Læknablaðið - 15.07.2002, Blaðsíða 23

FRÆÐIGREINAR / OFNÆMISLOST
inhibitor deficiency. Clin Rev Allergy Immunol 1999; 17:513-23.
50. Markovic SN, Inwards DJ, Frigas EA, Phyliky RP. Acquired
C1 esterase inhibitor deficiency. Ann Intern Med 2000; 132:
144-50.
51. Frankland AW, Abdel-Maguid R. Letter: Adrenaline in the
treatment of anaphylaxis. Br Med J 1975; 4:162.
52. Levy JH. Intravenous epinephrine therapy in anaphylaxis
[letter]. JAMA 1983; 249: 3173.
53. Brown AF. Therapeutic controversies in the management of
acute anaphylaxis. J Accid Emerg Med 1998; 15: 89-95.
54. Gold MS, Sainsbury R. First aid anaphylaxis management in
children who were prescribed an epinephrine autoinjector
device (EpiPen). J Allergy Clin Immunol 2000; 106:171-6.
55. Korenblat P, Lundie MJ, Dankner RE, Day JH. A retrospective
study of epinephrine administration for anaphylaxis: how many
doses are needed? Allergy Asthma Proc 1999; 20:383-6.
56. Sadana A, O'Donnell C, Hunt MT, Gavalas M. Managing
acute anaphylaxis. Intravenous adrenaline should be consi-
dered because of the urgency of the condition [letter; com-
ment]. BMJ 2000; 320: 937-8.
57. Hughes G, Fitzharris P. Managing acute anaphylaxis. New
guidelines emphasise importance of intramuscular adrenaline
[editorial] [see comments]. BMJ 1999; 319:1-2.
58. Lin RY, Curry A, Pesola GR, Knight RJ, Lee HS, Bakalchuk L, et
al. Improved outcomes in patients with acute allergic syndromes
who are treated with combined H1 and H2 antagonists [In
Process Citation]. Ann Emerg Med 2000; 36:462-8.
59. Howarth PH. Assessment of antihistamine efficacy and
potency. Clin Exp Allergy 1999; 29 Suppl 3: 87-97.
60. Howard PJ, Lee MR. Beware beta-adrenergic blockers in
patients with severe urticaria! Scott Med J 1988; 33: 344-5.
61. Zaloga GP, DeLacey W, Holmboe E, Chernow B. Glucagon
reversal of hypotension in a case of anaphylactoid shock. Ann
Intern Med 1986; 105: 65-6.
62. Rohrer CL, Pichler WJ, Helbling A. [Anaphylaxis: clinical
aspects, etiology and course in 118 patients]. Schweiz Med
Wochenschr 1998; 128: 53-63.
63. Lin RY, Schwartz LB, Curry A, Pesola GR, Knight RJ, Lee
HS, et al. Histamine and tryptase levels in patients with acute
allergic reactions: An emergency department-based study. J
Allergy Clin Immunol 2000; 106:65-71.
64. The diagnosis and management of anaphylaxis. Joint Task
Force on Practice Parameters, American Academy of Allergy,
Asthma and Immunology, American College of Allergy,
Asthma and Immunology, and the Joint Council of Allergy,
Asthma and Immunology. J Allergy Clin Immunol 1998; 101:
S465-S528.
Seretide Diskus
GlaxoSmithKline, R 03 AK 06 R,B
Innúöaduft (duft í afmældum skömmtum til innúöunar meö Diskus-
tæki). Hver afmældur skammtur inniheldur: Salmeterolum INN, xinafóat
72,5 míkróg samsvarandi Salmeterolum INN 50 míkróg og Fluticasonum
INN, própíónat 100 míkróg, 250 míkróg eöa 500 míkróg. Ábendingar:
Seretide er ætlaö til samfelldrar meöferöar gegn teppu í öndunarvegi,
sem getur gengiö til baka, þ.m.t. astma hjá börnum og fullorönum, þar
sem samsett meöferð (berkjuvikkandi lyfs og barkstera til innöndunar)
á viö s.s.: Hjá sjúklingum sem svara viöhaldsmeöferö meö langvirkandi
berkjuvíkkandi lyfjum og barksterum til innöndunar. Hjá sjúklingum
sem hafa einkenni þrátt fyrir aö nota barkstera til innöndunar. Hjá
sjúklingum á berkjuvikkandi meöferö, sem þurfa barkstera til innöndunar.
Skammtar og lyfjagjöf: Lyfiö er eingöngu ætlaö til innöndunar um
munn. RáOlagöirskammtar fyrir fulloröna og börn eldri en 12 ára:Einn
skammtur (50 mikróg+100 mikróg, 50 mikróg+250 míkróg eða 50
míkróg+500 míkróg) tvisvar á dag. Sérstakirsjúklingahópar. Ekki þarf
aö breyta skömmtum hjá öldruöum eöa sjúklingum meö skerta nýrna-
eða lifrarstarfsemi. Skammtastœröirhanda börnum 4 ára og ddri: Einn
skammtur (50 mikróg salmeteról og 100 mikróg flútíkasónprópíónat)
tvisvar á dag. Ekki eru til upplýsingar um notkun lyfsins hjá börnum
yngri en 4 ára. Frábendingar: Þekkt ofnæmi gegn einhverjum af
innihaldsefnum lyfsins. Varnaöarorð og varúöarreglur: Meöferö á
teppu í öndunarvegi, sem getur gengiö til baka, ætti venjulega aö fylgja
áfangaáætlun og svörun sjúklings ætti aö meta út frá klínískum
einkennum og lungnaprófum. Lyfið er ekki ætlaö til meöhöndlunar á
bráöum einkennum. I slíkum tilfellum ætti aö nota stuttverkandi
berkjuvíkkandi lyf (t.d. salbútamól) sem sjúklingar ættu ávallt aö hafa
viö höndina. Milliverkanir: Jafnvel þótt litið finnist af lyfinu i blóöi er
ekki hægt aö útiloka milliverkanir viö önnur efni sem bindast CYP 3A4.
Foröast ber notkun bæöi sérhæföra og ósérhæföra betablokka hjá
sjúklingum meö teppu í öndunarvegi, sem getur gengiö til baka, nema
að þörfin fyrir þá sé mjög brýn. Meðganga og brjóstagjöf: Notkun
lyfja hjá þunguöum konum og hjá konum meö barn á brjósti ætti
einungis að ihuga þegar væntanlegur hagur fyrir móöur er meiri en
hugsanleg áhætta fyrir fóstur eöa barn. Þaö er takmörkuð reynsla af
notkun á salmeterólxinafóati og flútikasónprópiónati á meögöngu og
viö brjóstagjöf hjá konum. Viö notkun hjá þunguðum konum skal ávallt
nota minnsta virka skammt. Aukaverkanir: Þar sem lyfiö inniheldur
salmeteról og flútíkasónprópiónat má búast viö aukaverkunum af sömu
gerö og vægi og af hvoru lyfinu fýrir sig. Ekki eru nein tilfelli frekari
aukaverkana þegar lyfin eru gefin samtímis. Hæsi/raddtruflun, erting
i hálsi, höfuöverkur, sveppasýking í munni og hálsi og hjartsláttarónot
sáust hjá 1-2% sjúklinga viö klinískar rannsóknir. Eftirtaldar aukaverkanir
hafa veriö tengdar notkun salmeteróls eöa flútíkasón- própíónats:
So/meferó/:Lyfjafræöilegar aukaverkanir beta-2-örvandi efna, svo sem
skjálfti, hjartsláttarónot og höfuðverkur hafa komið fram, en hafa
yfirleitt veriö tímabundnar og minnkað viö áframhaldandi meöferö.
Algengar (>1%): Hjarta- og œðakerfi: Hjartsláttarónot, hraötaktur.
Miötaugakerfi: Höfuöverkjur. Stoökerfi: Skjálfti, vöövakrampi.
Sjaldgæfar(<0,1 %): Almennar: Ofnæmisviöbrögö, þ.m.t., bjúgur og
ofsabjúgur (angioedema). Hjarta-og œöakerfi: Hjartsláttaróregla t.d.
gáttatif (atrial fibrillation), gáttahraðtaktur og aukaslög. Wóó;0fsakláöi,
útbrot. Efnaskifti: KaIíumskortur í b\ób\. Stoökerfi:bbverkyr, vöövaþrautir.
Flútikasónprópiónat: Algengar(>1%): Almennar. Hæsi og sveppasýking
í munni og hálsi. Sjaldgæfar(<0,1%): Húö: Ofnæmisviöbrögðum í húö.
Öndunarvegur. Berkjukrampi. Hægt er aö minnka líkurnar á hæsi og
sveppasýkingum meö því aö skola munninn með vatni eftir notkun
lyfsins. Einkenni sveppasýkingar er hægt aö meðhöndla með staðbundinni
sveppalyfjameöferö samtímis notkun innöndunarlyfsins. Eins og hjá
öðrum innöndunarlyfjum getur óvæntur berkjusamdráttur átt sér staö
meö skyndilega auknu surgi eftir innöndun lyfsins. Þetta þarf aö
meðhöndla strax meö skjót- og stuttverkandi berkjuvikkandi lyfi til
innöndunar. Hætta veröur notkun strax, ástand sjúklings skal metiö
og hefja aöra meöferð, ef þörf krefur. Pakkningar og verö: Diskus -
tæki. Innúðaduft 50 míkróg + 100 míkróg/skammt: 60 skammtar x 1,
60 skammtar x 3. Innúðaduft 50 míkróg + 250 míkróg/skammt: 60
skammtar x 1, 60 skammtar x 3. Innúðaduft 50 míkróg + 500
mikróg/skammt: 60 skammtar x 1, 60 skammtar x 3. Seretide 50/100:
6.008 krónur, Seretide 50/250: 7.532 krónur, Seretide 50/500:10.045
krónur. 24.04.01
Tilvitnun 1: KR Chapman, N Ringdal Et al. Can. Respir. J. 1999; 6 (1): 45-51.
Tilvitnun 2: G Shapiro Et al., Am. J, Respir. CriLCare Med. 2000; 161: 527-534.
Þverholti 14 • 105 Reykjavik • Sími 530 3700 • www.gsk.is
Læknablaðið 2002/88 559