Fréttablaðið - 22.03.2013, Blaðsíða 38

FRÉTTABLAÐIÐ Ebba Guðný Guðmundsdóttir. Veru-leiki. Heilsa og heilbrigði. Spjörunum úr og helgarmaturinn.
8 • LÍFIÐ 22. MARS 2013
VERULEIKI
FRAMHALDSSAGA
SAGA AF VERU, RAUNUM HENNAR OG HUGLEIÐINGUM
Anna Rún Frímannsdóttir
íslenskufræðingur og rithöfundur skrifar
Í dag á besti vinur minn afmæli.
Hrúturinn Pálmar sem á aðeins
eitt ár eftir í að verða táningur.
Ég fæ nettan hroll við tilhugs-
unina um að á næsta ári verðum
við vinirnir orðnir unglingar.
Ég hlakka reyndar ekkert sér-
staklega til unglingsáranna og
væri alveg til í að hoppa bara yfir
þau. Án gríns! Hún Helga systir
mín varð alveg hræðileg þegar
gelgjan bankaði upp á hjá henni.
Maður lifandi hvað hún átti erf-
itt. Ég man sérstaklega eftir því
þegar hún fór á „skammast sín
fyrir fjölskylduna sína“ skeiðið.
Ég skildi hana alls ekki á þessum
tíma.
Ég er svo stolt af fjölskyldunni
minni að ég er að springa, myndi
ekki skipta á henni og öllu heims-
ins gulli. Ég man sérstaklega
eftir einu skipti þegar við pabbi
rákumst á hana í bakaríinu þar
sem hún sat með nokkrum vinum
sínum og gæddi sér á skinkuhorni
og kókómjólk. Pabbi gekk upp að
vinunum til að heilsa en Helga lét
sem hún sæi hann ekki. Ég varð
bálreið út í hana. Ég vorkenndi
pabba alveg hræðilega mikið þar
sem hann stóð hinn vandræðaleg-
asti og reyndi að gera eins gott úr
þessum aðstæðum og hann gat.
Ég æddi því upp að henni og sagði
mátulega hátt svo allir í bakaríinu
heyrðu örugglega í mér: „Helga,
mamma bað mig um að skila því
til þín að bangsinn þinn væri kom-
inn úr þvotti og liti út eins og nýr,
þú getur því sofið með hann í nótt.
Ég veit að þú getur ekki án hans
verið.“ Ég hefði getað svarið fyrir
að Helga myndi gjósa þarna á
staðnum eins og kynsystir hennar
Hekla. Hún grýtti tómri kókó-
mjólkurfernunni í gólfið, rauk út
og skellti á eftir sér hurðinni svo
undir tók í gömlum innréttingum
bakarísins. Aumingja pabbi vissi
hreinlega ekki í hvorn fótinn hann
átti að stíga. Ég var ekki viss um
hvort hann ætlaði að skamma
mig eða stökkva á eftir Helgu. En
pabbi varð ekki reiður við mig,
þvert á móti. Hann keypti meira
að segja tvo kleinuhringi fyrir
mig, annan með súkkulaði og hinn
með karamellu. Ætli það hafi ekki
verið hans leið til að þakka mér
fyrir stuðninginn. Eftir þetta tal-
aði mín ástkæra systir ekki við
mig í tvær vikur sem var svo sem
henni líkt. Ég hafði áhyggjur af að
þessi gelgja færi með hana einn
daginn, í bókstaflegri merkingu.
Það er því kannski engin furða að
ég hlakki ekki beint til að verða
unglingur. Unglingar eru líka
margir hverjir að flýta sér allt
of mikið að verða fullorðnir. Mér
finnst að maður eigi að varðveita
barnið í sér eins lengi og maður
getur. Maður á heldur aldrei að
skammast sín fyrir fólkið sitt,
vinina og fjölskylduna – það allra
dýrmætasta sem maður á.
Þegar ég hugsa til þess, þá
finnst mér fráleitt að við Pálmar
verðum nokkurn tíma svona.
Pálmar! Ég lít á klukkuna og
sé að ég hef nákvæmlega tíu
mínútur til þess að koma mér í
afmælið. Ég klára því að pakka
inn afmælisgjöfinni, greiði
mesta flókann úr hárinu og
skokka léttfætt af stað. Á þessari
stuttu leið bið ég til Guðs að ég
sleppi við gelgjuna þegar að ung-
lingsárunum kemur, ég er nefni-
lega handviss um að hún fari mér
ekki. Pálmar kemur spariklædd-
ur og fínn til dyra og býður mér
inn. Augnabliki síðar sit ég við
stofuborðið og gúffa í mig ný-
bakaðri og volgri súkkulaði köku.
Sælkerinn ég er í hamingjukasti
yfir kræsingunum og strax far-
inn að plana hvað eigi að fara
á diskinn í næstu ferð. Lífið er
stundum of gott til að vera satt!
FRAMHALD Í NÆSTU VIKU
ég að þvinga mig í bólið ekki
seinna en klukkan ellefu þó svo
ég eigi eftir að gera allt mögu-
legt. Svo er ég að rembast við
að reyna að hugleiða stundum
þegar ég er orðin alveg útkeyrð.
Ég er ekkert góð í því en ég
reyni og mér finnst það hjálpa.
Annars finnst mér einlæglega að
fólk með börn ætti að hafa rétt
á því að vinna 60-80% vinnu.
Held að margar rannsóknir hafi
sýnt að það eru frábærir starfs-
kraftar.
Bugaður af sorg
Suðurafríski hlauparinn og fjöl-
skylduvinur ykkar Pistorius sem
sakaður var um að hafa myrt
unnustu sína hefur haft mikil og
góð áhrif á ykkar líf. Hvernig
líður ykkur við að fylgjast með
þessu máli héðan frá Íslandi og
hefurðu haft tök á að tala við
hann? Við höfum fengið einstaka
skilaboð frá honum sem ég veit
að hann hefur sent okkur af því
hann veit að okkur þykir vænt
um hann og höfum áhyggjur af
honum. Við sendum honum reglu-
lega styrkjandi skilaboð. Það
er skemmst frá því að segja að
hann er bugaður af sorg og syrgir
Reevu mjög. Þegar hann skrifar
þakkar hann okkur fyrir að biðja
fyrir fjölskyldu Reevu og fjöl-
skyldu sinni og fyrir stuðninginn
og segir hann skipta sig miklu
og hjálpa sér að komast í gegn-
um þessa martröð. Það sem
hjálpar honum mest núna, held
ég, er að hann er trúaður mjög,
Suður-Afríku menn eru það jafn-
an og ég veit að hann heldur sig
nálægt Guði með bænum sínum
og finnur þar skjól.
Segðu mér aðeins þína sýn á
hann eftir að hafa kynnst honum?
Oscar er góðviljaður maður og
vill láta gott af sér leiða. Þrátt
fyrir frægð og frama og þétta
dagskrá hefur hann alltaf gefið
sér tíma fyrir fólk, sérstaklega þá
sem eiga um sárt að binda. Hann
er hugrakkur, skemmtilegur, hlýr
og réttsýnn. Það er ekkert illt í
honum. Ég bið að með tímanum
læri hann að fyrirgefa sér. Það er
ekki vafi í mínum huga að þetta
var slys.
Svalt að vera öðruvísi
Og hvernig útskýrðuð þið málið
fyrir börnunum ykkar? Þegar við
Haddi, maðurinn minn, lásum
fréttina voru viðbrögð okkar svo
ýkt að Hanna og Hafliði sáu strax
að eitthvað hræðilegt hafði gerst.
Ég sagði þeim þess vegna hvað
var, að Oscar hefði drepið kær-
ustu sína um nóttina, haldið að
hún væri þjófur. Við höfum búið í
Suður-Afríku og þekkjum aðstæð-
urnar, þau tvö vissu aðeins um
glæpina þó við reyndum ávallt
að halda slíkum sögum frá þeim,
þar sem við bjuggum á öruggara
svæði en Oscar. Fyrir þeim var
þetta afgreitt af því að þetta var
óvart. Þau hvorki dæma né dvelja
við þetta og skilja heldur ekki vel
afleiðingarnar, sem er ágætt.
Hvað varðar Hafliða, þá hefur
hann aldrei ætlað að verða Oscar
eða eins og Oscar. Oscar gaf
honum og okkur miklu dýrmætari
gjöf en það. Hann sýndi Hafliða að
hann er ekki einn og að hann eigi
ávallt að vera ánægður með sig.
Það er svalt að hafa engar fætur,
svalt að vera öðruvísi og þetta
skiptir í raun engu máli. Maður
getur gert það sem maður vill þó
maður sé fótalaus.Það dýrmætasta
sem maður á er í hjartanu. Haf-
liði skiptir um skoðun vikulega
varðandi hvað hann ætlar að verða
þegar hann er orðinn stór.
Það er ekk-
ert alltaf fínt
heima hjá mér og
börnin fara bara
stundum aftur í
sömu fötin og í
gær, þó að það
sé jafnvel blettur
einhvers staðar
Ebba gerir
engan mat fyrir
börnin nema
að henni þyki
hann góður.
Vinirnir þeir
Pistorius og
Hafliði saman.
Pistorius hefur reynst Ebbu og hennar fjölskyldu afar vel.
Burt’s Bees vörurnar fást t.d. í Lyfjum & heilsu Kringlunni og í Fríhöfninni.
náttúran og ég
N
Á
T
T
Ú
R
U
L
E
G

F
E
G
U
R
Ð
„UPPÁHALDS SNYRTIVARAN MÍN ER
LITAÐUR VARASALVI FRÁ BURT’S BEES“
PATTRA SRIYANONGE TÍSKUBLOGGARI MÆLIR
MEÐ TINTED LIP BALM FRÁ BURT´S BEES
„Uppáhalds snyrtivaran mín er litaður varasalvi
frá Burt’s Bees í litnum rose. Ég varð ástfangin
af honum síðasta sumar þegar ég keypti mér
einn í Leifstöð. Nú hafa fleiri Burt’s Bees elskur
bæst við í snyrtibudduna. Þetta er eini var-
asalvinn sem hefur virkað svona ótrúlega vel
á mig og liturinn finnst mér fullkominn. 100%
náttúrulegur er líka eitthvað til þess að gleðjast
yfir!“