Fréttablaðið - 01.03.2013, Blaðsíða 46

1. mars 2013 FÖSTUDAGUR| MENNING | 30
Gott að hafa pör í hópnum
Í sýningunni eru fjórir leikarar: Aðalbjörg Árnadóttir, Anna Gunndís Guð-
mundsdóttir, Einar Aðalsteinsson og Hannes Óli Ágústsson, en svo vill til að
bæði Aðalbjörg og Hannes og Anna Gunndís og Einar eru pör. Ragnheiður
segir það muna miklu fyrir leikfélagið að hafa fastráðna leikara. „Það gefur
okkur ákveðið vægi að þetta unga fólk var tilbúið til að flytja norður og
setja upp heimili. Það myndast öðruvísi stemning en ef fólk er lausráðið og
býr annars staðar.“
Ragnheiður segir það á margan hátt jákvætt að í leiksýningunni eru tvö
pör. „Það er ótrúlegt hvað þau vinna vel saman þó þau séu saman 24 tíma
dags. Öll dramatík er tekin út á sviðinu og skilin eftir þar. Þetta eru miklir
listamenn.“ Hún segir forsölu á leiksýninguna hafa gengið vel því uppselt er á fyrstu fjórar
sýningarnar. „Við erum að reyna að bjóða upp á sýningar sem eru ekki í boði annars staðar svo
að fólk geti gert sér ferð hingað til að koma á sýningu.“
MENNING
Ungur tyrknesk-ættaður lögregluþjónn,
Cem, aðstoðar leynilögreglumanninn
Jochen við að handtaka meintan hryðju-
verkamann. Hryðjuverkamaðurinn,
Carnegie Gigantae, á rætur sínar að rekja
til Kaliforníu og er grunsamlega líkur
stórum kaktus. Jochen segist geta sannað
að Carnegie sé stórhættulegur glæpa-
maður og segir yfirmanni sínum, Dr.
Schmidt frá handtökunni. Cem og Jochen
nota svo ýmsar hefðbundnar yfirheyrslu-
aðferðir, en algjörlega án árangurs. Súsí,
sem er ung lögreglukona, rekst svo inn á
skrifstofuna og dregst inn í málið. Þegar
Dr. Schmidt birtist tekur atburðarásin
óvænta og afdrifaríka stefnu.
„Á meðan á sýningunni stendur sýnir
kaktusinn engin viðbrögð, en þiggur þó
sígarettu á einum tímapunkti. Það má svo
deila um það hvort hann hafi í rauninni
þegið sígarettuna eða hvort henni hafi
verið þröngvað upp á hann,“ segir Ragn-
heiður. Með verkinu sé höfundur að fjalla
um hlutgervingu á fólki og vísa í meðferð
fanga í bandarískum fangelsum í Írak,
Afganistan og Kúbu þar sem komið er
fram við fólk eins og hluti. Hún segir að
það hafi verið skemmtileg áskorun fyrir
leikarana að glíma við að leika á móti
dauðum hlut. Áhorfendur séu einróma
um það að á meðan sýningunni stendur
verði kaktusinn allt í einu að manneskju.
„Þetta er eitt af þessum góðu verkum
þar sem maður hlær innilega og upphátt
og nokkru seinna veltir maður fyrir sér
hvort maður hefðu átt að hlæja.“
Leikritið er eftir þýska rithöfundinn og
mannréttindalögfræðinginn Juli Zeh sem
er vel þekkt í sínu landi.
„Hún tekst í verkinu á við málefni eins
og ótta og öryggisfíkn í nútíma sam-
félagi.“ Það fái mann á gamansaman hátt
til að íhuga samtíma og umhverfi. „Við
lifum á því að vera óttaslegin og hafa ein-
hvern sem tryggir öryggi okkar. Það má
segja að tæki stjórnvalda til að stjórna
almúganum sé að ala okkur á ótta og
telja okkur svo trú um að þau geti tryggt
öryggi okkar. En er það raunveruleikinn
eða uppspuni? Það er ein af þeim spurn-
ingum sem verkið tekst á við.“
Ragnheiður segir að leikhópurinn
hafi meðal annars sótt innblástur í bíó-
myndir og sjónvarpsþætti sem fjalla um
þegar einn maður bjargar heiminum við
dramatískar aðstæður, eins og 24 og Die
hard. Bilið sé oft stutt á milli Jack Bauer
í þáttunum 24 og þess sem maður les í
fréttum.
„Það er svakalegt tækifæri fyrir mig
sem leikhússtjóra að fá að setja upp sýn-
ingu í eigin leikhúsi. Við vorum að sýna
Leigumorðingjann fyrir jól og það er
viss samhljómur á milli þessara tveggja
verka. Þau passa bæði inn í listræna
stefnu okkar um að vera framsækið og
alþýðlegt leikhús. Þetta smellpassaði líka
fyrir leikarana okkar sem eru allt saman
þenkjandi listamenn,“ segir Ragnheiður.
- hj
Hryðjuverkamaður eða kaktus?
Kaktusinn nefnist leikrit sem Leikfélag Akureyrar frumsýnir í kvöld. Verkið fj allar um lögregluþjón sem á að handtaka meintan hryðju-
verkamann sem minnir grunsamlega mikið á stóran kaktus. Meinfyndið verk en vekur mann jafnframt til umhugsunar, segir leikstjórinn.
ÚR KAKTUSNUM Í sviðsetningunni er innblástur sóttur í bíómyndir og sjónvarpsþætti á borð við 24 og Die hard, bilið milli þess sem gerist þar og þess sem er í
fréttum er oft skuggalega lítill.
RAGNHEIÐUR
SKÚLADÓTTIR
Yfirlitssýningu á verkum Gísla
B. Björnssonar á Hönnunarsafni
Íslands lýkur á sunnudag. Þá
munu munu Gísli og Harpa Þórs-
dóttir safnstjóri ganga um sýn-
inguna og spjalla um feril Gísla
og grafíska hönnun á Íslandi.
Gísli er einn atkvæðamesti
grafíski hönnuðurinn í íslenskri
hönnunarsögu á 20. öld. Á langri
starfsævi hefur hann hannað
mörg þekkt merki fyrirtækja.
Má þar nefna merki Sjón varpsins,
merki Norræna félagsins og
merki Hjartaverndar. Gísli hefur
hannað og sett upp fjölda bóka og
gert bókakápur og hannað aug-
lýsingar á prenti og í sjónvarpi.
Á sýningunni er farið yfir fjöl-
breyttan feril Gísla; fjölmörg
merki fyrirtækja og stofnana
eru til sýnis ásamt nokkrum
hönnunar ferlum. Á sýningunni
má sjá myndbrot frá auglýsinga-
stofu Gísla, myndbrot af sjón-
varpsmerkinu frá þeim 43 árum
sem merkið hefur verið notað og
stutta viðtalsmynd sem nemendur
Gísla gerðu þar sem fjallað er
um áhrif hans sem kennara á
nemendur sína og samstarfs-
menn.
Sýningarspjall Gísla og Hörpu á
sunnudag hefst klukkan 14.
Grafískur frumkvöðull
spjallar um verk sín
Yfi rlitssýning Gísla B. Björnssonar að lokum komin.
GÍSLI B. BJÖRNSSON Ræðir við Hörpu Þórsdóttur um verk sín á sunnudag.