Stígandi - 01.07.1945, Blaðsíða 41

Stígandi - 01.07.1945, Blaðsíða 41
STIGANDI SAGAN AF SUNNEFU FOGRU 215 Ja, jæja. Hví skyldi luin flýta sér heim í þrældóminn og helgi- dagsbrotið? Bezt að fara sér liægt. Merkilegt, hvað Jórunn lét Sig- urð, þennan hrosshaus og helvítismat, ráða einu og öllu á heim- ilinu. Einu sinni hafði hún þó verið góð og guðhrædd stúlka, að minnsta kosti þegar hún var að biðja guð þess grátandi, að gefa sér hann Sigga, hí, hí. Og nú var það komið eins og komið var. Allt í hönk og vitleysu, ekkert nema þögnin og þumbaraskapur- inn. Og drottinn vissi af hverju. Nógur var efnahagurinn, efnileg voru börnin, myndarlegar voru manneskjurnar. A-jæja, það er kalt, þar sem kærleikurinn er ekki. Kynlegt annars með Sigurð, livað hann minnti hana þó alltaf á hann. Enn fann hún jafnvel til þessa ljúfa magnleysis í hnjáliðunum, er hann leit á hana eða gekk nærri henni, og var hún þó „svo gömul, sem á grönum mátti sjá“, hí, hí. Ó, mikil skelfing höfðu dagarnir verið dásamlegir, áður en myrkrið kom. Hún þar, og hún hér, og þar sem hún var, þar var liann. Hár, grannur, með dökkt hár og tinnusvört augu. Aldrei hafði hún séð þvílíka bæn og þrá í augum nokkurs manns. Hún hefði ekki getað neitað lionum um nokkuð — en hanri bað hana aldrei um neitt — það voru aðeins augun. Og hún liafði þótzt svo viss, því að augu eru aldrei sögð Ijúga. En það var líka satt, hún var alin upp í hjáleigunni, hann stórbóndasonur. Og svo — — Hvar hafði hún hætt? Og svo-----Æ, nú mundi lnin það ekki. Og svo-----? Sigga Sunnefa horfði tómlátlega í kringum sig, eins og hún sæi ekki það, sem hún hafði fyrir augum. En svo kipraði hún allt í einu munninn hæðnislega. Þarna blöstu Ashildarstaðir við, þriggja bursta steinhús, hvítmálað með dumbrauðu þaki; reisuleg útihús; stórt rennislétt tún; víðáttumiklar engjar; brött hlíð að baki, neðar áin lygn og breið; kílar, starartjarnir. Þarna sá líka ofan á bæjarhúsin í Leyningi, þar sem Tóni sérvitri átti heima. En þar var öðruvísi búið. Léleg bæjarhús, útihúsin greni, túnið lítið og þýft, engjarnar líka reytingssamar. Leið Siggu Sunnefu lá fram hjá vallargarðinum í Leyningi, þar sem Tóni og Tumi voru að snúa töðuflekk rétt innan við. Tóni hafði þá orðið þessu fyrri heim, farinn að snúa með Tuma trítli, léttastráknum reykvíska, þeim skollakoll. Hann hét nú raunar ekki trítill, en Tóni gamli kallaði hann aldrei annað, og nú hafði nafnið festst við hann. Mátulegt nafn á þessum litla rindli, sem ekkert var nema goggurinn og gaflaðið! „Þú ert þá kominn!" heilsaði Tóni.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Stígandi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stígandi
https://timarit.is/publication/1085

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.