Morgunblaðið - 27.12.2014, Page 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 27. DESEMBER 2014
hversdagsleg tækifæri, tengslin
urðu sérstaklega sterk þar sem
Lilja var eini ættingi minn á Ísa-
firði og ekki var verið að skreppa
norður til að hitta ættingja um jól
eða á öðrum hátíðum yfir vetr-
artímann.
Lilja glímdi við veikindi síð-
ustu ár, líf hennar var ekki alltaf
dans á rósum og urðu þau hjónin
fyrir stórum áföllum á stuttum
tíma þegar þau misstu nýfæddan
son og Elli missti ungan bróður
sinn í slysi. Það hefur vissulega
haft áhrif á sálarlífið og heilsufar-
ið. Lilja bar að lokum sigur úr
býtum gagnvart þunglyndi sem
hún glímdi við um tíma en þá var
líkaminn farinn að gefa sig.
Æðruleysi hennar var aðdáunar-
vert því að sama var hvenær ég
heyrði í henni eða hitti hana, hún
kvartaði ekki.
Lilja var einstaklega trygg-
lynd og ættrækin, sem dæmi eru
hún og Elli ein af þeim fáu sem
létu sig hafa það að klifra niður
grýtta hlíðina í Skötufirði þar
sem við eigum sumarbústað til
þess að kíkja í kaffi. Á hverju
sumri að einu undanskildu
klöngraðist hún niður eða kom
með Ella sínum siglandi á bátn-
um Bússa inn fjörðinn. Það eru
ekki margir sem hafa leikið það
eftir og fólki finnst ótrúlegt að
okkur hafi dottið í hug að byggja
bústað í þessum óbyggðum, Lilja
og Elli létu það ekki stoppa sig.
Hennar síðasta heimsókn var í
sumar, þó svo að heilsan væri
orðin léleg, sem segir svo margt
um hennar ættrækni og vinskap.
Á hverju sumri fór hún norður til
fjölskyldu sinnar og dvaldi oft í
sumarbústaðnum nærri æsku-
heimili sínu, Stærra-Árskógi, eft-
ir að foreldrar hennar fluttu til
Akureyrar.
Alltaf var gott að koma til Ella
og Lilju og oft var mikið fjör þar á
bæ. Elli var lengi framan af sjó-
maður og Lilja því mikið ein með
börnin þrjú, það reyndi því mikið
á hana fjarri sinni stórfjölskyldu.
Sorglegt er til þess að hugsa að
nú kveðjum við aðra góða vin-
konu á besta aldri, fyrir rúmlega
sex árum kvöddum við Kristínu
hans Svanbjörns, svilkonu Lilju,
sem ólst að hluta til upp hjá Ósk-
ari Þór frænda Sigga míns. Eftir
að ég flutti að vestan hef ég alltaf
komið við hjá Ella og Lilju, það
var fastur liður í því að skreppa
heim.
Við sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur, mér þykir sárt
að geta ekki verið með ykkur í
dag, ég er stödd í Þýskalandi hjá
Ólafi syni mínum, enn erum við
óþægilega minnt á að þrátt fyrir
hátíð ljóss og friðar þurfum við að
kveðja ástvini okkar.
Englarnir okkar á himnum
taka vel á móti Lilju minni
Signý Björk Rósantsdóttir.
✝ Karl GunnarMarteinsson
fæddist í Reykjavík
21. desember 1936.
Hann andaðist á
Heilbrigðisstofnun
Vestmannaeyja 15.
desember 2014.
Hann var sonur
hjónanna Marteins
Péturssonar, f. 30.9.
1904, d. 10.11. 1971,
og Önnu Sigrid
Magnúsdóttur, f. 22.2. 1913, d.
20.4. 1991. Fyrir áttu þau soninn
Pétur Lúðvík Marteinsson, f.
24.11. 1932. Marteinn og Anna
Sigrid slitu samvistir 1940 og
flytur Anna þá til æskuslóðanna í
Vestmannaeyjum. Þar kynnist
hún Sigurði Kristjáni Giss-
urarsyni, f. 21.11. 1918, d. 4.4.
1998, og áttu þau saman Þórarin
Sigurð, f. 14.12. 1945, og Mar-
gréti, f. 10.4. 1947.
Karl Gunnar kvæntist hinn
31.5. 1959 Svandísi Unni
Sigurðardóttur, f. 8.12. 1938.
Börn þeirra eru: 1) Anna Sigrid,
f. 3.8. 1959, gift Guðjóni Þorkeli
Pálssyni, f. 15.7. 1954, og eiga
þau börnin Pál Magnús, f. 7.12.
1985, og Örnu Björk, f. 15.5.
1991. 2) Sigurður
Friðrik, f. 18.10.
1962, kvæntur Sól-
rúnu Helgadóttur,
f. 17.8. 1962, og
eiga þau börnin
Svandísi Unni, f.
31.10. 1988, d.
28.12. 1994, Sylvíu
Dögg, f. 29.9. 1993,
og Söndru Dís, f.
26.4. 1996. 3) Rúnar
Þór, f. 24.3. 1976,
kvæntur Karen Haraldsdóttur, f
.6.6. 1976. Þau eiga Rebekku
Rut, f. 28.2. 2007, og Rakel Rut,
f. 23.9. 2010.
Karl hóf ungur að vinna og
byrjaði sem póstburðardrengur
aðeins 14 ára gamall. Ári seinna
fór hann til sjós á Baldri VE 24
og var þar í átta ár. Þá hóf hann
nám í vélvirkjun í Vélsmiðjunni
Magna þar sem hann vann í 18
ár. Árið 1980 hóf hann svo
kennslu við Vélskólann í Vest-
mannaeyjum og starfaði þar til
69 ára aldurs en þurfti þá að láta
af störfum sökum veikinda.
Karl Gunnar verður jarðsung-
inn frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum í dag, 27. desember
2014, og hefst athöfnin kl. 13.
Kveðja frá eiginkonu
Dofinn ég horfi, höfðinu drúpi ég,
heltekin kvíða við órannsakanleg
örlögin sem að börðu svo skjótt á dyr.
Fölnandi blóm á fegurstu krönsum
ég forviða stari og held varla sönsum
við snæviþakið leiðið og tíminn stendur
kyrr.
Hreinleikinn umvefur allt eins og sál þín.
Varla ég trúi að það sé nein tálsýn
að ennþá til himins teygi sig nokkur blóm.
Þau vilja ekki deyja um vetur í snjónum
en vafalaust glata þau alhvítum krónum.
Döpur í bragði taka sínum dauðadóm.
Það er svo sárt ef lífsins ljós á björtum
degi dvína.
Það er svo sárt er sendi ég nú hinstu
kveðju mína,
kveðju mína.
Ég götunni fylgi þótt grýtt sé hún núna,
þú gafst mér svo mikið, já vonina og
trúna
og allt hið fagra og góða í heimi hér.
Guð okkur verður að styrkja og styðja
í stórviðri lífsins ég áfram mun biðja
að lokum ég fái að eiga endurfund með
þér.
(Sigríður Herdís Leósdóttir)
Hvíl í friði. Þín
Svandís.
Hún situr í mér sorgin, elsku Kalli minn
söltuð tárin glitra hvörmum á
er ég núna kveð þig kæri vinurinn
og krota á blaðið hjarta mínu frá.
(Lýður Ægisson.)
Ég lærði það við fráfall bróður
míns, að þrátt fyrir talsverðan
undirbúning er maður aldrei tilbú-
inn. Höggið var þungt. Það er
kannski ekki skrýtið. Við vorum
tengdir sérstökum böndum. Kalli
var níu ára þegar ég sá veröldina í
fyrsta sinn. Foreldrar okkar
verkafólk að skaffa á borð og
byggja upp skjól, sem kostaði
mikla vinnu og fjarveru. Í þá daga
voru ekki til dagvistarstofnanir,
með allskonar úrræðum, sérhönn-
uðum til að taka á móti vel virkum
dreng eins mér. Það dæmdist því
á Kalla bróður minn að hafa mig í
eftirdragi, daginn út og daginn
inn. En Kalli tók þá skynsamlegu
ákvörðun að láta ekki lífið og
æskufjörið hlaupa frá sér þrátt
fyrir að vera dæmdur barnfóstra.
Ég var því ekki nema þriggja ára
gamall þegar ég var farinn að klífa
hæstu möstur á skipunum í höfn-
inni, í fanginu á Kalla, sigla á ka-
jökum, príla kletta og lifa ævin-
týralífi í Eyjum. Auðvitað urðu
þessi ævintýri okkar að fara leynt.
Það hefði alveg farið með mömmu
ef hún hefði kannast við meira en
örlítið brot af okkar uppátækjum.
Það var af mikilli tillitssemi við
hana sem við skrökvuðum því að
ég hefði skutlað mér í drullupoll,
þegar ég í raun datt í höfnina. Það
fór illa í mig og ég varð ákaflega
daufur þegar Kalli var skammað-
ur, fyrir ævintýralegan dag. Ég
hefði ekki fyrir nokkurn mun vilj-
að skipta á Kalla og leikskóla.
Kalli var ákaflega laginn maður
og ég naut þess að sjálfsögðu.
Þegar ég var seinna í lífinu að
byggja upp mitt heimili og fyrir-
tæki voru hans hendur aldrei
langt undan. Þannig var Kalli
mér, alltaf til staðar þegar á
reyndi. Kalli gekk sitt líf hægt en
örugglega, fór hljóðlaust um hlöð.
Þér verður eflaust hampað hinumegin
himnafeðgar þekkja þína slóð
flott var hún og fagurlega dregin
já – ferðasagan þín er björt og góð.
(Lýður Ægisson.)
Ég kveð með söknuði bróður
minn og vin. Aðstandendum vott-
um við okkar dýpstu samúð. Guð
blessi ykkur og varðveiti.
Þórarinn Sigurðsson og
Guðrún Jóhannsdóttir.
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast Karls Marteinssonar sem
lést á Heilbrigðisstofnuninni í
Vestmannaeyjum 15. desember sl.
Ég kynntist Kalla, eins og hann
var jafnan kallaður, þegar við urð-
um samkennarar við Framhalds-
skólann í Vestmannaeyjum fyrir
margt löngu. Hann var prýðis
starfsfélagi, léttur í lund og hafði
sérstaklega gaman af því að
spjalla um öll hin ólíkustu málefni.
Í léttu spjalli leið honum vel og þar
naut hann sín svo sannarlega.
Hann kunni frá mörgu að segja og
hafði sérstakt lag á að hrífa fólk
með sér í frásögninni. Oftar en
ekki sagði hann skemmtilegar
sögur úr Eyjum, stundum af sjálf-
um sér og sínum en einnig af
skemmtilegum samferðamönn-
um. Léttleikinn og húmorinn var
enn sem fyrr í fyrirrúmi og hlát-
urinn sjaldnast fjarri.
Kalli gat verið stríðinn ef svo
bar undir. Þegar ég var í bæjar-
stjórn Vestmannaeyja tók hann
oft heilu syrpurnar á mér um
getuleysi þeirrar stjórnar og
hvort ekki þyrfti að fara að skipta
um fólk þar á bæ. Þetta áttu eink-
um við þegar bæjarstjórnin hafði
samþykkt eitthvað sem sannar-
lega horfði til betri vegar fyrir
bæjarfélagið. Fyrst tók ég þetta
svolítið nærri mér en þegar ég sá
hvað honum var þá skemmt, skildi
ég að Kalli var fyrst og fremst að
ná mér aðeins upp og meinti ekk-
ert með neikvæðninni út í bæjar-
stjórnina. Þegar þangað var kom-
ið hlógum við gjarna saman að
uppákomunni. Allar þessar stund-
ir eru mér ógleymanlegar, þær
gáfu svo margt og bættu svo sann-
arleg upp hversdagsleikann.
Þeirra stunda mun ég alltaf minn-
ast með eftirsjá.
Kalla var margt til lista lagt.
Hann var góður fagmaður og
sinnti starfi sínu af kostgæfni.
Hann átti sér einnig skemmtilegt
tómstundagaman sem var ljós-
myndun. Kalli hafði frá því hann
var yngri tekið ótal myndir úr at-
vinnu- og mannlífinu í Vest-
mannaeyjum einkum í tengslum
við sjóinn og höfnina. Þær myndir
eru góð heimild um margt frá lið-
inni tíð hér í Vestmannaeyjum. Á
seinni árum hélt hann síðan áfram
að sinna þessu áhugamáli sínu og
tók fjöldann allan af myndum, oft-
ast náttúrulífsmyndum úr Eyjum.
Þessar myndir Kalla voru ekki
einungis venjulegar ljósmyndir,
heldur voru þær mjög listrænar
og báru höfundi sínum glöggan
vitnisburð um næmi hans og fag-
mennsku. Þær eru margar hverj-
ar hrein listaverk.
Nú er Kalli látinn eftir erfið
veikindi. Ég minnist hans sem
góðs drengs sem ég var sannar-
lega heppinn að fá að kynnast. Í
minningunni lifir mynd af
skemmtilegum samferðamanni.
Ég votta Svandísi, afkomend-
um þeirra Kalla og öllum ættingj-
um dýpstu samúð okkar hjóna.
Blessuð sé minning Karls Mar-
teinssonar
Ragnar Óskarsson.
Karl Gunnar
Marteinsson
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þórarinn og Ragnar, Hulda,
Ragna og fjölskylda og Gunn-
laugur. Megi Guð styrkja ykkur í
sorginni.
Far þú í friði.
Ingunn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
SIGURLÍNA INGADÓTTIR,
Hlíðargerði 2,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum laugardaginn
20. desember.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn
29. desember kl. 13.00.
Garðar Svavarsson,
Guðrún Garðarsdóttir Rytter, Jacob Rytter,
María Garðarsdóttir, Hrafn Þór Jörgensson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, amma, systir
og frænka,
BJÖRK GUÐMUNDSDÓTTIR,
Drekavöllum 18,
Hafnarfirði,
lést mánudaginn 15. desember á Landspítala
við Hringbraut. Hún verður jarðsungin frá
Viðistaðakirkju í Hafnarfirði mánudaginn 29. desember kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar er
bent á Sjálfsbjörg.
Kristinn Sveinn Axelsson,
Elísabet Margrét Kristinsdóttir,
Svanhvít Mjöll Aradóttir,
Hekla Marín Eiríksdóttir,
Hafsteinn Máni Eiríksson,
Magnús Þórður Guðmundsson, Sólveig J. Karlsdóttir,
Íris Hrönn Magnúsdóttir.
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19 • 210 Garðabær
sími 842 0204 • www.harpautfor.is
Davíð
Ósvaldsson
útfararstjóri
551 3485 - www.udo.is
Óli Pétur
Friðþjófsson
útfararstjóri
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR GUNNARSSON
frá Steinsstöðum,
Espigrund 9,
Akranesi,
lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
Akranesi, 24. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
.
Guðríður Guðmundsdóttir, Þórir Bergmundsson,
Gunnar Guðmundsson, Sesselja Ingimundardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir mín, dóttir, systir og
mágkona,
BRYNDÍS GWENHWYFAR BOND,
lést á heimili sínu 23. desember sl.
Jarðsungið verður frá Fossvogskirkju 30.
desember klukkan 15.
.
Grétar Anton Gunnarsson,
Diana Von Ancken, Grétar Þorgeirsson,
John F. Bond Grétarsson, Ásta J. Elíasdóttir,
Sigurboði Grétarsson, Tinna K. Finnbogadóttir,
Bjartur L. Grétarsson.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRGVIN SIGURÐUR JÓNSSON,
rafvirki,
Hafnartúni 6, Siglufirði,
lést á Heilbrigðisstofnuninni,
Siglufirði, 22. desember.
.
Halldóra Ragna Pétursdóttir,
Halldóra S. Björgvinsdóttir, Ólafur Þór Ólafsson,
Jón Ó. Björgvinsson, Kristín Sigurjónsdóttir,
Sigurður T. Björgvinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín,
NANNA JÓNSDÓTTIR,
Sunnubraut 41, Kópavogi,
lést á Vífilsstöðum 23. desember
síðastliðinn.
.
Óskar Guðmundsson,
Bjarni Þór Óskarsson, Sigurbjörg Guðmundsdóttir,
Helga Óskarsdóttir, Snorri Traustason,
Anna Kristín Óskarsdóttir,
Oddný N. Óskarsdóttir, Patrich Wennergren,
barnabörn og barnabarnabörn.