en að fíflast með vini
þangað til þið farið í hláturskast og tárin
leka niður kinnarnar. Margir halda því fram
að húmor sé hollur og af hinu góða. Ég er á
því að bullið sé enn betra,“ segir Þorsteinn.
Heldurðu að þetta sé það skrýtnasta sem
þú hefur gert – að gefa út tímarit tileinkað
bulli?
„Langt frá því. Ég get lofað því að þetta
er ekki það skrýtnasta. Ég hef verið rekinn
út úr húsdýragarðinum nakinn í tóga þar
sem ég var tekinn með vídeóvél í svínastí-
unni og var þá orðinn þrítugur þannig að …
nei. Á ferli mínum er líka að finna margt
flopp og skelfilegt. En ég heyrði einhvern
tímann skilgreininguna á því hver væri mun-
urinn á góðum leikara og frábærum leikara
og það er svo fallegt. Hún er sú að góður
leikari er alltaf góður. Frábær leikari er
stundum frábær en stundum líka hræðilega
lélegur. Eins og ég segi: „No guts, no
glory.“ Fólk á að leyfa sér að standa og
falla. Það er ekki hundrað í hættunni.“
Ritstýrði með mennta-
málaráðherra
Er ekki ágætt þá að Þorsteinn reifi það að-
eins hverjir séu góðir grínistar á Íslandi –
hverjir eru fyndnir bullarar sem þora fyrir
utan vini hans?
„Það eru náttúrlega til þekktir grínistar
sem eru ekki grínistar. Til dæmis margir
stjórnmálamenn. Davíð Oddsson var hrika-
lega skemmtilegur með Útvarp Matthildi –
ef hann hættir á Morgunblaðinu væri ég til í
að vera með útvarpsþátt með honum. Einnig
Össur Skarphéðinsson og það er til fullt af
skemmtilegu fólki sem kann þetta. Það er
einnig fólk þarna sem hefur öðlast ákveðinn
þroska og sjálfstraust sem listamenn og má
þar nefna Bubba Morthens. Ég er mjög oft
ósammála honum en mér finnst alltaf svo
gott að heyra í honum því ég veit að hann er
samkvæmur sjálfur sér. Hann leyfir sér líka
að segja það sem honum býr í brjósti og er
ekkert að reyna að vera einhver hetja. Hann
þarf þess ekki, hann er búinn að ganga í
gegnum svo margt. Hann er ekkert að spá í
það hvort það sé baunað á hann og með því
að vera ekki of upptekinn af því kemur þetta
frelsi sem er svo gott.“
Glott er fyrsta blaðið sem Þorsteinn rit-
stýrir. Ef frá er talið skólablað sem hann og
menntamálaráðherra komu að.
„Ég held að ég hafi farið að bulla í
menntaskóla. Ég hafði verið í hálfgerðri
klemmu í gagnfræðaskóla sem unglingur og
var svolítið úti í horni. Mitt eina framtak á
þessum árum var að stofna skákklúbb með
vini mínum og sækja um styrk til að kaupa
skákklukkur. Vinur minn í þessu var Aðal-
steinn Leifsson sem síðar stjórnaði fjármála-
eftirlitinu. Í menntaskóla eignaðist ég marga
nýja vini og fór að njóta mín meira. Þá gaf
ég meðal annars út blað, ljósritað bekkjar-
blað í 23 eintökum. Við vorum þrír sem
teiknuðum í þetta og skrifuðum; ég, Jóhann
Þórir Jóhannsson tölvunarfræðingur og Ill-
ugi Gunnarsson menntamálaráðherra. Við
bulluðum þarna saman og höfðum ofsalega
gaman af þessum mínífjölmiðli. Þarna held
ég að ákveðin þrá hafi kviknað og ég fann að
ég naut mín í gegnum þetta og fékk útrás.“
Uppgjöfin opnaði dyr
Það var síður en svo að Þorsteinn tæki þessa
þrá og þróaði hana með sér í Leiklistarskóla
Íslands. Þvert á móti.
„Ég fór að reyna að verða mjög alvar-
legur. Allt varð erfitt og þungt. Ég útskrif-
aðist og varð þunglyndur yfir því að enginn
skyldi hringja í mig og svo gafst ég upp á
því að vera leikari og þá allt í einu opnuðust
dyrnar.“ Flestir þekkja söguna af því hvern-
ig Þorsteinn kom sér endanlega á kortið.
Fóstbræður voru byrjunin og í framhaldinu
fleiri sjónvarpsþættir, kvikmyndaleikur,
bókaskrif, útvarpsþættir og í fjölda ára hefur
Þorsteinn farið með vinsæla fyrirlestra inn í
öll helstu fyrirtæki landsins en ráðningarfyr-
irtækið Talent hefur í þrjú ár séð um að
bóka öll verkefni fyrir hann. Hann segir það
hafa breytt lífi sínu að geta haft gott fólk í
að sinna því og hann einbeiti sér að listinni.
Fyrir utan að vera fyndinn hefur Þor-
steinn sérstakan, blátt áfram og persónu-
legan stíl þannig að erfitt er að gera sér
grein fyrir því að hann er í raun og veru að
flytja uppistand. Svona þangað til hann segir
að hann hafi verið utanlegsfóstur og móðir
hans hafi verið látin hósta honum upp á
öskubakka á Héraðssjúkrahúsinu á Blöndu-
ósi. Og hann sé á engan hátt öðruvísi en
önnur börn fyrir utan eyrugga á mjöðmum
sem enn megi sjá móta fyrir í rigningar-
veðri. Eitthvað hlýtur Þorsteinn að vera
öðruvísi í sínu daglega lífi. Hann jánkar því
að hann sé ekki alltaf svona. Fólk á næsta
götuhorni verði sjaldan fyrir honum í þess-
um ham.
„Já, sko ég geri þetta nú ekki þegar ég
hitti ókunnuga. Einstaka sinnum stríði ég
– er í verklegri vinnu – og það er í góðu
lagi. Inn á milli er fólk sem setur sig í
ákveðnar stellingar og finnst ég kannski of
flippaður … eða ekki. Þorsteinn verður
hugsi. „Ég held ég sé kannski ekki alveg bú-
inn að móta þessa kenningu.“
Þorsteinn segir að í öllum hans verkefnum
sé eiginkona hans, Elísabet Anna, ráðgjafi
hans og hann beri allt undir hana. Vinnuferl-
ið við tímaritið er enn í þróun en þau hjón
ákváðu að skipta verkefnunum þannig á milli
sín að Elísabet Anna væri í sambandi við
dreifingaraðila og sæi um ýmislegt er snýr
að sjálfri útgáfunni og Þorsteinn er í sam-
bandi við auglýsendur og ritstýrir blaðinu.
Elísabet er utan þess með fleiri járn í eld-
inum, er á þriðja ári í lögfræði í Háskóla Ís-
lands og í hlutastarfi hjá Vinnumálastofnun.
Hvernig leggst það í Elísabetu Önnu að fara
út í tímaritaútgáfu?
„Það leggst mjög vel í mig. Það er alltaf
gaman að prófa eitthvað nýtt og demba sér í
djúpu laugina. Mestöll vinnan við blaðið hef-
ur hingað til verið í höndum Steina og vina
okkar sem einnig koma að því, skrifa og
Dagur Gunnarsson sá um allar myndatökur
fyrir blaðið. Auk þess sem ég sé núna um að
dreifa því verð ég auðvitað sjálfskipaður
álitsgjafi. Ég hef enga trú á öðru en þetta
verði bara virkilega skemmtilegt. Við hjónin
eigum afskaplega auðvelt með að vinna sam-
an.“
Fór úr hárgreiðslu í lögfræði
Elísabet Anna er Hafnfirðingur, með hafn-
firskt hjarta sem slær hraðar þegar hún
heyrir Hafnfirðingabrandara, þrátt fyrir
margra ára búsetu í miðbæ Reykjavíkur.
Svo hratt að þegar hún var yngri smíðaði
Væri hræðilegt
að hafa ekki
sama húmor
ÞORSTEINN GUÐMUNDSSON GRÍNISTI SEGIR AÐ EIGINKONA HANS,
ELÍSABET ANNA JÓNSDÓTTIR LÖGFRÆÐINEMI, SÉ HANN HELSTI
RÁÐGJAFI Í ÖLLU ÞVÍ SEM HANN TEKUR SÉR FYRIR HENDUR.
ÞAU HJÓNIN GEFA NÚ ÚT NÝTT TÍMARIT.
Júlía Margrét Alexandersdóttir julia@mbl.is