Fréttatíminn - 19.06.2015, Side 83

19. júní Helgin 19.-21. júní 201510
Fallegir fætur í sumar
- í utanlandsferðinni
- á ströndinni
-í sundlaugunum
Footner
sokkurinn
og þú færð
silkimjúka fætur.
Fæst í apótekum
19. júní 2015 er dagur sem fólk mun muna eftir. Þegar 100
ár voru liðin frá því að konur fengu
kosningarétt og kjörgengi á Íslandi.
Undanfarna mánuði hefur svo ótal
margt gerst í jafnréttisbaráttu
á Íslandi og mun afmælið því fá
sérstakan sess í femínísku hjarta
mínu. Ekki einungis vegna þess að
afmælið er sannkallað stórafmæli
heldur einnig því að árið 2015 tóku
íslenskar konur svo fjölda mörg stór
skref í átt að jafnrétti kynjanna.
Með myllumerkja herferðunum
#Freethenipple, #6dagsleikinn,
#konurtala, #þöggun og með því að
vera gagnrýnar og áberandi í allri
umræðu.
Hvaða þýðingu Hefur
19. júní
í þínum augum?
Heiður Anna Helgadóttir,
listfræðinemi og formaður
Femínistafélags Háskóla Íslands.
Horft til baka
Fréttatíminn átti ein-
staklega ánægjulega
heimsókn á Hrafnistu í
Reykjavík í tilefni af 100 ára
kosningaafmæli kvenna.
Þar hitti blaðamaður fyrir
nokkrar konur sem voru
tilbúnar að deila minn-
ingum tengdum kvennafrí-
deginum, þann 24. október
árið 1975. Fljótlega kom
í ljós að minningabanki
þessara mætu kvenna gæti
fyllt merkilegan bókaflokk
en hér er drepið á nokkrum
brotum.
Halla Harðardóttir
halla@frettatiminn.
Ljósmyndir/Halla.
Ætla að vera
karl í næsta lífi
„Mér finnst kvennabaráttan ekki hafa skilað
miklu, það er alltaf verið að berjast en kaupið í
kvennastéttum er enn miklu lægra. En baráttan
er mikilvæg og verður að halda áfram. Þær kon-
ur sem halda að jafnrétti sé náð hljóta að fá mikla
hjálp utan frá. Þær vita heldur ekki hvað það er
að þurfa að taka börnin með sér í kuldagöllum út
í fjós í skítakulda og láta þau hanga í rólu á bás.
Þegar krakkarnir voru litlir þurftum við að stía af
einn básinn í fjósinu þar sem við geymdum þau á
meðan ég mjólkaði. Það var allt handmjólkað því
við vorum hætt með kýrnar þegar vélarnar komu,
svo það er nú kannski ekki skrítið að skrokkur-
inn sé að yfirgefa þessa glóru sem er eftir hér
uppi.
Það var ekkert annað í boði á þessum tíma.
Þegar ég byrjaði að búa átti ég enga þvottavél
heldur sápuþvoði á bretti í bala á eldavélinni en
fór svo í á sem var um kílómetra frá bænum til að
skola þvottinn. Þetta var eina heimilisstarfið sem
maðurinn minn hjálpaði mér með, því þvotturinn
var svo þungur að ég gat ekki borið hann sjálf.“
„Ég ætla að vera karl í næsta lífi og þá á maður-
inn minn að vera konan mín. Þá sér hann hvernig
það er að vera ein með börnin og býlið á meðan
ég er að vinna annarsstaðar.“
„Á kvennafrídaginn var sláturtíð og þá var ég
að vinna í sláturhúsinu í Djúpadal. Sumar kon-
urnar tóku sér frí en ég bara nennti því ekki.“
„Það var algjör-
lega dásamlegt að
fara niður í bæ á
kvennafrídaginn, ég
hef aldrei upplifað
annað eins. Ég var
með drenginn lítinn
en maðurinn minn
kom að sjálfsögðu
heim og tók yfir
heimilið. Ég fór með
bestu vinkonu minni,
Maríu Jóhönnu
Lárusdóttur sem var
líka kennari, í bæinn
en maðurinn hennar
kom líka heim úr
vinnunni. Við bara
kvöddum og sáumst
ekki aftur fyrr en
um kvöldið. Það var
ótrúleg þátttaka og
mikill hugur í konum
en það sem stendur
upp úr er þegar við
heimsóttum aldraða
ömmu vinkonu minn-
ar sem var komin
yfir nírætt. Svo þegar
við komum heim þá
beið okkar málsverð-
ur, svo þeir stóðu sig
nú vel karlarnir. Í
minningunni er þetta
algjörlega ógleyman-
legur dagur.“
„Ég gifti mig 21 árs og bjó
svo eitt og hálft ár í Kaup-
mannahöfn þar sem mað-
urinn minn var að nema.
Ég ætlaði líka að nema
og langaði að sækja um í
„Haandarbejdets Fremme“,
sem er geysilega fjölbreyttur
handavinnuskóli, en mað-
urinn minn vildi það ekki
svo það varð ekkert úr því.
Hann vildi frekar að ég færi
í tækniteiknun en mig lang-
aði ekkert til þess. Eftir að
við skildum fór ég að vinna
skrifstofuvinnu og börnin
fengu sem betur fer pláss á
barnaheimili.“
„Ég held að jafnrétti fari
aftur á bak og áfram og mér
finnst þetta vera endalaus
leikur hjá körlum sem
þykjast hafa áhuga á því að
konur fái jafn laun og karlar,
því óvart eru þeir alltaf 10%
ofar. En við erum sem betur
fer komin langan veg frá
þeim tíma þegar vinnukonan
Jafnrétti fer aftur á bak og áfram
átti að þjóna þremur eða fjórum karl-
mönnum eftir að hafa unnið allan
liðlangan daginn. Ég man vel eftir
kvennafrídeginum og alltaf þegar það
eru sýndar myndir þaðan fer ég alltaf
að leita að mér.“
Guðbjörg Lilja Guðjónsdóttir. Reykvíkingur, fráskilin, á 3 börn.
Anna Sigríður Árnadóttir, fyrrverandi menntaskólakennari. „Ég er fædd og uppalin á Sauðárkróki en ólst upp
á Siglufirði þar til ég fór til náms á Akureyri 15 ára. Þar kynntist ég manninum mínum sem ég á tvö börn
með, og við eigum gullbrúðkaup á næsta ári.“
Ógleymanlegur dagur
Hulda Heiðdal Hjartardóttir, bóndi í Fljótshlíð, fædd og uppalin í Vífilsdal í Dalasýslu. Ekkja, á 3 börn.
Þær [konur sem
halda að jafn-
rétti sé náð]
vita heldur ekki
hvað það er að
þurfa að taka
börnin með sér
í kuldagöllum
út í fjós í skíta-
kulda og láta
þau hanga í
rólu á bás.