Bæjarins besta - 22.12.2010, Blaðsíða 23

MIÐVIKUDAGUR 22. DESEMBER 2010 23
leikar stelpnanna geta því allt
eins verið frá Örnu. Uppeldislega
hafði ég kannski áhrif á að þær
fóru að iðka tónlist. Börnin mín
ólust upp við það að ég var annað
hvort að taka upp, semja lög eða
æfa mig á klassískan gítar. Þegar
ég æfði mig hvað mest vöknuðu
þau við það klukkan átta á morgn-
ana. Þannig að þær hafa alist upp
við tónlistariðkun á heimilinu og
byrjuðu mjög snemma sjálfar að
spila á hljóðfæri. Við hvöttum
öll börnin til að læra á hljóðfæri
og veittum þeim allan okkar
stuðning. Þær lærðu báðar í
nokkur ár á píanó og Lára lærði
líka klassískan söng.”
– Lifa þær af tónlistinni?
,,Nei, Lára er rekstrarstjóri í
Skífunni og er líka útskrifuð frá
Kennaraháskóla Íslands. Hún
hefur verið að læra eitt og annað
eins og ég. Margrét er hins vegar
að læra þroskaþjálfun og er enn
með annan fótinn hérna heima.
Þórir okkar er einnig farinn að
vinna í Skífunni.”
– Hefur þú spilað á plötunum
þeirra?
,,Nei, ekki mikið um það. Ég
kom Láru aðeins af stað í byrjun
og hef lítillega spilað með henni
á tónleikum.”
– Þú hefur líka verið að kenna
tónlist og starfar við Tónskólann
Do Re Mi í vesturbæ Reykjavíkur
sem fyrrum félagi þinn í Grafík,
Vilberg Viggósson, rekur?
,,Já, ég kenni á gítar í Do Re
Mi. Ég tók þátt í að koma þessum
skóla á koppinn 1994 og við Vil-
berg erum búnir að vinna vel
saman í öll þessi ár. Eftir tíu ára
kennslu tók ég mér reyndar leyfi
í eitt og hálft ár. Ég fór þá í
mastersnám í mennta- og menn-
ingarstjórnun á Bifröst. Í því
námi fannst mér ég geta samein-
að þau menntunar- og áhugasvið
sem höfða hvað sterkast til mín
og ég hafði áður stundað, þ.e.
tónlistarnámið og nám í stjórn-
málafræði sem ég stundaði í tvö
ár áður en ég þurfti að gera upp á
milli hennar og tónlistarinnar. Á
Bifröst skrifaði ég lokaritgerð um
jaðarlistir sem bar titilinn Jaðar-
inn að meika það. Ég fjalla þar
um jaðartónlist og forsendur þess
að hún brýst fram og slær í gegn,
samanber Björk, Sigurrós og
fleiri.”
– Hinar skapandi greinar búa
til meiri arð fyrir samfélagið en
fiskveiðar og landbúnaður til
samans núorðið. Heldurðu að
hið öfluga starf í tónlistarskólun-
um hafi m.a. áhrif á það?
,,Já, og ef eitthvað er mætti
vera enn meiri áhersla á skapandi
starf í skólakerfinu. Áhersla á
sköpun í staðinn fyrir öpun. Þessi
almenna iðkun á tónlist og hátt
menntunarstig tónlistarmanna er
mjög mikilvægt. Tónlistarskól-
arnir hérna veita toppþjónustu.
Það skilar sér. Svo hefur orðið
samruni á milli geira í listum,
ekki síst í tónlistinni. Þetta fólk
sem hefur verið að læra akadem-
íska hluti í músík er að gera góða
hluti í rokkmúsík, samanber
Hjaltalín. Það kemur fram í mast-
ersritgerð minni að almennt tón-
listarnám sé einn þeirra þátta sem
hafi getið af sér fjölbreytta flóru
jaðartónlistarmanna sem náð hafi
vinsældum og athygli erlendis
og hér heima og í kjölfar þess
skapað arð fyrir samfélagið. Það
spilar líka inn í þetta smæð jaðar-
markaðsins og áherslan á það að
vera öðruvísi ásamt því að nýta
sér það besta sem er gerast í
tónlist á alþjóðavísu.
En allt kostar þetta vinnu og
peninga þó nú sé vissulega mögu-
legt fyrir fólk að gera t.d. ódýrari
plötur. Það er ekki endilega nauð-
synlegt að kaupa rándýra tíma í
hljóðveri heldur er hægt að vinna
að upptökum heima við. Ég fór
t.d. aðeins í hljóðver fyrir Fall til
að taka upp trommur og hljóð-
blanda. Annars vann ég plötuna
hérna heima og í aðstöðu sem
við Lára höfum saman. En auð-
vitað geta menn gert rándýrar
plötur líka. Smekkur manna á
tónlist er misjafn. Sumir vilja
hafa tónlist mjög áferðarfallega
og leita eftir stóru sándi. Sléttar
og felldar útsetningar og söngur
eru ekkert endilega mjög aðlað-
andi í mínum eyrum. Mér finnst
skemmtilegra að heyra eitthvað
sem getur verið eilítið skrítið eða
sérkennilegt, en jafnframt for-
vitnilegt eða á einhvern hátt
áhugavert eins og t.d. hjá Tom
Waits, Nick Cave, Rufus Wain-
wright, Anthony & the Johnsons
og fleirum sem eru með afgerandi
raddir, frábærar lagasmíðar og
mikið leikhús. Þegar fegurð
melódíunnar er blandað saman
við sérstæð og stundum hrjúf
blæbrigði tónanna þá finnst mér
eitthvað magískt eiga sér stað.
Það er nú einu sinni þannig að
vel flutt og innihaldsrík tónlist
gerir okkur kleift framar flestu
öðru að finna kjarna þess að vera
mennskur.
– Þú hefur líka gefið út plötu
með suðuramerískri gítartónlist
ásamt Hinriki Bjarnasyni gítar-
leikara?
,,Við gáfum út plötuna Duo de
Mano sem hefur notið talsverðra
vinsælda og er mikið hlustað á
t.d. við kertaljós eða huggulegan
kvöldverð. Það hefur alltaf staðið
til að gefa út aðra plötu með
slíku efni. Ég hef líka verið að
vinna plötu með ítalska þver-
flautuleikaranum Pamelu De
Sensi en sú plata á enn nokkuð í
land. Við sjáum til með það.”
–Hvað um áhugamál fyrir utan
tónlistina?
,,Það er bara tónlist. Ég er ekki
þessi dæmigerði dellukarl en
finnst þó gaman að bregða mér á
gönguskíði eða í sund og liggja í
heitum potti á eftir.”
– Farið þið eitthvað vestur?
,,Já, að minnsta kosti tvisvar á
ári. Einu sinni um páska á Aldrei
fór ég suður. Mér finnst gríðar-
lega skemmtileg stemning í
kringum hátíðina. Hún er frábært
framtak. Svo reynum við að
komast vestur á sumrin til að
hlaða batteríin. Það er hvergi ljúf-
ara að vera, sérstaklega í góðu
sumarveðri. Við búum þá hjá
yndislegum foreldrum Örnu sem
eru á Ísafirði á sumrin. Þau eiga
ennþá húsið sitt á Ísafirði og
Vignir spilar golf inni í Skógi á
sumrin. Vignir og Lára eru hins
vegar búsett hér yfir vetrartímann
enda eru öll börnin og barna-
börnin hér fyrir sunnan. Lára
dóttir mín og hennar litla fjöl-
skylda hafa líka sótt talsvert vest-
ur.”
– Heillaðist þú af Ísafirði
þegar þú komst þangað fyrst?
,,Ég féll kylliflatur fyrir Ísa-
firði. Þótt ég sé Hafnfirðingur og
þyki voða vænt um Hafnarfjörð
þá finnst mér hvað vænst um
Ísafjörð af öllum stöðum í ver-
öldinni. Reyndar þekki ég ekkert
marga fyrir vestan lengur. Bær-
inn hefur breyst síðan ég bjó þar,
margir fluttir í burt og ekki marg-
ar dyr fyrir mig að banka á. Mér
finnst samt alltaf jafn gaman að
koma vestur.”
– Bjarni Brynjólfsson.
Rúnar ásamt fjölskyldu sinni. Frá vinstri: Margrét, Arna, Þórir Rafnar, Rúnar og Lára.