Tímarit Máls og menningar - 01.03.1981, Qupperneq 93

Sautján júlídagar 1980
aulaskap og undirlægjuhætti hafði hlaðið á mig. Eg einsetti mér að spyrna við
fótum, láta engan dag líða svo að kvöldi að ég gæfi mér tóm, þó ekki væri nema
andartaksstund, til að njóta þess að skynja ljóðið í hversdagsleikanum. Og til að
koma formi á áætlunina valdi ég tönkuna og setti tímatakmörkin við júlímán-
uð.
Enn voru nokkrir dagar eftir af júní og ég fór að hlakka til eins og ég væri að
búa mig undir skemmtilegt ferðalag eða ætti von á langþráðum gesti. Ég tók til
í öllu húsinu og keypti fjólur og hádegisblóm, sem ég lét í potta og raðaði á
tröppurnar. Reyndar keypti ég lika dálítinn graslaukshnaus af hreinni hagsýni.
Kryddjurtir geta líka verið skáldlegar. Loks fann ég hentuga bók til að skrifa i og
tvo penna.
1. júlí. Um morguninn var ég óstyrk og hrædd um að ekkert myndi gerast.
Hversdagsleikinn og tómleikinn loddu við mig eins og blautar flíkur allan
daginn. Samt ætlaði ég ekki að gefast upp. Blómin á tröppunum urðu þrauta-
lendingin. Hádegisblóm, 4 atkvæði, graslaukur 3 og fjólur 2. Með fleirtölu,
greini og beygingarendingum var hægt að teygja úr þeim. Mér hefur alltaf
gramist þegar talað er um grös og blómjurtir í skáldskap án þess að nefna
tegundarheiti. Svona ónákvæmni kemur upp um skort á innlifun. Mér reyndist
ógerlegt að koma nöfnum að og fann heldur ekki til neinnar sköpunargleði
þegar ég um kvöldið færði inn fyrstu tönkuna.
A hverjum morgni
hleyp ég niður og gái
hvort að blómin mín
hafi ekki sprungið út
þegar sólin kyssti þau
2. júlí. Síðdegis kom steypiregn. Ég lagði mig inn í rúm og hlustaði á dropana
skella á þakinu og þá allt í einu fóru orðin að seytla fram áreynslulaust.
Hve regnið streymir
svalandi milt júlíregn
fossar og niðar
Orþyrst grösin teyga það
og verða aftur dökkgræn
79