Tímarit Máls og menningar - 01.03.1981, Síða 131

Hér hefur einkanlega verið dvalist við
sögulegt yfirlit Eysteins og er þó óvikið að
mörgu þar. Hins vegar hygg ég að margur
maðurinn muni fagna síðari hluta verks-
ins öllu meir. Hann er að vísu ekki sams-
konar skemmtilestur og hinn fyrri, en þó
aðgengilegasta og greinarbesta tilraun
sem gerð hefur verið til þessa a. m. k.
opinberlega til að útlista nútímaljóð fyrir
lesendum. I fljótu bragði sýnist mér Ey-
steini meira að segja hafa tekist að gera
það svo að hverjum sæmilega glöggum
manni ætti að vera auðlesið og nokkurn
veginn auðskilið. Og það er meira en sagt
verður um margt það sem flotið hefur úr
penna um þessa að ýmsu leyti torskildu en
auðskynjuðu ljóðlist. Um þennan hluta er
ástæðulaust að vera margorður. Hann
verður ekki endursagður og ekki treystist
ég til að auka við hann. En hitt skal full-
yrt: fyrir nemendur og kennara verður
þetta langþráður lykill og ómetanlegt
hjálpargagn ef menn koma auga á. Fyrir
ljóðaunnendur getur hann verið mjög
gagnlegur og hvetjandi, en þó held ég þeir
sem hingað til hafa haldið að Ijóð væru
eitthvað óskiljanlegt — allavega þessi
órímuðu — myndu hafa mest gagn af að
lesa hann.
Heimir Pálsson.
LÍTIÐ BARN
LEGGUR AF STAÐ
Þuríður Guðmundsdóttir heitir skáld.
Hún er fædd og uppalin í Hvítársíðu í
Borgarfirði, er nú kennari í Reykjavík og
hefur sent frá sér fjórar ljóðabækur. Held-
ur hefur bókmenntastofnunin íslenska
látið sér fátt um þessar bækur finnast. Um
Umsagnir um bcekur
tvær þær fyrstu, Aðeins eitt blóm (1969) og
Hlátur þinn skýjaður (1972), var að vísu
getið i flestum dagblaðanna á sínum tíma
sem efnilegra byrjandaverka, enda gefnar
út af jafn pottþéttu forlagi sem Almenna
bókafélaginu. Næstu bókar, Á svölunum
(1975), sem höfundur gaf út á eigin
kostnað, var aðeins getið á einum stað, og
sama er að segja um síðustu bókina Ogþað
varvor, sem kom út nú í haust1 Það er ekki
gott að segja hvað veldur þessu fálæti.
Skyldi það vera vegna þess að skáldið er
kona og sækir yrkisefni sín gjarnan í eigin
reynslu, í heim hversdagsleikans, i líf
kvenna og barna? Eða skyldi það vera
vegna þess að skólar, æðri sem lægri, jafnt
sem bókmenntasögur og lestrarbækur af
öllu tagi, hafa lagst á eitt við að kenna
okkur að konur séu annars flokks skáld?
Eitthvað hlýtur að valda, þvi að vist er um
það, að Þuríður Guðmundsdóttir er eitt
albesta skáld sem við Islendingar eigum í
dag.
Ogþað var vor er gefið út af Skákprenti,
litlu forlagi sem aðallega gefur út blöð og
timarit um skák, en hefur jafnframt gefið
út nokkrar ljóðabækur eftir ýmsa höf-
unda. Það væri gaman að vita hve hand-
ritið að bókinni — og þá einnig handritið
að A svölunum — hefur gengið á milli
margra af stóru forlögunum og verið þar
hafnað. Því miður læðist að manni sú
hugsun, að þau leggi meira upp úr þvi að
gefa út höfunda en bækur, og jafnvel að
þau lesi hreinlega ekki þau handrit sem
þeim berast. Það er því sérstök ástæða til
að þakka Skákprenti fyrir framtakið og
óska því til hamingju með góða bók. Ytri
1 Þuríöur Guðmundsdóttir, Og það var vor.
62 bls. Skákprent. Reykjavík 1980.
117