Morgunblaðið - Sunnudagur - 12.01.2014, Blaðsíða 50

50 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12.1. 2014
Viðtal
Í
upphafi árs er Hannes Óli Ágústs-
son leikari jafnan frægastur fyrir
að túlka Sigmund Davíð Gunn-
laugsson í áramótaskaupinu. Fyrir
því er orðin fernra áramóta hefð.
Hannesi tókst svo vel upp í þetta skipti
að tæplega tveggja ára dóttir forsætisráð-
herra tilkynnti, þar sem fjölskyldan sat
saman og horfði á Skaupið og Hannes
var á skjánum, að hún vildi fá ís eins og
pabbi. Leikarinn tekur undir með blaða-
manni að sennilega sé ekki hægt að fá
meira hól fyrir vinnuna en að barn þekki
ekki muninn á föður sínum og þeim sem
hermir eftir honum...
Hannes hefur nú lagt Sigmund til hlið-
ar um stundarsakir og einbeitir sér að
Jóni, karlinum í Gullna hliðinu sem frum-
sýnt verður eftir tæpa viku hjá Leikfélagi
Akureyrar. Við höfðum mælt okkur mót í
gamla Samkomuhúsinu en sannarlega ekki
einir, því við borðsendann sitja þau Vil-
borg grasakona, Lykla-Pétur, mamma
kerlingar Jóns, Helga vinkona hennar,
sýslumaðurinn, böðull og hjákona Jóns,
hvorki meira né minna. Hópurinn er þó
ekki eins fyrirferðarmikil og ætla mætti
því fulltrúi hans er Aðalbjörg Þóra Árna-
dóttir, leikkona. Hún túlkar allar þessar
persónur í Gullna hliðinu.
Hringt daginn eftir kosningar
„Mér finnst þeir samt ekkert líkir!“ segir
Aðalbjörg þegar áramótaskaupið ber á
góma. Og mark er á takandi því hún er
sambýliskona Hannesar til nokkurra ára.
„En Hannes gerir þetta mjög vel; hann
stúderaði Sigmund lengi og útkoman kom
mér skemmtilega á óvart.“
Hannes útskrifaðist sem leikari um
svipað leyti og Sigmundur Davíð kom
fram á hið pólitíska svið og birtist í gervi
hans strax í fyrsta skaupinu eftir það.
„Ungur og atvinnulaus leikari fékk starfs-
tilboð og tók því auðvitað. Einhverjir
höfðu nefnt við mig þennan möguleika, ég
leit eiginlega á það sem djók fyrst en
daginn eftir síðustu kosningar var hringt
í mig og ég beðinn um að leika í út-
varpsauglýsingu,“ segir Hannes. „Það
fyrsta sem ég heyrði svo eftir að Sig-
mundur varð forsætisráðherra var: það
verður nóg að gera hjá þér á næstunni.
Ég hef aldrei gefið mig út fyrir að vera
eftirherma eða kómíker en þetta er
skemmtilegt viðbót.“
Aðalbjörg Þóra hefur fengist við leiklist
frá blautu barnsbeini og fetar í fótspor
föður síns, Árna Péturs Guðjónssonar og
bróður hans, Kjartans. „Ég var alltaf að
gera leikrit þegar ég var barn. Það kom
smá tímabil sem ég ætlaði að verða for-
seti Sameinuðu þjóðanna en annars var
það bara leikhúsið. Ég var í leikhópi í
Kramhúsinu þegar ég var lítil, það var
æðislegt og margir úr hópnum vinna að
listum í dag. Mér fannst ekkert eins
skemmtilegt.“
Hannes segist líka hafa viljað verða
leikari frá því hann var pínulítill en hann
var þó í allt annarri stöðu en Aðalbjörg.
„Það var ekki mikil leiklist í kringum mig
sem barn í Seljahverfi. Engin leiklist í
skólanum og ég fór mjög leynt með
áhugann; það var ekki fyrr en 12 eða 13
ára sem ég sótti námskeið úti í bæ og í
menntaskóla fór ég á fullt í þetta. Ég
ætlaði mér í leiklist í Listaháskólanum og
sótti um þegar ég útskrifaðist úr
menntó.“
Svo skemmtilega vill til að Aðalbjörg
og Hannes sóttu um á sama tíma, hún
komst inn en hann ekki.
„Ég fór þá í bókmenntafræði í Háskóla
Íslands, sótti aftur um í leiklist árið eftir
en komst heldur ekki að,“ segir hann.
„Var kominn í mastersnám í bókmennta-
fræðinni þegar ég ákvað að kýla á það
einu sinni enn; hafði þá leikið töluvert í
Stúdentaleikhúsinu, og komst loks inn í
skólann. Það var árið 2005, sama ár og
Aðalbjörg útskrifaðist“
Þau voru sem sagt aldrei saman í skól-
anum. Aðalbjörg kynntist því bókmenna-
fræðinema en ekki leikara.
„Við áttum sameiginlega vini og vorum
stundum í sömu partíum. Vinkona mín
var skotin í honum og ég talaði oft um
að Hannes þyrfti að ná sér í góða konu.
Þá hugsuðu strax einhverjir: já, þig, en
enginn sagði það upphátt. Ég frétti það
ekki fyrr en seinna!“
Þau byrjuðu saman 2008, síðasta vetur
hans í skólanum en þá vann hún í Borg-
arleikhúsinu. „Ég gerði mitt besta til að
styðja ungan leiklistarnema; gerði í því að
hrósa honum.“
Hannes kann ekki almennilega að skýra
leiklistaráhugann. „Ég var ekki í því að
setja upp leikrit sem barn en hafði samt
alltaf áhuga á að komast í karakter og
leika hlutverk í sögum. Ég skrifaði smá-
sögur og ljóð og tók upp stuttmyndir
með félögunum en leiklistin var samt allt-
af ofaná. Ég veit ekki hvers vegna, en ég
beið eftir því að fara í menntaskóla til að
komast í leikfélag. Systir mín hafði starf-
að aðeins í leikfélagi FB og mér fannst
það rosalega spennandi.“
Hann lærði að lesa þriggja eða fjögurra
ára og hefur síðan haft óslökkvandi áhuga
á leiklist, bókmenntum, kvikmyndum og
tónlist. „Ég les mikið, horfi mikið á bíó
og er forfallinn tónlistarlúði og alfræðibók
um músík. Ég er algjör menningarsuga
og hef ekki haft áhuga á mörgu öðru en
listum, nema Manchester United.“
Hannes segist horfa á leiki með þessu
fræga enska fótboltaliði þegar möguleiki
gefst. „Ég er ekki forfallinn, veit ekki um
leikmannaskipti í neðri deildunum eins og
sumir en hef rosalega gaman af að horfa
á fótbolta. Það er fullkomin afþreying því
maður getur algjörlega tapað sér án þess
að þurfa beint að hugsa um það sem er
um að vera. Svo er líka gaman að hitta
félagana og fá sér bjór...“
Aðalheiður horfir ekki á fótbolta en
henni þykir hins vegar mjög gaman að
spila þá fallegu íþrótt. „Ég spila hins-
vegar blak. Gerði það fyrst þegar ég var
lítil, byrjaði aftur fyrir nokkrum árum og
þegar ég flutti norður var ég ákveðin að
finna mér lið, það er góð leið til að
kynnast fullt af konum. Í Reykjavík hitti
maður mest leikara og annað listafólk en
það er ofboðslega hollt og gott að um-
gangast alls konar annar fólk, heyra hvað
það er að fást við og hvernig því gengur
í vinnunni.“
Hún segir ofboðslega gaman í blakinu.
„Ég er svo heppin að vera í liði með
konum sem eru fyrrverandi Íslandsmeist-
arar með KA og miklir töffarar. Ég er
nánast nýliði og læri mikið af þeim. Það
er skemmtilegra í boltanum en leikhúsinu
að því leyti að það sjá allir hvenær er
skorað. Fólk klappar oft í leikhúsi en
maður veit samt aldrei nákvæmlega hvað
því finnst og gagnrýni er misjöfn. Í blak-
inu fá menn hins vegar annað hvort stig
eða ekki. Einfalt!“
Leyndur draumur
Parið tók sig upp og flutti úr höfuðborg-
inni til Akureyrar sumarið 2012. „Ragn-
heiður [Skúladóttir, þá verðandi listrænn
stjórnandi LA og nú leikhússtjóri] hafði
samband við mig og spurði hvort ég gæti
hugsað mér að fara norður og hvað ég
héldi með Hannes. Ragnheiður var deild-
arforseti leiklistardeildar Listaháskóla þeg-
ar ég var þar og ég hafði unnið með
henni í sjálfstæðu verkefni. Ragnheiður er
einfaldlega þannig að ekki er hægt að
segja nei við hana. Ég sagði því auðvitað
já!“
Hannes segist alltaf til í að stökkva á
breytingar. „Ragnheiður er framsýn og
framsækin og hefur mjög gott og næmt
auga fyrir leiklist,“ segir hann og er afar
sáttur.
Aðalbjörg segir þau hafa verið komin
með nóg af Reykjavík í bili. Bæði eiga
rætur fyrir austan; Hannes á Borgarfirði
eystri, hún í Þingeyjarsýslum, m.a. á Mel-
rakkasléttu og frænkur hennar búa í höf-
uðstað Norðurlands. „Mér hefur alltaf
þótt æðislegt að koma til Akureyrar en
vildi reyndar oft halda fljótt áfram aust-
ur.“
Hannes botnar: „Ég átti mér alltaf
Margt illt
í góðu og
gott í illu
LEIKARAPARIÐ HANNES ÓLI ÁGÚSTSSON OG AÐALBJÖRG ÞÓRA ÁRNA-
DÓTTIR STARFA HJÁ LEIKFÉLAGI AKUREYRAR ANNAÐ ÁRIÐ Í RÖÐ OG
SEGJAST KUNNA FRÁBÆRLEGA VIÐ SIG FYRIR NORÐAN, FJARRI SKARKALA
BORGARINNAR. HANNES SLÆR REGLULEGA Í GEGN UM ÁRAMÓT SEM
SIGMUNDUR DAVÍÐ GUNNLAUGSSON Í ÁRAMÓTASKAUPINU EN NÚ Á
HIÐ GULLNA HLIÐ DAVÍÐS FRÁ FAGRASKÓGI HUG ÞEIRRA ALLAN.
Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is