Ægir - 01.01.2004, Blaðsíða 25

25
Æ G I S V I Ð TA L I Ð
Hraðfrystihúsið Gunnvöru. Restina af kvóta Básafells
áttum við sjálfir. Það má vel vera að sumir vilji kalla
þetta að búta fyrirtækið í sundur eða gera hvað sem
er, en ég spyr þá af hverju Vestfirðingar megi kaupa
kvóta úr öðrum byggðarlögum en aðrir megi ekki
kaupa kvóta á Vestfjörðum? Ég minni á það að marg-
ir aðilar keyptu kvóta af Snæfellsnesi og eigendur
Guðbjargarinnar ÍS, svo dæmi sé tekið, keyptu kvóta
annars staðar frá áður en hún var síðan seld. Básafell
fór ekki á hausinn eins og allir höfðu spáð, en það var
kannski aldrei grundvöllur fyrir rekstri félagsins með
allar þessar skuldir. Ég skil ekki þá umræðu að við
höfum tekið kvóta út úr félaginu. Það sem við gerð-
um var að við keyptum félagið, seldum ákveðnar ein-
ingar út úr því og áttum restina, kvóta og skip, Eld-
borgina, sem við síðan seldum sl. haust.“
Teljum okkur vel geta tekist á
við þetta verkefni
En víkjum að tilefni viðtalsins, kaupum þeirra feðga
á Útgerðarfélagi Akureyringa. Margir gætu sagt sem
svo að þeir menn hlytu að vera óeðlilega bjartsýnir
sem reiða fram 9 milljarða króna til að kaupa ÚA.
Guðmundur er því ekki sammála. „Útgerð er okkar
starf og líf og yndi. Við höfum trú á íslenskum sjáv-
arútvegi og við teljum að við getum tekist á við
þetta verkefni og axlað þá ábyrgð sem því fylgir að
kaupa ÚA. Verkin verða auðvitað að tala, en við höf-
um lengi verið í sjávarútvegi og við teljum okkur
hafa náð góðum árangri. Tíminn verður að leiða í ljós
hvort við ráðum við þetta verkefni, en við teljum að
við munum gera það. En auðvitað á það við um þetta
rekstrardæmi eins og önnur að niðurstaðan er að
nokkru leyti háð því að ytri skilyrði verði okkur hag-
stæð.
Það er ekki á hverjum degi sem félag eins og Út-
gerðarfélag Akureyringa er til sölu. Við vitum að
þetta félag á sér langa og farsæla sögu og það hefur
jafnan verið vel rekið. Við sáum einfaldlega ýmsa
möguleika í því að kaupa félagið. Það hefur yfir að
ráða ágætum skipakosti og tæknilega fullkominni
landvinnslu, að ógleymdri mikilli þekkingu starfs-
fólks. Félagið á um 19 þúsund tonna aflaheimildir,
sem vissulega er mikill kvóti,“ segir Guðmundur.
Samanlagður kvóti ÚA og Útgerðarfélagsins Tjalds
er því sem næst 27 þúsund tonn í þorskígildum.
Guðmundur segir að margvísleg samlegðaráhrif séu
fólgin í aflaheimildum beggja félaga. „Ég nefni sem
dæmi að Útgerðarfélagið Tjaldur hefur sérhæft sig
töluvert í grálúðuveiðum og ÚA átt töluvert af grá-
lúðuheimildum sem það hefur ekki nýtt að fullu. Á
móti hefur ÚA sérhæft sig í þorskveiðum og
þorskvinnslu og aflað sér mikillar þekkingar á því
sviði.“
Fjármögnunin ræður miklu
„Hausaþurrkun Laugafisks, sem Útgerðarfélagið á,
hefur gengið ágætlega og það sama má segja um
saltfiskverkun GPG á Húsavík og Raufarhöfn, sem
ÚA á helmingshlut í. Og varðandi markaðsmálin
hlýtur að vera auðveldara að selja afurðirnar ef fyrir-
tækið er stórt og öflugt. Í markaðsmálunum sé ég
þannig töluverð samlegðaráhrif.“
Guðmundur segir það ekki í spilunum að steypa
fyrirtækjunum saman í eitt. „Við höfum ekki uppi
áætlanir um það í dag, hvað sem kann að verða í
framtíðinni.“
En hvað segir Guðmundur um þá gagnrýni að þeir
feðgar séu að borga alltof hátt verð fyrir fyrirtækið?
„Auðvitað er þetta hátt verð, en verðmatið fer eftir
því hvaða forsendur menn gefa sér og hvaða arðsem-
iskröfur menn gera. Við teljum okkur vita vel hvað
við erum að gera. Það sem ræður miklu í slíkri fjár-
festingu er hvernig hún er fjármögnuð. Við teljum
að við höfum fengið þetta dæmi vel fjármagnað, sem
þýðir að við þurfum ekki að skila eins miklu út úr
rekstrinum og ef fjármögnunin væri dýr og óhag-
stæð.“
Guðmundur segir það af og frá að þeir feðgar séu
að fara í þessa fjárfestingu til þess að græða fúlgur
fjár á henni. „Nei, það er af og frá. Við höfum ein-
faldlega gaman af því að starfa í sjávarútveginum og
þetta er okkar líf og yndi. Svo einfalt er það.“
Útgerðarfélagið Tjaldur
festi nýverið kaup á
einu af glæsilegasta
skipi Færeyinga,
Hviltenni.
Mynd: Þorgeir Baldursson.