Stígandi - 01.07.1945, Síða 66

240
UM BÆKUR
STÍGANDI
prestur liefir verið fenginn til aðstoðar,
Þorvaldur Sangner að nafni. Hann er
ungur og áhugasamur um starf sitt og
aflar sér hrátt vinsælda, enda þótt pró-
fastsfrúin, sein hann er hjá, reyni að
koma sama tjóðrinu á hann og hún
hafði alltaf haft mann sinn í. A ferðum
sínum meðal safnaðarfólks síns kynnist
Þorvaldur Margréti Smiðsdóttur, sem
raunar er höfuðsmannsdóttir, cn alin
upp við hina verstu aðbúð hjá Onundi
sinið, afa sínum, og því kölluð Smiðs-
dóttir, enda aldrei við liana kannazt af
föðurnum. Önundur hefir komið galdra-
orði á þessa dótturdóttur sína, svo að
hún er hædd og hrakyrt af öllum, en þó
leitað til hennar um lækningar, sem
liún þykir snjöll við. Eina manneskjan,
sem hefir búið vel að Margréti, er Vef-
Karla gamla, og það er hún, sem Mar-
grét hefir lært lækningalist sína hjá. Þor-
váldur verður hrifinn af Margréti og
giftist henni, en svo ríkt er galdraorðið,
að söfnuðurinn liættir að sækja kirkju
til hans. — Margar persónur aðrar koma
þarna við sögu: Sylvía Grey í Eiríksdai.
bóndinn og húsfreyjan á heimili Sinu;
Georg Fjeldner htifuðsmaður á Andrés-
arfossi, sem töfraði liugi allra kvenna —
nema Önnji Ryde, sem hann hafði þó
einsett sér að fá fyrir konu; Elísabet
Grey, svefngengillinn og vökudrauma-
mærin, dóttir Sylvíu Grey, og fleiri
mætti nefna.
Sagan er nokkuð langdregin, en per-
sónulýsingar sumar góðar, ekki sízt á
aukapersónum. Ekki verður þetta talið
merkt skáldverk, enda vafalaust af höf.
hálfu fyrst og fremst ætiað til skemmti-
lesturs, og því marki mun hann hafa
náð, að fjöldamargir lesendur munu
ckki leggja bókina leiðir frá sér, hafi
þeir ætlað að lesa sér eittlivað til gam-
ans og dægrastyttingar. — Prentvillur
eru fleiri en títt er um bækur frá
Norðra, en annars er frágangur smekk-
vís.
Drekakyn, skáldsaga eftir Pearl S.
Buck. Stefán Bjarman og Sigurður
Guðmundsson þýddu. Bókaútg.
Rún h.f. Prentsmiðja Björns Jóns-
sonar h.f. 1945.
Pearl S. Buck er líklega einhver vin-
sælasti erlendur höfundur meðal ís-
lenzkra lesenda. Hafa áður verið þýdclar
á íslenzku cftir hana sögurnar Austan-
vindar og vestan, Gott land, Móðirin og
Úllaginn, og er því Drekakyn fimmta
sagan, en auk þess eru a. m. k. þrjár enn
í þýðingu. Ef til vill á hið framandi
sögusvið frúarinnar nokkurn þátt í því,
hve íslenzkir lesendur eru sólgnir í lest-
ur bóka hennar, þeir fá ævintýra- og
ferðaþrá sinni að nokkru svalað þar, en
fyrst og frcmst munu það hinar snjöllu
mannlýsingar höf., sem gefa bókum
liennar listagildi, og þær kunna lesend-
urnir að mcta.
Drekakyn cr hernámssaga. Hún gerist
í nágrenni Nankingborgar, og að nokkru
í borginni sjálfri, greinir frá innrás Ja]>-
ana, ránum þeirra og óhæfuverkum, her-
námsstjórn þeirra og lífskjörum almcnn-
ings undir oki þeirra. Sumar lýsingar
höfundar eru með því ægilegasta, sem á
íslenzku hefir birzt. En þrátt fyrir ægi-
leik og ljótleik ber þó meir á fegurð
sögunnar, því að lýsingar skáldkonunnar
á skapgerð, háttum og lífi fjölskyldu
Lings Tans, kínverska bóndans, eru
hvort tveggja í senn, fagrar og aðdáun-
arverðar.
Aðalsöguhetjurnar eru: Ling Tan,
kínverskur hóndi; Ling Saó, kona hans;
Laó Ta, I.aó Er og Laó San, synir þeirra;
Wú Lin, tengdasonur götnlu hjónanna,
Jada, kona Laó Ers; tvær dætur Ling
Tans og Ling Saós ,og loks Majlí, kín-
verska gyðjan með Arabaltlóð í a'ðum.
Mjög er erfitt að segja, hver persónu-
lýsingin er bezt, þótt þær séu svona
margar, þær eru hver annarri hetri.
Br. S.