Læknablaðið - 15.06.2001, Qupperneq 87

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 16
Bjarni Jónasson
Sendið efni í anda
læknaskops í
Broshornið,
Læknablaðinu,
Hlíðasmára 8,
200 Kópavogi
eða í bréfasíma
564 4106
eða á netfang:
bjarn i.jonasson @
gb.hgst.is
Getið þess hver
sendir, en það sem
birtist verður undir
dulnefni.
Læknablaðið áskilur
sér rétt til að lagfæra
texta.
Af sondu og brjóstamjólk
Magasonda
Bandarískur læknir starfandi á Íslandi var að
kenna læknanemum hvernig magasonda var þrædd
ofan í sjúkling. Læknirinn talaði góða íslensku og var
auðskilinn, en orðalagið átti til að vekja athygli.
Læknanemarnir fylgdust með af miklum áhuga
hvernig læknirinn bar sig að. Það runnu hins vegar á
þá tvær grímur og þeir litu hver á annan, þegar
læknirinn snaraði hugsun sinni („if the tube does not
go the right way you may kill the patient“) og sagði:
„Ef slangan fer ekki rétta leið máttu drepa
sjúklinginn."
Yfir og undir
Röntgenlæknir í Domus hafði samband við
Broshornið. Eftir lestur óteljandi beiðna um
röntgenrannsóknir veltir hann fyrir sér hvernig fólk
geti haft „svima yfir höfði“ og „verk undir ilinni“!
í reykbindindi
Aslaug kom til heimilislæknisins, sem hún þekkti vel,
og sagði sigri hrósandi: „Jæja, nú hef ég ekki reykt
eina einustu sígarettu í þrjá mánuði og ekki bóndinn
minn heldur.“
„Og hvernig hefur svo gengið,“ spurði læknirinn.
„Bara vel. Við erum svo hugguleg, borðum saman
og tútnum út bæði tvö.“
Einn að westan
Læknirinn: „Þú átt aðeins eftir að lifa í sex
mánuði.“
Sjúklingurinn: „Ég get ekki borgað reikninginn."
Læknirinn: „Gott og vel, þá færðu sex mánuði í
viðbót.“
Læknaneminn og brjóstamjólkin
Lúðvík átti sér þann draum æðstan að verða læknir.
Hann hafði stundað námið af samviskusemi og kveið
í engu munnlega prófinu sem í vændum var, enda
maðurinn vel lesinn. Þegar stundin rann upp átti
hann að svara spurningunni: „Hveijir eru fjórir
helstu kostirnir við brjóstamjólk?"
An þess að hika svaraði hann: „í fyrsta lagi
inniheldur hún bestu blöndu næringarefna, sem völ
er á fyrir barnið. í öðru og þriðja lagi er hún varin
fyrir sýklum í brjóstum móðurinnar og svo örvar
mjólkin ónæmiskerfi barnsins.“
Þegar hér var komið fraus allt fast hjá lækna-
nemanum. Hann gat með engu móti fundið fjórða
atriðið sem á vantaði. Hann fann svitann spretta fram
á enninu og honum varð kalt á tánum. Loks fékk
hann hugljómun mitt í angistinni og sagði: „Og svo
kemur hún í svo flottum umbúðum.“
í veiðitúr
Skurðlæknirinn hringdi í konu sína frá spítalanum og
sagði: „Sæl, elsku hjartað mitt. Það kom dálítið óvænt
upp á. Ég hef fengið eitt af tækifærum lífsins. Mér er
boðið í veiðitúr, sem tekur eina viku. Við veiði-
félagarnir þurfum að fara alveg í einum grænum.
Viltu vera svo elskuleg og taka fram veiðidótið mitt
og pakka fötunum mínum. Ég vil gjarnan hafa bláu
silkináttfötin með í ferðinni. Svo kem ég við heima
eftir klukkutíma og kippi draslinu með mér.“
Nokkru síðar renndi læknirinn við heima hjá sér,
kippti farangrinum út í bílinn, kyssti spúsu sína á
kinnina og rauk af stað.
Viku síðar kom læknirinn til baka. „Var þetta góð
ferð hjá ykkur félögunum, elskan mín?“ „Já hún var
alveg frábær, en þú gleymdir að pakka niður bláu
silkináttfötunum mínum, eins og ég hafði beðið þig
um.“
Konan brosti og sagði: „O nei, elsku krúttið mitt.
Ég setti þau í veiðiboxið þitt.“
Ég man þá tíð
Úr endurminningum barnalœknis:
„Stundum lá við að ég fengi mig fullsaddan á
barnalækningunum. Þá var engu líkara en ég væri að
stunda dýralækningar. Það var ákaflega algengt að
sjúklingurinn gæti ekkert sagt mér. Oft og iðulega
fylgdu sjúklingnum tveir yfirspenntir og óútreiknan-
legir foreldrar, sem hötuðu læknanema og gengu
berserksgang ef ég þurfti að draga blóð úr barninu
eða setja upp vökva."
Ur endurminningum heimilislceknisins:
„Ef maður kynnist fjölskyldum náið verður
uppskeran ríkuleg. Manneskjurnar hleypa lækninum
inn í líf sitt og stundum alveg inn á gafl. Þannig lærir
maður oft hvernig best er að haga sínu eigin lífi. Þessi
tengsl hafa gagnast mér betur og betur með hverju
ári. Þau koma hreinlega í veg fyrir að ég brenni út og
eru ein aðalástæðan fyrir því að ég hef haldið það út
að vera heimilislæknir."
Læknablaðið 2001/87 587