Tímarit Máls og menningar - 01.05.1980, Qupperneq 43

M eð Ijðði skal leita frelsis
hvort öll hans mikla ógaefa
sé ekki frá Sandú4 komin;
ellegar einkenni negrastofnsins .. .“
Þarna fer þá
hann Santo séffi. . .
og staulast niður stéttina.
Einmitt þá sömu sem aðrir þramma upp.
Dautt er í vindli,
þó vingsar hann stafnum.
... ætli þetta séu einkenni negrakynsins
eða þá hefnd frá honum satans Sandú . ..
Uppgangstímar séffa á borð við Santo ríktu áður en vopnuð barátta
hófst — nú staulast hann niður þá stétt sem aðrir þramma upp á nýjum
tíma — áður en skæruliðar söfnuðu liði í skógum og strengdu þess heit
að færa þjóð sinni frelsi. Skæruliði ber ekki gullkeðju. Hann heldur á
vopni i hendi, og honum er lýst í ljóði Daimao Cosme:
Skæruliðinn
Þarna fer hann, vígamaður með vopn,
þarna kemur sá sem færir frelsið,
götugur og óhreinn en hjartað sem stál.
Skæmliðinn brosir ljúft og syngur.
Hann á hvergi heima
og skortir föt og fæðu,
en fellir sig við allt.
Nepja næðir um hann.
Skæruliðinn brosir bara og syngur:
„Ég ber frið og frelsið
4 Loftandi.
Sjá bók Mário de Andrade: Na noite grávida de punhais.
TMM 3
33