Skessuhorn - 19.12.2012, Blaðsíða 69

69MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 2012
„Ég sagði sögu mína fyr ir tveim ur
árum, þá kasól étt og búin að ganga
í gegn um, að ég hélt, erf ið an tíma
með al ann ars þar sem með ganga
dótt ur minn ar hafði ein kennst af
veik ind um. Fyrr ver andi með eig­
end ur mín ir að Ís búð inni Ís landi
höfðu á þeim tíma punkti kom­
ið illa fram við mig, ég fékk ekki
fæð ing ar or lof og þjáð ist af sjúk­
leg um flök ur leika. Ég man að ég
sagði þá að ekk ert af þessu skipti
máli svo lengi sem litla dam an mín
hefði það gott og kæm ist klakk laust
í heim inn. Það var svo sann ar lega
rétt hjá mér. Mað ur á ekki að væla
út af smá mun um, ver ald leg ir hlut­
ir skipta engu máli. Ég hélt að ég
væri að fara að loka erf ið um kafla
í mínu lífi, en í stað þess biðu mín
miklu erf ið ari verk efni." Þannig
seg ir Hlé dís Sveins dótt ir frá í upp­
hafi sam tals við blaða mann. Kona
þessi sit ur sjald an auð um hönd um.
Tók ný ver ið þátt í próf kjöri svona
til að máta sig við póli tík ina. Hún
kveðst afar þakk lát því trausti sem
henni var sýnt í kosn ing un um, en
ger ir ráð fyr ir að leita á önn ur mið
en þau póli tísku.
Að Fossi í Stað ar sveit fædd ist
fyr ir ríf lega þrjá tíu árum lít il stúlka
sem tel ur sig vera gott dæmi um
mann eskju sem hægt sé að taka úr
sveit inni en ekki sé hægt að taka
sveit ina úr henni. Lengi býr að
fyrstu gerð og í sál inni er hún enn­
þá bæði í þrótta­ og hesta kona, þótt
árin sem hún hafi hvorki stund­
að reglu bundn ar í þrótt ir eða kom­
ist á hest bak séu orð in fleiri en hin.
Hún seg ist geta fyr ir gef ið mann leg
mis tök sem áttu sér stað við fæð­
ingu dótt ur sinn ar, eng in sé und­
an skil inn á föll um, en erf ið ara sé
að fyr ir gefa fram komu heil brigð is­
starfs manna eft ir þetta slys. Henn­
ar mottó í dag sé í þá veru að þrátt
fyr ir mót læti og á föll sé mik il væg­
ast af öllu að vera ham ingju sam ur
og takast þannig á við líf ið.
Frjáls ræði í sveit inni og
ást ríkt upp eldi
Hlé dís er verk efna stjóri sam tak anna
Beint frá býli sem ný ver ið stóðu
fyr ir mikl um mark aði í Reykja vík
í sam starfi við ljúf met is versl un ina
Búr ið. Þrátt fyr ir mikl ar ann ir býð­
ur hún í heim sókn í gam alt báru­
járns hús á Akra nesi sem heit ir Arn­
ar stað ir. Þar hafa marg ir Ak ur nes­
ing ar búið á und an henni.
„Upp vaxt ar ár mín á Fossi ein­
kennd ust af um hyggju og frjáls­
ræði. For eldr ar mín ir eru rétt rúm­
um kyn þroska aldri eldri en ég og
það mark aði ör ugg lega upp eld ið,"
seg ir Hlé dís og bros ir. „Við feng­
um að taka full an þátt í öllu. Það
eru for rétt indi að eiga for eldra
sem gefa sér tíma til að leið beina
börn un um í gegn um leik og starf.
Amma og afi bjuggu líka í göngu­
færi frá okk ur og það er ó met an legt
að hafa haft þau svona ná lægt sér,
bæði land fræði lega og ást lega séð.
Ég held að þessi skil yrð is lausa ást
sem ég fann að ég naut hafi fleytt
mér langt í gegn um tíð ina. Þau
hafa reynt að koma fyr ir mann vit­
inu þeg ar þess hef ur þurft en um­
fram allt hafa þau alltaf stutt okk­
ur í gegn um þykkt og þunnt. Það
hef ur nú líka held ur bet ur sýnt sig á
þess um síð ustu og verstu, eða á ég
að bara segja bestu núna?"
Ung ling ur í Hólm in um
Hlé dís hóf skóla göng una að Lýsu­
hóli í Stað ar sveit og var þar upp
8. bekk. Eft ir það lá leið henn ar í
Stykk is hólm. „Ég þótti víst efni leg
í í þrótt um á þess um árum. Það er
kannski erfitt að merkja það núna,"
seg ir hún og hlær. „Ég bjó hjá þeim
dá semd ar hjón um Palla föð ur bróð­
ur mín um og Þór unni kon unni
hans. Þetta var ó met an leg ur tími.
Þau hjón in eiga alltaf stóra sneið
í hjarta mínu. Það er ekki sjálf gef­
ið að taka að sér ung ling og er ég
þeim æv in lega þakk lát fyr ir," seg­
ir Hlé dís á með an hún ger ir dýr­
ind is kaffi handa blaða manni og af­
sak ar að skeið in sé úr plasti, hún
sé ekki búin að koma sér upp silfr­
inu enn. „Ég var eig in lega ekki al­
veg viss um hvað ég vildi læra eft­
ir grunn nám svo á með an ég var
að hugsa mig um fór ég til Þýska­
lands og vann þar á hesta bú garði
í hálft ár. Ís lenski hest ur inn er svo
dá sam leg ur og ég flokka mig enn
sem hesta konu þó ég fari ekki nema
einu sinni til tvisvar í hesta ferð ir á
sumr in," seg ir Hlé dís.
Í þrótta fer ill inn kvadd ur
Svo kom að því að læra eitt hvað þeg­
ar Þýska lands dvöl inni lauk. „Í þrótt­
irn ar voru hátt skrif að ar í mínu lífi
á þess um tíma og því sótti ég um
á í þrótta braut í FB. Ég hafði ver ið
val in í hóp sem kall að ur var „Sid n ey
2000" og hafði það að mark miði að
und ir búa kepp end ur fyr ir Ólymp­
íu leik ana. „En svo bregð ast kross­
bönd í hné sem önn ur hné," seg ir
Hlé dís og bros ir. Ég sleit sem sagt
kross bönd og eitt hvað fleira í hné í
bik ar leik í körfu bolta. Það tók lang­
an tíma að finna út hvað hafði far­
ið úr skeið is og á með an reyndi ég
að æfa á fram en hnéð var alltaf til
hálf gerðra vand ræða. Loks komst
ég til al menni legs bækl un ar lækn is
sem skoð aði mig og mynd aði. Eft ir
það kall aði hann mig inn í her bergi
þar sem hann rétti fram snýti papp­
ír um leið og hann til kynnti mér út­
kom una. Ég var svo kát að loks ins
hafi ein hver fund ið hvað væri að
svo ég sagði bara; „frá bært að þú
fannst hvað var að." Ég hafði kvatt
í þrótt irn ar.
Há seti á bát en síð an
í skóla
Eft ir þetta lá leið in í hár greiðslu­
nám. Hlé dís seg ir að þeg ar hún
hafi ver ið langt kom in í því og ver­
ið far in að vinna á stofu í Smára­
lind hafi hún á kveð ið að taka sér
viku frí og fara vest ur. „Ég kíkti á
bryggj una á Arn ar stapa, en ég hafði
ver ið að vinna þar í nokk ur sum ur
áður. Þar hitti ég fyr ir fjöl skyldu vin
sem var einmitt að leita að há seta á
neta bát. Það fór svo að ég réði mig
um borð um sum ar ið. Það var al­
veg dá sam legt að geta ver ið í hár­
greiðslu á vet urna en úti á sjó á
sumr in. Mjög mikl ar and stæð ur en
ör ugg lega lýsandi fyr ir mig. Mér
finnst mjög gam an að vera gler­
fín en ég elska líka að vera í al vöru
vinnugalla og upp fyr ir haus í ein­
hverju ati. Ég hef líka alltaf ver ið
svo hrif in af sjón um og sjó manns­
starf inu, alltaf bor ið mikla virð ingu
fyr ir því. Það er eitt af þess um al­
vöru störf um eins og land bún að ar­
störf in. Ég er hepp in að hafa feng­
ið að al ast upp í sveit og líka feng­
ið að kynn ast störf um á sjó. En ég
var svo sem enn þá í þess um skynd­
á kvörð un um eins og ég var í viku­
frí inu, því ég sótti um nám á Bif­
röst um sum ar ið og fór þang að um
haust ið.
Bif rastaræv in týr ið
Hlé dís hóf nám í frum greina deild
Há skól ans á Bif röst og kláraði svo
heim speki, hag fræði og stjórn mála­
fræði, svo nefnt HHS nám við skól­
ann. „Það var æð is legt að vera á
Bif röst og þar eign að ist ég marga
frá bæra vini. Orð ið Bif rastaræv­
in týri á við rök að styðj ast. Þar er
sam an kom ið fólk á öll um aldri,
með alls kon ar bak grunn og mis­
mun andi reynslu í fartesk inu. Auk
þess sem þar er manni kennt að afla
sér upp lýs inga en ekki er ver ið að
læra eins og páfa gauk ur utan bók ar.
Líf ið á Campus veit ir einnig að hald
því ó bein pressa er meiri en í öðr­
um skól um. Þarna ertu í um hverfi
sem hvet ur þig til að læra. All ir
eru að eiga við það sama, læra þeg­
ar þess er þörf, en líta líka upp úr
bók sam an þeg ar það er hægt. Það
væri auð veld ara að láta trufla sig í
bæn um. Ég út skrif ast síð an á því
drott ins ári 2007 og fór eitt hvað að
rífa kjaft við úti bús stjór ann minn í
bank an um vegna rán dýrra glans­
bæk linga um námsloka lán á sér­
kjör um, sem var síð an ekk ert betra
en það sem gekk og gerð ist. Hann
varð svo hrif in af mál flutn ingi mín­
um að hann vildi ráða mig í vinnu.
En ég sagði sem satt var að ég væri
að fara að selja kind ur á net inu og
er mjög stolt af því að hafa gert það
í dag. Jafn framt sagði ég við hann
að það væri ekki gott að ráða mig til
vinnu í banka, því ég væri svo lít il
pen inga mann eskja. Það myndi ekki
taka mig nema kort er að setja bank­
ann á haus inn. En viti menn! Þeir
sáu bara um það sjálf ir, án minn ar
hjálp ar."
Sókn ar færi í
okk ar góða mat
Hlé dís seg ir að fyr ir tæk ið Kindur.
is hafi hún stofn að að loknu há­
skóla nám inu til að koma á kveð inni
hug mynda fræði á fram færi, það er
meiri teng ingu á milli fram leið­
enda og neyt enda. Hjá Kindur.is
var hægt að kaupa kind á fæti sem
var þó á fram í fóstri hjá fyrri eig­
anda, Hlé dísi á Fossi í þessu til felli.
„Fram leið end ur og neyt end ur eru
hóp ar sem eiga að tala sam an. Þeg­
ar ég síð an varð for mað ur sam tak­
anna Beint frá býli og bað um að
fá að tala við tals menn Neyt enda­
sam tak anna, þá beið mín eig in lega
rauð ur dreg ill. Eng inn úr þess­
um geira hafði tal að við þá áður,
sem mér fannst al veg ó trú legt. Það
eru mik il tæki færi til sveita og mér
finnst bænd ur nú í vax andi mæli
vera farn ir að verða með vit aðri um
sókn ar fær in sem þeirra bú hafa. Ef
bænd ur hafa kost á því að senda frá
sér og fá send ar vör ur til sín á við­
ráð an legu verði, hafa al menni lega
netteng ingu og ef reglu gerð um
sem lúta að slát ur hús um og heim­
vinnslu verða rýmkað ar, þá verð­
um við á grænni grein. Við erum
svo hepp in að búa á þess ari fal­
legu eyju með hrein an land bún að
og mikla mögu leika og hring inn í
kring um land ið er spriklandi fisk ur
í tonna tali. Mér finnst stór mark að­
ir ekki end ur spegla þetta ríki dæmi
okk ar. Það hræða mig rauð ar hill ur
frá sama vöru merki hvort sem um
„Ég er þakk lát fyr ir fólk ið mitt“
Hlé dís Sveins dótt ir gekk í gegn um erf ið an tíma í kjöl far mis taka
sem áttu sér stað við fæð ingu dótt ur henn ar
Hlé dís Sveins dótt ir stofn aði fyr ir tæk ið Kindur.is eft ir að há skóla námi á Bif röst lauk.
„Mér finnst mjög gam an að vera gler fín en ég elska líka að vera í al vöru
vinnugalla og upp fyr ir haus í ein hverju ati til sjós eða við land bún að."
Brugð ið á leik.