Morgunblaðið - 12.08.2014, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 12. ÁGÚST 2014
✝ Jón Illugasonfæddist í
Vogum í Mývatns-
sveit 5. júní 1938.
Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga á Húsa-
vík 1. ágúst 2014.
Foreldrar hans
voru Illugi Arin-
björn Jónsson, f.
6.11. 1909, d. 19.3.
1989, og Bára Sig-
fúsdóttir, f. 5.10. 1915, d. 5.10.
2000. Jón var elstur fjögurra
systkina en hin eru: Sólveig Ólöf,
f. 21.7. 1939, Hólmfríður Ásdís, f.
27.9. 1946, og Finnur Sigfús, f.
26.11. 1948. Jón kvæntist 26.12.
1963 Guðrúnu Þórarinsdóttur
frá Tálknafirði, f. 5.5. 1942. For-
eldrar hennar voru Pálína Guð-
rún Einarsdóttir, f. 22.3. 1911, d.
31.5. 2002, og Þórarinn Jónsson,
f. 10.9. 1904, d. 2.6. 1973. Börn
Jóns og Guðrúnar eru: a) Bára
Mjöll, f. 4.10. 1963, eiginmaður
Jóhann Stefánsson, f. 1960. Dótt-
ir hennar er Sandra Hrafnhildur
Harðardóttir, fædd 1985, eig-
inmaður Guðmundur Atli Pét-
ursson, dóttir hennar er Amelía
Rún Arnþórsdóttir og sonur
þeirra er Aron Berg. Sonur Báru
Mjallar og Jóhanns er Stefán,
fæddur 1992, b) Þórarinn Pálmi,
samtökum landshlutanna og
Ferðamálasamtökum Íslands,
þar sem hann gegndi m.a. for-
mennsku. Einnig starfaði hann
mikið fyrir Samtök um markaðs-
mál á Norðurlandi og sat í
Ferðamálaráði Íslands. Samtök
ferðaþjónustubænda gerði þau
hjón Jón og Guðrúnu að heið-
ursfélögum á aðalfundi félagsins
sl. vetur. Virkur var hann í ung-
menna- og íþróttastarfi
Mývatnssveitar þar sem hann
gegndi margvíslegum störfum,
s.s. formennsku bæði í Ung-
mennafélaginu Mývetningi og
síðar í Íþróttafélaginu Eilífi.
Einnig var hann virkur í starfi
Héraðssambands Þingeyinga,
Framsóknarfélags Mývatns-
sveitar og fleiri félaga. Félagi í
Karlakór Mývatnssveitar um
tíma og síðasta áratuginn söng
hann með Kór Reykjahlíð-
arkirkju. Hann æfði ungur
frjálsar íþróttir en knattspyrnan
varð hans helsta keppnisgrein.
Jón unni tónlist af ýmsum toga
og stofnaði m.a. og lék með
hljómsveitum víða um Norður-
og Austurland á sínum yngri ár-
um og var gítarinn hans aðal-
hljóðfæri.
Árið 1979 stofnaði Jón ásamt
fleirum ferðaþjónustufyrirtækið
Eldá og var framkvæmdastjóri
þess til dauðadags.
Útförin fer fram í dag, 12.
ágúst 2014, frá Reykjahlíð-
arkirkju og hefst athöfnin kl. 14.
f. 27.10. 1964, eigin-
kona Ásta Kathleen
Price, f. 1962.
Þeirra börn eru
Pálmi John Price,
fæddur 1996, Inga
Freyja Price, fædd
1998, og Helgi
James Price, fædd-
ur 2000, c) Illugi
Már, f. 21.6. 1975.
Jón ólst upp í Mý-
vatnssveit við hefð-
bundin sveitastörf. Hann tók
landspróf frá Héraðsskólanum á
Laugum 1955 og útskrifaðist frá
Samvinnuskólanum á Bifröst
1960. Hann varð útibússtjóri við
verslun KÞ í Reykjahlíð vorið
1960 og gegndi því starfi til árs-
ins 1972 með eins vetrar hléi við
nám og störf í Kaupmannahöfn.
Hann starfaði hjá Kísiliðjunni hf.
og sat einnig um tíma í stjórn
þess fyrtækis. Starfaði í sveit-
arstjórn Skútustaðahrepps tvö
kjörtímabil og var sveitarstjóri
þar 1974-1978. Jón var mikill
félagsmálamaður og tók virkan
þátt í félagsstörfum alla tíð en
hæst ber aðkomu hans að ferða-
málum. Jón hafði frumkvæði
ásamt fleirum að stofnun Ferða-
málafélags Mývatnssveitar og
var þar lengi í ábyrgðarstöðum.
Hann átti sæti í Ferðamála-
Elsku afi.
Þegar ég brunaði af stað til
þín að kveðja þig og himinninn
grét með mér og lamdi bílrúð-
urnar notaði ég tímann og
hugsaði um allar þær yndislegu
stundir sem ég hef átt með þér.
Þær eru margar og dýrmætar.
Ég mun alltaf geyma þær í
hjarta mér. Þegar ég hugsa um
þig koma orðin, duglegur,
ákveðinn og hjálpfús upp í hug-
ann. Það sem mér fannst vera
þitt einkenni var að þú varst
ætíð til í að hjálpa, leiðbeina og
fræða þá sem þurftu á þinni að-
stoð að halda. Allur af vilja
gerður til þess að aðstoða og
létta öðrum lífið. Það er fal-
legur eiginleiki. Þú studdir
einnig alltaf við bakið á mér og
ég man hvað mér þótti vænt um
hvað þú varst stoltur af mér, og
óhræddur við að segja mér það
sem og öðrum, fyrir Vonarnistis
verkefnið mitt. Elsku afi, mikið
vildi ég að þú hefðir verið með
okkur um seinustu helgi þegar
við Gummi giftum okkur. Þegar
við stigum fram og gerðum
okkur tilbúin til þess að setja
upp hringana rofaði til og sólin
skein niður til okkar. Hugur
minn flögraði þá beint til þín og
ég veit að það varst þú sem
sendir okkur þessa fallegu
kveðju. Ég er gríðarlega þakk-
lát fyrr að hafa náð að kveðja
þig. Ég mun aldrei gleyma því
augnabliki, friðsældinni og ást-
inni sem skein úr augum þínum
þegar ég faðmaði þig og kvaddi
í síðasta sinn. Elska þig alltaf.
Með fögur ljóð og fullt af orðum
ég faðma myrkrið svarta
og birtan sem þú bauðst mér
forðum
býr í mínu hjarta.
(Jón Ólafsson.)
Sandra Hrafnhildur
Harðardóttir.
Starfið er margt, en eitt er bræðra-
bandið,
boðorðið, hvar sem þér í fylking
standið,
hvernig sem stríði þá og þá er
blandið,
það er: Að elska, byggja og treysta á
landið
(Hannes Hafstein)
Nákvæmni, kurteisi og
snyrtimennska er það fyrsta
sem mér kemur í hug er ég
minnist frænda míns Jóns Ill-
ugasonar á Bjargi. Mývatns-
sveit hefur margan framámann-
inn alið í aldanna rás og
vissulega var Jón einn af þeim.
Hann var hins vegar öðruvísi
en þeir sem á undan honum
gengu, því hann var af fyrstu
kynslóð manna til að alast upp í
Mývatnssveit á uppgangstímum
eftirstríðsáranna. Það var
fyrsta kynslóðin sem hafði
raunhæfa möguleika á því að
búa í Mývatnssveit án þess að
stunda þar hefðbundinn land-
búnað. Hann gekk til mennta í
Samvinnuskólanum og þar
komst hann í alvarlegt og var-
anlegt samband við tónlistar-
gyðjuna. Hann spilaði í dans-
hljómsveitum á yngri árum og
sýndi ávallt öllu tónlistarstarfi
mikinn áhuga auk þess að vera
duglegur að sækja og styrkja
slíka viðburði. Oft hafði hann
orð á því að gaman væri að efna
til djasshátíðar í Mývatnssveit,
nú stendur það upp á okkur
sem eftir stöndum að koma því
í kring í minningu hans.
Hann var mikill félagsmála-
maður og gekk til þeirra verka
af mikilli nákvæmni. Hann var
meðal annars forgöngumaður
um stofnun Íþróttafélagsins Ei-
lífs í byrjun áttunda áratug-
arins. Við börnin sem sóttum þá
fundi horfðum með andakt á
hvernig hann stýrði fundum og
hafði stjórn á mannskapnum.
Farið var nákvæmlega eftir öll-
um fundarsköpum og ályktanir
rétt orðaðar, þetta voru hátíð-
legar stundir og teknar alvar-
lega. Enda náði félagið góðu
flugi og hélt uppi öflugu starfi
fyrstu árin í hinum ýmsu
íþróttagreinum. Enda voru
íþróttir og þá sérstaklega
knattspyrna eitt hans helsta
áhugamál. Hann keppti sjálfur í
íþróttum á yngri árum og stóð
fyrir mikilli uppbyggingu
íþróttamannvirkja þau ár sem
hann kom að sveitarstjórnar-
málum í Mývatnssveit.
Ekki verður svo skilið við
Jón Illugason að minnast ekki á
ferðaþjónustu. Hann stofnaði
fyrirtæki sitt Eldá ehf. um
miðjan áttunda áratug síðustu
aldar og stundaði það fjöl-
breytta þjónustu við ferðamenn
á einum fjölsóttasta ferða-
mannastað Íslands. Jón var
sannarlega frumkvöðull í þjón-
ustu við ferðamenn í Mývatns-
sveit og markaði leiðina um
hvernig sú grein hefur þróast á
þessum mikilvæga stað fyrir ís-
lenska ferðaþjónustu. Hann átt-
aði sig strax á mikilvægi þess-
arar greinar í
framtíðaruppbyggingu íslensks
atvinnulífs og gerði sig gildandi
í félagsstarfi ferðaþjónustunnar
í gegnum Ferðamálaráð og
Ferðamálasamtök Íslands.
Hann var farinn að berjast fyr-
ir samhæfingu í samgöngukerf-
inu, gæðamálum og menntamál-
um löngu áður en þau mál
komust í hámæli og eru reynd-
ar enn helsta baráttumál grein-
arinnar. Nú er mikill vöxtur
fram undan svo að betur má ef
duga skal.
Ég votta Guðrúnu og öllum
afkomendum þeirra innilegustu
hluttekningu mína og okkar í
Reynihlíð við fráfall Jóns. Hvíl
þú í friði frændi minn.
Pétur Snæbjörnsson.
Jóndi var eiginlega alltaf
ungur í þeim skilningi að hann
hafði alla tíð stórar hugsjónir
sem hann vann að með atorku
og bjartsýni. Þegar litið er yfir
verksvið hans er augljóst að
hann var sannur frumkvöðull;
hann sá tækifæri fyrr en aðrir
og hann þorði að láta á þau
reyna.
Hann var ungi útibússtjórinn
í nýrri verslun KÞ og útibúið
varð félagsmiðstöð þar sem
unga fólkið vann og verslunar-
ferðir voru skemmtiferðir.
Hann stofnaði hljómsveitina
Kóral sem spilaði á böllum allar
helgar og hljómsveitarmenn
voru sjarmörar sinnar tíðar.
Knái framherjinn í knatt-
spyrnuliðinu sem keppti til úr-
slita á landsmóti og hvatamaður
stofnunar íþróttafélagsins Eilífs
sem sá um íþróttauppeldi unga
fólksins í þéttbýlinu sem var að
myndast í sveitinni.
Sveitin naut krafta hans í
uppbyggingu atvinnutækifæra
og hann var forkólfur í aukinni
ferðaþjónustu með nýjum ferð-
um, tjaldsvæði og gistiþjónustu
auk forsvars í ferðamálafélag-
inu.
Hógværð og rólyndi ein-
kenndu Jónda; hann tranaði sér
ekki fram og ekki hafði hann
hátt, en hann var fastur fyrir
og gaf sig ekki svo glatt; hann
byrjaði þá bara aftur síðar ef
ekki gekk í fyrri atrennum.
Hann hafði skilning á mann-
auðsstjórnun löngu áður en það
orð varð til. Farið var í
skemmtiferðir á vegum Eilífs
og búðarferðir með starfsfólk-
inu um verslunarmannahelgi.
Mikið glens og gaman var í ná-
vist hans því hann var næmur á
spaugilegar hliðar og ekki spar
á grín og græskulausa grikki.
Við systkinin hófum mörg
hver feril okkar á vinnumarkaði
hjá honum, í útibúi, Léttsteypu
og Eldá.
Ég minnist míns fyrsta laun-
aða starfs í útibúinu, ferming-
arárið mitt, þar sem vandvirkni
og nákvæmni var ríkjandi og
maður þurfti að reka sig
óþyrmilega í kókosbollukassann
til að hann dytti svo hægt væri
að skrifa eina bollu í rýrnunar-
bókina.
Síðar tók ég þátt í stofnun og
starfi Eilífs og var treyst til að
aka Land Rover pabba um urð
og grjót í skemmtiferð félagsins
en Jóndi var í fararbroddi á
Bronco sem var auðvitað flott-
astur. Enn í dag fæ ég sérstaka
hugljómun við að borða sam-
loku og drekka kók í gleri, því
það var það besta sem boðið
var upp á í búðarferðunum.
Jóndi var mikill áhugamaður
um tónlist og menningu. Hann
lék á gítar og lærði á fiðlu á
fullorðinsárum, hann söng í
kirkjukórnum og hvatti börn
sín og síðar barnabörnin til tón-
listarnáms og spilaði með þeim.
Hann studdi starfsemi sumar-
tónleika við Mývatn og var
fastagestur á tónleikum þar til
nú í sumar að heilsa hans leyfði
það ekki lengur.
Jóndi og Gunna voru eigin-
lega alltaf nefnd í sömu setn-
ingu. Það segir mest um sam-
heldni þeirra og gagnkvæma
væntumþykju. Þau voru höfð-
ingjar heim að sækja og héldu
jólaboð fyrir stórfjölskylduna
sem enn eru í minnum höfð.
Við Stuðlasystkin ásamt for-
eldrum okkar hugsum til fjöl-
skyldunnar allrar. Þau okkar
sem eiga þess kost að faðma
ykkur og þakka fyrir samferð
með vönduðum frænda og góð-
um vin gera það líka fyrir hönd
okkar hinna sem hugsa til ykk-
ar úr fjarlægð. Öll biðjum við
Guð að styrkja ykkur og blessa
minningarnar um Jónda. Hann
var drengur góður.
Margrét Bóasdóttir.
Við skólaslit í Samvinnuskól-
anum á Bifröst í Borgarfirði
vorið 1960 var það hlutverk
Jóns vinar okkar Illugasonar að
flytja kveðjuorð frá 38 nemenda
hópnum sem var að útskrifast.
Hann talaði í upphafi ræðu
sinnar um veginn fram undan
hjá okkur og að hann yrði ekki
alltaf beinn og breiður, heldur
bæði hæðóttur og bugðóttur,
eins og líklega raunin hefur
verið hjá flestum okkar. Nú
hefur Jón Illugason farið lífsins
veg á enda og fylgja honum
góðar óskir.
Jón eða Jóndi eins og hann
var gjarnan kallaður af heima-
fólki til að greina hann frá öðr-
um Jónum þar í sveit, var Mý-
vetningur í húð og hár, –
Vogungur í móðurætt og af ætt
Reykhlíðinga í föðurætt. Hann
gat verið fastur fyrir og fátt
sem fékk honum haggað ef svo
bar undir.
Þegar Jón Illugason hóf nám
á Bifröst haustið 1958 kom
fljótt í ljós að áhugamál hans
voru knattspyrna og tónlist.
Hann var lengi liðtækur knatt-
spyrnumaður, spilaði sóknar-
mann, og síðan var það gítarinn
sem hann handlék tíðum og
hefur í áranna rás skemmt okk-
ur Bifrestingum og öðrum með
löngum stundum. Reyndar átti
fiðluleikur hug hans um tíma,
en fyrst og fremst var það gít-
arinn.
Þau hjón Guðrún og hann
hafa verið óþreytandi á und-
anförnum árum við að kalla
saman Bifrastarárganginn 1960
norður í Mývatnssveit, og síðast
var það vorið 2013, og þá brá
okkur sumum við að hitta Jón,
því krabbameinið hafði þá þeg-
ar sett svip sinn á hann. Jón
var auðvitað ekki af baki dott-
inn og hélt ótrauður áfram
rekstri ferðaþjónustunnar.
Þarna um vorið las hann upp úr
nokkrum sendibréfum sem
hann hafði sent foreldrum sín-
um við upphaf Bifrastarverunn-
ar, og lýsti það Jóni vel, svo ná-
kvæmar voru lýsingar hans á
lífinu, umhverfinu og húsbúnaði
á Bifröst. Þessi upplestur rifj-
aði upp margskonar minningar
frá þessum tveimur vetrum og
er ekki orðum aukið að við-
staddir hafi hlegið dátt að því
hvernig hann lýsti lífi okkar
fyrir meira en 50 árum.
Eftir Bifrastarveruna dvaldi
Jón um tíma í Danmörku til að
vinna við og kynna sér versl-
unarrekstur hjá dönskum sam-
vinnumönnum, áður en hann
tók við útibúi KÞ í Mývatns-
sveit í nýju og fallegu húsi, sem
nú hýsir Mývatnsstofu. Fljót-
lega hlóðust á hann ýmis trún-
aðarstörf í sveitinni, þar sem
hann var í forystu um árabil, og
þar á meðal á tímum Kröfluelda
á árunum 1975-1984. Þá reyndi
mikið á Jón, og eins gott að
vera fastur fyrir til að brúa bil-
ið milli jarðvísindamanna, íbú-
anna í sveitinni og annarra
Jón og Guðrún snéru sér síð-
ar að ferðaþjónustu og hafa
rekið Eldá í fjölda ára. Um
skeið skipulagði Jón skoðunar-
ferðir um sveitina og nágrenni
og var þar frumkvöðull í þeirri
grein. Hann gegndi síðan mik-
ilvægum trúnaðarstörfum á
vettvangi ferðamála og beitti
sér fyrir ýmsum nýjungum og
umbótum á þeim vettvangi.
Við skólafélagar frá Bifröst
og makar vottum Guðrúnu,
börnum þeirra og fjölskyldu
innilega samúð við ótímabært
fráfall Jóns Illugasonar.
Kári Jónasson.
Jón Illugason
Alltaf kemur lífið
okkur á óvart, og
alltaf kemur dauð-
inn okkur í opna
skjöldu sama
hversu vel við höldum að við
séum undirbúin. Engin undan-
tekning var þar á þegar elsku
vinkona okkar, hún Stína Gunn-
ars, eins og við kölluðum hana
alltaf, var kölluð til annarra
starfa á öðru tilverustigi. Hún
hefði einmitt orðið 60 ára í dag,
12. ágúst.
Við kynntumst í Héraðsskól-
anum að Núpi fyrir meira en 40
árum og höfum verið vinkonur
Kristín
Gunnarsdóttir
✝ Kristín Gunn-arsdóttir fædd-
ist 12. ágúst 1954.
Hún lést 30. júní
2014. Útför hennar
fór fram 12. júlí
2014.
alla tíð síðan,
reyndar með mis-
miklum samskipt-
um en alltaf munað
hver eftir annarri,
og það sem er svo
yndislegt, alltaf
kemur hlátur í hug-
ann þegar við hugs-
um til Stínu vegna
þess að hennar hlát-
ur var svo sérstak-
ur, smitandi og
ógleymanlegur. Það var ýmislegt
brallað á skólaárunum en verður
ekkert tínt til hér en svo sann-
arlega geymt í minningabaukn-
um og rifjað upp alltaf þegar við
minnumst elsku Stínu. Sem
dæmi um hvað það var gaman og
ekki alltaf verið að flækja málin
var það einu sinni að stelpurnar
hittust í Víkinni og langaði allt í
einu í nýja kjóla. Ekki var það nú
neitt vesen eða vandamál, heldur
einfaldlega skroppið í búðina,
keypt efni og síðan skundað
heim til Stínu og saumaðir glæsi-
kjólar, eða það voru þeir allavega
í minningunni. Handlagnar og
úrræðagóðar ungar stúlkur, já,
það var þetta þríeyki svo sann-
arlega. Ógleymanleg eru nem-
endamótin sem haldin hafa verið
þar sem gamlir Núpsverjar hitt-
ast, og þá kannski sérstaklega
þegar við hittumst fyrir þremur
árum í skólanum sjálfum. Þá var
nú glatt á hjalla hjá okkur vin-
konunum, þríeykinu, hláturvin-
konunum, þá hlógum við heila
helgi, svo mikið að athygli vakti
og á endanum hlógu allir sem
einn og mikið var það hressandi
og gott. Svona var Stína, alltaf
glöð og hláturmild, kom öllum í
gott skap og þegar veikindin
voru farin að herja á hana gat
hún líka hlegið. Á síðasta nem-
endamóti, sl. vor, var Stína það
veik að hún treysti sér ekki með
en það kom nú aldeilis ekki í veg
fyrir að við gætum hlegið saman
þá helgina, við bara notuðum
tæknina og hlógum mikið og
lengi saman í gegnum gemsann,
alveg ógleymanlegt. En við vin-
konurnar vorum nú samt hálf
vængbrotnar að hafa elsku Stínu
ekki með í fjörinu. Innst inni
vissum við nú kannski að Stína
væri að leggja af stað í ferðina
löngu, til annarra starfa á öðrum
slóðum, en ekki vorum við alveg
tilbúnar að trúa því að svo stutt
væri eftir af samveru okkar hér
á jörð.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að kynnast þér, elsku
Stína vinkona, og þó svo að við
söknum þín sárt í dag eigum við
eftir að minnast þín um alla
framtíð, og hvernig ætli við ger-
um það best? Jú, þegar við hlæj-
um saman verður þín alltaf
minnst, því hvernig er hægt að
hlæja dátt án þess að þín minn-
ing skjóti upp kollinum? Alveg
erum við vissar um að það er
mikið hlegið hjá þér í sólskins-
landinu núna.
Elsku Benni og fjölskylda, við
sendum ykkur samúðarkveðjur
og vonum að guð gefi ykkur
styrk og stuðning á þessum erf-
iðu tímum. Minningin um ynd-
islega manneskju endist út yfir
allt.
Sóley og Gunnhildur.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann