Stígandi - 01.07.1945, Blaðsíða 26

Stígandi - 01.07.1945, Blaðsíða 26
VAR ÞAÐ MOÐURASTIN? Eftir THEODÓR GUNNLAUGSSON [Eftirfarandi saga gcrðist uppi á víðállumikilli, óbyggðri Iiciði, scm ncfnist Búrfcllshciði. Liggur hún á milli Þistil- fjarðár að norðan, cn Hólsfjalla að sunnan. Milli byggða cr vegalengd, sem næst 50 km.] AÐ var seinnipart dags um miðjan júní, sem við S'igvaldi Jr frændi minn og vinur vorum á heimleið úr 18. grenjaleitinni okkar um hina víðáttumiklu og heillandi Búrfellsheiði. Við vor- um svefnlitlir og [neyttir og í þetta sinn höfðu ekki tjarnir og \ t)tn endurspeglað hin fjölbreyttu litbrigði júnínæturinnar, þegar sólroðinn og gróandinn klæðir fjöllin sínu fegursta skarti. í þetta sinn höfðum við ekki heldur heyrt hinn hreimfagra og kröftuga ástaróð himbrimanna yfir blikandi silungsvötnum. C)g síðast en ekki sízt voru það svanaljóðin fögru, — englasöngur óbyggðana, — sem nú hljómaði ekki nema stöku sinnum. En hver sá ferðamað- ur, senr dvelur eina kyrrláta, sólroðna júnínótt í Búrfellsheiði, tnun fyrst og fremst með aðstoð þessara töfrasöngva geta skilið, hve mikinn unað og sælu og kraft óbyggðir íslands fela í skauti sínu. Við Sigvaldi frændi minn stefndum í norðvestur, á hið fagra f ja.ll, er rís upp úr miðri heiðinni og heiðin dregur nafn af. Heitir það Búrfell. Vestan undir því norðan til er gangnamannakofi og er hann ætíð kallaður Búrfellskofi. Þangað stefndum við í von um hressingu og hvíld fyrir okkur og hestana, ef veður færi batn- andi. Um daginn og nóttina hafði verið norðan hvassviðri með ln íðar- éljurn, svo að allar tjarnir og vötn voru úfin og yggld á brá. Úr hádegi fór að kyrra öðru hverju og rofaði þá til sólar, en þess á milli komu enn þá snarpari haglél. Leið okkar lá fram hjá ofurlitlu vatni og sáum \ ið þar álft á dyngju einni. En ekki var það hún, sem dró okkur úr beinni leið, heldur lækurinn, sem rennur úr vatninu, því að í honum höfð- um við stöku sinnum náð í fallega silunga í soðið. Þangað stefnd- um við því nú í von um að ná í minnsta kosti einn handa Sigvalda, því að það var hans uppáhaldsréttur í svona útlegð.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.