Morgunblaðið - Sunnudagur - 29.06.2014, Side 8

8 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 29.6. 2014
Skólaárið 1966/7 var ég í breskum heimavist-arskóla. Ég var 18 ára. Sergeant Pepper-plata Bítlanna kom út um sumarið. Þetta var
bjartsýnn tími. Uppreisn æskunnar lá í loftinu. Skól-
inn minn var þar á þveröfugu róli. Hann var af
gömlu gerðinni. Miklar reglur og mikill agi.
Forstöðukennarinn á heimavistinni kallaði mig
einhverju sinni á sinn fund. Hann vildi heyra sjón-
armið hins gestkomandi drengs: „Hvað finnst þér
um okkur?“ Ég sagðist hafa kynnst mörgu góðu en
líka ýmsu gagnrýniverðu. „Þið eruð með of margar
reglur og of mörg boð og bönn.“ Margar reglurnar
væru þannig að fólk beinlínis langaði til að brjóta
þær. „Þið eigið að gera meira af því að tala um fyrir
fólki. Þið leggið blátt bann við að ganga á grasi. Samt
gera það allir! Hvernig væri að mælast til þess að
menn forðuðust að ganga mikið á grasinu því með
miklum ágangi bældist það og yrði jafnvel að svaði.“
Þetta myndu allir skilja og væru fyrir vikið líklegir
að virða. „Þið eigið að hafa reglur fáar, rökréttar,
skiljanlegar og sanngjarnar. Það er vont að hafa
reglur sem enginn virðir. Það eyðileggur þær reglur
sem við viljum að sé fylgt til hins ýtrasta. Fyrir
bragðið hættir fólk að virða reglur.“
Kennarinn tók þessum ábendingum vel. Skömmu
síðar var grasgöngubannið numið úr gildi en vin-
samleg ábending um að ganga ekki í grasinu komin í
staðinn. Eftir sem áður voru önnur boð og bönn við
lýði. Mörg þeirra voru í góðu lagi frá mínum bæj-
ardyrum séð.
Á Íslandi er bannað að auglýsa áfengi. Samt er
áfengi auglýst. Meira að segja í Ríkisútvarpinu. Lög-
in eru með öðrum orðum ekki virt. Ég hef verið í
hópi þeirra sem hafa viljað láta framfylgja þessum
lögum og unnið að því lengi. Bæði með því að breyta
lagatextanum og síðan eftirfylgni. Ef á daginn kæmi
að mitt sjónarmið væri í minnihluta þætti mér
skömminni skárra að lögunum yrði breytt og auglýs-
ingar heimilaðar. Allt er betra en að hafa lög sem eru
ekki virt. Þá brotnar réttarríkið.
Og nú er einmitt verið að reyna að brjóta rétt-
arríkið. Nokkrir óprúttnir landeigendur eru farnir
að rukka fyrir aðgang að náttúrugersemum Íslands í
ábataskyni. Það er bannað í lögum. Ekki vil ég af-
nema þau lög enda segir mér hugur um að yfirgnæf-
andi meirihluti landsmanna sé þeirrar skoðunar
einnig. En þá gerist það að yfirvöldin láta það átölu-
laust þegar rukkarar sækja að saklausu fólki til að
hafa af því fé.
Viðkomandi ráðherrar segjast ætla að láta kanna
lögin! Það má gera á tíu mínútum með því að lesa
einfaldan og skýran lagatextann. Og þeir lög-
reglustjórar sem láta þetta óátalið í sínum umdæm-
um verða að svara því hvers vegna þeir stoppi þá
sem grunaðir eru um að aka undir áhrifum áfengis
og ákæri síðan sannnist að þeir hafi ekið drukknir.
Og sjái lögreglumaður mann berja mann er gripið í
taumana. En mennina með posavélarnar stöðva þeir
hins vegar ekki. Þeir eru án vafa að brjóta lög. Hver
er skýringin?
Ég vildi ekki láta banna að ganga á grasinu í
Brentwood-skólanum. Nú vil ég ekki láta banna mér
að ganga að Kerinu og Leirhnjúki nema ég borgi –
og það þvert á lögin í landinu!
Getur verið að stjórnvöld í landinu séu í vitorði
með brotamönnum? Er markmiðið að skapa þeim
hefðarrétt? Mikilvægt er að stjórnvöld, hvar sem
þau er að finna, kunni að fara með vald sitt. Þegar
svo er ekki er ástæða til þess að hafa af því áhyggjur.
Að kunna að fara með vald
* „Getur verið að stjórnvöldí landinu séu í vitorði meðbrotamönnum? Er markmiðið
að skapa þeim hefðarrétt?“
ÚR ÓLÍKUM ÁTTUM
Ögmundur Jónasson
ogmundur@althingi.is
Axlarbit úrúgvæska leikmannsins
Luis Suarez á HM var vinsælt um-
fjöllunarefni á samfélagsmiðlum í
vikunni.
Lögmaðurinn
og pistlahöfund-
urinn Sigríður
Ásthildur And-
ersen velti upp
þessari spurningu:
„Hvort er nú verra fyrir fótbolta-
mann með milljarð á mánuði að
vera nagaður smá af andstæðingi
sínum eða tæklaður til örorku?
¡Venga Uruguay!“
Helgi Seljan
fjölmiðlamaður
hafði þetta um bit-
málið að segja: „Á
internetinu fer nú
fram stórkostleg
umræða þar sem fullorðnir menn
keppast við að finna fólskulegheit
annarra fótboltamanna sem þannig
eiga að afsaka það að eitthvert yf-
irborgað krakkarassgatið hafi bitið
annað í íþróttakappleik í gærkvöldi.
Ég vil í þessu sambandi benda á að
bankahrunið var ekkert í sam-
anburði við hryðjuverkaárásirnar
11. september.“
Lögmaðurinn
Helga Vala
Helgadóttir
hafði aðra sýn á
málið: „Æ dúllan,
er þessi síbítandi
Suarez ekki bara með eyrnabólgu?
Hvað segja ungbarnaforeldrar?“
Eftir stöðugar
uppfærslur og at-
hugasemdir um at-
vikið fengu ein-
hverjir nóg.
Bloomberg-
fréttamaðurinn
Ómar R. Valdimarsson skrifaði
þessa stöðuuppfærslu: „Ókey, þá
eiga bara örfáir Facebook-vinir
mínir eftir að búa til Suárez-
brandara og skella í newsfeed-ið.
Bið viðkomandi að drífa sig að
koma með eitthvað hnyttið svo við
getum snúið okkur að öðru …“
AF NETINU
Vettvangur
Yoko Ono mun koma fyrir „óskatrjám“ á
Glastonbury-tónlistarhátíðinni sem fram fer í
Englandi um helgina. Óskunum verður svo
safnað saman og þær geymdar undir friðar-
súlunni í Viðey í minningu eiginmanns henn-
ar heitins, Johns Lennons.
Ono skrifar í The Glastonbury Free Press,
tímarit sem dreift er frítt á hátíðinni, að sér
hafi fyrst flogið í hug að koma fram á hátíð-
inni eftir að hafa leikið á tvennum tónleikum
í Dalston í London fyrr á þessu ári.
Hugsað verði til heimsfriðar
„Fyrr á þessu ári lék ég í tvígang á litlum tón-
leikum í Dalston og annar tónlistarmaður vék
sér að mér og sagði að sér þætti gaman að sjá
mig halda eins tónleika á Glastonbury. Ég
varð afar spennt við tilhugsunina, svo spennt
að margir sögðu mér að bíða til 2015 en ég
einfaldlega gat ekki hugsað mér að bíða svo
lengi,“ skrifar Ono.
Ono mun koma fram á sunnudag klukkan
fimm að íslenskum tíma með nýrri útgáfu af
hljómsveit sinni, The Plastic Ono Band, sem
inniheldur meðlimi Yo La Tengo. Hún skrifar
jafnframt að hún óski þess að allir gestir há-
tíðarinnar muni „hugsa til þess dags þegar
heimsfriður ríkir. Í sameiningu getum við
náð þeim áfanga“.
Friðaróskir Glastonbury
verði geymdar í Viðey
Listakonan Yoko Ono.
Morgunblaðið/Golli
Friðarsúlan mun lýsa skært yfir friðaróskum tónelskra hátíðargesta Glastonbury.
Morgunblaðið/Kristinn