Stígandi - 01.07.1945, Blaðsíða 25

STIGANDI
SÝNIR
199
Tókst þú litlu Lísu frá mér?
Loks! — nú skil ég, þú ert sá, er
bætir synd og býrð í kirkjum, —
burtu, Kristur, snertu ei mig!
Leið mig ei til ódauðleikans!
ég er sjúkur, hold mitt rotið, —
jafnvel inn' í hrjáðu hjarta
holund kolsvört, banvæn er.
.... Yztu myrkrin um mig vefjist,
augnaráð mitt sérhvern skelfi,
óhreinn, óhreinn! kalli hver sem
kemur óvart nærri mér!
Áttu rúm í hæstum hæðum
handa barni myrkra nátta,
svikagleði öls og óra?
Átt þú lífsins vígsluskál?
Ert þú bæði bróðir og drottinn,
breiskum manni hinzta líknin?
Getur orð þitt enn þá rekið
illa vætti úr spilltri sál?
IV.
Horfinn er hann. Aleinn dvel ég,
um mig lykur þögul nóttin.
Sárin blæða. Bleikur dauðinn
bíður hljóður eftir mér.
Þýtur í skógi. Myrkrin magnast,
minning týnda vindur þylur,
hvíslar hinztu hugsun mína:
Hjálpað enginn getur þér!
Guðmundur Frímann þýddi.