Tímarit Máls og menningar - 01.11.1943, Síða 74

184
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
einkabrask. Annar: nýtt þjóðstjórnarofbeldi. Þriðji: fylgjum milli-
stefnunni (viðrinisstefnunni) þrautreyndu. 0. s. frv. En allir í
einum kór: niður með verklýðshreyfinguna! Spyrnum fæti við allri
þróun! Víkjum ekki úr gamla farinu! Þess vegna stendur allt í
járnum á Alþingi. Ný stefna fæst ekki tekin upp. Þjóðstjórnar-
mennirnir gömlu hafa ekkert lært. Þeir bíða aðeins þess, að
komi atvinnukreppa, til þess að geta tekið allt hörðum fantatök-
um á ný. Styrkleiki alþýðuhreyfingarinnar, eining hennar og vax-
andi áhrif, en þó sérstaklega hugmyndin um bandalag vinnandi
stétta, hefur farið sem eitur í bein afturhaldsins, svo að það reynir
á hverjum vettvangi að spilla fyrir myndun þessa bandalags. Á-
mátlegast hefur þó verið að horfa upp á brölt Jónasar frá Hriflu,
þar sem hann berst um á hæl og hnakka til að fá einhvern liluta
bænda til að fylgja sér nú að fullu og öllu yfir í herbúðir Reykja-
víkurauðvaldsins, þar sem Framsóknarflokkurinn er orðinn honum
of lélegur verzlunarvettvangur fyrir bændur. Hér á árunum seldi
liann, í umboði Framsóknarflokksins, Kveldúlfi pólitíska aðstoð
bænda. Nú býður hann þá, að því er virðist í umboði samvinnu-
félaganna og Búnaðarfélagsins, fram vopnaða, heimtar bandalag
þeirra við stærstu sparifjáreigendur og þjáist af löngun til að stofna
til bróðurvíga gegn alþýðu bæjanna. Þrælahaldarabandalag hans er
fólskuleg tilraun örvita manns, sem slitnað hefur úr öllum tengslum
við samtíð sína, og er gersamlega varnað vegna haturs og ofstækis
að sjá, hvert þróunin stefnir, og reynir í örvinglun sinni og mátt-
vana hræðslu að berjast gegn straumafli hennar. Það væru heimsk-
ir bændur og lítilsigldir, sem fengjust til að fylgja honum út í ó-
göngur nýrra fantabragða gegn hinni sterku og rísandi fylkingu al-
þýðustéttanna í landinu. Braskaraþj ónar eins og hann velta nú
hver af öðrum úr sessi erlendis. Væri að minnsta kosti íhugunarefni
fyrir þá, sem halda ráði og rænu, hvort sá tími muni ekki liðinn
hjá, að hægt sé að stofna fasistaríki á íslandi. Þeir herrar, sem ætla
í slríð við alþýðuna, mega vara sig að brjóta ekki sjálfir á sér
hálsinn.
Kjarni þjóðmálanna er sá, að yfirstéttinni er varnað að geta
stjórnað landinu. Hún hefur auk annars misst alla trú á sjálfa sig.
Hún veit sjálf, að þeir stjórnarhættir einstaklingsrekstursins, sem