Stígandi - 01.07.1945, Side 42

216
SAGAN AF SUNNEFU FÖGRU
STÍGANDI
„Og þú ert farinn að snúa!“ svaraði Sigga Sunnefa.
„Sagðist ekki prestinum vel eins og ævinlega?" spurði Tumi
og lézt vera alvarlegur.
„Og þeir spyrja, eins og guð hefir gefið þeirn vitið til,“ svar-
aði Sigga Sunnefa nöturlega.
„Blessuð blíðan í dag,“ sagði Tóni eins og hann vildi mýkja
skapsmnni gömlu konunnar.
„Þeir kunna líka að nota sér hana hérna í dalnum," svaraði hún
óþýðlega.
„Já, ekki er að vanþakka þurrkinn," sagði Tóni.
„Og þú ert þá einn guðleysinginn," kvaddi Sigga Sunnefa.
Tóni gamli horfði liugsi eftir henni eins og hann helði
gleymt sér.
Þegar hún var komin í hvarf, spurði Tumi:
„Hefir lnin alltal’ \erið svona hinseigin?"
„Hinseigin? Hvað áttu við, drengur?"
„Ég á við með lausa skrúfu?"
„Skrúfu? Ég sé ekki, að hún sé með nokkra skrúfu," sagði Tóni
afundinn.
„Nei, ekki svoleiðis,“ sagði Tuini og hló. „Ég átti \ ið, hvort
alltaf hefði verið draugagangur á háaloftinu hjá henni."
Tóni skaut yggldum sjónum á Tuma og sagði hryssingslega:
„Þú átt við og þú átt við, en ég segi, að þú sért ekki með öllum
mjalla!“
„Jæja, með öllum mjalla þá, það var einmitt það, sem ég átti
við um Siggu Sunnefu," svaraði Tumi þrákelknislega.
„Hnu!“
Þeir luku þegjandi við flekkinn. En þegar jteir gengu lieim til
bæjar, leit Tóni yfir til Áshildarstaða, þar sem Sigga Sunnefa \ ar
að bogra heim traðirnar, og mælti: „Nei, hún Sigríður Sunnefa
hefir ekki alltaf verið Vitlausa-Sunnefa, hún er Sunnefa fagra í
álögum.“ Og Tumi sá ekki betur en veturinn í augum Tóna sér-
vitra hyrfi snöggvast fyrir \ori og sól.
Tumi tók viðbragð eins og einhverju óvæntu hefði lostið niður
í hug hans.
„Þú leikur þó ekki á fiðlu?“ spurði hann áfjáður.
Tóni kipptist við. „Fiðlu! Hvaða spurningar eru þetta!"
„Fiðlu“, sagði hann lægra eins og við sjálfan sig, „leik ég á fiðlu?“
„Eru foreldrar þínir úr Reykjavík?“ spurði liann þvfnæst og
leit tortryggnislega á Tuma.