Morgunblaðið - 06.08.2014, Side 21

Elín Kristín
Gunnarsdóttir
✝ Elín KristínGunnarsdóttir
fæddist í Reykjavík
21. júní 1956. Hún
lést 23. júlí 2014.
Foreldrar henn-
ar eru Theódóra
Ólafsdóttir, f. 14.
febrúar 1929, og
Gunnar Matthías-
son, f. 28 október
1925, d. 30. nóv-
ember 2008. Systir
Elínar er Ingibjörg Þóra Gunn-
arsdóttir, f. 1. október 1949.
Hennar dóttir er Dóra Björk
Guðjónsdóttir, f.
1985.
Elín gekk í Mela-
skóla og Hagaskóla
og lauk þaðan
gagnfræðaprófi.
Gekk síðan í Verzl-
unarskóla Íslands
og varð þaðan stúd-
ent 1976. Hún starf-
aði lengst af hjá
Hvíta húsinu aug-
lýsingastofu.
Elín verður jarðsungin frá
Neskirkju í dag, 6. ágúst 2014,
og hefst athöfnin kl. 13.
Það er til rúmlega hálfrar ald-
ar gömul ljósmynd af Ellu Stínu
sitjandi á útitröppunum hjá afa
og ömmu á Grenimel, í sunnu-
dagsstássi, rauðköflóttum kjól og
blárri gollu. Hún horfir beint í
myndavélina með kankvísum
spurnarsvip og það vottar fyrir
brosi í munnvikunum. Þessum
sama svip gat brugðið fyrir á
andliti hennar öllum þessum ára-
tugum síðar, ef maður hitti hana
á förnum vegi. Hún skoðaði til-
veruna af íhygli sem ekki er öll-
um gefin, hafði ekki endilega
mörg orð um hana, en var
óhrædd við að taka sér stöðu og
fylgja þar eftir sem henni þótti
þurfa.
Þau eldri okkar systkinanna
muna Ellu Stínu fyrst og fremst
sem barn á góðum stundum á
Mýrargötunni, Grenimelnum eða
annars staðar þar sem stórfjöl-
skyldan kom saman. Í minning-
unni var hún alltaf glöð og þurfti
einstaklega lítið til að gera hana
ánægða. Samverustundirnar á
fullorðinsárum urðu hins vegar
stopulli, nema hjá yngsta bróð-
urnum í okkar hópi, sem naut
þeirra forréttinda að eiga með
henni margar ferðir í Bása, að
vetri jafnt sem sumri. Hann og
börn hans minnast hennar nú
með sérstöku þakklæti. Á ferða-
lögum vildi Ella Stína hafa hlut-
ina eftir sínu höfði og fór ekki
alltaf sömu leiðir og samferða-
fólk. Hátíðarmáltíðir voru
snæddar við dúkað borð og
sparistell í Básum jafnt sem
heima við og ekkert slegið af í
matreiðslu eða öðrum undirbún-
ingi. Farangurinn var enda oft
töluvert meiri en hjá öðrum og í
tjaldútilegum þurfti hún jafnan
sérstakt birgðatjald, auk svefn-
tjalds. Ella Stína var ekki allra,
en ef hún taldi þig til vina var
fátt sem hún ekki var tilbúin að
gera fyrir þig. Á glöðum stund-
um var ómögulegt annað en að
gleðjast með henni, því glaðværð
hennar var bráðsmitandi. Hún
var góður ferðafélagi og til í
göngur og annað útileguslark ef
svo vildi verkast, þótt hún væri
ef til vill meira fyrir þægindin á
áfangastað.
Minningin um Ellu Stínu er
björt.
Guðmundur Björn og
systkini.
Langar nætur, ljósa kalda daga
hef ég leitað, það er mannsins saga.
Fundið aðeins óma gleymdra laga
en ekkert svar, ekkert svar.
Ég hef efast, þegar einn ég reika,
er þá lífið aðeins hismið veika?
Hlusta á vindinn í visnu sefi leika,
en ekkert svar, ekkert svar.
Ég vænti svara, vildi þekkja leiðir.
Vita skil á því sem ferðir greiðir.
Þrá lífið en ekki orð sem deyðir.
en ekkert svar, ekkert svar.
(Jónas Friðrik)
Þetta lag höfum við vinir og
ferðafélagar Ellu Stínu sungið
oftar en tölu verður á komið. Oft-
ast í Básum um bjarta sumar-
nótt. Ella Stína söng hæst enda
var þetta eitt af hennar uppá-
halds og söngbókin okkar sem
var gefin út 1997 heitir Dúrí.
Fyrir tæpum tuttugu árum
myndaðist hópur fólks sem fór
gjarnan í Bása um áramót og
Jónsmessu. Það má segja að
söngur hafi dregið fólkið saman
og þar fór Ella Stína fremst í
flokki, hún kunni alla texta! Í
áramótaferðum fór Ella Stína
ekki fram hjá neinum, sat
löngum stundum fyrir utan skála
í sérsniðnu hásæti (í skafli) sem
Gummi frændi hennar útbjó fyr-
ir hana.
Það var gaman að ferðast með
Ellu Stínu, hún var mjög skipu-
lögð, alltaf með tvö tjöld, annað,
það minna var sofí-tjald og hitt
var birgðatjald. Lengi vel fylgdi
henni líka skjóða, stór taska sem
einhvern tímann var hvít og
nefndist Mary Poppins, það var
allt í henni, tannstönglar, plást-
ur, nál og tvinni, pipar og salt, já
allt þetta litla sem við hin gleym-
um stundum að taka með okkur í
útilegu.
Ella Stína vakti yfirleitt lengst
og vaknaði fyrst, við drógumst
eitt af öðru inn í tjöldin okkar og
sofnuðum út frá söng eða spjalli
Ellu Stínu við nærstadda. Þegar
við vöknuðum var Ella Stína klár
með kaffið og oftar en ekki smá
samantekt af atburðum nætur-
innar.
Árin liðu og hópurinn okkar
þétti raðirnar, kannaði nýjar
slóðir, héldum reglulega í
„brunch“ og skipulögðum næstu
ferðir. Ella Stína hélt þó ekki
brunch, hún sá um jólaboðið og
það var glæsilegt hlaðborð, allt-
af! Pakkaleikur og málshátta-
kökur voru fastur liður á dag-
skránni. Dýrmætar minningar
sem við þökkum fyrir í dag.
Fyrir fjórum árum eyddum
við verslunarmannahelginni á
Flankastöðum, ættaróðali Ellu
Stínu rétt utan við Sandgerði,
dásamleg helgi en síðasta útileg-
an sem Ella Stína fór í með okk-
ur. Heilsu Ellu Stínu var byrjað
að hraka en ekkert okkar óraði
fyrir í hvað stefndi.
Þegar Ella Stína varð fertug
var þeim áfanga fagnað um Jóns-
messu í Básum. Flötin var tekin
frá og þegar Ella Stína mætti á
svæðið með rútunni fylgdu henni
samtals 40 pinklar. Í afmælinu
voru henni færðir forláta gúmmí-
skór sem skósmiðurinn á Dun-
haga hafði sérsniðið sólana á.
Undan vinstra fæti markaði fót-
spor hennar Ella Stína og sá
hægri var hér. Já svo sannarlega
markaðir þú spor í tilveru okkar,
við þökkum samfylgdina, trausta
og góða vináttu um leið og við
sendum aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Ferðahópurinn Sullarar,
Anna Huld, Anna
Lára og Bjarni,
Anna Sigga, Bryndís
og Rúnar, Dísa og
Unnsteinn, Elsa og
Bjarni, Harpa,
Heimir og Jóhanna,
Sigurrós og Ingvar.
Sem betur fer tökum við fæst
eftir því í dagsins önn hvað tím-
inn líður hratt. Það er betra fyrir
heill og hamingju að vera ekki ei-
líflega að velta því fyrir sér að líf-
ið líður bara í eina átt, að enda-
lokum þess. Samt erum við
reglulega minnt harkalega á
hverfulleikann þegar einhver ná-
kominn fer, sérstaklega þegar
um er að ræða ótímabært andlát.
Samstarfsmaður okkar í yfir
30 ár, Elín Kristín Gunnarsdótt-
ir, er fallin frá langt um aldur
fram.Það fór ekki framhjá okkur
vinnufélögum hennar síðastliðin
tvö ár að hún var mikið veik, þótt
endanleg sjúkdómsgreining lægi
ekki fyrir fyrr en í síðastliðnum
desember. Ella lét ekki deigan
síga í baráttunni við krabba-
meinið og gekk til starfa sinna
miklu lengur en stætt var. Það
var henni líkt.Hún tókst á við
veikindin eins og öll sín verkefni,
af elju og krafti, staðráðin í ljúka
því fullkláruðu, þrátt fyrir að
vonin um bata væri nánast engin.
Ella hóf störf hjá Hvíta húsinu
auglýsingastofu árið 1982. Hún
gegndi ýmsum störfum tengdum
bókhaldi og fleiru í upphafi, en
setning á texta var hennar aðall
fram til þess tíma að setningin
fór inn í tölvurnar. Hún var hör-
kufljótur og nákvæmur setjari,
góð íslenskumanneskja og lið-
tækur prófarkalesari, nokkuð
sem fáum er gefið. Því kom eng-
um á óvart hve góðum tökum
hún náði á spænsku, en hana tal-
aði hún reiprennandi. Síðustu tvo
áratugina hefur starfssvið henn-
ar verið launa- og verkbókhald,
ásamt með allri reikningsútskrift
fyrirtækisins.
Ella var ætíð boðin og búin til
starfa þegar mikið lá við, hvort
heldur var að kvöldi eða um
helgi. Hún lagaði sín sumarfrí að
þörfum fyrirtækisins og var allt-
af mætt fyrst, yfirleitt ekki
seinna en um hálf átta. Nú mætir
ekki lengur kaffiilmur Ellu þeim
er árla koma til starfa.
Hvíta húsið og starfsfólk þess
þakkar Ellu órofa tryggð og trú-
mennsku í yfir þrjá áratugi og
sendir móður hennar og systur
innilegar samúðarkveðjur. Bless-
uð sé minning Ellu okkar.
Halldór Guðmundsson,
Kristinn R. Árnason og
Ingveldur Finnsdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Frá Ingu Þóru systur.
Gæti ég bara dansað við þig
dúfan mín á torginu
dansað við þig daginn langan
dansað úr þér sorgina
draumabarnið smáa
gæti ég bara huggað þig
og hrakið kvíðann burt
gefið þér lífið
sem lifnaði forðum
með lýsandi orðum
gæti ég bara snert þig
snaróðum orðum
og ljóðum sem lækna
gæti ég bara gefið þér
ljóðin sem lækna
(Ingibjörg Haraldsdóttir)
Ingibjörg Þóra
Gunnarsdóttir.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. ÁGÚST 2014
✝ Kristján Jóns-son fæddist á
Akureyri 10. ágúst
1928. Hann lést á
Landakoti 23. júlí
2014.
Foreldrar hans
voru Laufey Jóns-
dóttir og Jón Krist-
jánsson, versl-
unarmaður.
Kristján var 7. í röð
8 systkina. Þann 14.
mars 1954 gekk hann í hjóna-
band með Ester Sighvatsdóttur
frá Ragnheiðarstöðum, fæddri
30. maí 1931, dáinni 15. nóv-
ember 1987. Þau eignuðust 4
og Georgs Braga Einarssonar
eru Ester og Hjalti. Síðastliðin
22 ár hefur Kristján verið í sam-
búð með Erlu Jónsdóttur frá
Reykjavík. Börn hennar eru Ólöf
Bára, Jóhannes og Sæunn.
Kristján var starfsmaður
Rannsóknarstofnunar bygging-
ariðnaðarins til margra ára.
Kristján hafði mikinn áhuga á
félagsstörfum ýmiss konar.
Hann var meðlimur í Góðtempl-
arareglunni, Reglu Must-
erisriddara og einnig var hann
heitur framsóknarmaður. Mörg-
um sumrum eyddi hann í Galta-
læk við ýmis störf í þágu stúk-
unnar við uppbyggingu
svæðisins.
Útför Kristjáns fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 6. ágúst
2014, kl. 13.
börn. 1) Jón. Hann
kvæntist Ingibjörgu
Hjaltadóttur en þau
slitu samvistum.
Börn þeirra eru
Laufey, Kristján og
Salóme Ósk. 2) Sig-
hvatur, kvæntur
Ingigerði Sig-
mundsdóttur. Börn
þeirra eru, Ester,
Bryndís og Dagný
Lóa, og barnabörn
Brynhildur Eva, Karen og Ró-
bert Árni. 3) Helgi, kvæntur
Eddu Guðmundsdóttur. Börn
þeirra eru, Hrafnkell, d. 2008, og
Steinar. 4) María. Börn hennar
Elsku pabbi.
Nú ertu farinn og kominn til
mömmu sem hefur tekið vel á móti
þér. Takk fyrir að veita mér ynd-
islega æsku, fyrir ferðirnar í
Galtalæk og um allt land í bjöll-
unni góðu og fyrir skemmtilegu
stundirnar í vinnunni þinni í
Keldnaholti. Takk fyrir að stríða
vinkonum mínum og bjóða þeim
súkkulaði en ekki mér og vera
traustur og alltaf til staðar. Eftir
að mamma dó vorum við tvö í
kotinu í nokkur ár og horfðum á
Me and my girl, elduðum með
misjöfnum árangri og þú byrjaðir
að vaska upp 59 ára gamall. Þetta
gekk bara ágætlega hjá okkur. Þú
reyndist svo börnunum mínum
góður afi. Pabbi sagði alltaf,
komdu sem oftast, það er svo
gaman þegar þú ferð. Það var
reyndar ekkert gaman þegar þú
fórst í þína hinstu ferð en gott að
vita að þú hvílir nú við hlið
mömmu, þið eruð sameinuð á ný.
Takk fyrir allt.
María.
Kristján Jónsson, móðurbróðir
minn, andaðist í góðri elli hinn 23.
júlí. Hann fæddist á Akureyri og
ólst þar upp á veltiárum sam-
vinnumanna. Upp úr tvítugu kom
Kristján til Reykjavíkur og hóf
nám við Iðnskólann. Vegna van-
efnda meistarans í iðngreininni
hætti hann námi. Fljótlega þar á
eftir fékk hann vinnu á Vellinum
við rannsóknir á steinsteypu. Þar
lærði Kristján aðferðafræði sem
kom honum vel við störf hjá Rann-
sóknastofnun byggingariðnaðar-
ins síðar, en þar vann hann lung-
ann úr sinni starfsævi.
Á sínum yngri árum dvaldi
Kristján löngum á heimili foreldra
minna, þar til hann kvæntist Est-
er Sighvatsdóttur frá Ragnheið-
arstöðum í Flóa 1954, hinni mæt-
ustu konu og mikilli húsmóður.
Ester lézt um aldur fram 1987. Á
seinni árum bjó hann með Erlu
Jónsdóttur. – Í barnsminni er,
þegar Kristján sat við borðstofu-
borðið og teiknaði hús og önnur
mannvirki í sambandi við nám sitt.
Maður stóð hugfanginn og horfði
á þessar teikningar. Þá tók hann
mig á stundum með sér til veiða í
vötnum og ám í nágrenni bæjar-
ins. Eitt sinn fór eg með honum
með litla senditík í skoðun. Krist-
ján hafði sett stefnuljós á hliðar
bílsins, en skoðunarmaðurinn var
ekki alls kostar ánægður, því að
bæði ljós áttu að sjást samtímis í
ákveðinni fjarlægð frá bílnum.
Þar stóðu þeir drjúga stund og
þrefuðu um, hvort þau sæjust eða
ekki. Þá spurði skoðunarmaður-
inn mig, smápatta, hvort eg sæi
bæði ljós í einu, og auðvitað stóð
eg með frænda mínum, og bíllinn
fékk fulla skoðun.
Um miðbik síðustu aldar var
víða þröngt í búi. Það varð hlut-
skipti fjölskyldunnar í fyrstu að
flytja úr einni leiguíbúðinni í aðra
unz hún eignaðist eigið húsnæði í
Breiðholti 1970. Með mikilli elju
komst
Kristján vel af og bjó fjölskyldu
sinni ávallt hið ágætasta heimili.
Oft greip Kristján í ýmsa íhlaupa-
vinnu til þess að drýgja tekjurnar.
Hann var meðal annars liðtækur í
múrverki og í nokkur ár keyrði
hann út öll dagblöðin á næturnar.
Það kom fyrir endrum og sinnum,
að eg skaut honum leti við dreif-
inguna, þegar hann langaði að
fara í bíó. Eini gallinn við það var,
að það stóð með stórum stöfum á
hliðum bílsins Tíminn.
Kristján var í eðli sínu fé-
lagslyndur og tók hann þátt í
margvíslegu félagsstarfi. Hann
starfaði innan bindindishreyfing-
arinnar í fjölda ára, var esperant-
isti og sótti alþjóðleg mót þeirra;
einnig hafði hann mikla ánægju af
dansi. Þá lagði Kristján drjúgan
skerf að uppbyggingu sumardval-
arstaðarins í Galtalæk, þar sem
þau hjón dvöldu löngum með börn
sín ung. Óefað eru þeir ekki marg-
ir, sem hafa unnið þeim stað betur
en hann.
Þessi fátæklegu minningarorð
eru örlítill þakklætisvottur frá
okkur systkinunum á Snorrabraut
65, sem minnumst Kristjáns
frænda okkar með hlýju og virð-
ingu. Börnum hans og öðru
venzlafólki sendum við innilegar
samúðarkveðjur. Megi hann hvíla
í friði.
Ágúst H. Bjarnason.
Komið er að kveðjustund.
Kristján Jónsson er haldinn á vit
feðra sinna. Eftir stendur minning
um góðan og skemmtilegan mann
sem auðgaði líf samferðamanna
með gleði sinni og léttri lund.
Kristján reyndist mér og fjöl-
skyldu minni alltaf vel. Hann var
kvæntur móðursystur minni, Est-
er Sighvatsdóttur, og með þeim
leigðu foreldrar mínir, Margrét og
Páll H. Pálsson, sína fyrstu íbúð, í
Miðstræti í Reykjavík. Þar
bjuggu þau þegar ég fæddist og
þá áttu Kristján og Ester þegar
tvo syni, annan nýfæddan og hinn
eins árs gamlan. Það hefur því oft
verið kátt í koti og nóg að gera hjá
þessum tveimur ungu fjölskyld-
um.
Við fluttum burt árið eftir og
Kristján og Ester fluttu á Hring-
braut 97 árið 1957. Ári seinna
fæddist þeim svo þriðji sonurinn.
Þó að fjölskyldan væri stór og
íbúðin frekar lítil var ævinlega
nóg pláss fyrir góða vini og við í
fjölskyldu minni gistum alltaf hjá
þeim þegar við komum í bæinn.
Þá var sofið í öllum rúmum og koj-
um og gólfið var þakið dýnum. En
aldrei man ég til þess að nokkur
hafi talað um að þarna væri
þröngt.
Síðar, árið 1970 fluttu þau í
Blöndubakka í Breiðholti og fyrsta
veturinn minn í menntaskóla bjó
ég í kjallaraherbergi sem tilheyrði
íbúð þeirra. Kristján og Ester
reyndust mér sem bestu foreldrar
og alltaf var ég velkomin á heimili
þeirra. Þarna kynntist ég Kristjáni
betur og lærði að meta húmorinn
hans og góðlátlega glettni.
Kristján hafði mikinn áhuga á
tungumálum, ekki síst esperanto,
og var fús að miðla þeim fróðleik til
okkar hinna. Hann tók okkur æv-
inlega fagnandi þegar við heimsótt-
um hann í sumarbústaðinn í Galta-
læk og þar var alltaf glatt á hjalla.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
þakka ég fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum með Krist-
jáni Jónssyni. Blessuð sé minning
hans.
Margrét Pálsdóttir.
Kristján Jónsson
✝
Elskuleg fósturmóðir mín, tengdamóðir og
amma,
GUÐRÚN M. KJERÚLF
frá Hrafnkelsstöðum,
lést á Sjúkrahúsinu á Egilsstöðum að kvöldi
3. ágúst.
Útförin fer fram frá Egilsstaðakirkju laugar-
daginn 9. ágúst kl. 14.00.
Jarðsett verður í Valþjófsstaðarkirkjugarði.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hinnar látnu er bent á Sjúkrahúsið á Egilsstöðum.
Anna Ólöf Björgvinsdóttir, Sigurjón Jónasson,
Lindi, Berglind, Svandís, Snærún, Heiða
og fjölskyldur.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
HALLDÓRA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Hróarsstöðum, Fnjóskadal,
áður Akurgerði 3, Reykjavík,
lést á dvalarheimilinu Lögmannshlíð
laugardaginn 2. ágúst.
Útför hennar fer fram frá Hálskirkju,
Fnjóskadal, þriðjudaginn 12. ágúst klukkan 14.00.
Agnes Þórunn Guðbergsdóttir, Kristján I. Jóhannesson
og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, sonur og bróðir,
GUNNAR FRIÐRIK ÓLAFSSON,
Álfkonuhvarfi 3,
Kópavogi,
lést að kvöldi föstudags 1. ágúst á
Landspítala í Fossvogi.
Jarðarför auglýst síðar.
Guðrún Helga Skúladóttir,
Skúli Kristinn,
Helga E. Gunnarsdóttir, Ólafur Friðriksson,
Guðrún Ólafsdóttir.