Læknablaðið - 15.03.2009, Síða 43

U M R Æ Ð U R
0 G
F R É T T I R
V I Ð T A L
Margrét fóðrar frumurnar
sem hýsa munu veirurnar.
urs sem gekk hér 1954. Haustið 1955 skall á stór
mænusóttarfaraldur og þá var settur upp spítali í
Heilsuvemdarstöðinni sem þá var alveg ný. Þarna
lá fólk meira og minna lamað. Þetta var ekkert
grín. Þarna urðu dauðsföll og alvarlegar lamanir.
Við læknanemarnir vom settir í að vera á vakt yfir
sjúklingunum meðan á þessum faraldri stóð.
Vorið eftir útskrifaðist ég úr læknadeildinni og
fór beint í vinnu á Keldum. Mitt fyrsta verkefni
þá var að kortleggja útbreiðslu þessa mænusóttar-
faraldurs um landið. Þetta var liður í undirbúningi
að bólusetningu gegn mænusóttinni sem hófst
sumarið 1957. Mér fannst þetta rótspennandi verk-
efni og ég man ennþá hvað mér þótti merkilegt að
1 Vestmannaeyjum og á Eskifirði þar sem ekkert
lömunartilfelli hafði komið upp var mótefnahlut-
fallið í 2-10 ára börnum hið sama og Reykjavík.
A Þórshöfn og Egilsstöðum var ekki eitt einasta
barn með mótefni. í júlí 1957 var ég send á vegum
Keldna til Bretlands og síðan Bandaríkjanna til
að sjá hvernig mænusóttarbóluefnið væri búið til.
Þetta var sex mánaða langt nám. í framhaldi af
þessu fékk ég styrk úr Vísindasjóði og var við Yale
háskóla í Bandaríkjunum í tvö ár í framhaldsnámi.
Dr. Bjöm Sigurðsson forstöðumaður á Keldum
sendi mig út eftir að hafa kennt mér vel og ræki-
lega hvernig maður vinnur að rannsóknum. Þegar
ég lagði af stað grunaði mig auðvitað ekki að ævi
Bjöms væri senn á enda en hann féll frá árið 1959,
aðeins 46 ára að aldri. Það var mikill mannskaði."
Læknar vita hvað kemur sjúklingum best
Margrét kom heim frá Yale vorið 1960 og hóf störf
sem sérfræðingur í veirufræði við Tilraunastöðina
á Keldum. Þar starfaði hún til ársins 1969 er hún
var skipuð prófessor í sýklafræði við læknadeild-
ina. Með því varð hún fyrsta konan til að gegna
LÆKNAblaöið 2009/95 21 1