Morgunblaðið - 06.08.2014, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. ÁGÚST 2014
✝ Fríða BirnaAndrésdóttir
fæddist á Ísafirði
17. mars 1974. Hún
lést 23. júlí síðast-
liðinn.
Fríða Birna var
dóttir hjónanna
Andrésar Jóhanns-
sonar, f. 17. febr-
úar 1944, og Guð-
ríðar Sigrúnar
Önnu Benedikts-
dóttir, f. 22. júlí 1937, d. 9. júní
2003. Systkini Fríðu Birnu eru
1) Benedikt, f. 1958, 2) Sigmund-
ur, f. 1962, 3) Vilborg, f. 1964, 4)
Jóhanna, f. 1965, 5) Örn Óli, f.
1967, 6) Jórunn, f. 1969, 7) Jó-
hann Sólmundur, f. 1972. Sam-
býliskona Andrésar er Sigríður
15. maí 1995, og 2) Anna Karen,
f. 2. desember 1998.
Fríða Birna var fædd og upp-
alin á Ísafirði og bjó þar fram til
17 ára aldurs, kynntist þá eig-
inmanni sínum og fluttist til Bol-
ungarvíkur. Fríða Birna vann
aðallega við verslunar- og
verkamannastörf, árin 1992–
1994 bjuggu Fríða Birna og
Guðmundur á Dalvík þar sem
Guðmundur var við nám í Stýri-
mannaskólanum og Fríða Birna
vann við fiskvinnslu. Að námi
loknu fluttust þau aftur til Bol-
ungarvíkur og stofnuðu þá
heimili og eignuðust börnin sín.
Árið 2006 flutti fjölskyldan til
Sandgerðis, Fríða Birna vann þá
um tíma hjá IGS á Keflavíkur-
flugvelli en hafði síðustu ár unn-
ið sem stuðningsfulltrúi í
Grunnskólanum í Sandgerði.
Fríða Birna verður jarð-
sungin frá Keflavíkurkirkju í
dag, 6. ágúst 2014, kl. 13. Jarð-
sett verður í kyrrþey á Kirkju-
bóli í Valþjófsdal.
Þráinsdóttir, f.
1968. Dóttir hennar
er Anna Margrét
Vilhjálmsdóttir, f.
1992
Fríða Birna gift-
ist hinn 30. júní
2001 Guðmundi
Jóni Markússyni, f.
25. september
1971. Foreldrar
hans eru Anna
Kristín Björg-
mundsdóttir, f. 27. september
1949, og Markús Guðmundsson,
f. 27. september 1947. Systkini
Guðmundar eru 1) Ágúst Helgi,
f. 1972, d. 1991, og 2) Katrín
Dröfn, f. 1976.
Börn Fríðu Birnu og Guð-
mundar Jóns eru 1) Markús, f.
Elsku ástin mín, ég trúi því
ekki að ég sitji hér og skrifi
minningargrein um þig. Nú ætt-
um við að vera að skipuleggja
næsta frí eða eitthvað annað
skemmtilegt. Að þú sért tekin
frá okkur, ástvinum þínum, að-
eins fertug er svo óréttlátt.
Hjartað mitt er í þúsund molum
þegar ég skrifa þessar línur, þú
varst mín fyrsta og eina ást, ég
get ekki trúað því að þú sért far-
in á braut frá okkur. Ég hef elsk-
að þig síðan ég sá þig fyrst, á
gangi fyrir utan Kaupfélagið á
Ísafirði, minning þessi er föst í
huga mér. Einnig þegar ég kom
inn í Hamraborg á annatíma og
færði þér eina bleika rós, nokkr-
um dögum síðar urðum við par.
Þú ert mín mesta gæfa í lífinu og
þú gafst mér það sem við bæði
elskuðum og dáðum, fallegu
börnin okkar tvö. Þau voru gim-
steinarnir þínir og þú lagðir alla
þína ást og umhyggju í þau.
Þú varst mín æskuást, þú 16
og ég 19, þú fluttir fljótlega til
Bolungarvíkur. Segja má að þar
höfum við fljótt tekið út mikinn
þroska þegar minn elskulegi
bróðir var hrifsaður frá okkur á
sviplegan hátt. Þú ástin mín
stóðst eins og klettur við hlið
mér og þegar ég sá bara svart-
nætti varst það þú sem varst
mitt ljós í lífinu. Þú sem gafst svo
mikið af þér en ætlaðist aldrei til
að fá það endurgoldið.
Við fluttum síðar á Dalvík og
byrjuðum að búa í litla gula hús-
inu sem við leigðum og áttum þar
tvö dásamleg ár. Fluttum aftur
heim í Bolungarvík, keyptum hús
þar og eignuðumst dýrmætu
börnin okkar. Við vorum búin að
hlakka svo til að árin okkar væru
að koma, börnin að verða full-
orðin og við byrjuð að skipu-
leggja hvað við ætluðum að gera
bara við tvö saman því þótt við
yrðum ástfangin mjög ung varð
ást okkar aðeins sterkari og
sterkari með árunum. Ég veit
ekki hvernig ég á að horfa fram á
við án þín, elskan mín, ég er ekki
hálfur án þín en við eigum tvo
gullmola og þeim gef ég alla þá
ást og umhyggju sem ég á. Börn
voru það sem gáfu þér mest í líf-
inu, því var það ekki skrítið að þú
gafst þig alla í starf þitt sem
stuðningsfulltrúi. Þú varst oft
búin að segja mér hvað þú hlakk-
aðir til að verða með tíð og tíma
amma, þú varst meira að segja
orðin „amma“ barnanna hjá
vinafólki okkar.
Þú gafst mér lífið, ástina og
börnin, við elskuðum hvort ann-
að mikið, höfum aldrei rifist og
ákváðum snemma í okkar sam-
bandi að fara aldrei ósátt að sofa.
Þú tókst því með miklu æðru-
leysi að vera sjómannskona, þér
fannst ekkert mál að gera allt
sem gera þurfti þótt ég væri
lengi í burtu. Þú gafst mér gott
líf, margar minningar sem eru
mér mjög dýrmætar. Þú munt
alltaf vera í huga mér og eiga
hjarta mitt. Það er mér mjög
dýrmæt minning að það síðasta
sem ég sagði við þig og þú við
mig rétt áður en þú varst tekin
frá okkur: „elska þig“ en þannig
enduðum við vanalega öll okkar
símtöl.
Þú hefur kennt mér að þakka
fyrir það sem maður á og hefur, í
dag er ég þakklátur fyrir þann
tíma sem við fengum saman þótt
hann hefði átt að vera miklu
lengri. Ég er sáttur við að við
vorum búin að ræða um hverjar
óskirnar væru ef svona atburður
kæmi upp, ég veit þínar óskir og
mun uppfylla þær, þú munt hvíla
á okkar uppáhaldsstað í sveitinni
hjá fjölskyldubústaðnum okkar.
Elskan mín, ég kveð þig núna.
Þinn að eilífu,
Guðmundur Jón
Markússon (Gummi).
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý
því burt varst þú kölluð á örskammri
stundu
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða
svo falleg, einlæg og hlý
en örlögin þín ráðin – mig setur hljóða
við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þínu sálu nú geyma.
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár
þó komin sé yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigríður H. Lárusdóttir)
Elsku hjartans Fríða Birna
mín. Takk fyrir að hafa verið
mér sem dóttir frá því þú komst
fyrst 17 ára inn í fjölskylduna á
erfiðum tíma í okkar lífi — alltaf
kletturinn sem allir gátu treyst
og leystir úr málunum. Ég lofa
að gera mitt besta til að styðja
við Gumma, Markús og Önnu
Karen á þessum erfiðu tímum
sem framundan eru.
Takk fyrir allt. Þín tengda-
mamma,
Anna Kristín
Björgmundsdóttir.
Það er þyngra en tárum tekur
að sitja og skrifa minningargrein
um elsku mágkonu mína, Fríðu
Birnu, aftur hefur ástvinur verið
hrifsaður frá okkur á sviplegan
hátt og eftir stöndum við van-
máttug og buguð af sorg. Minn-
ingarnar eru margar um yndis-
lega konu sem var okkur öllum
svo góð, sem alltaf var til staðar,
bæði í gleði og sorg. Hún var
börnum mínum yndisleg frænka
sem umvafði þau ást og um-
hyggju, með óbilandi þolinmæði,
skilningi og hlýju náði hún nánu
og góðu sambandi við þau. Fríða
Birna hefur alltaf verið okkur
fjölskyldunni ómældur styrkur,
kom inn í fjölskylduna á erfiðum
tíma í okkar lífi og hún varð
kletturinn okkar og leiddi okkur
áfram í okkar miklu sorg. Hún
var boðin og búin að gera allt
fyrir sína samferðamenn og ég
held að það sé fátt sem hún Fríða
ekki gat. Sem merki um það er
þegar hún í júní fjarlægði geit-
ungabú af Holtabrúninni, hún
bara gerði það sem gera þurfti
og ætlaðist aldrei til að fá neitt
tilbaka. Það hafa verið forrétt-
indi að fá að hafa þessa sterku,
fallegu og ljúfu konu í okkar lífi,
þeir eru heppnir sem fengu að
kynnast hennar hjartahlýju. Í
ólgusjó lífsins eru það oft minn-
ingarnar sem halda okkur á floti
og af þeim eigum við nóg, ég
mun gera mitt besta til að styðja
litlu fallegu fjölskylduna þína í
þessari miklu sorg og vil með
þessum fátæklegu orðum þakka
þér samfylgdina, elskan mín.
Sofðu rótt. Þín mágkona,
Katrín Dröfn.
Mikið er það óraunverulegt að
sitja hér og skrifa minningar-
grein um þig, elsku Fríða. Það
var okkur mikið reiðarslag að þú
varst bráðkvödd á heimilinu
þínu. Okkur finnst lífið sannar-
lega ósanngjarnt núna, af hverju
er verið að taka konu í blóma lífs-
ins í burtu frá okkur, burtu frá
eiginmanninum sínum þar sem
þau voru svo ástfangin að það
tóku allir eftir því, burtu frá
börnunum hennar sem eru svo
háð henni. Hún er kletturinn
þeirra og okkar. Af hverju er
verið að taka klettinn okkar
burt?
Frá því að við fluttum hingað,
hafið þið verið fjölskyldan okkar
í Sandgerði. Við gátum alltaf leit-
að til þín með alla hluti. Nú tek
ég eftir því hversu háð ég var
þér. Þú varst fyrirmyndin okkar
sem móðir, enda leituðum við til
þín með uppeldi barnanna okkar.
Þú varst góður hlustandi og mik-
ill vinur. Þú gerðir allt fyrir alla,
og gerðir hluti óumbeðin. Þú
hjálpaðir okkur mikið og tókst
þátt í mörgu í lífi okkar, t.d. sást
þú um skírnarveisluna hans Ara
Hjörvars frá A til Ö. Þú varst
mesta hjálpin í brúðkaupinu okk-
ar, og gerðir þú og Gummi margt
óumbeðið. Þú varst svo spennt
þegar Ari Hjörvar fæddist, enda
voruð þú og Anna Karen þau
fyrstu sem mættu á fæðingar-
deildina. Þið mæðgur voru líka
svo duglegar að hlaupa yfir til að
knúsa og kyssa krílin okkar áður
en þau fóru að sofa, það var nán-
ast hvert kvöld. Takk fyrir það.
Þú spilaðir stórt hlutverk
meðal barnanna okkar og Sara
María var svo háð þér. Hún leit
svo mikið upp til þín þó hún sé
bara 5 ára. Síðustu jól sannaði
huga hennar til ykkar þar sem
hún vildi skrifa í merkimiðann
ykkar til Ömmu Fríðu og Afa
Gumma frá Söru og svo hló hún
svo mikið og gat ekki beðið að fá
að fara með pakkann yfir til að
sýna Fríðu. Síðasta mæðradag
fórum við að kaupa tvö blóm
handa ömmum hennar, þá spurði
Sara hvað með Fríðu, og fórum
við ekki út úr blómabúðinni fyrr
en búið var að kaupa blómvönd
handa „Ömmu“ Fríðu. Við erum
svo þakklát fyrir ferðina okkar
til Bolungarvíkur. Það var þér
hjartans mál að Ari Hjörvar færi
nú að sýna mér Bolungarvík, þar
sem þið væruð allir Bolvíkingar
nema ég. Þú sagðir við okkur:
„Ef ekki núna hvenær þá.“ Þú
tókst mig á rúntinn á Ísafjörð,
einnig um Hnífsdal þar sem þú
ólst upp og sagðir margar æsku-
sögur, meira segja fórum við Ós-
hlíðina þó hún væri lokuð. Þetta
lýsir þér einmitt vel, þú lést ekk-
ert stoppa þig.
Á allt of stuttri ævi gafst þú
samt fólki í kringum þig svo mik-
ið. Það tóku allir eftir þessari
kröftugu, fallegu konu. Þar sem
þú ert farin vitum við að börnin
okkar hafa besta verndarengil
sem til er. Elsku Fríða Birna, í
dag eru svo margir sem eiga um
sárt að binda því þú gerðir líf svo
margra ríkara, en minningin lifir
og munum við geyma hana í
brjósti okkar. Við biðjum algóð-
an Guð að opna faðm sinn og um-
vefja þig sínum mjúku höndum
um leið og við viljum þakka þér
fyrir samfylgdina og ómetanlega
vináttu. Hvíldu í friði, elsku vin-
kona.
Elsku Gummi, Markús og
Anna Karen, okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi góður
Guð styrkja ykkur í sorginni. Við
erum alltaf til staðar hinum meg-
in við götuna. Ykkar vinir,
Ari Hjörvar og María Jóna.
Elsku Fríða Birna. Takk fyrir
að horfa á Frozen með mér.
Takk fyrir alla göngutúrana. Mig
langar svo mikið að geta kysst og
knúsað þig aftur. Ég elska þig
mikið af hjarta mínu. Ég er búin
að vera að teikna engla á blað og
vera með kveikt á kerti.
Viltu halda áfram að koma í
göngutúr með mér meðan þú ert
engill. Viltu koma í húsið mitt og
herbergið mitt meðan þú ert
engill. Ég fer með bænina mína
„Faðir vor“ á kvöldin og þegar
ég er búin að fara með bænina þá
tala ég við þig og ég veit að þú
heyrir í mér alveg eins og jóla-
sveininn.
Þín „ÖmmuStelpa,“
Sara María Aradóttir.
Elsku Fríða Birna, það er erf-
itt að trúa því að kallið þitt sé
komið. Það er virkilega erfitt að
sitja hér og hugsa um það hvað
hægt sé að skrifa um þig, það eru
svo margar minningar sem koma
upp í hugann.
Þú stóðst alltaf þétt við bakið
á fjölskyldunni og varst með
þeim fyrstu til ef eitthvað bjátaði
á hjá vinum eða kunningjum. Þú
átt dásamleg og vel gefin börn og
yndislegan eiginmann. Það verð-
ur erfitt fyrir þau að vinna úr
sorginni en þau eiga góða fjöl-
skyldu og vini til að hjálpa þeim í
gegnum sorgina.
Það var alltaf gott að koma til
ykkar hvort sem það var í Sand-
gerði eða í paradísina ykkar í
Valþjófsdalnum, gestrisnin ykk-
ar var dásamleg og reidduð þið
fram kræsingarnar í sameiningu.
Það sem einkenndi þig var hlý-
leiki, traust, heiðarleiki og alltaf
var stutt í gleðina og fallega
brosið þitt.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku Gummi, Markús og
Anna Karen, Guð styrki ykkur á
þessum erfiðu tímum.
Jóhann, Sæunn og dætur.
Það er erfitt til þess að hugsa
að Fríða hafi verið kölluð frá
þessari jarðvist, svo ung kona.
Fríða var yndisleg manneskja.
Hún var svo trú og trygg öllum
sem hún umgengst. það er eins
og maður átti sig ekki almenni-
lega á því hvað almættið leggur á
fólk, ekki einu sinni heldur tvisv-
ar í sama mánuðinum. Kynni
okkar af Fríðu voru yndisleg og
gleymast aldrei.
Fríða og Gummi áttu heimili í
Bolungarvík beint á móti okkur
Stínu í Heiðarbrúninni á meðan
þau bjuggu þar. Samgangur var
á milli heimilanna ekki síst vegna
vinskapar Fríðu og Gumma við
Ragnhildi, dóttur mína, og Hag-
barð, tengdason minn, sem
bjuggu í næstu götu.
Tryggð hennar við dóttur
mína, Ragnhildi, var einstök.
Þegar ég þurfti, nú í júní sl., á
Ragnhildi að halda vegna veik-
inda Stínu minnar og hringdi
seint um kvöld til hennar, þá stóð
ekki á því að Fríða bauðst til að
keyra hana að vestan og suður
um nóttina. Þegar við fengum
aftur að vita að ekkert væri hægt
að gera til að lækna mein Stínu
hringi ég til Ragnhildar og bið
hana að koma aftur suður. Ég
spyr hana að því hvort hún geti
komist að heiman aftur svo fljótt,
aðeins tveimur dögum eftir að
hún fór vestur. Svarið var:
„pabbi, hún Fríða er komin til
mín og búin að taka við heimilinu
mínu.“ Þannig var Fríða alltaf
boðin og búin til að aðstoða og
hjálpa. Í okkar tilfelli var það
ómetanlegt að eiga Fríðu að, fyr-
ir það verð ég ævinlega þakk-
látur.
Við fjölskyldan umgengumst
Fríðu og Gumma mikið. Þau
voru oft fyrir vestan eftir að þau
fluttu til Sandgerðis, enda eiga
þau sælureit þar. Við hittumst
oft á heimili Ragnhildar, sem er
við hliðina á heimili foreldra
Gumma. Einnig var mikill sam-
gangur á milli þeirra og okkar
heimilis í Grænagarðinum í
Keflavík, ekki síst þegar fólkið
okkar kom í heimsókn að vestan.
Ég hitti Fríðu síðast sunnu-
daginn 20. júlí sl. Ég var að
keyra Ragnhildi dóttur mína út á
flugvöll. Við ákváðum að líta til
Fríðu í Sandgerði áður en við
færum. Þá var Fríða lasin, en
sagði það nú ekkert vera alvar-
legt. Tveimur dögum seinna er
hún öll. Mann setur hljóðan og
vanmátturinn gagnvart almætt-
inu er algjör. Að missa Fríðu er
annað áfallið í fjölskyldunni og
vinahópnum á svo skömmum
tíma.
Ég vil af einlægni þakka Fríðu
fyrir að hafa kynnst henni og átt
hana að bæði á gleðistundum og
ekki síst á þeim erfiðu stundum
sem ég og mín fjölskylda höfum
gengið í gegnum á síðustu vik-
um.
Ég sendi Gumma, börnunum
Markúsi og Önnu Karen sem og
Önnu og Markúsi tengdaforeldr-
um Fríðu, Katrínu systur
Gumma og hennar fjölskyldu,
Andrési föður hennar og fjöl-
skyldunni allri, vinahópnum sem
var einstakur, mínar innilegustu
samúðarkveðjur og bið Guð að
styrkja þau öll í sorginni.
Hafi Fríða Birna þökk fyrir
allt sem hún var mér og mínum.
Blessuð sé minning hennar.
Benedikt Kristjánsson.
Elsku elsku besta Fríðan mín,
ég skil ekki að þú sért farin frá
okkur fyrir fullt og allt. Fyrir
mér varstu sem engill hér á jörð,
fullkomin í alla staði. Ég leit svo
upp til þín, áttir svo fallegt heim-
ili, svo frábær mamma og eig-
inkona, og yfirleitt enduðu setn-
ingar þínar á elskan. Alltaf þegar
talað er um tiltekt eða annað þá
segi ég alltaf, ég vildi að ég gæti
haft þetta eins og hjá Fríðu, þar
sást aldrei á neinu. Við hlógum
líka að því vinkonurnar heima
hjá þér í matarboðum eða
veislum hvernig þetta væri hægt,
heimilið okkar væri í rúst eftir
svona samkomur. Ekki hjá
Fríðu, meira að segja sagði ég
alltaf við hana að bílskúrinn
hennar væri fínni er stofan mín.
þú varst líka alltaf svo fín, alltaf
með blásið hárið og vel máluð.
Fjórum dögum áður en þú lést
sátum við saman og drukkum
kaffi og borðuðum súkkulaði eins
og okkur einum var lagið (við
vorum aldrei í aðhaldi þegar við
hittumst), þá sagðir þú mér að
þú værir komin á pensilín við
lungnabólgu, en það væri bara
smá. Ekki sást á þér að þú værir
veik og vildir ekki gera mikið úr
því. þú varst bara alltaf svo góð
að það er bara eiginlega ekki
hægt að lýsa því. Þú vissir alltaf
hvað átti að segja eða gera. Í
veikindum mömmu núna í júní
þá varstu algjörlega kletturinn
minn, passaðir börnin mín, þvoð-
ir þvottinn og þreifst heimilið og
ég var alltaf að segja þér hvað ég
væri þakklát og hvernig ég gæti
eiginlega þakkað þér nóg, en þú
bannaðir mér að tala um það.
Núna í júlí, viku eftir að mamma
dó, þá komstu til mín og sagðist
ætla að ræna mér í smástund á
sunnudaginn, hún var búin að
ákveða að bjóða mér og Kristínu
minni með þeim mæðgum í Bláa
lónið. Þar áttum við dásamlegan
dag saman, og sólin skein akk-
úrat á meðan við vorum þar.
Þessum degi mun ég aldrei
gleyma. Eða síðustu páskum í
víkinni, við nenntum sko ekki á
neitt djamm heldur sátum heima
þrjú kvöld og misstum alveg töl-
una á öllum páskaeggjunum sem
við borðuðum. Við vorum búnar
að fara í tvær stelpuferðir með
stelpurnar okkar, núna síðast í
mars þegar þú varðst fertug, vá
hvað það var gaman og við vor-
um búnar að plana næstu ferð
sem átti að vera að ári, en við
verðum víst að geyma hana um
tíma. Nú hefur þér verið ætlað
annað hlutverk og ég veit að þú
ert komin með heilan hóp af
börnum í kringum þig, því með
þeim varstu einstök.
Um þig er svo sannarlega
hægt að segja, þú gerðir heiminn
að betri stað bara með því að
vera til.
Elsku Gummi, Markús og
Anna Karen, ykkar missir er
mikill, megi góður Guð styrkja
ykkur á þessum erfiðu tímum og
megi minningin um yndislega,
hjartahlýja og gjöfula móður ylja
ykkur um ókomna tíð.
Ragnhildur, Hagbarður
og börn.
Vinkona okkar hún Fríða
Birna er látin, langt fyrir aldur
fram. Við kynntumst Fríðu þeg-
ar hún og Gummi byrjuðu að
rugla saman reytum. Fríða var
góð vinkona, sú besta sem hægt
er að hugsa sér. Hún var góð-
hjörtuð, hjálpsöm, dugleg og
skemmtileg.
Það er þyngra en tárum taki
að ung kona í blóma lífsins skuli
vera hrifin svona snögglega burt
frá okkur. Því verðum við að trúa
því að þörf hafi verið fyrir dugn-
að hennar og hjálpsemi annars
staðar. Það verður erfitt að
hugsa sér framtíðina án Fríðu en
við munum minnast hennar alla
tíð.
Einstök var sú gæfa að eiga
Fríðu að sem tryggan og góðan
vin og fá að þekkja manneskju
eins og hana. Fríða Birna var
einstök kona.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Elsku Gummi, Markús og
Anna Karen, söknuður ykkar er
mikill, við sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Ragnar, Margrét og synir.
Fríða Birna
Andrésdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Fríðu Birnu
Andrésdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.