Stígandi - 01.07.1945, Blaðsíða 60

234
FRAMTÍÐIN
STIGANDI
látið mata sig á alls konar skemmtunum eða horft á aðra lrafast
eitthvað að, æfa leikfimi eða fjarsýni o. s. frv. Þeir viija einnig
hafast eitthvað að sjálfir.
Ný sálfræðileg úrlausnarefni berast til stjórnarvaldanna, því að
allir vii ja fræðast. Hin listræna vitund mannsins vaknar af dvala
og hvetur hann til að litast um í ríki náttúrunnar, og kynnast feg-
urð hennar. Hann mun einnig þrá að kynnast sínu eigin eðli og
ágæti.
Sjúkrahús og alls konar hæli munu tæmast, en skólar, bújarðir
og fyrirmyndarbæir fyllast af fólki. Nýjar uppgötvanir munu
breyta lífsháttum manna margvíslega.
Þegar önnur ríki sjá, að lífeyrislöggjöfin gerir einstaklinginn
verðmætari í þágu ríkis og þjóðíélags, og önnur gjöld minnka
þó um helming, þá munu þau koma sönru löggjöf á hjá sér og þá
kemur það á daginn, að fjöldann fýsir að reisa ný bú og nýjar
byggðir, og þá verða þau lönd numin, er áður þóttu ófýsileg.
Margir kunna að hugsa, að þessar breytingar ýti undir mannfjölg-
un, en það verður alls ekki, fremur hið gagnstæða. Sköpun lista-
verka og viðfangsefna, sem eru mönnum hugþekk, deyfa hina
ríku kynþrá, er áður var áberandi. Hún verður ekki lengur sú
eina skemmtun, er fátækir geta veitt sér, eða varasjóðir hinna
í'íku, sem þó gátu aldrei veitt sér fullnægingu lífs síns. Þá verður
ónauðsynlegt að ala upp menn til að nota þá fyrir fallbyssufóður!
Auðjöfrarnir verða úr sögunni, og lijón munu ekki girnast að
eiga nrörg börn með það fyrir augum að njóta styrks frá þeim, er
þau fara að vinna fyrir kaupi. Foreldrum verður kennt — og þau
lrvött til þess — að eignast börn til að elska þau og ala þau vel
upp, börn, senr njóta lífeyris, sleppa við yfirdrottnun foreldra
sinna og aðrar hindranir. Enn höfum við ekki nrinnzt á framtíðar-
trúarbrögð, rnenntanrál, vísindi, eða heilbrigðismál. Það Úrvænis-
land (Utopia), sem við höfum rýnt eftir, nrun skapast fyrir tilstilli
alþjóðlegra tilrauna, þar sem hið drottnandi vald er látið af
lrendi, en það verður fyrsta sporið til að brjóta samkeppnismúra
þjóðanna, frumeðlis- og þjóðernislegar lrindranir, sjálfselsku og
stigamennsku.
Það þarf varla að taka það franr, að ekkert af þessu verður franr-
kvæmt, nenra þjóðirnar lrelgi sig hinunr háleitustu lrugsjónunr
og virkustu skynsemi, sem eru árangur af sannri trú og sannri
nrenntun. Þær nrunu mynda dyggðahring, en ekki glæpahring.
Við verðum einnig að hafa það í huga, að þessar framkvæmdir